..nu had ik laatst mijn mams aan de telefoon en ze wees me erop dat ik Danny voor straf niet op de gang moest zetten, dat dat helemaal niet goed is, zelfs heeeeel slecht en dat dat eenzaam voor een kind zou zijn.... Waar haalt ze die onzin vandaan? Of is dit geen onzin en heeft me mams gelijk..is het idd zo slecht om je kind voor straf op de gang te zetten??? Hij staat er trouwens gemiddeld 1 minuut op.. hoe straffen jullie je kindje als ze iets doen wat echt niet kan/mag?
Hmmmm.... Interessant stuk. Ik ben het er niet helemaal mee eens, maar het geeft zeker stof tot nadenken. In mijn optiek loont het wel degelijk om consequent te zijn naar kinderen toe en niet, zoals het artikel zegt, iedere situatie als uniek te zien. Kinderen hebben grenzen en duidelijkheid nodig. Natuurlijk kun je erover debatteren in welke "vorm" je duidelijkheid en grenzen aangeven giet. Verder vraag ik mij af of het wel helpt om een boos kind steeds te gaan knuffelen/omhelzen, zoals het artikel op het einde suggereert.
Hmm op zich een duidelijk stuk. Maar wat ik me afvraag, als de tik niet mag (wat ik ook niet van pan was) en je mag je kind geen time out geven, wat moet je dan wel? Ik ben toch ook niet van plan om te gaan discusieëren met m'n kind. Ik ben wel van mening dat mijn kind zich aan mijn regels moet houden en dat ik consequent moet zijn. Hij is nu overigens pas 6mnd, maar ik denk er van tevoren natuurlijk vast over na.
Liefdevol vasthouden is wat anders san knuffelen en omhelzen, zeker in de optiek van Aletha Solter. Ik heb al haar boeken gelezen en vind het een zeer interessante theorie. Vooral ook over het troosten (of eigenlijk over het juist niet troosten) van baby's en peuters, vind ik dat ze zeker een goed punt heeft. Door baby's en peuters de gelegenheid te geven om te huilen (van verdriet, boosheid of wat dan dan ook) kunnen ze zich te ontladen, waardoor ze nare dingen kunnen verwerken (als ze huilen om iets wat op te lossen is, bv. honger of vieze luier, dan moet je dat uiteraard oplossen)
Wat zegt ze hierover dan? Als het iets is wat je niet kan oplossen zoals honger, luier dan maar laten huilen? Zal toch zeker niet.. Een baby huilt toch nooit zonder reden?
Je zou kunnen zeggen wat 'ie wel mag bijvoorbeeld. Dus niet de poes aan z'n staart trekken, maar aaien mag bv. wel. Mam's boek kapot scheuren is niet handig, maar bv. een oude reclamefolder kan wel. Humor wil ook nog wel eens helpen of in de lijn van Aletha Solter: kind doet iets wat niet mag, je pakt het af, haalt het kindje weg o.i.d. en het kindje gaat dan vaak huilen. In zo'n geval gaat het dan vaak huilen. Als je het kindje op schoot zet en laat uithuilen is het daarna vaak weer helemaal prima (uitgeprobeerd op dreumes)
Een andere mogelijkheid is je baby niet krampachtig te proberen te troosten als je hem/haar vast hebt, maar vast te houden terwijl je kleine aan het huilen is. Uhm, beetje vaag uitgelegd volgens mij. Ik heb het bij de jongste wel eens gedaan, maar eerlijk gezegd vooral omdat niets hem leek te troosten. Dus dan maar accepteren dat hij even moest huilen, en vaak hielp dat veel beter. Dan kwam hij sneller tot rust dan wanneer ik erg veel moeite deed. Ik hield hem dus wel vast, maar deed verder niets (behalve hem tegen me aan houden terwijl ik zat). Verder heb ik geen idee hoor, ken haar boek niet
Dat is wel een beetje hoe ik het nu doe ja. Als het geen aanwijsbare reden is, honger, pijn, vieze luier, aandacht etc. Dan pak ik hem op en houdt hem tegen me aan. Meestal stopt hij wel meteen als ik hem vast heb en rustig tegen hem praat en vraag wat er is. Niet dat hij die vraag al snapt, maar vindt het wel fijn als ik tegen hem praat.
Nee precies, ze vindt dus inderdaad dat een baby nooit zonder reden huilt. Als je alles hebt gechecked en opgelost en een baby blijft huilen, dan kun je 'em gewoon vasthouden en toestaan om te huilen. Dat is nog best lastig, want mijn eerste neiging is altijd, rondlopen, speentje, enz. Het is best moeilijk om ook voor jezelf de knop om te zetten en het kind echt toe te staan om te huilen. We hebben het geprobeerd en het werkt echt, op een gegeven moment herken je heel goed dat een kind zoveel prikkels heeft gehad, dat het gewoon even moet ontladen. Ze promoot nadrukkelijk NIET om het kindje dat alleen in z'n bedje te laten doen, maar je moet er wel bij blijven!
Je voelt jezelf immers ook opgelucht na een lekkere huilbui! Ik probeer ook meestal humor of afleiden te gebruiken als mijn zoon iets doet wat niet mag. Maar soms is het toch zo lastig. Zoals in de auto, hij vindt het nu leuk om extra hard te praten zodat zijn zusje wakker wordt; "Ja, kijk mama, haar oogjes zijn open!" Ja, duhh! Soms had ik graag een handleiding bij mijn zoon ontvangen!
@ts; ik vind het helemaal geen onzin om een kind op de gang te zetten. Wij doen dat bij Louise ook. Ze krijgt 2 keer een waarschuwing en als ze dan nog niet luistert gaat ze de gang op voor een paar minuten. Bij slaan/knijpen/bijten etc. gaat ze zonder waarschuwing de gang op. Daarna een gesprekje over waarom ze op de gang moest, een dikke knuffel/kus en dan is het weer goed. Dit hebben wij heel consequent gedaan en het werkt echt prima.
tja, en zo zijn er nog 1000 gedachten. Deze zal voor een aantal kinderen prima werken. Ik handel hoe ik dat wil en hoe ik denk dat mijn kind er het meest aan heeft. Isabella heeft wel een time out nodig. Inderdaad om te bezinnen. Ze wil namelijk helemaal niet vastgehouden worden. Ik denk er echt heel anders over. Maar ik ga je niet met mijn gedachten erover vermoeien. Voor elk kind geldt een andere aanpak. Dus de vraag is helemaal niet eens of het goed of slecht is om je kind op de gang te zetten. Het gaat om wat JIJ zelf de beste manier vindt voor JOU kind.
Ik denk dat vooral het consequent zijn the key is! Wat je ook doet qua straf zorg dat je dat volhoudt. Wij zetten onze zoon altijd op de gang als hij niet luisterd...En dat werkt, het hoeft niet vaak want meestal na 1 of 2x waarschuwen luisterd hij wel. Als hij moe is of chagerijnig kan hij wat meer uitdagen en dan gaat ie wat sneller naar de gang. Hij moet er 2 minuten staan en daarna leg ik hem uit waarom geven we een knuffel en een kus en is het weer goed.
Ik zie de gang niet als strafplek, maar als een plek om tot rust te komen. De eerste actie is ook niet om mijn zoontje naar de gang te zetten als hij iets verkeerds doet. Ik waarschuw, geef aan andere optie, maar als hij echt doorgaat gaat hij naar de gang. Dat gebeurd op slechte dagen misschien 3 keer, en meestal echt weken niet. Nu loopt hij af en toe ook zelf even naar de gang als hij gefrustreerd is. Dan gaat hij daar even een minuutje zitten en komt weer vrolijk terug. Toch heerlijk dat hij zichzelf rustig kan krijgen, lijkt me niks mis mee. Hij vroeg me laatst ook uit zichzelf of ik hem even wilde knuffelen om hem rustig te krijgen. Hij kent zichzelf wel.. Mijn schoonmoeder adviseerde ook knuffelen/strelen bij boosheid/frustratie. Als ik dat doen, zit ik onder de blauwe plekken en krassen. Hij vecht dan echt, en wordt niet rustig.. Hier werkt de gang goed. En heb echt niet het idee dat ik iets vreselijks doe. Alleen als je nou elk uur je kind 6 keer op de gang moet zetten, kun je eens kijken of er niet iets anders achterzit...
Waarom niet? Ik krijg er eerlijk gezegd een beetje kippenvel van. Alsof een kind niks te zeggen heeft. Natuurlijk zijn er grenzen, maar dit kan naar mijn mening ook prima in overleg. @ Towser; Mooi uitgelegd! Ik heb zelf een training gevolgd: "Huilen, boos zijn, ruzie." Deels gebasseerd op Aletha Solter. Heel interessant, vooral omdat in deze training wordt uitgelegd wat het belang is van emoties. En vooral hoe belangrijk het is deze te mogen uiten!