Geeft niks, voor iemand die zelf niet in de MMM zit is het soms erg moeilijke materie. Snap wel dat mensen dan dingen door elkaar halen. Niks aan t handje.
Moest wel een traantje weg pinken bij het stel dat dat kindje verloren was. Ik hoopte ook zo voor ze dat ze zwanger zou zijn!
Onze arts, die er voor gezorgt heeft dat we zwanger konden worden en die bij mijn bevalling heeft ingegrepen was ook in beeld Toch wel heel gek hoor. Ik heb zelf niks mee gekregen van dat hij bij mijn bevalling was..... Sloppyman zei het toen we de aflevering van gister bekeken. Hij vertelde mij dat het de arts was die me op een gegeven moment bij mijn arm pakte (dat wist ik nog wel te herinneren) en me probeerde gerust testellen door te zeggen: het gaat niet zo heel goed met je kindje dus we gaan haar zo snel mogelijk halen........helaas is zijn deze woorden mij zo bij gebleven dat ik juist daardoor nu bang ben om te bevallen... Ik ben in het VU bevallen, in een kleine verloskamer want die van mij was niet zo groot als die van dat amsterdamse stel Moest het even met jullie delen hoor. Ik vind het vooral heel gek om jou verhaal en jou angsten te horen van andere mensen..... Zoals die stukjes over hoe de stellen reageren over dat het niet op de natuurlijke manier of heel lang duurt voordat ze zwanger worden. Ook vind ik uitspraken als: nou gewoon door sex......best lastig. In het kort is het af en toe net alsof je naar een spiegel zit te kijken zo herkenbaar allemaal.
Was inderdaad weer een heftige aflevering gisteren. Diana en Jeroen die een zoontje kregen, maar tegelijkertijd afscheid moesten nemen van de moeder van Jeroen. Genevieve die haar moeder verloor op haar 15e, omdat ze zelfmoord had gepleegd. Martijn met kanker en wiens arm + schouder compleet geamputeerd moest worden.... Pfoe, heftig hoor.... En gelukkig was er ook blijdschap. Dat stel wat hun kindje had verloren bij 22 weken, heeft een positieve zwangerschapstest. Ik zat helemaal te hopen op een positieve test en jawel! Mijn vriend zat met argusogen te kijken naar die vrouw die de punctie moest ondergaan voor haar IVF-behandeling. Ze had zoveel pijn. Mijn vriend herkende dat helemaal niet bij mij, totdat ik zei dat ze in het UMCG een andere verdoving hanteren dan dat bij haar het geval was. Dus ik denk dat dat het verschil maakte.
Ik heb t maar half gezien, onze kleine man vond het nodig om precies onder babyboom hard te gaan brullen en was niet stil te krijgen.. Zo meteen komt de herhaling, dan ligt meneer aan de fles en is ie iig stil en kan ik het wel volgen.. Mooie verhalen vind ik het, aangrijpend en emotioneel ook. Tof dat Joyce weer zwanger is, ik gun het ze zo. Maar het lijkt me een spannende zwangerschap, zij weten deksel goed dat het ook altijd nog mis kan gaan Martijn met kanker, zo bijzonder dat zij dan vlak voor de chemo zwanger blijkt te zijn. Genevieve, leuk zo'n jong stel dat graag kinderen wil, die Ricky lijkt me een leuke papa! En Diana en Jeroen blijft een tof stel, Jeroen is een mooie kerel. Je zou denken n stoere bink (zal ie ook wel zijn) maar zijn hart zit zeker op de goede plaats (zet het misschien raar neer, maar jullie begrijpen wel hoe ik het bedoel denk ik) Is ook echt gek met zn kinderen. Vind ik zo leuk om te zien, hoe trots die papa's ook altijd weer zijn
Bij die positieve test moest ik ook wel even huilen hoor! En mijn punctie zag er nog erger uit als die van haar...........ze kreeg nog een plaatselijke verdoving....heb ik niet gehad. Had de punctie in het VU en de pech dat de verdovingsinjectie die je in je been krijgt (weet niet meer wat dat was) niet werkte..
Sloppy, Ik had bij die Joyce en Oscar echt zo'n gevoel van. Jeetje wat erg die punctie en dat ze dat allemaal moeten doormaken wat heftig. Toen zei vriendlief: Schat dat heb jij ook allemaal gehad...... OWja........
Heb het net even terug zitten kijken nu de kids even slapen. weer heftig en veel tranen zeg..en zooo leuk voor JOyce en oscar!!zat echt zo van : plusje, plusje,kom op, plusje!! echt blij voor ze! Moeilijk en heftig dat de moeder van jeroen zo vlak erna is overleden zeg..vind het wel fijn te horen dat zijn moeder de kleine wel even heeft gezien en vastgehouden. Ik vind dit sowieso moeilijk om bij iemand te zien, dat verdriet, maar denk dan meteen weer aan mijn eigen vader die kanker heeft,ongeneeslijk en niet meer lang heeft...in dec is 9-12 maanden gezegd...zelf zegt hij dat hij kerst nog misschien gaat halen maar langer zeker niet., vind dat erg moeilijk als hij dat zo zegt..en ben ook een beetje bang dat hij misschien eind augustus ofzo niet gaat halen en onze derde niet gaat zien...ik denk het wel hoor, maar je weet het gewoon niet met die rotziekte..hoop dat hij in iede rgeval nog lang fit mag zijn, nu is hij dat helaas niet (moe, slaapt bijna niet en voelt zich niet lekker) maar hoop dat hij zich nu snel wel goed mag gaan voelen en beter kan slapen. (sorry voor mijn verhaaltje,maar moest hier meteen aan mijn vader denken bij het verhaal van jeroen zijn moeder)
Ik ben het nu aan het kijken zoo mooi. Ik kan altijd janken van het moment als de vader altijd gaat bellen naar zn vader/moeder etc.. Zouden jullie trouwens je kindje middenin de nacht wakker maken en meenemen? Ik denk niet dat ik zou doen hoor. Van de kraamtijd raken ze al van slag.. En nog een vraagje.. Die eitjes weghalen is dat echt zo pijnlijk! Vond het zoooo zielig.. Heb respect voor jullie wie dit moet meemaken :'(
Op je eerste vraag: Nee ik zou mijn dochter gewoon laten slapen.......maar dat licht helemaal aan de situatie. Als ze bij mijn ouders zou slapen dan zou ik vragen of hun de volgende ochtend met haar zouden langs komen. Maar heb je bijvoorbeeld alleen een (schoon)moeder en die wil heel graag langskomen net na de bevalling......tja dan zou ik denk ik zeggen kom maar en neem Megan mee. Op je tweede vraag: in duitsland en belgië doen ze het onder algehele narcose.........hier in nederland gebeurt het met een pijnstiller. Als je het mij vraagt zouden ze het hier ook onder narcose moeten gaan doen. In mijn geval was het echt een HEL, maar ik heb het overleeft en ik heb straks 2 mooie kindjes .........en ik zou het zo weer doen als het moest
Ik heb vanmorgen (ik heb het gister opgenomen) met traantjes in de ogen gekeken.. ik word er altijd zo emotioneel van! Het was inderdaad wel een hele heftige aflevering, maar ook wel met veel mooie momenten! Zelf ben ik een groot fan van het 'ajax-stel', wat zijn dat toch prachtige mensen! Ik gun ze echt al het geluk van de wereld en moest dus ook wel even huilen toen Jeroen aan de telefoon hing met zijn zus die op dat moment bij zijn moeder was
@ Sloppyslaver: Owww meid wat lijk me dat moeilijk dat je dat ook allemaal nog heb mee moeten maken en dan ook nog de pijn van de bevalling! Wat mooi dat je nu 2 mooie kindjes heb...
Niet overal in belgië doen ze het onder algemene narcose. Jette (Brussel) iig niet of je moet al een hele goede reden hebben. Ik vond het ook een pijn waarvan je bijna van je stokje afgaat terwijl ik dat bij de bevalling niet had. Meerdere mensen vragen me wel eens wat pijnlijker was.
I love it!! Wat heb ik ook een traantjes gelaten gisteren zeg! Ik moest echt huilen toen Joyce en Oscar een positieve test in de handen hadden! Gunde ze het zo. Jeroen en Diana blijf ik super vinden! Leefde vorig seizoen al heel erg met ze mee en moet je nu kijken wat een rijkdom ze hebben! Oooh en die jongen met kanker, pffff vreselijk! Wat zal dat moeilijk zijn geweest! Maar ben zoooo blij dat de chemo heeft aangeslagen!! Ricky en Genevieve (hallelujah, hoe schrijf je dat joh!?), erg schattig stel. Volgens mij zijn ze allebei hartstikke lief! Jammer dat het maar 1 keer in de week komt.
Diep respect voor jou en alle andere vrouwen die dit ondergaan Ik zat gisteren te kijken en ik kreeg me toch een wegtrekker
Oke dat wist ik niet........ Tja ik heb ook niet zo'n fijne bevalling gehad en dat doe ik ook gewoon nog een keer De bevaling duurde langer, maar een puntie van 40min was ook niet echt een pretje
Heb ook dikke tranen moeten wegvegen. Zeker toen ik Joyce zag die der punctie onderging. Mijn gevoel kwam ook weer boven. Wat een hel was dat. Super blij voor ze dat het gelijk weer raak is.