Ik denk dat respect niet in een benaming ligt,maar mijn persoonlijke voorkeur gaat wel uit naar mama.
ik zou het niet fijn vinden als emily ons met onze voornamen aanspreekt. liever mama en papa. ikzelf spreek mijn moeder aan met mams of mama nooit met de voornaam. mijn biologische vader spreek ik wel aan met zijn voornaam. dat komt omdat ik hem niet zie als vader. hij wilde mij ook niet accepteren zoals ik ben en is nooit een vader voor me geweest dus dan ga ik hem ook niet aanspreken als vader.
No way! Ik ben mam, mama, ma of desnoods mevrouw, maar NOOIT mijn voornaam voor mijn kind. Vind dat zo iets afschuwelijks. Kan me zelf ook niet voorstellen mijn moeder bij haar voornaam aan te spreken. Voelt gewoon respectloos.
Mijn kind is er nog niet, maar ik weet wel dat ik dat papa en mama ga proberen vol te houden. Opa´s en oma´s gaan ook opa en oma genoemd worden en de ooms/tantes oom, tante en nonkel. Daarnaast hoop ik dat mijn kind later volwassenen met u en meneer/mevrouw aanspreekt totdat een volwassene aangeeft dat je ook mag. Zelf ben ik ook zo opgevoed en ik denk dat ik mijn kind op deze manier ook beter de structuur in de wereld zal begrijpen (als het kind maar een beetje op mij en mijn man lijkt is dat wel nodig ). Niets waar ik meer een hekel aan heb is een kind dat mij aanspreekt en gedraagt of ik een vriendinnetje ben.
`Veeel te leuk om mama te zijn, laat ze me ook maar zo noemen dan. In combinatie met voornaam gebeurt ook wel eens, maar das meer spelenderwijs. Opa en Oma zijn ook opa en oma met voornaam er achter. Ooms en tantes (dus broertjes, zusjes van mij en hubbie) worden enkel met de voornaam aangesproken. Ooms en tantes van ons worden met oom en tante aangesproken. Mijn zoon zegt uit zich zelf tegen volwassenen anders dan bovengenoemde u...zo ook tegen de meesters en juffen op school. ...
Ik ben mama, mam, ma of maak er wat leuks van maar niet mn voornaam... Doe ik bij mn eigen ouders ook nog steeds niet en zal ik ook nooit gaan doen!!!
Ik begrijp niet zo goed waarom het respectloos zou zijn om je ouders bij de voornaam te noemen. Kan iemand dat uitleggen? Respect heeft toch niks te maken met hoe je iemand aanspreekt (woorden als oen enzo natuurlijk daargelaten ).
Vind het op zich niet echt respectloos, wel zou het voor mijn gevoel afstandelijk klinken. Hier zijn zijn we dus gewoon papa en mama voor onze dochter.
Mijn 2 neefjes noemen hun ouders bij de voornaam, niet alleen als ze ze aanspreken maar ook als ze het over hun hebben. De ouders willen dat omdat ze zich anders zo oud voelen. Dus niet 'mijn moeder zei' maar 'Anna zei' (voorbeeldje, naam is niet echt). Ik vind dat raar en ik zou het nooit willen.Ik zou mn zoon dus ook verbeteren als hij dat zou zeggen.
Vaak gaan kinderen een fase in dat ze voornamen gaan roepen...Op zulke momenten heb ik er totaal geen moeite mee. Nu is de kans wel heel groot dat de kleinste uk ons wel bij voornaam gaan noemen ivm stiefkinderen Tja en wat doe je er dan tegen?Ze krijgt immers dat voorbeeld van der zussen.
Als ik mijn moeder zou aanspreken bij haar voornaam, zou dat voelen alsof ik haar als een 'gelijke' zie, maar dat is ze niet - ze is mijn moeder. Ik geloof dan ook helemaal niet in dat hele 'vrienden zijn met je kind', dus ik vind ook dat mijn zoon mij niet als zijn gelijke hoeft te zien. Klinkt heel streng, maar ik ben een hele warme, liefdevolle moeder, hoor, dat dan wel Maar wel moeder, dus, geen vriendinnetje.
Dat doen wij thuis dus ook. Als ik het met mijn zusje of broertje over mijn vader heb, spreken we ook over hem met zijn voornaam. Nooit met pap of papa.
Hm, op die manier. Nou ja, ik zie dat dus heel anders, maar goed, ik noemde mijn vader en stiefmoeder en mijn moeder dus ook vaak bij de voornaam en dat had niks te maken met vrienden met ze zijn of iets van die strekking.
o en dit vind ik dus vreselijk. Alleen mijn zusje en zus en broer van papa zijn oom en tante. En de zwagers en schoonzus natuurlijk.
Ik denk dat het grotendeels ook gewoon helemaal afhangt van je eigen gevoel erbij en natuurlijk ook je opvoeding. Mijn man zou het liefst zien dat wij Sil ons met U laten aanspreken, maar dat gaat mij dan ook weer te ver.
Ik zou liever mama hebben, maar als ´het´ mijn voornaam zou zeggen zou ik het niet verbeteren. Lees overigens wel dat veel mensen hier zeggen; mijn kind MOET papa en mama zeggen, mijn kind MOET dit.. Daar gaan me haren wel een beetje van recht overeind staan, vind nog altijd dat kinderen ook gevoel en een mening hebben.
Ik vind het prima. Ze is nu onze namen aan het oefenen en ik hoor de hele dag niks anders Respectloos zoals sommigen hier schrijven vind ik dit absoluut niet. Ik heet toch zo en ik ben haar mama dus allebei is goed! Ze noemt trouwens de ooms en tantes ook gewoon bij de voornamen en de opa's en oma's ook, maar dat wel met opa/oma ervoor.
Dus jouw kind 'moet' niets van jou? Ook niet je hand vasthouden bij het oversteken van de straat...? Mijn kind 'moet' inderdaad vanalles, maar als hij groter is en een mening heeft die hij me kan meedelen, dan wil ik zijn visie best in overweging nemen, maar uiteindelijk blijven wij (zijn vader en ik) degene die beslissen. Punt.