Ik pb je wel even is mij iets te persoonlijk om open op een forum te gooien en ligt in een topic als dit ook nogal gevoelig denk ik..
Zo ligt het voor ons nu ook wel een beetje: tot hoe lang gaan we door? Ik zou erg graag een broertje of zusje voor Thirza willen, maar niet tegen elke prijs. Dat betekent voor ons dat, mocht het spontaan niet meer lukken, we maar een zeer beperkt deel van de vruchtbaarheidsbehandelingen zouden willen gebruiken, (ik ben persoonlijk niet zo voor alle behandelingen waarbij een eicel buiten het lichaam wordt bevrucht, (wat niet betekent dat ik vind dat anderen dat niet zouden mogen doen)). Maar daarnaast heb ik -voor zowel mijn gezin als mijzelf- toch echt wel een max die we daarvoor geven. Ik zou 6 jaar leeftijdsverschil met Thirza echt wel de max vinden, daarna vervalt voor mij het argument dat een broertje of zusje voor haar zo ontzettend leuk zou zijn, want met een dergelijk leeftijdsverschil wordt het dan toch niet heel veel meer samen spelen. En daarnaast vind ik het ook prettig om voor mezelf een max te stellen: als het dus over 3 jaar nog niet zo is, dan stoppen we hier. Dat besluiten wij NU en daar gaan we ons ook aan houden. Gewoon omdat het ook fijn is om op een gegeven moment de rust weer te hebben van accepteren dat het is zoals het is, in plaats van elke maand weer een teleurstelling, (ik vind 4 keer een teleurstelling, nu zo na onze miskraam, al wel heel heftig elke keer... alhoewel ik me besef dat 4 keer helemaal nog niet zo vaak is). Zou Thirza nog wat jonger zijn, dan zou ik het dus nog wat langer geven. Zouden we zelf jonger zijn, (manlief is bijna 35, ik bijna 34), idem dito. In the end zou hier per definitie altijd de natuurlijke grens van de overgang (en dan ga ik voor het gemak daarmee uit van de gemiddelde leeftijd daarvoor, dus rond de 45-50) de definitieve stop zijn voor een kinderwens.
Was ook een van de eerste dingen waar ik aan dacht: ben afgestudeerd om m'n 24 - de leeftijd volgens sommigen waarop je allang 3 kinders zou moeten hebben?? Heb VOOR MEZELF de lat gelegd op 35. In een ideale wereld had ik graag moeder geworden rond m'n 28, maar toen kende ik m'n vriend net. Dan een heleboel bouwproblemen gekend met financiele tegenslagen en we vonden niet dat we aan kinderen moesten beginnen als we ook geen stevige financiele basis hadden. Dus zal 34 zijn als alles goed gaat wanneer nr 2 er is. Heb er wel vrede mee
ik vind rond de dertig een prima leeftijd om moeder te worden. Ik vind begin 20 eigenlijk nog te jong. Die meiden zijn vaak nog zo met zichzelf bezig. Dat vind ik in dit topic ook weer een beetje terug te zien. Je ziet dat ze moeilijk nog maar verder kunnen kijken dan hetgeen waar zij nu inzitten. Als je 20 bent lijkt 30 reuze oud maar als je 30 bent besef je beter dat dat niet zo is en begrijp je zelfs beter dat ook 40 niet oud is. Uiteindelijk vind ik dat iedereen kinderen moet krijgen als zij daar samen met haar partner aan toe is, ongeacht de leeftijd. Voor wat betreft de hogere sterftekans bij oudere moeders. Ook dat valt tegenwoordig allemaal wel mee. Er zijn ook kinderen die hun moeder verliezen als ze 38 is. Was dat dan achteraf een slechte keuze van die moeder om kinderen te willen? Nee toch. En zijn die kinderen per defenitie ongelukkiger op latere leeftijd? Het leven is altijd een kansberekening. Je weet niet hoe oud je wordt en we hopen allemaal onze kinderen te zien opgroeien maar je krijgt geen garanties. Ongeacht je leeftijd.
en bedankt *sorry kon het niet laten* jeetje zeg, wat word er hier af en toe zinloos gediscusseerd.. Wat maakt het nou uit hoe oud je bent als je moeder word.. Zolang er van het kind gehouden word is het toch goed? jeetje zeg, volgens sommige heb ik geen levenervaring, ben ik 'te jong' blabla.. ben 23, Lenn is 1.5 jaar, nummer 2 op komst.. arme kinderen En volgens andere ben je 'te oud' als je (begin)30 bent.. Jeetje, gaat toch nergens over.. Zolang de moeder er achter staat is er niks aan de hand.. Laat mensen dat zelf bepalen zeg..
@Marsupilami: je bedoelt wel in het algemeen denk ik? Als ik terugkijk op mijn eigen leven, (niet dat ik nou al stokoud ben met m'n 33, maar OK ), klopt het wel wat jij beschrijft. Vond mezelf erg wijs toen ik begin 20 was en dat relativeert steeds verder. Hoe ouder ik word, hoe meer ik ontdek dat ik helemaal niet zo wijs ben, hahaha En dan moet ik er nog bij zeggen dat ik in vergelijking met leeftijdsgenoten erg rustig en verstandig ben geweest altijd, dus mijn verhaal is ook niet echt onderuit te halen met "Ja, maar sommigen zijn nu eenmaal verder op die leeftijd dan anderen". Ik was dus echt verder dan anderen en kijk desondanks op mezelf terug met de gedachte: ach, wat een gup was ik toen nog! Dat betekent niet perse dat ik vind dat ik geen kids groot zou kunnen hebben gebracht. Zoals anderen ook al aangegeven hebben: er zitten voor- en nadelen aan elke leeftijd. Ik zou toen fysiek fitter zijn geweest, maar ben nu een stuk wijzer, heb dingen uit mijn leven een plekje kunnen geven en dat helpt om stabieler te staan als moeder. Of het een nu perse heel erg veel beter is dan het andere, kan ik niet echt zeggen, (zal ik ook nooit weten, evenals jonge moeders over het algemeen niet zullen weten wat het hen had gebracht als ze op oudere leeftijd moeder zouden zijn geworden). Je redeneert toch altijd vanuit je eigen kader, je eigen omstandigheden... en dat kan ook niet anders. Maar daarom is het juist des te belangrijker om een ander daarin in haar waarde te laten.
Nou, daar ben ik het elemaal niet mee eens! Alleen ''houden van'' is echt niet genoeg om een kind op een goede manier op te laten groeien. Dit even los van het hele leeftijdgebeuren.
Ik zie met mezelf niet veel verschil of ik nou 19 was of nu 26. En nee, ben juist niet met mezelf bezig en vind 30 ook niet ´reuze-oud' maar vind 30 wel de leeftijd waarop ik MIJZELF te oud vind om verder nog kinderen te krijgen. Het is maar net de eis die je zelf stelt en de omgeving waar je opgroeit. Nederland is nou eenmaal een land waar vrouwen op latere leeftijd hun kids krijgen en dat hoeft niet te betekenen dat al die andere landen waar het wel normaal is om gemiddeld op 22/23 jarige leeftijd je eerste kind te krijgen we te maken hebben met allemaal types die enkel met zichzelf bezig zijn of niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is. Misschien zegt het meer over de volwassenheid van de gemiddelde NL vrouw op die leeftijd.
Ik wil even iets zeggen, niet om op te scheppen hoor, maar toen ons zoontje geboren werd (ik was 19,5 en m'n vriend bijna 22) zei de kraamzorg tegen ons (met 30 jaar ervaring) dat ze de manier waarop wij met onze baby omgingen zo natuurlijk vond, dat alles zo goed ging en vanzelf. Een beetje moeilijk uit te leggen. Maar bijv ook met borstvoeding, dat ging bij mij allemaal vanzelf en zoiets zag ze bijna nooit bij de oudere moeders, dat het zo natuurlijk ging. Misschien een beetje verwarrend verhaaltje geworden maar ik weet ook niet meer precies wat ze toen allemaal zei.
Ha ik zat er op te wachten moet toch weer even gezegd worden he... Pff sorry hoor word zo zat van de vooroordelen...
Wat een kinderachtig gedoe hier zeg..jeetje! Is het nou echt zo moeilijk om andermans mening te accepteren? Ts vraagt om meningen,toch niet om algemene bepalingen? Sommige mensen moeten echt eens leren om zich niet zo snel aangesproken te voelen.. Aan de andere kant vind ik ook dat je hier niet met allerlei feiten moet gaan slingeren,daar werd namelijk niet om gevraagd! Af en toe lijkt het net of sommige mensen elkaar bewust willen kwetsen of op zoek zijn naar een discussie. Lieve meiden,laat een ieder in haar waarde..tel een keer tot 10 als andersmans mening je niet aanstaat en bemoei je vooral niet met de mening van een ander.. Een mening is nu eenmaal iets persoonlijks! Nu nog even on-topic: Ik wilde graag voor m'n 30e voor het eerst moeder worden maar omdat mijn vriend nog niet aan het vaderschap toe was en we 13 maanden bezig zijn geweest is dat niet gelukt. Als ons kindje geboren wordt ben ik 5 maanden ouder dan 30..helaas pindakaas! Ik zat echt met m'n oren te klapperen toen de gynaecoloog vertelde dat mijn leeftijd een aandachtspunt is.. Waaaattt??? Ik kom net kijken man,begint dat gezeik nu al?
Een kind heeft een stabiele basis nodig, en ouders met een gezond verantwoordelijkheidsgevoel die van hem/haar houden. Daar gaat het om. Niet of die ouders nu 18, 23 of 41 zijn....
In heel veel van die landen waar jij op doelt studeren vrouwen over het algemeen ook niet tot hun 23e ik denk dus niet dat dit iets met volwassenheid op die leeftijd te maken heeft Ik was heel erg volwassen op mn 23e, heb een berg levenservaring en veel meegemaakt dingen waar een tiener niet mee bezig zou hoeven te zijn geweest...maar dat maakte niet dat ik op mn 23e al klaar was voor kinderen
Sorry hoor maar ik was zelf 22 toen ik zwanger werd van onze dochter. Je kunt het een vooroordeel noemen maar vind gewoon veel jongeren teveel op hun ouders leunen en denk dat dat ook wel aan de ouders te wijten is.
ja een bedje, kleding, eten en een dak boven je hoofd is natuurlijk ook belangrijk lijkt me logisch..
Juist Liesben, en stabiel betekent niet alleen maar houden van in mijn ogen...ongeacht leeftijd inderdaad