Moeilijk onderwerp hoor. Het loopt voor iedereen natuurlijk niet even makkelijk en je hebt altijd bijzondere situaties. Maar ik ben er geen voorstander van als dames van 55+ nog moeder worden. Niet omdat ze geen goede moeder zouden zijn of omdat ik het ze niet gun. Maar de kans op complicaties is groot en hoe lang zal je de zorg van een kind nog aankunnen als je al zo oud bent als je kind geboren wordt? En als je kind 15 is, waar ben jij dan? Ben je nog gezond, of zit je dan in het bejaardentehuis? Zelf wilde ik graag voor mijn 30e voor het eerst moeder worden. En ik ben blij dat dat zo heeft mogen zijn.
Ach iedereen moet het lekker zelf weten.. Vind het alleen wel jammer dat de gemiddelde leeftijd om aan kinderen te beginnen hier nog steeds stijgt. Ja hit me if you want maar dat is mijn mening.
Thnx vlijftigliesje! Het kan ook andersoms dat heb ik meegemaakt, ik ben 22, wat moest ik nu met kinderen, als ik de hormonen ging halen bij de apotheek zeiden ze ; Hierbij moet je wel de pil slikken, anders ben je zo zwanger. Toen ik zei dat dat de bedoeling was, keken ze verschrikt en zei ; Oh maar je bent nog wel erg jong... Dus daar sloeg mijn laatste zin om ; Dat het lastig blijft die verschillende meningen... En heb je dus ook gelijk met wat je zegt, in elk topic over iets, zal er altijd iemand zijn die zich minder prettig voelt bij reacties.. dat komt omdat we gelukkig niet allemaal het zelfde zijn !
Voor mezelf zou ik na mijn 35ste niet meer zwanger willen zijn, en kinderen krijgen. Nu heb ik makkelijk praten met 2 kinderen hoor, maar als ik zie hoe pittig een bevalling en dan het herstel is op jonge leeftijd, dan moet ik er niet aan denken om 10 jaar ouder te zijn geweest.
ik vind zelf voor een vrouw 45, en de man ook. Maar net wat hier ook word gezegd, als het niet wilt lukken, dan kan de leeftijd wel eens overschrijden worden.
En dat het beter is om jong mama te worden is ook een beetje onzin hoor, ik heb 2 miskramen gehad, vroegtijdige weeen en ontsluiting, kortom op elke leeftijd zijn er risico's. Vriendinnnetje van mij heeft op haar 18e een kindje met down gekregen, ongeacht je leeftijd, jong of oud, de kans dat het goed of fout gaat blijft bij iedereen even aanwezig is mijn mening!
Nou, dat vind ik een lastige hoor... Ik denk ook een jaar of 45 is wel de max. Maar daar is in mijn ogen niet een absolute waarheid in. Vond die vrouw van 63 met al haar kunsten wel het boekje te buiten gaan.
ja idd, iemand heeft mij ook gezegd dat je met 24 niet verantwoordelijk genoeg kan zijn voor een kindje. Bij 8 van de 10 mensen die mij niet goed kenden en mij met een dikke buik zagen (nu moet ik erbij zeggen dat ik er nog wat jonger uitzag dan ik toen was) zeiden meteen: niet gepland zeker. Nou dat deed ook zeer hoor, omdat wij +/- 1,5 jaar flink ons best hebben moeten doen. Ik zei toen altijd: je moest eens weten.
Pffft en mensen wees toch niet meteen zo beledigd. Iedereen zegt toch wat voor hun de maximale leeftijd is, waarom meteen weer zo op de *** getrapt? Ik voel me ook niet beledigd als iemand mij een jonge moeder vindt, het tegenovergestelde juist!
Mijn collega is een echte "oma moeder". Haar oudste dochter kreeg ze toen ze zelf net twintig was. Nu is ze op 42 jarige leeftijd (ongepland) weer moeder geworden, ze was ongeveer tegelijk met haar dochter zwanger (een hele rare situatie). Maar dit kindje krijgt zoveel liefde en is zo gewenst. Ook is zij helemaal niet "oud" kwa geest, ik denk dat ze een "jongere" moeder is dan veel jongere moeders.
Ik ben ook een oma moeder Limmeke! En een proud one! Laat ze toch praten. Zoals Sylvia al zegt wie zijn we om te bepalen wat voor iemand de grens is. Een ieder mag dat mijn inziens voor zichzelf bepalen. Van mezelf weet ik dat ik nu een veel betere moeder ben dan dat ik 10 jaar geleden zou zijn geweest. Ik was 34 toen ik voor het eerst moeder werd, en voor mij was dat precies goed! Mijn zus was 24 toen ze al 3 kinderen had. Ook goed!
voor mezelf wel, maar ik weet ook zeker dat die weer verlegd was, in ons geval, als ik nog niet zwanger was geraakt. Tis net als de mmm, je gaat heen voor een onderzoek, niet dat je dr wat mee wilt maar dan weet je hoe je kansen liggen...hmmm die kansen waren er toch wel, ach dan gaan we toch maar de mmm in, maar dan alleen voor de folikelmetingen maar wel zonder hormonen, dat spul wil je niet gebruiken....tja een half jaar later bedenk je je dat hormonen misschien toch wel nodig zijn, dus hoppa aan de pillen.....verrek, ook dan lukt het nog niet. Ach dan doen we ook nog ff een baarmoederfotootje onder rontgen dr bij,maar verder gaan we niet....vervolgens zit je aan de hoogste dosis hormoonpillen, slik je er nog andere pillen naast en voor je het weet zit je in de racebaan van de iui.... nou ja, ook dat werkt nog niet, we hadden toch goeie kansen.... dan nog maar een stapje verder, we gaan onszelf dagelijks spuiten en reizen om de dag naar het ziekenhuis...gelukkig heb ik niet meer hoeven spuiten en was ik net vooraf zwanger.....maar tis om aan te geven hoe je grenzen verlegd. Met leeftijd gaat dit net zo, die wordt verlegd tot je wens is uitgekomen. geloof dat ik ff off topic ben gewandeld
Voor mij persoonlijk is het 40 en 45 voor de man. Maar dat is dan als alles normaal gaat zonder problemen etc. Voor dames in de mmm heb ik niet echt een max, daar hoop ik alleen maar voor dat ze snel hun wens in vervulling zien gaan! Vind het echt super knap dat sommigen hier al jaren strijden voor een wondertje en wie ben ik dan om daar een maximum leeftijd op te zetten. Heb alleen maar respect voor hun doorzettings vermogen. Ook als je op latere periode je partner pas tegen komt vind ik het een ander verhaal. Je hebt er toch echt 2 nodig voor een kindje. En als jij pas laat de liefde vind wie ben ik dan om jou dan niet een kindje te gunnen. Enige waar ik eigenlijk moeite mee heb zijn die verhalen van 65 etc. Snap dat zoon vrouw de wens heeft. Maar vind stiekem eigenlijk dat als je dan al kinderen hebt je die wens in het belang van het nog niet bestaande kindje moet laten gaan. Lang verhaal ik hoop zelf voor mijn 40 ste kinderen te hebben en hopelijk ook het aantal dat ik graag zou willen en in goede gezonheid. Maar mocht een kindje mij voor die leeftijd niet gegunt zijn en kom ik in de mmm dan zou ik zeker niet opgeven omdat ik 40 zou worden.
Nou mijn ma was oma met 41 dus het kan wel haha. Dit moet je niet verkeerd op vatten hoor hihi begrijp jou punt volkomen.
Inderdaad een moeilijk topic dit. Zelf ga ik voor het jong moeder worden. Wij zijn allebei 20. Ik zou het heerlijk vinden jong moeder te worden, ik kan van alles genieten en ben zelf ook nog erg actief. Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat oudere moeders dat niet kunnen zijn. Hoop dat jullie een beetje snappen wat ik bedoel. Voorbeeld; Mijn vriend heeft oude ouders(vind ik!) hij heeft nog een broertje die net 18 is (maar zich gedraagt als 16) en zijn ouders zijn geloof ik 64 en 54 ofzo? Of wat ouder ik weet het niet precies. Maar zij genieten er niet meer van, kunnen niet meer tegen die drukte.. Zij willen rust, en dat snap ik ook op die leeftijd. Maar het is erg vervelend voor hem, altijd dat gemopper. Mijn ouders daar in tegen zijn beide 46. Mijn moeder was 19 toen ze mijn zus kreeg (niet gepland). Samen hebben ze 4+1* kinderen gekregen. Ze zijn uit elkaar gegaan (al heel lang) en mijn moeder heeft nog een kindje met haar vriend, hij is nu 13. Mijn moeder geniet er ook wel nog steeds van, maar ze was liever wat jonger geweest zegt ze. Ik zie het dus ook niet zitten op late leeftijd een paar drukke kinderen te hebben. Ik wil trouwens niemand beledigen, voor mensen die niet vanzelf kinderen kunnen krijgen is het natuurlijk een heel ander verhaal! En die zouden er natuurlijk alles voor over hebben, oud of niet. En dat zij dan alles op die leeftijd nog willen en kunnen verdragen vind ik knap, en daar heb ik toch respect voor... (en niet iedereen op die leeftijd voelt zich natuurlijk even oud).
klinkt wel helder zoals je het uitlegd, denk jij dat ook tot na je 60e door was gegaan, mocht je niet zwanger zijn geraakt??
Toch vind ik dit dan ook wel weer moeilijk.. Ik kan me niets voorstellen bij een relatie waarbij de een, de vader van de ander kon zijn. Maar al helemaal niet wanneer je kinderen krijgt. Ik ken 2 mensen die midden 20 zijn, en waarvan de vader ook heel wat ouder is dan de moeder, die vinden dat echt verschrikkelijk!! Ze komen al zou gauw oog in oog te staan met hun vader die al langzaam minder kan, oud word en misschien wel spoedig zal sterven. De jongen die ik ken, is 25, zijn moeder is 53 en zijn vader is 73 !!!! Hij krijgt al-tijd de vraag of het zijn opa is, zijn vader is écht oud nu en zal niet lang meer leven ook ivm zijn gezondheid, moeder zal er dan ook al alleen voor komen te staan. Hij vind het vreselijk om zijn ouders zo te zien, moeder in de angst en vader erg in zichzelf. Echt nog de oude stempel. Wil er niemand mee voor het hoofd stoten hoor, maar ik geloof dat mensen voor elkaar bestemt zijn.. en dan 20 jaar leeftijdsverschil toch wel echt iets teveel van het goeie is. Sorry als ik iemand hier mee kwets , dat is niet mijn bedoeling. maar ik kan het gewoon moeilijk begrijpen.