Dit bedoel ik dus. Wat een ontzettend kwetsende opmerkingen krijgen sommigen hier (soms onbedoeld) over zich heen. Echt afschuwelijk. Misschien kun je beter denken: of je nou 18-28-38 of 48 bent en zwanger raakt: ALS JE JE KIND MAAR GOED VERZORGT EN OPVOEDT!!! Wat heeft leeftijd daar in vredesnaam mee te maken?!?! :x:x:x
nou, leeftijd heeft er in zo verre mee te maken, dat ik wel bewust begonnen ben op mijn 25ste. Natuurlijk heb ik onwijs geluk dat het zo snel lukte ook. Heb ook wat nare dingen meegemaakt, mijn moeder ziek vanaf haar 48ste, schoonvader is maar 58 geworden, schoonmoeder erg ziek op haar 56ste..waardoor IK bang zou zijn als ik laat kinderen kreeg ik ze misschien niet zou kunnen zien opgroeien. En ja, als het hier 20 jaar zou duren dan zou ik nog steeds een kindje willen, ook op mijn 45ste. Maar gelukkig is het eerder gelukt. Een vriend van me is 55 en heeft een kindje van 4...zijn vriendin is een stuk jonger en niemand vind het gek.
Voor sommige mensen zouden er JUIST natuurlijke grenzen moeten zijn, maar die laat ik even voor het gemak buiten beschouwing...en voor anderen zijn die 'natuurlijke grenzen' er volledig onterecht! En is het niet prachtig dat er mensen zijn die er zoveel voor over hebben en zoveel doen (en laten!!) om toch nog die allergrootste droom in vervulling te laten gaan? Is die 'natuurlijke grens' misschien niet "het niet vanzelf zwanger kunnen worden" maar meer "er alles aan doen zolang jouw relatie, lijf, geest en alle andere factoren die er aan te pas komen, het toelaten"? De "natuurlijke grens" is helemaal niet zo natuurlijk. Volledig TEGENnatuurlijk. Hoe verklaar je anders al die uiterst NATUURLIJKE gevoelens, zoals moedergevoelens. Wat doe je met die moedergevoelens als de "natuur" je tegenwerkt? Wat is dan natuurlijker? Je gevoel, je diepste allerdiepste intens diepgewor(s)telde GEVOEL. Of dat stomme lijf wat niet altijd 'in sink" is met je hart?
Wat een belachelijke meningen lees ik hier... Als we alles vantevoren wisten in het leven....niet iedereen komt vroeg zn droomprins tegen en niet iedereen kan 123 zwanger raken. Voor mij zegt leeftijd niets, op je 50e kan je een net zo geweldige moeder zijn als op je 16e. Mensen nogmaals LEVEN EN LATEN LEVEN.
Ik geloof dat jij zelf niet goed leest en mij dus ook gevoelens oplegt die ik helemaal niet heb. Het enige gevoel dat ik heb is ergernis. Ik zeg alleen maar dat sommigen best even na mogen denken voor ze iets zeggen dat anderen kan kwetsen. Of dat nu op dit forum is over in het 'echte' leven, dat maakt niet uit. Dat JIJ je niet aangesproken voelt is helemaal fijn voor je, net zoals IK me niet aangesproken voel en dat weer heel fijn is voor mij. Ik kan me alleen wel heel erg ergeren aan kortzichtigheid van bepaalde opmerkingen. En dan heb ik het, om het maar even te benadrukken want blijkbaar is het echt heel moeilijk te begrijpen wat ik zeg, niet om mensen die zeggen dat ze een persoonlijke maximale grens hebben of een persoonlijke minimale grens (die heb ik grappig genoeg niet voorbij zien komen, denk dat dan echt de poppen aan het dansen zijn, maar goed)! Dat moet iedereen toch helemaal zelf weten wat hun persoonlijke grens is? Dus daar kan ik me niet druk over maken. Wel over vooroordelen over leeftijd terwijl je zelf nog niet eens die leeftijd hebt bereikt en dus totaal niet weet waar je het over hebt en met termen als oma-mama gaan gooien. O, en dan heb ik het niet over iemand die dat met een knipoog voor de grap zegt en nogmaals voel ik me dus NIET aangesproken. En verder vind ik dat de oudere moeders best kunnen stoppen met verantwoorden waarom ze op latere leeftijd moeder zijn geworden want dat zie ik hier ook voorbij komen en dat vind ik jammer. Daar heeft toch ook niemand anders iets mee te maken?!
nah...vind dat wel heel erg pijnlijk zo een stelling..... Niet omdat ik te oud ben, maar de natuur heeft voor mij nooit gedaan wat het moet doen..dus dan zou ik nooit kindjes mogen hebben ivm de natuur?? ? Er is voor mij wel een grens, maar die ligt er meer aan dat ik het dokteren ziek ben...hoe graag ik ook 3 of 4 kindjes had gewild!! ach ja...de grens ligt voor mij bij 31 dan...want ik ben 31 als de 2de geboren gaat worden (mocht alles goed gaan deze keer, anders ben ik nog ouder....want die 2de komt er wel.....zover is duidelijk bij ons) Bij ons ligt de grens meer bij het onnatuurlijke...hoeveel kunnen wij nog aan emotioneel......de natuur moet lekker buiten blijven, die heeft hier neits te zeggen nadat hij ons zo teleur heeft gesteld toen ik 24 was.....
Nu nog bezig met deze discussie. Die vraag was niet de vraag van t.s Mijn mening meiden van onder de 30 vind ik echt te kort zichtig als ze zeggen na je 30 ste word je te oud Vind dat wel ver gaan. En met 36 nu voel ik me niet oud hoor haha. Zou alleen geen kinderen meer willen. Maar als ik nu nog geen kinderen zou hebben zou ik het niet raar vinden om met je 35 ste pas aan kinderen te beginnen. Wel valt me wat op de meiden uit de mmm die zo door blijven gaan. Niet dat ik het ze niet gun. Maar ergens denk ik ook van als de natuur of alle middelen die er zijn niet baten dan moet er ergens een stop zijn en dan kan je moeder hart wel bloeden maar als het echt niet gaat dan gaat het niet. En de vraag die gesteld is tot welke leeftijd je het persoonlijk normaal vind om nog kinderen te kunnen krijgen mijn grens is ongeveer 40 daarna kan ook nog wel maar niet ouder dan 45 hoog uit en 63 jaar nee dat is een keuze waar ik niet achter sta. Maar dat is mijn mening en voor iedereen ligt die grens anders die kan ik niet voor een ander bepalen. Mmm dames hoop niet dat ik jullie gekwetst heb maar het is een bescheide mening die ik er op na houd niet dat ik het je zou misgunnen en ook niet dat je verder gaat dan je ooit gedacht zou hebben.
Ziektes zijn ook onderdeel van de natuur. En wie ziek is, gaat naar de dokter, in de hoop dat hij/zij je kan helpen en beter kan maken. Dat geldt ook voor (met name erg vroegtijdige) onvruchtbaarheid. En sommige ziektes zijn in sommige gevallen niet behandelbaar. That sucks, maar is wel iets waar patiënten mee moeten leven. Ach, hele volksstammen dachten vroeger dat ik op pad was met mijn opa, terwijl dat toch echt mijn vader was. En mijn moeder was met 39 toen ik geboren werd, ook op de leeftijd dat sommige anderen oma werden. Dus oma-mama, het zal allemaal wel. Ik ben blij dat ik er jonger uitzie dan ik ben, en dat ik in een omgeving woon waar veel 35+ers zwanger zijn. Vorige week op het kdv, zegt de leidster ineens: weet je, ik word ook oma! (tegen mij en nog 2 mama's). Ik zeg nog: hoezo ook? Ze is 1,5 jaar ouder dan ik en wordt idd al oma. Tja, dat kan ook. Ik ben zelf een oudere moeder. Dat vind ik soms jammer, maar het is wel het gevolg van mijn en mijn vriends keuzes. Dat is wat ik vervelend vind in al die maatschappelijke discussies over laat moederschap in NL - ik mis daar bijna altijd de rol van de man in. En die houden gemiddeld genomen de eerste zwangerschap zo'n 1,5 jaar tegen, dus vrouwen willen gemiddeld 1,5 jaar eerder proberen zwanger te worden dan hun partners. Het is dus niet altijd 'onze' schuld dat we hier van die oude mama's hebben. It takes two...
Knap he, dat ze maar door blijven gaan. Wat een doorzettingskracht, wat een emotioneel uithoudingsvermogen. Wat een oerkracht.
is heel persoonlijk....voor mij is 35 de maximale leeftijd en of je nu 30 bent en de eerste pas krijgt, of de laatste, dat is een keuze die ieder voor zich moet maken mijn zussen waren beide 21 toen de eerste geboren werd ik ben 32 en krijg nu pas de eerste ik merkte aan mijn zussen dat ze rond hun 28e ineens weer een stuk "jeugd" in moesten gaan halen en ik heb tot 28 weken geleden lekker gefeest, alles kunnen doen en laten wat ik wou en ben daar nu wel klaar mee en tot ik mijn huidige vriend leerde kennen had ik bij geen een ex partner het gevoel daar ooit kinderen mee te willen....met mijn huidige partner wel tot 2 jaar geleden was ik zelf ook helemaal nog niet klaar voor kinderen, was zelf nog een te groot kind
sorry als dit zo overkomt,maar dit bedoelde ik absoluut niet zo ik doelde meer op als je al rond de 40 bent en de natuur duidelijk laat merken dat het lichaam niet meer wilt dat je dan niets meer moet gaan forceren(i.v.m. gezondheidsrisico's) nogmaals sorry als het verkeerd overkwam
Dat sommigen hier zeggen dat "je" te oud bent als je minstens 30 jaar bent alvorens je wilt beginnen aan kinderen, vind ik echt heel raar. Betrek die mening lekker op jezelf en zet die niet neer alsof het een norm moet zijn die voor elke vrouw hoort te gelden. We weten allemaal wel dat onze lichamen verminderd vruchtbaar zijn vanaf 35 jaar, maar we leven nu ook in een maatschappij waarin veel vrouwen meer willen dan huisje boompje beestje en broedmachine spelen op jonge leeftijd. Ze willen wel eerst een goede studie (of 2) afronden, lekker rondreizen, feesten, op jezelf wonen, samenwonen, een carriere opbouwen, die kinderwens komt voor hun pas later. Zij willen eerst genieten van wat een kinderloos leven hun kan bieden. Kinderen hebben is ook genieten van het leven, maar het is mijn ervaring dat dit een ander soort genieten is. Ik ben inmiddels 29, hoop nog een kindje te kunnen verwelkomen over 3 jaar, en ik ben heel blij dat ik op deze leeftijd ben begonnen met kinderen vanwege bovenstaande redenen. Ik begrijp ook niet waarom sommigen hier denken dat de zogenoemde leeftijdsgrens voor mannen wel hoger "mag" liggen. De kwaliteit van hun zaad gaat na hun 35e net zo hard achteruit hoor. De kans op een vroege miskraam is groter als de vader ouder dan 35 is. Ook is er een grotere kans op een kindje met mentale stoornissen, zoals autisme.
broedmachine spelen? ook lekker genuanceerd, dat jij andere prioriteiten had wil niet zeggen dat andere mensen een broedmachine zijn omdat ze een gezin op de eerste prioriteit hadden / hebben staan he
Tja, dat is hoe ik het zou ervaren als ik hun schoenen zou staan, wetende wat ik zou missen en zou moeten laten
Bij mij was dat feesten niet eens zo heel belangrijk. Voor mij was en is het belangrijkste, dat ik een partner heb, en een relatie met deze partner, waarvan ik echt geloof dat wij samen oud gaan worden en er ook samen zullen zijn voor onze kinderen. Wij waren al 10 jaar samen toen ik voor het eerst zwanger was. In die 10 jaar hebben wij de nodige crises in onze relatie overleefd en dat heeft ons samen sterker gemaakt. Als iemand anders na 2 jaar (of soms al nog sneller) de overtuiging heeft: "wij blijven bij elkaar, wat er ook gebeurt", prima, het zal vast voorkomen. Maar persoonlijk, voor mezelf, heb ik daar toch m'n bedenkingen bij. Hoe goed ken je elkaar dan eigenlijk? En naast die relatie was voor mij heel belangrijk dat ik een aantal jaren werkervaring had opgedaan, voor ik een gezin zou beginnen. Net zoals er uit onderzoek blijkt dat oudere moeders grotere vruchtbaarheidsrisico's lopen, blijkt dat jongere moeders grotere financiële risico's lopen. En daar heb ik duidelijk niet voor gekozen, dat was niet wat ik mijzelf en mijn kinderen wilde bieden. Hier bedoel ik echt niet mee dat een ander dezelfde afwegingen zou moeten maken als ik gedaan heb, maar er is meer dan maximale vruchtbaarheid bij het bepalen van het juiste moment.
Als ik kan kiezen tussen een rijk gezinsleven en een losbollig feestleven dan is de keuze snel gemaakt. En al veel eerder dan met 29 jaar .
Kijk en dit is nog eens een ontzettend lieve opmerking!! Je bent een schatje mede-decembermama2009-forumgenootje. xx