Ik open even een nieuw topic, omdat ik verwacht dan weer nieuwe reacties te krijgen zeg maar. Mijn zoontje krijgt sinds een week geen speen meer. De eerste avond heeft hij een half uur heel hard gehuild. De dag daarna 's middags 5 minuten en sindsdien vraagt hij niet meer om de speen. Maar... hij gaat nu iedere keer erg verdrietig naar bed. Hij jammert dan, vaak om een voor ons onduidelijke reden. Ik heb sterk het gevoel dat het met de afwezigheid van de speen te maken heeft, dat hij deze echt mist. Net heb ik hem gewoon uit bed moeten halen en hem in de hoek moeten zetten, omdat ik echt niet tot hem doordrong. Ik vond het vreselijk, maar ik wist het gewoon even niet meer. Gelukkig kalmeerde hij toen wel en stopte hij met huilen. Mijn man zei dat het vanmiddag ook al zo ging, en eigenlijk gaat het al een paar dagen zo. Ik vind het echt niet leuk. Onderhand heb ik de neiging hem de speen terug te geven want ik heb enorm met hem te doen. Wie herkent dit? En gaat dit over?
Geen ervaring mee maar ik zou niet de speen terug geven! Is het niet te vervangen door een knuffeltje?
Bedankt voor je reactie Ik zit er best wel mee... Vond het echt zo rot voor hem! Hij heeft al 2 knuffeldoekjes en een lading knuffels in bed. Die 2 knuffeldoekjes had hij ook toen hij nog de speen kreeg. 1 van die spenen zat namelijk aan 1 van die doekjes. Hij is gelukkig na die interventie wel direct gaan slapen. Maar ik hoop wel dat dit snel beter gaat, want ik was net echt bijna in staat op zoek te gaan naar een speen voor hem. Al weet ik ook dat dat niet slim is... Voor hetzelfde geld helpt het niet eens, die speen, en dan zit ik al helemaal met de gebakken peren.
Hmmm lastig. Ik vond het ook zo zielig voor mijn zoontje dat ik zijn speen weg had gehaald. Bij ons gebeurde het eigenlijk per ongeluk. We hadden t er al een tijdje over maar ja ook ik had t gevoel dat ik zijn veiligheid en geborgenheid weg nam, ondanks dat ie al 3 was. Hij hing op een gegeven moment boven de kattenbak met speen in zijn mond (was vlak voor t naar bed gaan, hij had m alleen met slapen) en toen liet ie m erin vallen....bah bah bah! Dus ik had m afgepakt en gezegd dat ik m schoon moest maken met in mijn achterhoofd dat ik een nieuwe moest kopen natuurlijk. Nou ja tranen met tuiten maar ja hij begreep wel dat t vies was. Dus die avond best goed gaan slapen. De andere dag dacht ik als ie dus wel zonder KAN slapen dan proberen we m maar weg te houden. Nou dat vond ie even wat minder want ik vertelde hem gewoon dat ie kwijt was, dat mama m schoon had gemaakt en dat ie ergens lag te drogen en dat ik m niet meer kon vinden. Beetje verdrietig de eerste 3 avonden maar daarna heb ik m er niet meer over gehoord. Laatst vond ie m weer want ik was m vergeten weg te gooien....vroeg ik of ie die nog wilde, zei hij zelf al nee want dat is niet goed voor mijn tandjes he mama? Zo wijs.... Ik moet zeggen dat ik wel blij ben dat ik er wat "later" mee ben begonnen omdat ik m nu wel kon uitleggen waarom. Kijk mijn meisje slaapt ook met 2 spenen en ja haar kan ik het nog niet uitleggen dus ja zij mag nog even genieten van haar speentjes tot ze ook een jaar of drie is. Wat ik met mijn lange verhaal wil zeggen....geef het even de tijd....ook al is dit lastig. Misschien gaat t morgen al beter. Suc6!!
Finn heeft ook nog een speen en is echt niet in slaap te krijgen zonder dat ding! Hij krijgt hem nu sinds een paar weken ook echt alleen nog met slapen en soms in de auto. Omdat ik denk dat hij het nog niet begrijpt als ik hem nu weg neem voor 's nachts, begin ik er nog niet aan. Daar heb jij nu helemaal niets aan...dat snap ik! Ik ben bang dat je toch nog even vol moet houden. Ik zou zelf heel erg de neiging hebben om hem terug te geven...maar als je dat doet ben je 'verliezer'! hihi! Maar als het echt te lang duurt...tja...wie weet zou ik hem dan wel gewoon weer geven!
Ik zou er niet moeilijk om doen als je denkt dat het aan de speen ligt: gewoon terug geven. Het geeft geborgenheid en eigen. Als je zeker weet dat het daar aan ligt. Ik heb geduimd met het naar bed gaan tot mijn 7e. En er is niets met mij ( ook geen scheven tanden gehad)
ja, dat zijn dus dingen die je krijgt als papa en mama vinden dat iets moet, of iets afgepakt moet worden. ikzelf vind 2 jaar als er nog zoveel gebeurd in hun koppie ook een echt oneerlijke leeftijd om zoiets te doen.je hebt zijn houvast en veiligheid afgepakt in feite. zijn manier om tot rust te komen. en dan voor een reden waar hij helemaal niks mee kan. scheven tanden zegt een kind van 2 niks natuurlijk. geen veiligheid en houvast meer hebben en niet rustig in slaap kunnen vallen wel, dat is wat hij wél voelt en waar hij van in de war raakt en verdrietig van wordt.ik kan me dus heel goed voorstellen dat hij helemaal van de rit is. ik heb geen oplossing voor jullie. je bent nu begonnen ik zou het maar gewoon doorduwen denk ik. ikzelf heb altijd wel moeite met dit soort dingen, net als dat afdwingen van slapen door allerlei methodes zoals de laten huilen methode al dan niet met haakje op de deur. ik wordt er altijd naar van als ik het lees.ik moet die topics ook eigenlijk helemaal niet meer lezen.
Ik ben het met je eens Blup. Een kind geeft zelf wel aan wanneer het tijd voor iets is: uit een beker drinken, geen fv meer, lopen, fietsen zonder zijwielen. Ik heb nooit gezegd dat kk iets moest doen. ze komen er idd zelf wel mee als ze er lichamelijk en geestelijk klaar voor zijn. ( zo en nu ga ik vast heel veel commentaar krijgen )
dat bedoel ik eigenlijk,maar durfde het eigenlijk ook niet goed te zeggen kaboutertje, ik wacht dus mee.
Nou nou.. Daarvoor ben je toch ouder!? om te bepalen wat beter is voor je kind? ken wel een aantal kinderen die met 5 jaar nog een speen hebben. en pak t dan maar eens af! nou drama's maar goed.. ff ON topic en aan ts hier met 2 jaar de speen "afgepakt" nou hij was ergens en we hadden me niet mee. en hij was prima gaan slapen zonder. s'avonds dus gewoon weer geprobeerd. de eerste 1,5 a 2weken ging t slapen wel iets lastiger maar dat trekt nu dus wel bij. hier ging hij wel spelen ipv verdrietig zijn. dus misschien helpt het als je hem een klein speeltje mee geeft in bed. het zal wat langer duren voor hij slaapt. maar dan is hij niet verdrietig en over een paar weken kan je bijv hem een tijdsbepaling geven op het speeltje. over 5minuten kom ik hem halen. zoiets. (geen tijdsbesef weet ik. maar hij weet heus wel dat hij er niet de hele nacht mee mag spelen)
Ik ben het er niet mee eens dat je als ouder enkel dient af te wachten totdat een kind zelf iets aangeeft. Kinderen hebben sturing nodig. Mijn zoontje geeft ook wel eens aan dat hij nog een koekje wil, en het liefst daarna nog 3 keer. Moet ik daar dan ook maar aan toegeven? Dat het zonder speen wennen is, had ik wel verwacht. Dat is eigenlijk mijn eigen schuld, door hem uberhaupt in eerste instantie die speen te geven. Maar er zijn wel degelijk redenen waarom een speen met deze leeftijd beter niet meer gegeven kan worden. En juist omdat ik nu met mijn zoontje kan communiceren, besloot ik het nu te doen. Niet omdat ik het zo leuk vind om mijn zoontje te pesten. Ik probeer daarbij als ouder ook het beste te doen voor mijn kind, net zoals ieder ander waarschijnlijk. Ik bedoel, ik stoor me niet aan die speen hoor. Ik doe dit echt niet omdat ik het zo leuk vind om te doen, maar omdat IK denk dat het beter is die speen af te leren. Maar goed, ik kijk het nog even aan paar dagen aan, en dan zie ik wel weer verder. Verdere reacties zijn wel welkom. Ben vooral benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft?
yukl@ dat zijn dingen van 2 andere ordes. dat toegeven met koekjes (wat hier ook niet gebeurd) en die speen, leren lopen , en drinken uit een beker bedoel ik.
Dat vind jij, maar ik dus niet. Een extra koekje geef ik niet omdat ik daar mijn redenen voor heb. Hetzelfde geld voor het afleren van de speen: daar heb ik ook mijn redenen voor. En beide redenen gaan over wat wel of niet goed is voor mijn zoontje.
Wij hebben de speen met 2.5 jaar weggedaan. Hij kreeg toen een peuterbed. We hebben hem er best lang op voorbereid. Hij mocht zelf zijn nieuwe bed uitkiezen, en heeft geholpen met het oude bed uit elkaar te halen. Maar bij het oude baby bed hoorde ook de speentjes en bij het grote jongens bed hoorde geen speentjes. We hebben toen alle speentjes verzameld, die in een zakje gedaan en aan het babybedje vast gemaakt en er naar gezwaaid en nog een kusje gegeven. Helemaal geen drama, meneer snapte het precies, de eerste keer naar bed zei hij "nu grote jongen he, geen baby speentje meer he?" Dus ik ben van mening, praat met je kindje, en leg uit wat er gebeurd, en moedig hem aan. Ze snappen meer dan je denkt....
Het punt is dat mijn zoontje het van de speen wel begrijpt, ik heb het hem inderdaad allemaal uitgelegd en ben er een paar keer op terug gekomen. Hij vraagt ook niet meer om die speen, ook niet als hij huilt of jammert. Ik heb alleen het idee dat hij de speen (onbewust) wel mist. Sinds vorige week is hij met het naar bed gaan iedere keer een beetje verdrietig/jammerig. En soms zelfs erger. Ik weet niet 100 procent zeker dat het door de afwezigheid van de speen komt, misschien is het wel toeval en is iets anders de oorzaak.
als jij het allemaal van dezelfde orde vind, dan sta je er inderdaad heel anders in dan ik. (dat mag uiteraard, zoveel mensen zoveel meningen). maar om terug te komen op het topic , ik zou zeker, nu je bezig bent en deze mening dus hebt gewoon doorzetten. anders snapt hij er niks meer van. misschien nog een keer praten ( en even bij hem blijven maar ik weet niet zeker of jullie dat wat vinden) met hem zoals laika ookal zegt.maar ik bedoel dan meer als hij verdrietig met hem praten en dan niet zozeer over de speen, snap je. verder zou ik zo ook niks weten. ( het staat er een beetje krom geloof ik hopelijk snap je wat ik bedoel)
Haha ja ik snap je wel hoor Nu de speen geven maakt het inderdaad alleen meer nog meer verwarrend. Met hem praten als hij verdrietig is, is vrij lastig. Hopelijk gaat het snel beter in ieder geval.
ik zou hem gewoon zijn speentje geven om alleen te slapen,wat is daar mis mee? hij is nog zo klein en heeft dit blijkbaar nog nodig. over een paar maandjes nog eens proberen en wellicht snapt hij het dan ook beter.