Het hele probleem is denk ik dat ik nooit aan mezelf denk. Bij mij komen anderen altijd voorop ik kom later wel denk ik dan maar. Ik heb dat van me vader, me vader denkt ook alleen maar aan anderen behalve aan hem zelf. Mijn vader zijn hart is zo groot, en zo liefdevol, zo vol vertrouwen en geloof in de mensen. Al loopt me vader kreupel en vergaat ie van de pijn, hij is er altijd voor anderen. Ziek? wat is dat. Mijn vader gaat gewoon door. Me vader is een echte vechter en als er iets is wat ik van me vader heb geleerd is het dus altijd voor anderen klaar staan, open staan, voor anderen zorgen, anderen helpen......Aan de ene kant heel goed maar ik zelf ben er ook nog. En doordat me vader al 7 jaar vecht voor anderen, en ik me vader steeds weer heb zien doorknokken, en klaar staan voor iedereen maar dan ook echt iedereen, heb ik geen andere beeld dan klaar staan voor anderen. Ik krijg vaak te horen wat goed dat jij die mensen helpt, wat goed dat je dat voor anderen, wat goed dat je dit, wat goed dat je dat.........dat geeft mij een enorme kick dat ik toch nuttig ben voor anderen. Dat ik alleen maar meer en meer wil helpen. Als ik nu dus iets voor mezelf wil doen, opleiding, autorijbewijs, afvallen, hobby of wat ook maar. Dan ga ik me rot voelen omdat ik iets doe wat alleen van mij is.......Dan voel ik me schuldig tegenover de rest. Omdat ik altijd wil helpen en het gevoel heb dat ik MOET helpen. Ik zelf besta gewoon niet. Als we iets over houden na een maand dan zeg ik altijd ik ga wat kleren voor mezelf halen bij de kringloop zodat ik er ook leuker bij kan lopen, maar ik kom altijd thuis met kleren voor de kids. Omdat ik hun veeeeel belangrijker vind dan mezelf. Als ik iets voor mezelf in de handen heb, ga ik het passen denk ik ach neem het mee. Maar bij de kassa voel ik me alweer rot en leg het weer terug. Ik kan echt niks voor mezelf doen, kopen of wat ook maar. Ik besta zelf niet, ik leef voor anderen. Eerst komen anderen dan pas ik. Misschien is dat ook wel de pest dat ik me dus ook niet aan het dieet hou. Wij moeten 4x in de week hard hard met eten. Ik zorg dat de kinderen gezond eten, zorg dat hun eten klaar staat zodat ze meteen kunnen aanschuiven. Ik denk ach ik eet straks wel als de kids op bed liggen. Ja en dan ben ik makkelijk. Pak snaaierij omdat ik geen zin heb om weer te koken of doe de frituurpan aan. Ik leef dus op een automatisch robot ofzo, ik weet niet maar mijn eigen leven bestaat dus niet....
Als je eens begint door iets meer eten te koken wanneer je voor de kids kookt en dan lekker met hun samen aan tafel mee eet? Dan krijg je én op een normaal tijdstip (dat je lichaam het nog goed verbranden kan) én gezond eten naar binnen én het is veel gezelliger voor de kinderen, je bent wel een voorbeeldfunctie voor ze, niet alleen door ze gezond eten voor te schotelen. De kans dat je savonds niet meer zo'n trek hebt is groter Dus 4 vliegen in 1 klap! Ik weet niet meer wie het zei, maar van die fiets vond ik ook een hele goede !
Hier ben ik het helemaal mee eens. Je eet als gezin samen aan tafel, niet allemaal om de beurt. Is gelijk de kans groter dat je je kinderen een 'normale' boodschap meegeeft over eten, dan dat ze jou nooit zien eten maar je het snel-snel en een beetje stiekem doet. Samen koken kan ook enorm leuk zijn. Dat doodt de tijd tot het eten op tafel staat voor je kinderen én ze leren waar dat eten vandaan komt. En ik blijf vinden: vind jezelf nét zo belangrijk als je andere gezinsleden. Als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je nu of op den duur ook niet meer voor hen zorgen. Het maakt je geen betere ouder als je jezelf zogenaamd wegcijfert. Wat voor boodschap geef je je kinderen, en misschien vooral wel je dochter daarmee? Zet 'm op meid. Vergeet dieet, maar wees écht lief voor jezelf. En zoek echte hulp. Je bent het waard.
Ik denk ook dat jij de hulp van een psycholoog goed kunt gebruiken. Ook je opmerking over werken "ze willen me niet", is voor mij een aanleiding om te denken dat een professioneel iemand jou zou moeten laten zien dat je heel wat waard bent. welke werkgever wilt nou niet zo'n zorgzame, plichtsgetrouwe en onbaatzuchtige werknemer?
Héél eerlijk? Als werkgever zou ik 3 keer nadenken voor ik iemand aanneem die niet in staat is haar eigen grenzen te bewaken. Recept voor burnout, denk ik dan...
Eigenlijk zou je dus juist complimentjes moeten krijgen als je eens wat voor jezelf doet zodat je dat ook leuk gaat vinden. Maar eet je 4 keer in de week niet mee als je kinderen en man eten omdat het zo druk is? Weet niet of je werkt anders zou jezelf ook tijdens de lunch warm kunnen eten en in de avond wat makkelijkers nog beter voor je ook. kwa kleding kopen en geld aan jezelf besteden heb ik ook wel last van maar voor dochter koop ik van alles en voor mezelf vind ik vaak alles te duur. Zo vraag ik voor me verjaardag bv laarzen voor me verjaardag omdat ik ze zelf niet koop. Schoonheidspecialist wil ik al heel lang naar toe, eigenlijk ook nodig maar doe het nooit.Al gaat het als je eenmaal wat ben afgevallen het shoppen wel makkelijker. Af en toe een avondje met zijn tweeen weg krijg ik ook energie van even geen mama maar dat duurt ook altijd wel even voordat we dat doen. In februari met mijn moeder en zus naar Londen geweest oh heerlijk was dat ben gelijk weer een beetje opgeladen. Zoek een goede terapeut die je hier mee kan helpen.
idd wat mn voorgangster ook zegt. Eet gezellig met je kinderen mee aan tafel. Vinden hun waarschijnlijk ook een stel gezelliger en je krijgt een goede volwaardige maaltijd binnen. Het is heel moeilijk maar ik denk echt dat jij van meerdere kanten hulp nodig hebt. Psychisch (is een hele grote stap) om ook jezelf belangrijker te gaan vinden. Jij bent er ook, en jij mag er ook zijn! Denk af en toe aan jezelf al is het maar een kwartiertje per dag dat je iets voor jezelf doet. Dat is heel belangrijk in je leven. Daarnaast denk ik dat het goed is als je echt eens een goed gesprek hebt met je ha of desnoods een andere arts. Zeg dat je een hele goede stok achter de deur nodig hebt. Maar dat je nu wel blijvend wilt afvallen. Als je interesse hebt ik heb het programma van happy weight hier thuis liggen. Elke week leer je een stapje gezonder te worden. De eerste week begint het heel simpel met leer ontbijten en leer meer water te drinken. Zo bouw je telkens iets meer op. Dit heb ik ooit eens via zilveren kruis aangevraagd maar de meeste adviezen die erin staan volg ik al dus ik heb er weinig meer aan. Kan het zo naar je opsturen als je wilt! Ik zou echt niet zomaar aan een duur afvalprogramma beginnen. Je moet echt eerst op andere punten jezelf beter leren accepteren zoals je bent. En dat kun je waarschijnlijk niet alleen. Ook heb je meer hulp nodig vanuit je gezin/familie. Vraag daar ook om! Het is heel belangrijk dat ze je steunen en motiveren. Hang een foto op waar je van jezelf eigenlijk van walgt en maak een lijst waarom je dat lijf niet wilt hebben. En bovenal ga bewegen! Daar ga je je beter door voelen, je krijgt meer energie en je valt op. Ook dat hoeft geen geld te kosten, lekker buiten wandelen/hardlopen/fietsen. Je zal zien je gaat echt beter in je vel zitten en daar heb jij wat aan maar zeker ook je gezin!
Ik geloof niet dat een 'chrash-dieet' als een cambrigde dieet voor jou de oplossing is. Ik denk dat er structureel iets moet veranderen, en dat gebeurd niet als je weken of maanden aan het dieten bent, want wat daarna? Verzamel (magere) succesrecepten met verse groente van vrienden, familie of mensen op dit forum. Ik weet zeker dat iedereen je daarbij wil helpen. 'Duik' de keuken in met je kids, gezellig! En daarna lekker met z'n allen aan tafel (door dit niet te doen en ze alleen te laten eten vind ik dat je een verkeerd signaal afgeeft aan je kinderen!). Neem wat vaker de fiets. Ga lekker wandelen. Wordt lid van een sportclub, ga zwemmen (heeft mij enorm doen afvallen!). Zo kan je het nuttige met het aangename combineren. Je zult je een heel ander mens voelen, echt waar! Sterkte en succes!
ik denk dat afvallen niets te maken heeft met welk dieet je doet maar het zit in je hoofd ga er eerst over nadenken waarom je te zwaar bent. ben je een emo eter??? dan heeft een dieet niet veel zin want die emoeter blijf je dan als je dat aanpakt kun je ook afvallen. Ik kan me namelijk voorstellen dat als je alleen thuis bent je gat vervelen en dan eerder wat lekkers pakt. Je moet er ook 100% achter staan dat je wilt afvallen. Ik vind het persoonlijk erg duur 50 euro per week. pak de fiets en ga elke dag half uur fietsen met je kindje of lekker wandelen hoeft niet hele uren achter elkaar hoor. eetpatroon aanpassen en meer bewegen is goedkoper dan een dieet. Succes hoor lijkt me erg moeilijk
tja dan toch maar eens streng voor jezelf worden en het WEL volhouden... op het moment dat je normaal afhaakt moet je doorgaan anders blijf je altijd zwaar, daar kan geen dieet je bij helpen... het begint bij zelfdicipline......
Ja ik moet mezelf ook een beste schop onder de kont geven en eens doorzetten en elke dag neem ik me voor om echt te gaan beginnen, maar ik bezwijk ook zomaar weer aan de verleiding van een koekje of snoepje of wat ook maar grrrrrrrrrr...... Ik snap niet dat ik zo zwak ben, heb nooit moeite gehad met afvallen en nu wel grrrrr.......
Je moet niet gaan dieeten. Je moet niet gaan afslanken. Je moet aan je mentaliteit tegen over eten werken! Waarom eet je? Wanneer is het het moeilijkst om van de snaai en snoep werk af te blijven? Eet je wel op gezette tijden EN 3x per dag? En WAT eet je dan? Let je op de caloriën? Op de vetten? Beperk je het aantal koolhydraten? En neem je dat extra schepje groenten of wordt dat vaak een extra schepje aardappels of vlees? Lees je eens in op wat welk stukje voeding met je doet. Wist je bijvoorbeeld dat yoghurt en kwark helpen bij het afslanken? Dat appels helpen vet afvoeren? Dat de meeste mensen teveel koolhydraten eten en het daar door zo moeilijk is om af te slanken....en dat daarom dieeten als dr frank zo'n effect hebben? (in elk dieet zit een stukje van waarheid....maar dat wil niet zeggen dat t gezond is!) En ga voor de gein eens bijhouden op voedings centrum wat je allemaal eet als je niet oplet. Dan kan je daarna kijken wat je beter kan vervangen met welk product. En wat je beter kan laten. (bvb geen pathé maar ham op je boterham....als je dit soort veranderingen door voert scheeld dat al ERG veel op een week!) Dat hoeft niet van vandaag op morgen! Je bent toch ook niet op een dag plots wakker geworden met al die extra kilo's? Die zijn er ook geleidelijk aan gekomen. Dan kan dat ook andersom, weer geleidelijk er af! En naast dit alles. Kijk eens in je dagelijkse routine waar je kans ziet om meer te bewegen. Je hebt geen rijbewijs....dat is niet handig soms...maaarrrrr bied ook perspectief om af te vallen! Boodschappen doen bij de dichts bij zijnde winkel? NEE JOH! Maak er een uitje van! Pak je fiets en ga een wijk/dorp/blok verderop en kijk en vergelijk voor de gein eens wat t daar kost. Is meteen handig ivm de financïen! Wees eens creatief! Dan kom je een heel eind met afvallen of iig gezonder eten/bewegen zonder dat het je een cent extra kost! Ik ben 20 Kg kwijt door dit alles. Enige punt is....je moet WILLEN. En niet van ja ik zou wel een aantal kilo kwijt willen. Of...de dokter zegt dat... Nee je moet het ECHT willen. En niet meteen zeggen ik wil er 30 af. Begin met die eerste 5. En dan die volgende 5....of 10...en telkens als je die haalt dan moet je een beloning verzinnen die speciaal alleen voor JOU is. Dan mag je eens heerlijk egoistisch zijn. Want dat heb je verdient dan! En...je MAG zondigen! Ik mag van mezelf op zaterdag bij onze film avond 1 koek. Welke koek mag ik zelf weten maar in het weekend en speciaal die avond mag ik. En dit is dus geen dieeten. Maar dit is WEL voor de rest van je leven. Dit is een investering zowel voor jou als voor je man en je kinderen. Want geen van hen wil JOU kwijt!
Ja de oplossing ligt eigenlijk ook heel makkelijk maar ik moet me er alleen even tegen zetten. Ik weet wat gezond is en wat niet voor me. Omdat ik altijd al moet oppassen voor me cholesterol dus ben er wel in thuis doe er alleen niks mee. En dat moet ik wel!! En het hoef van mij niet binnen nu en 10 dagen dat ik alles kwijt ben want ik weet wel dat het niet kan en niet goed is. Maar met 10 zou ik al heel blij zijn. Ik hoef niet meteen die 30 als t begin er maar is dan komt de rest ook wel! En 10 procent van me gewicht er af is alweer een stukje beter voor me cholesterol enz....
Weet je,ik herken heel veel in je,absoluut.. Zelf ben ik altijd aan het dieeten geweest,dat duurde dan een paar dagen en dan ging ik weer aan de chips en vette troep. Eind december vorig jaar heb ik de knop om gezet en gezegd: Nu ben ik het beu,nu gaan de kilo's er af! Ben inmiddels 21 kilo afgevallen... heeft me heel wat bloed,zweet en tranen gekost,maar het was het allemaal waard.. Ik ben "normaal"gaan eten,aardappels/groente en vlees..en geen tussendoortjes meer.. Daarmee ben ik de eerste 10/15 kilo mee afgevallen.. Klinkt heel simpel misschien,maar het is gewoon een kwestie van de knop omzetten en er echt voor gaan.. En ook zeker geen lekkere dingen meer in huis halen,dat scheelt ook! Ik hoop dat je er wat aan hebt, Liefs Sylvia
Ik vind het best jammer dat je hier posting na posting vertelt dat je het best wel weet, en dat men hier allerlei oplossingen aandraagt ... maar dan doe je er vervolgens helemaal niets mee. *schiet in schop-stand* (onder de kont dan he ) WAT wil je nu eigenlijk? Wil je dat wij jou vertellen hoe vreselijk vervelend wij het voor je vinden, een aai over je bolletje en wat is de wereld toch vreselijk? of Neem je actie? Neem in je op wat hier is gezegd, maakt een afspraak met een professional die je helpt om je ongezonde relatie met voedsel aan te passen, je mindset te veranderen, je leren jezelf goed genoeg te vinden etc? Want ik lees eigenlijk eigenlijk alleen maar een klaagverhaal (en begrijpelijk), maar geen acties. En er zijn genoeg goede ideeen aangebracht waar je iets mee kan. Maar we kunnen wel zoveel zeggen ... JE MOET HET WEL ZELF WILLEN wij kunnen het toch niet voor je doen. Kom op, schouders eronder, jezelf iedere ochtend in de spiegel aankijken en zeggen "ik kan het!" en hup ... want van dit zielige gedoe ga je je echt niet beter voelen hoor *uit de schop-stand* en ik bedoel dit met alle beste bedoelingen overigens!
ik wil helemaal niet zielig gevonden worden. Ik vroeg alleen wat jullie zouden doen als je in mijn schoenen zou staan. Ja ik heb hier vele tips van jullie gekregen en ik weet dat ze goed bedoeld zijn. maar ik kan er niet evenveel mee met alles. Mijn huisarts wil me niet helpen zoals ik al aangaf die wil me hoogstens medicijnen voor me cholesterol geven terwijl dat niet nodig is. Ik moet alleen me eetgedrag veranderen. Ik ben nu veel te makkelijk, terwijl ik gewoon 3x daags gezond moet eten en geen snaaierij meer moet hebben. Psycholoog ben ik ook al eens geweest en dat heeft me ook nooit geholpen ben me alleen maar rotter gaan voelen! Dus daar kom ik ook niet zo snel meer. Ik weet dat ik het zelf moet doen en dat jullie vele tips geven en dat is ook echt super. Moet alleen zien wat de oplossing voor mij is. Huisarts niet, psycholoog niet, Ik moet het zelf allemaal doen en dat is gewoon even moeilijk. Moet mezelf even een schop geven hard toespreken en volhouden. Ik weet dat ik het kan omdat het eerder gelukt is, maar tot nu toe is het me gewoon niet gelukt helaas......
Dat lees ik ook. Ik dacht dat mijn "je moet afvallen, want anders ga je dood en zie je je kinderen niet opgroeien" invalshoek confronterend genoeg was voor haar, maar dan lees ik daarna elke keer weer hetzelfde verhaal dat het toch niet lukt. Ja, zo veel afvallen is verdomde moeilijk. Ik ben een paar jaar geleden 20 kilo afgevallen in een half jaar tijd, gewoon omdat ik het zat was. Zoek hulp als je dat nodig hebt, je relatie met eten is verre van ideaal, je hebt een vervelend verleden gehad met eten, maar je moet iets minder zelfmedelijden hebben en kijken naar de toekomst.
Dan heb je de verkeerde psycholoog gehad... Het klopt dat het best moeilijk is met een psych. Confronterend, heftig en diepgaand. Maar dat is juist bedoel om als resultaat een ander gevoel te krijgen. Ook dat kost tijd, inspanning en komt niet zomaar aanwaaien. Een goede psych kan je dat uitleggen, en je in dat proces begeleiden tot het resultaat wel goed is.
Ja dat heb ik al aantal keren gezegd maar me man wil wel gewoon een patatje kunnen eten met de kids 1x in de week....