Hier worden we gewoon papa en mama genoemt, de jongste weet sinds kort wel mijn voornaam en dan vind ze het soms nogal grappig om me zo te roepen. Ach zolang het geen gewoonte word.
Hier zijn papa en mama ook gewoon papa en mama. De oudste weet nu wel dat papa en mama ook een naam hebben, maar noemt ons niet zo. Soms zegt ze wel: Papa is (naam) en mama is (naam). En wij zitten inderdaad ook nog in de je/jij fase Opa's en oma's is weer een ander verhaal, omdat wij vanuit huis zijn gewend om opa (achternaam) en oma (achternaam) te zeggen. Maar mijn ouders vinden dat nogal apart, omdat als onze dochter dat tegen mijn ouders zou zeggen, ze denken aan MIJN opa en oma en die zijn allebei recentelijk overleden. Daarom is er besloten dat het opa(voornaam) en oma(voornaam) is. De ouders van mijn man zijn wel opa (achternaam) en oma (achternaam). Ik noem mijn ouders ook nog gewoon papa en mama. Dat levert soms wel hilarische momenten op. Vooral is wij bij mijn ouders zijn, en ik zeg tegen onze dochter: Ga maar even naar papa toe. 9 van de 10x reageren mijn man en mijn vader en snapt MIJN vader er helemaal niks meer van, hahahaha! Het schoonouders verhaal..tja, ik weet het ook nooit zo goed en ontwijk het altijd een beetje. Kan ik er echt niet onder uit, dan noem ik ze pa en ma... Hun bij de voornaam noemen...nee kwee nie! En dat terwijl mijn man mijn ouders wel gewoon bij de voornaam noemt, maar....mijn ouders zijn 15 jaar jonger dan zijn ouders...misschien dat ik zijn ouders daarom niet bij de voornaam kan noemen.
Mijn schoonouders willen graag bij de voornaam genoemd worden... dat doe ik maar als de kinderen erbij zijn dan noem ik ze gewoon opa en oma!
Hier ook niet, hoor! De oudste weet wel onze namen en die van de opa's en oma's en soms probeert ze weleens wat. Ik zeg dan altijd: er zijn maar 2 kindjes in de hele wereld die mama tegen mij mogen zeggen, dus dan hoor ik dat graag!
Ik denk niet dat ik hier een probleem mee zou hebben. Geloof niet dat ik het zal promoten (noem mijn ouders zelf ook papa en mama, en soms bij achternaam als ze niet reageren ), maar als ze er zelf op een bepaald moment mee komen. Ik heb nou eenmaal ook een voornaam, en kan me niet voorstellen dat het gevoel van moeder zijn (zowel van kind naar moeder als andersom) er anders van wordt.
Hier hebben ze een tijd gehad dat ze ons bij de voornaam noemden.Tja keek in het begin een beetje vreemd van op,en gezegd tegen de meiden dat ik mama ben voor hun.Nu noemen ze ons gewoon papa en mama.Heel af toe als ze grappig willen zijn roepen ze ons bij de voornaam. @mamavanjuul,wat bedoel je met "En wij zitten inderdaad ook nog in de je/jij fase " Wat is dat voor een fase?
Ik zou het niet leuk vinden als ze dit zou doen en vind het ook heel onpersoonlijk klinken! Soms als mijn vriend mij roept, roept ze mijn naam ook, dat vind ik niet erg. Maar ze hoeft me ipv mama niet bij de naam te noemen.
hier ligt het ook aan de leeftijd van me kleine Ik werk ook op een kdv en tja daar noemen ze me ook Melanie en dus zal ik er ook aan moeten geloven maar dat zal als ze naar school gaat wel weer over waaien Mijn moeder en stiefvader en schoonouders zijn gewoon opa en oma Mijn moeder noem ik wel ma en de rest bij hun voornaam Ik heb maar 1 moeder en ga dus niemand anders mama noemen En tegen Zoey noem ik ze gewoon opa en oma Mijn zusje is gewoon Jessica ik vind dat Tante gedoe maar overdreven Mijn nichtje en neefje mogen ook gewoon Melanie zeggen tegen mij.
Ik vind dat persoonlijk ook echt niet klinken, hier moet gewoon papa en mama gezegd worden. Als hij straks door school oid onze voornamen gaat zeggen dan zullen we het hem proberen uit te leggen. Mijn broers noemen m'n ouders wel eens bij hun voornamen en dat vind ik echt raar klinken al zijn ze beide rond de 30
Tis maar net wat je gewend bent ik ken genoeg mensen die hun ouders bij hun voornamen noemen zelf vind ik dat raar omdat ik heb geleerd gewoon papa en mama te zeggen en doe ik nu nog steeds. Ga mijn kindje ook leren gewoon papa en mama te zeggen
Onee geen denken aan. Doen ze het wel dan reageer ik niet. Dan wordt het vanzelf weer mama.. en dan zeg ik, ik reageer alleen als je mama zegt!
Iedereen wordt met jou/jij aangesproken. Dat vind ik zelf weer wat minder. Ze hoeven ons niet met U aan te spreken, maar als ze zegt: "ik heb een kopje thee voor jou" dat vind ik dan ook weer niet klinken. Ga haar wel aanleren: "heb een kopje thee voor mama" EN inderdaad...u is nog te moeilijk. Maar ook dat zal wel geleerd moeten worden op een gegeven moment.
Ik vind het geen gehoor, een kindje wat papa/mama aanspreekt bij de voornaam. Onze oudste weer uiteraard onze voornamen wel, maar zegt gewoon papa en mama. Schoonouders zijn opa (voornaam) en oma (voornaam), mijn moeder en haar man zijn oma (deel van achternaam) en opa (beroep) en mijn vader en zijn vrouw zijn opa (achtenaam) en (voornaam), geen oma dus. Ooms en tantes zijn ome en tante (voornaam), dus ook niet alleen de voornaam. Voor mijn nichtjes ben ik ook tante Helene. Vriendjes van mijn zoontje spreken mij overigens wel bij mijn voornaam aan.
Kindjes noemen ons Heit (papa op zn Fries) en Mem (mama op zn Fries), nou ja de oudste dan.... de jongste is koud op de wereld en die praat uiteraard nog niet. Soms als ik mn vriend roep, dan roept de oudste dus ook om E. en niet om Heit. Ze hoeven in de toekomst geen "U" tegen ons te zeggen, maar wel tegen andere mensen zoals grootouders en "vreemden". Zo zijn we zelf ook opgevoed. Mbt grootouders: dat zijn Pake H. en Beppe K. (voornamen van mijn ouders) en Beppe B (voornaam schoonmoeder) Voor mij en mijn vriend zijn dat dus ook "Heit", "Mem" & "Mem" Toen ik nog weekendwerk deed in de plaatselijke supermarkt was het voor sommige mensen wel eens raar om te horen dat ik mijn vader (was slager in diezelfde supermarkt) dan bij zijn voornaam riep/noemde. Daar waren we geen vader/dochter maar gewoon collega's. Klinkt toch ook voor geen meter wanneer je door de intercom gaat roepen "Heit telefoon in de slagerij" Oh ja, wij zeggen tegen mijn ouders gewoon je/jij... maar toch omzeilen we het ook wel wat. Meestal is het dus "Mem, heeft Mem dit of dat?"