Dat vind ik ook wel, dat als gedrag echt echt over de schreef gaat, dat een pak voor de billen als laatste optie wel te gebruiken is. Maar idd wat jij beschrijft Cygnet: dan moet het gaan over zeer grensoverschrijdend gedrag, anders dan normaal passend bij de leeftijd, EN (wat mij betreft dus) niet te corrigeren op een andere manier. Hier hebben we dus nog nooit een tik uit hoeven delen. Mogelijk dat dat te maken heeft met het feit dat de kids hier maar een deel van de tijd zijn, maar we zullen zien hoe dat bij Thirza en (hopelijk) een tweede nog gaat lopen
Heb nog niet alle reacties gelezen, maar ben het hier helemaal mee eens. Maar ik denk dat het voor ouders die kiezen voor consequent zijn ipv een tik uitdelen ook een keuze is voor tijd investeren. Het consequent zijn in de fase waarin iets aangeleerd moet worden heeft, naar mijn ervaring, wat meer tijd en energie van de ouder nodig dan met een tik geven nodig zou zijn. Mijn tweede (van nu bijna 2,5) is een echte boef en onze regels landen niet bepaald na de eerste keer. Met een tik zou hij ws eerder geleerd hebben dat iets niet mocht, maar hij leerde het met weghalen/ afleiden/ op de gang zetten ook. Alleen kostte mij dat behoorlijk wat tijd, energie een doorzettingsvermogen. Als je er vanuit zou gaan dat hij het in beide situaties even snel zou leren, had hij inmiddels ws permanent met zijn handen in zijn zakken gelopen, zoveel tikken als dat opgeleverd zou moeten hebben
Nou de leidster die mijn kind een tik geeft moet Echt nog geboren worden!! Hell no!! En ik zelf geef mn kids ook echt geen tik.. Wat een onzin.. Volgens mij wil je ze meegeven dat ze iets niet mogen omdat daar een reden voor is.. je trekt niet aan het tafellaken want dat is gevaarlijk.. Maar als je dan een tik geeft doet je kind het misschien niet meer idd.. Maar alleeen maar omdat je kindje bang is om pijn te krijgen.. Heeft totaal niets te maken met waar het uiteindelijk om draait.. Een tik geven is in mijn ogen dat je als ouder te laks bent om de moeite te nemen het duidelijk uit te leggen , of je kind meerdere malen liefdevol maar duidelijk te corrigeren.
Kinderen mogen geen scherpe messen pakken, mogen papa en mama toch wel? Kinderen mogen niet alleen naar buiten bij mijn moeder (hele grote vijver in de tuin) papa en mama wel. Kinderen mogen niet aan de laptop/computer zitten zomaar (van al dat onnodige getik wat niet zacht gaat slijt het apparaat ook), papa en mama wel. Kinderen mogen niet met glazen lopen (stel je voor dat ze vallen), papa en mama wel......... Dus waar slaat het op dat je je kind niet iets af kan leren wat je zelf ook doet? En iedereen die nooit een tik geeft, denken jullie nou echt dat dat gebeurd als een kind ook maar 1 keer niet luisterd? Sommige situaties vragen in mijn ogen om een tik (die overigens ECHT geen pijn doet!) om hun duidelijk te maken dat iets echt gevaarlijk is of echt niet mag. Dan maak ik het idd liever in 1 keer duidelijk dan dat ik 300x moet zeggen (bij wijze van) dat iets niet mag omdat het heeeeel erg gevaarlijk is. Dan loop je onnodig risico's. Prima dat veel ouders het wel zo willen, maar ik geloof er niet in.
Nee mijn kindje is nog maar 9 maand zoals je ziet en doet nog niets verkeerds. Hij begint nog maar net te begrijpen wat nee is. Het is dus nog de vraag of het ook nodig zal zijn in de toekomst Maar ik ben gewoon zo opgevoed en ik vind zelf dat ik een goede opvoeding heb gehad en denk over bepaalde dingen hetzelfde als mijn ouders. Dus dat een corrigerende tik gewoon niet verkeerd is 'in mijn ogen'
Ik vraag me gewoon heel erg af wanneer je de grens bereikt dat er geslagen mag worden. Welk gedrag rechtvaardigt het bewust pijn doen van je kind? Ik ben vroeger niet vaak geslagen, mijn moeder was er erg op tegen en mijn vader hield zich meestal niet genoeg bezig met ons om dat te hoeven doen. Ik kan me echter wel een aantal keer herinneren, en vooral de angst die ik daarna wel degelijk naar mijn vader had. Ik wist namelijk dat als hij zich goed voelde dat hij echt niet sloeg, maar op momenten dat hij gestrest was hij soms ontzettend uit zijn slof kon schieten. Het probleem was echter dat ik wel wist wanneer hij zo gestrest was, maar niet wat dan de trigger zou zijn dat hij zou slaan. Ik kan me menig avond herinneren dat ik echt aan het wachten was tot de vulkaan zou ontploffen. Dat gebeurde meestal niet, maar ik was oprecht bang op die avonden. Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat de meeste ouders die een tik uitdelen, dat wat beter in de hand hebben dan mijn vader toen, maar ik merk bij mezelf al dat ik veel minder kan hebben als ik erg moe of gestrest ben. Hoe zorg je dat je grens van ontoelaatbaar gedrag niet verschuift, hoe hard zijn je afspraken daarover? Ik geloof echter totaal niet dat sommige kinderen het nodig hebben. Als je een kind meerdere malen per dag zou moeten slaan dan heeft je straf volgens mij totaal geen effect. Wat doe je dn als puber zo vaak dat je elke keer een tik moet krijgen. Dat vind ik echt idioot. Een klein kind een tikje op de vingers of luier, met vooral het schrik effect kan ik me nog iets bij voorstellen, maar bij een puber ben je echt aan het slaan lijkt me. Volgens mij is het dan iets wat allang ingecalculeerd wordt door het kind. Totaal niet effectief meer.
Een corrigerende tik doet echt geen pijn hoor! En een corrigerende tik is in mijn ogen anders dan slaan. Bij slaan denk ik toch eerder aan een krachtige mep. Mijn dochter heeft het soms wel nodig ja, maar dan is het een tik op de vingers die echt geen pijn doet. Puur om te laten zien dat die vingers daar niet horen waar ze mee bezig is. Dat begrijpt ze nu heeeel goed als ze eens een tik krijgt. Dit gebeurd dus ook bijna nooit meer. Ze weet nu namelijk heel goed dat die dingen niet mogen. Ik denk dat niemand hier de kids meerdere keer per dag een tik hoeft te geven toch?
Zo een hele discussie geworden Mooi! Ik werk zelf op het kinderdagverblijf en heb in al die jaren nog NOOIT een kindje meegemaakt dat een klap/tik 'verdiende'.. En geloof me.. ik heb heel wat 'vervelende' kindjes meegemaakt.. maar de kinderen die het slechtst luisteren hebben vaak de meeste complimentjes en knuffels nodig. En uiteindelijk, met veel geduld en liefde, luisteren ze toch echt altijd. Mijn eigen zoon kan soms ook slecht luisteren (duhh hij is 2 jaar) en ik verwacht soms ook gewoon te veel van hem. Ik ben alleenstaand en werk van 9-18:00.. hij slaapt overdag niet.. ik ben bekaf.. en geloof me.. dan is hij natuurlijk het dwarst na 18:00 Maar dan zou ik het toch echt mijn eigen tekortkoming vinden als ik hem een tik zou moeten geven als hij niet luistert. Hij heeft nu totaal wel 2-3 keer op de mat gezeten en dat maakt weinig indruk... maar dan kan ik mezelf weer ff moed inspreken en ga ik een goed gesprek met hem aan. Ik geloof niet zo in straffen.. kinderen moeten alles nog leren.. en dan leren ze dat iets niet mag omdat ze dan straf krijgen.. ik wil meegeven dat iets niet mag omdat... (het dan kapot gaat, het gevaarlijk is,..etc)... Dus ik ben benieuwd wát dan bijvoorbeeld echt een situatie is die alleen door een tik opgelost kan worden?
Dit is iets waar ik persoonlijk toch problemen mee heb. Mijn ouders deden dit ook vroeger en ik was de enige die altijd luisterde en daardoor veel minder complimenten en beloningen kreeg. Want het was allemaal maar vanzelfsprekend dat ik goed luisterde. Je stelt zo de kinderen achter die juist beter luisteren en zo beloon je eigenlijk het slechte gedrag van anderen. Omdat die minder vaak goed luisteren worden ze de hemel in geprezen (bij wijze van) als ze een keer goed luisteren... Dit kan enorm kwetsend en pijnlijk zijn voor die kinderen die altijd goed luisteren en waar het normaal van gevonden wordt.
Nee, ik geef van mezelf al heel snel complimentjes, zodra er een situatie voor doet krijgt een kind een complimentje of aandacht.. Ik probeer niet snel waarde-oordelen te geven 'wow dat heb je mooi gemaakt' zal ik niet snel zeggen (dan zullen andere kindjes inderdaad het gevoel krijgen dat die van hun niet mooi is) maar door de negatieve dingen zoveel mogelijk te negeren of hooguit te bespreken en de positieve extra te benadrukken krijgen alle kinderen (bijna) evenveel aandacht en complimentjes. Ik vind het heel vanzelfsprekend dat kinderen 'ongeveer' gelijk behandeld moeten worden... Zo ook mijn eigen kinderen... de jongste krijgt veel aandacht van vreemden (kijk wat een schatje blabla) en dan betrek ik al snel de oudste erbij 'ja en Jayro is echt superlief voor zijn broertje'... (even als voorbeeld).. Dus wat jij zegt ben ik het mee eens, maar ik denk dat je op professionele basis daar sowieso al bewust mee bezig bent en thuis zou dat eigenlijk veel bewuster moeten gebeuren bij sommige mensen.
Ok dan ben ik het er volledig mee eens. Mijn dochter heeft soms buien dat negeren van slecht gedrag het alleen maar erger maakt en het op een 'normale' manier uitleggen enzo echt niet werkt. Op die dagen kan ze, na lang proberen, een tik op haar vingers krijgen. Al gebeurd het meestal eerst een paar keer dat ik haar in bed zet om na te denken voor een paar minuten (moeten de stoel nog gaan introduceren, wordt nog plek voor gemaakt). Tegenwoordig is dat vaak al voldoende. Maar soms ook echt niet en dan kan ze een tik op haar vingers krijgen. Gelukkig is het lang geleden dat ik een tik heb moeten geven, maar ik ben zeker niet tegen een tik. Indien dit maar bewust gebeurd (en dus niet uit woede of onmacht) en GEEN pijn doet. Maar ik vind wel dat je het eerst pratend moet proberen, dan een andere straf (zoals het stoeltje ofzo).. Niet gelijk een tik geven. Het is hier zeker weten niet zo dat ze een tik krijgt elke keer als ze wat doet wat niet mag.
Interessante discussie.... Mijn zoon heeft 3 keer een tik op zijn handje gehad in zijn leven. 2 keer uit schrikreactie omdat hij mij uit het niet heel hard beet. En 1 keer omdat hij gewoon veel en veel te ver ging en tijdens mijn zoveelste poging om het uit te leggen wat ik van hem verwachtte, keihard ging zitten schreeuwen in mijn gezicht. Ik ben absoluut tegen slaan en na die ene tik voelde ik me ook best schuldig. Maar ik ben ook maar een mens met emoties en gevoelens en ik vind het geen ramp als mijn zoon een keer ziet dat ook mama soms worstelt met hoe dat op de juiste manier te uiten.... Ik ben zelf leidster op een KDV en zou nooit een kindje een tik geven, sowieso geen enkel kind wat niet mijn kind is. Wel word ik soms een beetje lijp van al het zoetsappige gecorrigeer terwijl een kind gewoon strontvervelend of gemeen is tegen andere kinderen. Ik merk dan dat ik weleens denk: als het mijn kind zou zijn.....Maar goed, dat is het niet en dus corrigeer ik het kind op de manier zoals dat in ons beleid staat.
Het is ook bekend uit onderzoek dat kids die altijd alleen maar complimenten krijgen en niet worden aangesproken op hun negatieve gedrag, erg onzeker en erg vervelende kids worden: die weten door al die complimenten namelijk niet wat ze dan daarnaast niet goed doen. Dus het blijft altijd de gulden middenweg zoeken: negatief gedrag zoveel mogelijk negeren, (geen aandacht is geen beloning), maar daar waar een kind over de grens gaat, moet het ook weten dat het over een grens gaat. Daar groeit het van, daar ontwikkelt het zelfvertrouwen van, (ik weet wat wel en niet OK is en kan daar sturing aan geven).
Maar als je dan de moeite kunt nemen om naar je kind te gaan en ze op de vingers te tikken dan kun je toch ook de moeite nemen om ze bij t handje te pakken en "nee dat mag niet" te zeggen??
En hoe geef je dan aan wat voor jouw binnen de proporties is?? Tjeetje ik moet er niet aan denken, die mensen zijn opgeleid in de pedogogiek en dan gaan ze de kinderen voor de billen slaan als ze iets doen wat niet mag.
Ik zeg heust niet tegen de leidster 'als ze niet luisterd sla maar dan hoor'..... Jeetje... maar mocht het ooit gebeuren (ze gaat niet eens naar het kdv dus zo snel zal ik er geen last van hebben) en ze hebben er een hele goede reden voor, in mijn ogen, dan zal ik het ze niet verwijten.
Al ben ik het niet met vica eens wat betreft de leidsters een tik mogen geven... Moet er niet aan denken...wil niet eens dat oma dat doet hoor!