als je verliefd word dan is dat zo, daar verander je niets aan en dan ga je al helemaal niet nadenken over "wat als" of hoe zou ons leven eruit zien over 20 jaar.... jeetje mina.....
hey, Hier ook een 20 jaartjes verschil... Veel verschil is er hier ook niet, hij voeld zich jong, ik volwassen... Zijn ondertussen 7jaar gelukkig samen en 1jaar getrouwd, hebben samen een zoon van 3 en zwanger van de 2de, hij heeft wel een dochter die bijna 20 is wat soms enkele rare blikken opleverd ben er zelf maar 26 dus ja... Maar wij liggen er ni van wakker van Groetjes en geniet van jullie MANNEN
Wij verschillen 7/8 jaar en zitten op een lijn we merken er weinig van en de omgeving ook want staan er soms van te kijken dat hij 7/8 jaar ouders is (babyface)
ik kan mij wel voorstellen dat mensen dat doen hoor en snap de vraag van lady xochi ook wel. Ik geloof niet in liefde op het eerste gezicht, dus voor je verliefd wordt weet je meestal ook al een en ander van iemand. Ik zou echt niet verliefd kunnen worden op iemand die zoveel ouder is, niet om de persoon, maar omdat als de kinderen bv de deur uit zijn ik nog zoveel plannen heb samen. Hier kan altijd iets tussen komen door ziekte o.i.d. maar zo maak je het risico wel groter.
Ik heb zelf ervaren dat wel of niet verliefd worden voor mij niet altijd een keuze is. Maar je hebt wel altijd de keuze om daar wel of niet 'werk van te maken', en om wel of niet een relatie met iemand te beginnen. Voor mij persoonlijk zou iemands leeftijd op zichzelf geen reden zijn om er van af te zien. Wel als je merkt dat hij té anders in het leven staat. Maar dat kan je met iemand van je eigen leeftijd net zo goed gebeuren. Tja, en dan word je misschien al jong weduwe. Dat wil niet zeggen dat jouw leven dan óók over is! En dan heb je, als het goed is, toch ook heel wat mooie jaren samen gehad. Gaat volgens mij ook op als je partner eerder dan jijzelf hulpbehoevend zou worden. Je hoeft je niet 24/7 te laten leiden door wat je partner met je kan doen. Maar goed, ieder zijn/haar keuze. Ik ben nooit zo rationeel geweest in het aangaan van een relatie, maar ging op m'n gevoel af. (overigens zijn mijn partner en ik ongeveer even oud, dus dit gaat nu niet op voor mij. heb wel ooit een korte relatie gehad met iemand die 13 jaar ouder was dan ik. dat het niet werkte had niets met leeftijd te maken, maar met een te groot cultuurverschil - en met het feit dat ik net uit een andere relatie kwam die ik nog niet goed had afgesloten.)
Hier nog een 'groot gat' van 22 jaar leeftijdsverschil. Ik ben 25, mijn vriend 47. En ja, wat jullie allemaal zeggen over bang zijn voor zijn aftakeling... Heb ik inderdaad best wel last van. Ik vind het niet leuk dat hij rimpels krijgt (rookt ook nog eens) en dat hij ons tweede zoontje al een tijdje niet meer kan dragen in de draagdoek omdat hij zo'n last van zijn rug had opeens, hij al zo veel heeft meegemaakt wat hem met tijd en wijle ook een moeilijk persoon maakt (emotionele bagage zeg maar) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ook zit ik er soms best mee wat buitenstaanders er wel niet van zullen denken. Zou ik me niks van aan moeten trekken, maar doe ik helaas wel. Ik herken ook heeel goed wat cherry aiden zegt; ik vind soms dat hij toen der tijd beter had moeten weten als 40 jarige man iets met een 18 jarig meisje beginnen. Want inderdaad, over 20 jaar ben ik (als ik geluk heb ) nog enige mate aantrekkelijk en is hij al tegen de 70!! Nou, dan kan je echt niet meer om de rimpels en slappe huid heen. Klinkt heel hard, maar kan hier best mee zitten. En natuurlijk hou ik heel veel van hem, zijn we al 7 jaar samen en hebben twee zoontjes, maar heb het er soms wel moeilijk mee! Maar dat mag ook best vind ik. Als ik dan zo'n aantrekkelijke gespierde jonge knul zie lopen denk ik ook wel eens; 'slik', hoe anders had mijn leven er kunnen uitzien... Maar ja, het is hoe het is en ik heb zelf mijn keuzes gemaakt toen en nu en ben verder heel gelukkig. Fantastische vader ook voor onze zoontjes!
Haha ik heb ook altijd heel hard geroepen dat ik noooooooooooooit verliefd zou kunnen worden op iemand die veel ouder is dan ik. Ook om dezelfde reden als jij, wie er nou "vast" zitten met zon oudje!?! Ik snapte dan ook echt niet hoe die meiden daar toch in konden trappen. En dan overkomt het je ineens, typisch geval van: je kunt niet zeggen dat je iets nooit zou doen tot je het daadwerkelijk meemaakt.
Ik ben 7,5 maanden ouder dan mijn vriend, gaat perfect! Leeftijdsverschillen zeggen me ook niet zoveel, het is toch hoe je je zelf voelt en hoe je partner daarbij past... Bij de ene vrouw/man zou een partner met 15+ leeftijdsverschil nooit goed gaan, bij anderen wel... Het is maar net in welke fase van je leven je zelf ook zit... Hoe je je er bij voelt, hoe je in het leven staat... Ik vind het niet 'raar' of 'vreemd' ofzo!!
ik geloof er wel in, bij ons was het vanaf de eerste blik liefde op het eerste gezicht.... we zijn nu 10 jr verder en 2 dochters rijker.... en later als onze kids de deur uit zijn kunnen we alsnog vanalles ondernemen.... heeft niets met leeftijd te maken.. de een gedraagd zich met 60 nal als een opa... en de ander voelt zich nog jong en fit en onderneemt vanalles..... tja geen pijl op te trekken dus..... je kunt nooit zeggen " ik zou nooit verliefd kunnen worden op iemand die ouder is" ik was 19 toen ik mijn man leerde kennen, hij was toen 34.....
Ik ben direct bij mijn oude vent ingetrokken en pas na 2 maanden samenwonen en ik zijn rijbewijs pakte zag ik hoe oud die werkelijk was. Tot die tijd dacht ik: jaartje of 30.. maar we hadden het er domweg niet over. Bleek dus 10 jaar ouder te zijn. Zoveel interesseert leeftijd mij dus.. Niet.
Hier 19 jaar verschil.... ML en ik zijn nu 14 jaar bij elkaar. Hij is in zijn doen en laten veel jonger, en ik ben net een oud mens. Nou dat vult elkaar goed aan. Mijn ex en ik scheelde ook 19 jaar, dus weet eigenlijk niet beter. Ik voel me er goed bij en sta niet stil over wat nu als hij weg valt. Je valt op een persoon en niet op een leeftijd. Ook ik had wel een issue met ML over nog een kind i.v.m. zijn leeftijd en dat hij zich te oud vond. Maar het gevoel gaat waar het niet kruipen kan. En nu is hij dolblij....
Wij hebben hier ook wel degelijk over de problemen die ons leeftijdsverschil in de toekomst kan opleveren gehad,maar we hebben toen besloten: jij bent het voor mij, met jou wil ik verder en met jou kan ik de hele wereld (en dus ook alles wat nog op ons pas gaat komen) aan! We hebben hier best veel gesprekken over gehad. Ook over wat de buitenwereld van onze relatie zou vinden. Maar dat en eventuele problemen later weegt voor ons niet op tegen ons gevoel. Ik merk ook meer dat mensen (voor namelijk onze families) meer moeite hadden met het tempo van onze relatie dan met ons leeftijdsverschil. Binnen 1,5 jaar officiële relatie (we kenden elkaar al wel een half jaar daarvoor) woonden we samen en waren we getrouwd. We hebben wel onze financiële toekomst goed laten bekijken en daardoor gaat het waarschijnlijk lukken (maar ja met crisis enzo weet je het maar nooit) dat we wel tegelijk kunnen stoppen met werken of ik minder kan gaan werken op het moment dat mijn man met pensioen gaat. Ook heeft mijn man een duidelijke leeftijd gesteld waarna hij geen papa meer wil worden en dat kan ik me ook wel voorstellen.
Oh, zie 't nu pas Waar ben je precies nieuwsgierig naar? Waarom het niet werkte bij mij/ons? Das makkelijk uit te leggen Mijn ex kon mij (ondanks dat hij anders beweerde) gewoon niet zien als volwassen persoon en nam heel snel een soort vaderlijke rol aan. Elke keer als ik hem daarop wees ging het een tijdje goed, maar het sloop er toch steeds weer in en daar werd ik heeeeel kriegel van Daar kwam bij dat hij natuurlijk een flinke rugzak aan bagage bij zich had uit vorige relaties ed en daardoor onze relatie ook niet serieuzer wilde laten worden, al beweerde hij steeds dat dat wel zou komen. Toen ik tante werd en besefte dat ik toch eigenlijk wel een kinderwens had, werd dat natuurlijk een punt. Ik heb het besproken en hij probeerde het te sussen met 'later' en 'over een tijdje', maar ik ben natuurlijk ook niet achterlijk: het zat er gewoon niet in. Toen we uit elkaar gingen had hij binnen 3 maanden een ander en nog binnen een halfjaar was ze zwanger en gingen ze trouwen Tja, we waren dus duidelijk niet de juiste voor elkaar. Zijn huidige vrouw is maar 7 jaar jonger dan hijzelf, dus blijkbaar werkt dat voor hem ook beter. Zover ik weet zijn ze nu, 4,5 jaar later, nog steeds erg gelukkig met elkaar, net als ik met mijn man. Het was leerzaam en ik denk niet dat ik de ervaring had willen missen, maar ik merk wel in heel veel dingen hoeveel beter het voor mij is om een partner te hebben die niet veel ouder is.