Mn vriend is eerder getrouwd geweest en heeft een dochter van 22. En inderdaad zij is inmiddels dik 14 weken zwanger Is idd wel apart ja, zelf net bevallen van nummer 2 en dan straks twee kindjes die al tante zijn op hun twee-en-een-half en nog-geen-jaar leeftijd.
Pff ik heb ook wel een paar dingetjes... mijn weeen begonnen op donderdagavond 20.30 nadat ik de slijmprop was verloren, natuurlijk zat mn mannetje op school en moest nog met de trein naar huis komen... Ik al een beetje in paniek maar de weeen waren nog goed op te vangen. 's nachts kwamen ze om de 10 minuten en mn man sliep lekker en ik elke keer als ik een wee had omhoog komen en naar de wekker kijken hoe lang er tussen zat en hoe lang het duurde hele nacht niet geslapen... 's ochtends mn man ging mn stiefzoontje naar school brengen, ik nog steeds weeen maar t bleef om de 10-8 minuten dus ik vond het wel oke, ik ging lekker mee want ik had gelezen dat beweging goed is dat helpt!... Daarna stond ik erop om de stad in te gaan om de laatste dingetjes te kopen en op een gegeven moment zegt mn man, schat ik denk dat we naar huis moeten want je moet elke 5 minuten stil staan om je weeen weg te puffen... Oke op naar huis en thuis een uurtje bijgehouden en idd elke 5 minuten minstens een minuut lang dus de vk gebeld en oma of ze mn stiefzoontje van school kon halen en kon oppassen. De vk kwam rond 16.00 uur en ging ff voelen, alleen was er nog niks gebeurd :S wel zag ze dat ik echte weeen had aan de manier waarop mn buik samentrok... maar ze dacht niet dat het zou doorzetten... Om 22.00 uur de vk weer gebeld want ze kwamen nu om de 3 minuten en nog niks dus ze stuurde me naar het ziekenhuis om ff een nachtje door te kunnen slapen. In het ziekenhuis mocht mn man ook blijven slapen en ik kreeg een slaapmiddel in mn been gespoten... ondertussen sliep mn man al en ik sprong elke 5 minuten mn bed uit om de weeen weg te lopen... na 2 uur toch maar eens op de knop gedrukt de vk kwam kijken en ik vroeg: 'zou ik ondertussen niet eens moeten slapen?' zij kijken nog niks gebeurd om moe van te worden... nja toch maar afwachten maar ze dacht wel dat het door zou zetten en een uurtje later inmiddels was het 2 uur 's nachts had ik 2 cm!! Ondertussen had ik een draad naar buiten steken om de hartslag van mn meisje in de gaten te houden maar ik moest me toch nodig naar de wc dus ik tegen mn man ik moet echt!! Dus draai zo snel als ik kan dat draadje los van de machine en ren naar de wc net op tijd daarna in bad geweest 2 uur lang en toen had ik 3 vliezen gebroken en ik had 4 kijk zo schiet het op... weeenstorm erachteraan en pijnstilling toen ben ik een paar uur van de wereld geweest en rond 10.00 uur moest ik weer poepen... nja niet dus ik moest persen en ik gilde de hele boel bij elkaar, het was redelijk rustig maar in de kamer naast mij werd een vrouw ingeleid... een verpleegkundige kwam binnen en vroeg of ik wat zachter kon doen want de vrouw naast mij werd er bang van... (ik ben normaal heel lief en scheld nooit... maar ik werd toch een potje kwaad!!! Wat ook erg leuk was... na 2 uur persen werd de pomp erop gezet en na nog eens een half uur werd mn meisje geboren... ik was nogal wazig en had niet echt in de gaten dat ze er was... ook vroeg ik aan de gyn ben ik uitgescheurd moet ik gehecht worden (want dat wou ik echt niet!)... Terwijl ik dus tijdens het persen een inmens grote knip had gekregen... niet echt bewust meegemaakt dus
Hier nog iets genants, maar dan niet van mij... Ik had al een ruggeprik gekregen en ze gingen kijken hoe het met de ontsluiting vorderde. Het is een opleidingsziekenhuis dus werd er gevraagd of de assistente ook mocht voelen. Nou ja, ok dan maar. Ze begint en ik denk, zit ze wel goed???? nee dus. Dus ik heel voorzichtig, volgens mij zit je niet in het goeie gat hoor... ze keek me toch verschrikt aan en ging snel naar het goeie gat. Tijdens een weeenstorm toen ik al 9cm had en de ruggeprik was uitgewerkt vroegen ze of die assistente ook nog een keer mocht voelen, nou, dat had ik liever niet. Een keer het verkeerde gat is genoeg!
Wat een verhalen! Ik werd in het ziekenhuis binnengebracht door mijn vriend. De verloskundige hielp mij in een rolstoel want mijn vriend reed de auto naar de garage. Ineens kon ik niet meer en heb ik al mijn urine laten lopen. Het was zoveel dat het ook onder de rolstoel lag. Eerst wilde ik niets zeggen en daarna toch gedaan. Toen was de verloskundige niet zo blij maar ze had toch alles opgeruimd. Wat erg he!!
Miek: mijn hemel dan ben je echt wel stom hoor!!! haha wat een actie van dat mens! suusjesanne: jah als je echt moet opeens, het is wel erg fftjes, maargoed, je gaat wel bevallen he, dus ach hihi
Ik heb lallend gevraagd of ik niet een paar zakken pethidine mee naar huis kon krijgen, vond het zulk lekker spul. Mocht niet (tsk) dus toen heb ik maar gezegd dat ik in elk geval wel het hele ziekenhuis een knuffel wilde geven, zo opgelucht en fijn voelde ik me dat ik eindelijk van die ondragelijke pijn verlost was. Dat mocht dan weer wel haha! Toen ze mijn vliezen braken flapte ik eruit dat het voelde als megadiarree uit je muts NooNooman lag dubbel, de verloskundige hield wijselijk haar mond... Door de pethidine werd ik misselijk en op een gegeven moment zat ik rechtop en moest ik enorm overgeven. NooNooman, de lieve schat, hield een schaaltje vast waar ik in kon overgeven. Door alle kracht waarmee het eruit kwam begon er ook nog eens vruchtwater te lopen. Met elke keer dat ik overgaf, stroomde er vruchtwater tussen zijn voeten. Spetterspatterspater... Ik vind het trouwens ook heel knap van NooNooman dat hij een Hollandse maaltijd zat weg te kanen terwijl een halve meter verderop mij een po onder de kont werd geschoven. Mijn bikkel En ik heb enorm gevloekt tijdens het persen. Een keer op de helft, toen hoorde ik de gynaecoloog nog pardon zeggen, en een keer bij de allerlaatste perswee. Daar heb ik later wel m'n excuses voor aangeboden, maar zei hij: geeft niks meid, barende vrouwen zijn rare wezens. Joh
Whahahaha Tranen over mn wangen van dit verhaal. Die mag rechtstreeks terug naar school voor een lesje biologie.
Ik vroeg juist een steekje extra te zetten... Echt een mannenopmerking, maar mijn man maakte hem niet, dus deed ik het maar
ja deed mijn leerling ook! En toen zei de gyn: ow deze heb je te strak gedaan, ik haal hem weer even los..... Wat ik me opeens herinner. De gyn moest heel erg lachen toen ik zei: zit dat draadje nu in haar hoofd geschroeft? Geschroeft vond ze nogal grappig.. Maar dat had ik begrepen uit de info avond van het ziekenhuis...
Wat een grappig topic! Bij mijn oudste (gewone bevalling) heb ik helemaal NIETS gezegd / gedaan, dus ook niks geks. Bij de jongste (keizersnede) werd ik heel misselijk tijdens de operatie en moest steeds in een bakje spugen, heel onhandig en onsmakelijk allemaal. Op een gegeven moment had ik een helder moment tussen twee overgeefsessies door en zei heel serieus: "Jongens, ik vind het allemaal erg misselijkmakend wat jullie hier doen".