Misschien het feit dat hun niet genoeg nachtrust krijgen en zij wel? Slechte nachtrust maakt soms nogal prikkelbaar . Pnirmal: ik wist genoeg over het leven op mijn 18de hoor! Ik heb meer levenservaring dan sommige vrouwen op hun 40ste hebben bij wijze van...dus wat jij zegt gaat dus echt niet altijd op.
Ach ik voel me ook totaal niet aangesproken ik weet dat mijn kinderen absoluut niets tekort komen bovendien zijn er zat oudere moeders die de boel minder slim aanpakken dan ik ondanks dat ze meer levenservaring hebben. Oh en ik heb al een peuterpuber en gebroken nachten ken ik ook als de beste. Ik leef nog steeds hoor en ben ook nog niet doorgedraaid
Ik ben ook een bewust jonge mama, met ervaringskennis van gebroken nachten enz. Ook ben ik een mama met studies, die een veilige thuishaven biedt aan haar kind(eren). Ik heb op jonge leeftijd al veel dingen gedaan die veel 30+mama´s misschien niet gedaan hebben. Ervaring genoeg om met liefde en verantwoordelijkheid kinderen op te voeden, en de overige ervaring krijgt iedereen pas bij het mama worden, of je nou 18 of 45 bent bij de geboorte van je kind. Wat een vooroordelen over jonge moeders zeg... beetje jaloers?
Denk dat iedereen in de mmm wel jaloers is natuurlijk.Dat was ik ook toen ik tegen de 30 aanliep en nog geen kinderen had mogen krijgen. Of vind je dat vreemd dat ik dat zeg?
Wat is jong eigenlijk? Ik werd op mn 25ste moeder maar vind dit niet echt jong. @NatalieD. Grappig, want het laatste (de rust) mis(te) ik een beetje en dat is ook meer mijn verwachting dat ik dat later meer heb. Hoop het over 10 jaar in ieder geval meer te hebben haha. Ik baseer het eigenlijk op hoe ik de laatste 10 jaar ben gegroeid als persoon en ik hoop me nog verder door te ontwikkelen .
@mamasuusentessa, ik bedoelde de mama´s die blijkbaar bewust gewacht hebben tot ze ruim de 30 gepasseerd waren.
Volgens mij kan je nooit de ene moeder met de andere vergelijken. Ik ken vrouwen die met hun 22ste volwassener zijn dan menig vrouw van boven de 30 jaar. Verschil is wel dan je makkelijker bent wanneer je jonger bent denk ik. Zelf was mijn plan ook om zeker voor mijn dertigste 3 kids te hebben, staat zelfs in mijn dagboek van mijn pubertijd Echter kan het anders lopen en hoor nu bij de oude moeders. Een kindje van 15 maand en een kindje op komst, ik ben 36 jaar. Ik ben nu wel bewuster bezig met de opvoeding, spelen, eten, rust en regelmaat en heb niet meer zo'n behoefte om uit te gaan. Mijn eerste zwangerschap was extreem zwaar en dacht dat dit voor een deel door de leeftijd kwam, echter nu heb ik bijna nergens last van.
Waarom zou je op oudere leeftijd makkelijker zijn op jongere leeftijd? Dat zie ik niet zo eerlijk gezegd. En dat betrek ik niet op mezelf, maar ik zie dat over het algemeen echt niet. Ik denk niet dat ik over 10 jaar bewuster bezig ben met opvoeding etc. Ik kan me wel voorstellen dat ik over 10 jaar meer de rust had gevonden om bijv. langer borstvoeding te geven. Al zal ik dat nooit zeker weten. Natuurlijk zal ik nog veranderen in de loop der jaren. Maar als je 50 bent, ben je wellicht ook weer heel anders dan wanneer je 40 bent. Dus wat zegt dat nou allemaal? En is dat dan perse beter? Mijn moeder was op haar 22e een leukere moeder dan op haar 40e. Toen ze jong was, draaide haar leven veel meer om mij. Juist toen ze ouder werd, ging ze vaker 's middags op bed liggen omdat ze moe was bijvoorbeeld. Dat vond ik ZO ongezellig! Ik denk dat er, wat al eerder door iemand werd gezegd, voor beide leeftijden wat te zeggen valt. Het 1 is niet beter dan het ander. Daarom stel ik zelf die grens vrij laat op, ergens rond de 45 jaar. En dat is puur medisch gezien, omdat risico's dan naar mijn inziens te groot worden en het risico op te vroeg overlijden van de moeder ook.
Ik heb het ook over IK en zie dit ook bij vriendinnen maar dit betekent niet dat iedereen zo is! 10 jaar geleden heb ik andere beslissingen gemaakt die ik nu nooit zou maken, had ik die niet gemaakt was mijn leven een stuk makkelijker geweest. Dit betekend niet dat ik spijt heb oid hoor, absoluut niet maar zou die keuzes nu gewoon niet meer maken. Als simpel vb om aan te geven dat men voorzichtiger / bewuster wordt door leeftijd: Vroegah zag ik geen gevaar, ging paardrijden op dieren die nog niet volledig ingereden waren zonder cap, gewoon omdat ik het niet mooi/fijn vond. Springen over omheiningen zonder eerst aan de andere kant te kijken, kijken waar je grenzen liggen etc etc. Je wordt je gewoon bewuster van gevaar e.d.
Nou ja, misschien was ik onvoorzichtiger toen ik een puber was, maar ik herken mezelf er nu (nu ik 25 ben) totaal niet in. En ik herken mijn vriendinnen er ook niet in, op misschien een enkeling na. En je hebt het niet alleen over jezelf, je betrekt het wel degelijk naar het gemiddelde. "Je bent makkelijker wanneer je jonger bent" en "Je wordt je gewoon bewuster van gevaar". Je zegt wel dat JIJ DENKT dat dat zo is, maar ik zeg dus dat ik het daar niet mee eens ben. En dat ik dat niet zo zie. Mijn man is trouwens 10 jaar ouder, en die ziet dat ook niet zo.
Je zegt wel dat het bij jou allemaal zo perfect gaat, je bent niet gestressed, je hebt alles supergoed voor elkaar en een makkelijker baby. Maar vergis je niet. Een makkelijke baby kan een drama kind worden, een makkelijk kind kan een probleem puber worden enz... Je bent er nog niet. Een 2e kan een verschikkelijke huilbaby worden en geloof me, als je kind minimaal 8-9 uur ontroostbaar huilt op een dag, dan raak je gestressed. Ongeacht je leeftijd. Kortom, dit zijn punten die NIKS met leeftijd te maken hebben!!! Ik had zelf een jonge moeder en heb niet veel aan haar gehad. Mijn vriend is een nakomeling en had een oudere moeder (nog steeds niet heel oud, zijn moeder was 35 toen ze hem kreeg, maar 19 toen ze zijn broer kreeg). Hij heeft enorm veel aan zijn moeder gehad. Het verschilt per kind en per moeder. Ik heb meerdere opmerkingen van jou gelezen, maar ik vind je een beetje overkomen als iemand die veel beweert te weten maar eigenlijk nog heel onwetend is. Ik zelf ben nu 24 en heb 2 kids. Maar mijn zwangerschappen waren verschikkelijk. Enorme lichamelijke klachten. Beide kids hadden redenen om heeeeeeel veel te huilen als baby. Mijn dochter maar een week of 2 maar mijn zoontje huilt nu nog geregeld 8 uur per dag. No way dat dit voor een ouder iemand moeilijker of makkelijker is hoor. Als je dat denkt dan weet je duidelijk niet waar je het over hebt.
Volgens mij kunnen de lichamelijke gevolgen van een zwangerschap wel degelijk zwaarder worden als je ouder wordt. En ik denk dat gebroken nachten er ook harder in kunnen hakken. Het valt toch niet te ontkennen dat je ouder wordt, ook lichamelijk gezien? En dat je dat gaat merken?
Dat zijn toch echt 'gebroken' nachten... Hier sliepen beide kinderen binnen de 4 weken al de nacht door. Mijn dochter had voor haar 1e verjaardag haar hele gebit compleet en weinig last van gehad. Krampjes ook nooit noemenswaardig gehad... Geloof me, op een gegeven moment worden ze weer wakker snachts. Mijn dochter is een enorm wijze en slimme peuter.. Dit maakt haar ook heeeeeeeeeel fel. Wacht maar tot de peuterpubertijd begint. Dan heb je het over andere koek.. En dan hebben ze dus ook echt een eigen wil en eigen mening die ze kosten wat kost zullen proberen door te voeren. Dan kan je nog zo'n makkelijke baby hebben gehad, geen garantie dat het altijd een makkie blijft he.