Ik had er een flinke ruzie voor over meid hahaha. Nee, U vind ik zo afstandelijk klinken. Trouwens, de oudste noemt opa en oma niet bij hun naam, maar als we zeggen dat opa en oma langs komen dan zeggen we wel Opa Harry of Oma Elly. Anders weet hij nog niet wie er langs komt. Als ze er zijn is het gewoon opa en oma. OF ze moeten er allemaal zijn, dan wordt het erg verwarrend.
Nee, hier moet onze dochter gewoon papa en mama zeggen. Wel grappig, want sinds deze week heeft ze door hoe papa heet en gebruikt ze zijn voornaam af en toe, (wel bijzonder, want mijn naam hoort ze om het weekend voortdurend als de kids van mijn man er zijn, die noemen me uiteraard wel gewoon bij mijn naam. En toch pikt ze de naam van papa dus op en die van mij niet). Is nu wel schattig, en ze doet het vooral als ze hem zoekt. Maar nee, je hebt maar 1 mama en maar 1 papa op de hele wereld en die noem je dus ook zo. De rest van de wereld kun je wel bij hun eigen naam noemen, deze twee noem je met de relatie die je met ze hebt Opa's en oma's gaan hier met de achternaam erbij, (zeker voor de kids van manlief wel handig, want die hebben er natuurlijk 4 paar ). Wel gewoon je en jij trouwens, ook voor de opa's en oma's.
Mijn stiefzoon stond toen hij 2,5 was ooit aan een ander jongetje aan te wijzen wie zijn papa was en wees vervolgens naar mij met de tekst: Dat is mijn .... (mijn voornaam op de stippen ). Mijn voornaam was in zijn beleving dus meer een soort functienaam. Zoals je papa's en mama's hebt, had je blijkbaar ook Rozemarijkes
Ja dat vind ik ook vreselijk! Ik heb een vriendinnetje dat altijd u moest zeggen tegen haar ouders. Dat vind ik echt heel onpersoonlijk. Ik hoef ook geen u te zeggen tegen mijn opa's en oma's (allen 81). Verder zeg ik het tegen iedereen wel tenzij ze me iets anders verzoeken te zeggen. Ik leer mijn dochter ook dat ze tegen ons en opa's en oma's geen u hoeft te zeggen (willen ze niet) en tegen anderen wel. Wat betreft de naam; liever gewoon mama. Ze noemt mijn naam weleens omdat mn man dat tegen me zegt. Dan lach ik er maar gewoon om en zeg ik; daar luister ik niet naar, ik luister alleen naar mama. En daarna is het gewoon weer mama
Hier nog geen kinderen, maar als die er mogen komen, is het ook echt papa en mama. Geen haar op mijn hoofd die aan voornamen denkt. Ook gewoon Opa/Oma en oom/tante. U hoeft wat mij betreft niet, alleen voor onbekenden en eventueel andere mensen die daar belang aan hechten. In principe heeft het niets met respect te maken perse, ben ik het mee eens, maar aan de andere kant, ik vind het socialer om dat onderscheid in de relatie te hebben (en te houden). Een voornaam impliceert meer een vriendschap dan een bloedband en primair ben je een moeder en geen vriendin lijkt mij ... Ik vind persoonlijk ook juf/meester "voornaam" ook niet echt je-dat. Maar dat is misschien meer omdat ik vroeger gewoon met juf/meester "achternaam" ben opgevoed. Ook daardoor ontstond er een beetje ge- en ontzagsverhouding die helemaal niet ongezond is.
Maar ik vind het van het kind van een ander ook heel anders. Zou het heeeeeel raar vinden als mijn stiefkids mama tegen me zouden zeggen: ik ben hun moeder niet, daar hebben ze er maar eentje van en die titel ga ik haar niet laten delen met een ander, die is aan haar voorbehouden. Ze zijn het wel gewend, want thuis moeten ze tegen hun stiefvader papa zeggen, (het was eerder zelfs zo gek dat ze tegen hem papa zeiden en tegen hun eigen vader, (mijn man dus) papa ..(voornaam)..). Maar ook ik krijg wel eens blikken, op de een of andere manier vinden mensen altijd wel dat de kids van manlief ook op mij lijken, dus als ze dan mij bij mijn voornaam noemen, krijg je dan idd wel eens van die blikken... Tja, boeien
Als onze kleine man straks zover is dat hij kan praten, mag hij mij en mijn man zowel met voornaam of de titel papa/mama aanspreken. Oma en opa zijn gewoon opa en oma en zijn oom en tante spreken we gewoon met de voornamen aan zonder titel. Dit gebeurt andersom ook bij mijn neefjes en dat bevalt me prima. Vind tante en oom zoiets sufs. Maar geloof dat ik een beetje alleenig ben in het feit dat ik totaal geen moeite heb met voornamen.
Ja, dat zal hier ook gebeuren. Bij ons in de familie zit het allemaal nog al lekker in elkaar. Mn man zijn ouders zijn gescheiden. Zijn vader is alleen wonend, dus dat zal Opa P worden. Zijn moeder is hertrouwd, maar mn man ziet die man ook als zijn vader, dus dat zal dan Opa B en Oma L worden. Mijn ouders zijn ook gescheiden. Mijn vaders is inmiddels ook alweer ruim 17 jaar met zijn vriendin, officieel zijn hun fries, dus ik denk dat het wordt pake en beppe. Mijn moeder heeft ook een nieuwe partner, maar met hem heb ik HE-LE-MAAL niets, dus dan zal het Oma U en ... R(naam partner) worden. Ach, ik zie de kleine later al met zijn/haar rapport naar alle opa's en oma's gaan
nee liever niet nee! ik hoef mijn ouders ook niet bij hun voornaam te noemen tenzij ze niet luisteren, dan wil ik nog wellens hun voornaam zeggen bijv in een winkel...
Ik heb mijn moeder nog nooit bij haar voornaam genoemd... wow... En dat al ruim 38 jaar lang... Mam, mams, mama, mummy, mum maar nee geen voornaam. Oja, hier worden tantes en ooms ook aangesproken met tante en oom.. maar buurvrouwen, vriendinnen, vrienden ed. zijn in ieder geval geen tante of oom! Ook dit is een eretitel en die is bij ons voor familie!
onze kids noemen ons nu papa en mama maar als ze ooit mochten besluiten om ons bij onze voornaam te noemen mogen ze dat. ik zie het probleem niet,we hebben nou eenmaal allemaal een naam en als zij zich prettig voelen bij onze namen dan mogen ze ons best bij onze namen noemen.
nee ze mogen mij niet bij de voornaam noemen ben gewoon hun mama en daar mogen ze mij ook mee aanspreken of ik moet na 10x nog niet hebben geantwoord haha dan zou ik ook mijn moeder bij de voornaam noemen haha
nee, gebeurd hier niet. komt ook niet op bij mijn kids gelukkig. ik zou het niet tolereren. mijn vriend noemen ze wel bij de voornaam, ze hebben zelf natuurlijk al een papa of pa (en ma) tegenwoordig. mijn jongste noemt hun pappa ome.... en mijn vriend gewoon papa.
ik zie ook dat er een hele discussie over respect gaande was vanwege de naam. ik heb op een internaat gezeten en daar was het inderdaad zo dat je verplicht was de oudere leraren met de achternaam aan te spreken uit respect. dat werd er echt ingestampt bij wijze van spreken. net als dat je u zegt tegen iemand die ouder is dan jijzelf bent. de heel jonge leraren en de groepsleidsters mochten we wel met de voornaam aanspreken. ik vond het eigenlijk volkomen logisch, maar ik lees hier dat veel mensen daar toch eigenlijk anders voer denken. het zou niet in me opkomen om naar oudere mensen te gaan jij en of jouw en. dat vind ik hetzelfde als je ouders met de voornaam aanspreken eigenlijk. en zo heb ik het mijn eigen kinderen ook weer aangeleerd. als we bij vriendjes waren ofzo dan was het ook gewoon mama van.... als je iets wilde vragen. mijn kinderen hoeven van ons geen u te zeggen tegen hun vader en mijn vriend en mij en opa. maar wel tegen alle andere mensen die ouder zijn dan zijzelf, ik vind dat bij de algemene fatsoensnormen horen en ben dus echt heel erg verbaasd dat veel mensen dat tegenwoordig niet nodig meer vinden.
Ik vind het ook echt niet leuk maar Mike noemt ook vaak mijn naam. Dat komt omdat hij twee halfbroers heeft en die noemen mij natuurlijk ook bij naam. Dus meestal als zij weggaan dan na een week ofzo noemt hij me weer mama maar als zij dan weer komen dan wordt het soms weer joyce. Eigenlijk wel komisch dat hij s avonds als hij zijn speentje kwijt is begint met roepen.. Papa? papaaaa? poepa??? Mama? Maaaamaaa? en als we dan nog niet boven zijn roept hij keihard.. joyce!!!!!!!!!!!!!!!!! hihi moet wel zeggen dat als hij mijn naam noemt ik hem altijd "corrigeer" door mama te zeggen..
Mijn zoontje weet hoe we heten en heel soms noemt hij ons ook bij naam. Ik verbied het hem niet (wordt het alleen maar interessanter van, en ik zou het ook onzinnig vinden om het hem te verbieden terwijl de rest van de wereld me wel zo mag aanspreken) maar zeg meestal wel: jij mag mama zeggen. En zo noemt hij me 99 van 100 keer ook. Ik hou er niet zo van, het is voor mij een beetje alsof je vrienden met elkaar bent. En ik ben hun vriendje niet, ik ben hun mama. Heeft voor mij niets met respect te maken; ik heb enorm veel respect voor een heleboel mensen die ik bij hun voornaam aanspreek. M'n vriend noemt zijn ouders altijd bij hun voornaam, dat zijn ze zo gewend. Maar gelukkig zitten we op dit punt wel volledig op één lijn, hij wil ook papa genoemd worden door onze kinderen. Dat u zeggen vind ik een lastige. Ik zeg tegen bijna niemand nog 'u'. Alleen tegen mensen die duidelijk veel ouder zijn dan ikzelf (dat worden er steeds minder ) en tegen mensen die een hoge positie hebben (lid van een RvB, bijvoorbeeld), behalve als ik ze goed ken of als ze hebben gezegd dat het goed is als ik 'je' tegen ze zeg. En als ze mij direct gaan tutoyeren, doe ik dat ook terug. Ik ben inmiddels ook geen 20 meer, dus ik vind dat ik dat recht dan net zo goed heb. Behalve als ze echt 70+ zijn, dan zal ik het niet zomaar gaan doen, omdat ik in hun ogen misschien wel hun dochter had kunnen zijn. Ik zou wel graag willen dat m'n kinderen u gaan zeggen tegen volwassenen die ze niet kennen. Maar ik vind het moeilijk om ze dat te leren, omdat ik het zelf dus niet doe... Binnen de familie heb ik nooit u gezegd, tegen wie dan ook. Dat wil ik ook echt niet hebben. Je familie is zo nabij, ik vind het vreselijk om daar u binnen te zeggen. Als een ander dat doet, prima, maar ik wil het niet hebben van m'n kinderen.
Gewoon papa en mama, niet bij de voornaam. Dat vind ik niet leuk en ben zelf ook opgevoed door papa en mama te zeggen en ze niet bij naam te noemen. Wat het u zeggen betreft, daar ben ik mee opgegroeid om dat tegen mensen te zeggen die ouder zijn dan ik ben. Tegen opa/oma/oom/tante zeg ik nog steeds u. Mijn zoon zegt echter tegen zijn opa en oma je en jij. Dat hoef ik niet te proberen haha, dan krijg ik een draai om mijn oren
Geen problemen ermee.... ze zeggen beiden gewoon papa en mama, de kleinste zegt het soms alleen als ze drinken pakt of iets anders "sandy ook??? of als mijn man me roept als ik boven ben dan staat de kleinste ook bij de trap sandy te roepen... opa en oma en overgrootouders noemen ze soms opa en oma de boer of opa en oma van driel, mijn ouders zijn spaans dus die noemen ze weer abuelo en abuela.... vindt dit niet respectloos hoor.... Wat ik zelf heel storend vindt is als een kind U tegen de eigen ouders moet zeggen... mijn kinderen weten ook heel goed tegen wie ze wel en niet u moeten zeggen...
Ik heb mijn moeder ook nog nooit bij haar voornaam genoemd Mijn broer doet dat wel en dat vind ze niet erg, maar ik zou het raar vinden als ik mijn moeder bij haar voornaam zou noemen, mijn vriend noemt zijn ouders ook gewoon ma en pa. Ik zou het zelf ook niet leuk vinden als mijn kinderen mij bij mijn voornaam zouden noemen. Manolito weet wel hoe ik heet, de fase dat hij mij bij mijn naam riep is alweer voorbij, hij zegt nu dus altijd mama, mijn dochtertje zal die fase ook nog wel krijgen, maar dan verbeter ik haar dus wel. Mijn broer/zus,zwager/zwager en schoonzus hoeven ze geen oom en tante te noemen, maar de oudste weet wel dat het zijn ooms en tantes zijn. Mijn moeder is gewoon oma en mijn schoonouders zijn opa en oma verweg (hihi, ze wonen in den haag dus is niet zo heel erg ver weg ) Mijn oma's en opa, zijn ouwe oma en opa (zo worden ze ook genoemd door alle andere achterkleinkinderen, dus dat is zo aangeleerd) Verder hoeven ze tegen oma en opa geen u te zeggen en tegen mijn opa en oma ook niet. Tegen alle andere oudere mensen wel, dat heb ik ook zo geleerd, al zeg ik sinds ik wat ouder ben ook u tegen mijn opa en oma, dus denk dat de kids dat wel van me gaan overnemen als ze ook wta ouder worden.