Nou als je nog geen zin in kinderen hebt, dan lijkt het me dat je er dus nog niet aan toe bent. Verstandig toch om dan te wachten? Ik had er tien jaar geleden ook nog geen zin in, al dat gedoe .
Ja wat dat betreft verstandig, maar neem aan dat jij makkelijk zwanger bent geraakt? Dan is dat nog mooier natuurlijk.
Zo lang de natuur 'toestaat' dat je zwanger wordt is het prima toch, ik ben ervan overtuigd dat de natuur dat prima zelf regelt tot wanneer je zwanger wordt. Dus als dat op je 45e is, kan dat. Makkelijk praten als je vroeg je partner tegenkomt en dus vroeg kinderen heb om te zeggen na welke leeftijd het niet meer 'mag'. Leven en laten leven zou ik zeggen. @nynke de mmm zou voor mij ook tot 45 mogen
ja ik ben makkelijk zwanger geraakt. Maar ook als dat niet het geval was geweest dan had ik er geen spijt van gehad dat we niet eerder waren begonnen, want eerder waren we er niet aan toe (en hadden we elkaar niet eens gevonden).
Mijn eerst kreeg ik vrij jong met 23, wilde ook echt niet na mijn 30ste nog kinderen, want dat vond ik veel te oud. Mijn tweede kreeg ik met 27 maar de kriebel bleef nummer 3 kwam toen ik net 32 was helemaal niet oud
Das op zich prima maar dan moet je wel met de consequentie van je eigen keuzes leven vind ik, een gezin starten gaat om iets anders als voor jezelf leven en sommige mensen hebben hier blijkbaar heel erg veel moeite mee om dat te kunnen doen maar dan is de consequentie van deze type van "zelfzuchtig" leven dat soms opeens een wens op latere leeftijd niet meer waargemaakt kan worden. Je hebt dan zelf ervoor gekozen om het risico te nemen.
in heb eens even het topic verder door gelezen en ik vraag me toch iets af. waarop zijn sommige mensen op hun kut getrapt als iemand anders haar PERSOONLIJKE mening geeft?
ja omdat soms je toch persoonlijk "aangevallen" erdoor kan voelen, niet nodig want het is een mening en geen waarheid maar goed toch kan het zo voelen..
tuurlijk kan het je raken maar het is een mening van een ander dat zou je dan toch in je achterhoofd moeten houden.
zolang als de natuur het toelaat (dus niet gaan invriezen om op je 55ste ofzo nog moeder te worden) Maar bij nr 1 max 35 denk, tenzij dat je al tijd bezig bent/ in de mmm zit. Maar als nr 1 op je 30 ong komt en dan nog 2/3 kindjes, tja, waarom zou de volgende dan niet komen als je 36/37/38 etc bent? Vind het wel verschil maken of het nr 1 is of nr 5 zeg maar
sorry, ik reageerde een beetje heftig, ben er vanochtend achter gekomen dat ik nu al zwanger ben terwijl ik mn ma nog aan het verwerken ben, en ben daardoor een beetje van de kook Sorry dat ik zo reageerde!
Ik denk ca 34/35 voor vrouwen, voor mannen 40. Mijn moeder was 34 toen ze mij kreeg. Ze is altijd een vlotte vrouw geweest, heel jong in doen en laten, maar nu is ze dus al 66 en je begint echt te merken dat ze oud begint te worden. Bij mijn moeder dus mentaal. Mijn vader had al twee volwassen kinderen toen ik werd geboren. Hij was toen 41. Hij is nu 74 en mijn vader gaat lichamelijk dus achteruit. Al een paar hartaanvallen gehad en de laatste tijd veel last van zijn rug. Ik had dus eigenlijk wel een 'oude' moeder. Dat merkte ik wel aan verschillende dingen, ondanks dat ze dus goed met de tijd meeging en zich altijd jong kleedde. Ik vond het altijd wel jammer. Ik hoor mijn moeder nu vaak klagen dat ze nooit de 18e verjaardag van haar enige kleinkind zal meemaken en dat soort dingen. Sja, denk ik dan, dan had je eerder aan kinderen moeten beginnen. En dan te bedenken dat ik een ongelukje was Enfin, ik had ook heel graag eerder aan kinderen willen beginnen, maar mijn man en ik kregen pas 'verkering' toen ik 25 of zo was en ik studeerde toen nog. Uiteindelijk werd ik bijna 5 jaar later zwanger. Sja, toen was ik dus al bijna 30.
30 de grens lees ik hier bij velen hmmm ben zelf net een week voor mn 30e voor het eerst moeder geworden. Tis handig ja als je je partner al vanaf begin 20 kent en dan jong moeder wordt, maar niet iedereen vind op die leeftijd iemand en sommigen zelfs nooit. Ik vind dat je niet voor een ander mag bepalen wat de grens is! Voor mijzelf vind ik 35 de grens, ik zou nog graag een 2e kindje willen, maar als het niet lukt dan moet het niet zo zijn. Leven en laten leven!
Ik wilde heel graag twee kinderen voor mijn 30e. We zijn met zwanger worden begonnen toen ik 25 was. Helaas lukte het zwanger worden niet, we hebben vijf jaar op onze meid moeten wachten. Ik was nog net 29 toen ze geboren werd. Toen ze 10 maanden oud was, zijn we begonnen voor een tweede kindje. Meteen raak, maar helaas geeindigd in een miskraam. Daarna een aantal mislukte behandelingen gehad. Vervolgens kreeg ik eind 2009 de diagnose borstkanker. Weg tweede kindje, we moesten per direct stoppen en voor mijn leven gaan vechten! Vijf operaties gehad, chemokuren, het hele traject. Nu moet ik eerst nog minimaal 2 jaar en eigenlijk vijf jaar aan de hormoontherapie en is een zwangerschap niet mogelijk. Daarna zou het eventueel wel mogen. Dus dan zou ik minimaal 34-37 jaar zijn. Dus veel ouder dan we in gedachten hadden, maar onze kinderwens is er nog steeds. Moeten we dat dan aan de kant zetten, omdat we zoveel tegenslagen gehad hebben en we tegen die tijd ouder zijn dan verwacht? Het leven valt niet te plannen, helaas... Je moet maar afwachten wat er op je pad komt. Ik vind de maximale leeftijd voor een vrouw zo rond de 45 jaar. Voor een man ligt dat iets anders, omdat die niet zwanger hoeft te worden en er dus minder gezondheidsrisico's zijn. En een vrouw zorgt doorgaans grotendeels voor een kindje, dus een man mag van mij iets ouder zijn.
ben het helemaal met je eens, het hangt van je situatie af en plannen kan je gewoon niet. wat heb jij een heftige tijd achter de rug zeg!
Dat was bij mij ook zo. Heb zelfs gehad dat een vrouw bij de intratuin naar mijn baby keek, en toen naar mij, en vroeg, hoe oud ben jij eigenlijk? Ik zei nou, zeg maar u hoor. En ben weg gelopen. Wat een trut. Ik was toen ook 24.
Ik vind dat er niet echt een max. leeftijd aan vast te knopen is. Maar gezien de evt gezondheids risico's die het met zich mee kunnen brengen bij een vrouw, dan zeg ik rond de 42 jaar. Bij een man ligt er anders. Ik sluit me dus aan bij Jippie! Je kunt een zwangerschap niet plannen. Er zijn genoeg mensen die in de MMM zitten en misschien wel met hun 28e begonnen zijn, maar waarbij het gewoon niet vanzelf sprekend is, om spontaan een kindje te mogen krijgen. Zelf was ik 19 toen ik stopte met de pil en inmiddels 22 sommige vinden het jong, maar ik vind het een mooie leeftijd. Terwijl de andere er pas klaar voor is met 32 jaar...
Daar ben ik het ook mee eens! Als ik mijn vriend bv op me 19e had leren kennen, hadden we waarschijnlijk ook snel aan kinderen begonnen en ik rond de 22,23 al een kind hebben gehad, maar ik was 25 en 27 toen ik Lorenzo kreeg, niet dat nu oud is, begrijp me niet verkeerd. Maar ik begrijp heel goed wat je bedoelt. ALs je niet eerder de ware tegenkomt, ja dan is het moelijk om te zeggen,jaa huu ,nu kan het niet meer. Het komt gewoon op je pad,bij de ene wat vroeger als bij de andere. Ik vind voormijzelf dat 45 echt t maximum is.
Voor mij is de max 35 jaar voor de vrouw, en 40 voor de man. Een zwangerschap is helaas niet te plannen en je moet blij zijn als je een wondertje mag krijgen maar ik zou er mijn 35e niet voor kiezen om nog te beginnen met kinderen krijgen. Als je al een aantal jaar bezig bent dan stop je natuurlijk niet omdat je een jaartje ouder bent. Ik vind wel dat je ook aan de toekomst van de kinderen moet denken, als je op je 45e een kind krijgt, dan heeft je kind op z´n 20e een moeder van 65.