Door de manier waarop zou ik terug mailen dat ik het niet doe. Daarbij hebben ze zichzelf in de problemen geholpen en 1050 (350x3) euro per maand vind ik een belachelijke vraag! Op iedere andere fatsoenlijke manier zou ik ze geholpen hebben met geld "lenen" en dus niet eens weggeven. Maar dat heeft meer met m'n eigen financiele situatie te maken.
In deze situatie zou ik het niet doen. Ik zou er zelfs boos om worden. Amper iets van je laten horen en op het moment dat je in de problemen zit om geld vragen??? En dan nog het lef hebben om te zeggen dat je je zoons alles in het leven hebt gegeven? Nou, dat is je taak als ouder. En ik vind niet dat je dat als reden mag geven om geld terug te vragen. Zeker niet gezien jullie verstandhouding. Dus, nee ik zou het absoluut niet doen.
1 keer een bedrag doneren zou ik niet doen! Des te verleidelijker om het aan dingen uit te geven waarvoor het geld niet is bedoeld.
Bijna nooit contact gezocht met zijn zoon (jouw man) en dan een mailtje waarin hij zijn eigen kinderen emotioneel chanteert, euhm nee ik zou niks geven totdat ik wist hoe de vork in de steel zat. Eerst zou ik hun financien willen inzien, waar gaat het geld heen? Komt het echt alleen door die tickets of ligt het ook aan andee dingen, en willen ze dat dan niet, pech gehad dan ook geen 350 dollar of euro (weet niet of je schoonvader ook in Canada woont). En anders is dat idee van die eenmalige storting ook niet zo gek, maar dan wel eerst een persoonlijk gesprek over het hele gebeuren. En als ze dan dat ene bedrag uitgeven aan dingen die niet nodig zijn is dat hun probleem, dan zijn ze het zelf schuld.
Misschien ben ik dan een bitch, maar nee ikk zou het niet doen. Als iemand zo weinig fatsoen heeft en gewoon chanteerd om iets te krijgen, nee dat gaat er bij mij niet in. Succes!
Ik zou het niet doen! Wij hebben jarenlang mijn man zijn familie in het buitenland ondersteund. Er zijn duizenden euro's die kant op gegaan. En elke keer was er wel weer wat waarom ze weer geld nodig hadden: malaria, geld voor medicijnen, geld voor een eigen winkeltje te starten, geld omdat zijn zusje zwanger was geworden...etc etc Elke keer kon mijn man weer de portomonee trekken, 3 kwartier rijden naar het gwk, parkeergeld daar betalen en ook nog 10 euro overmaak kosten. We maakten er nooit een probleem van, wij hadden het immers goed en konden het missen....dan maar niet op vakantie. Toen hadden we een woning gekocht, en zouden we snel gaan verhuizen. Toen belden ze weer omdat ze geld nodig hadden, wij hadden op dat moment het geld zelf nodig voor de verhuizing. Er kwam op dat moment ook minder geld binnen omdat ik niet werkte, en we wilden niet met een lege spaarrekening zitten na de verhuizing. Er was toen heel veel onbegrip dat wij ze niet wilden helpen op dat moment. Vanuit de familie werd er ook veel druk op gelegt, want zij hadden het immers slechter dan ons. Maar wie zou ons gaan helpen als de cv ketel kapot zou gaan in onze nieuwe woning? niemand die ons geld daarvoor zal sturen. Dus besloten we echt geen geld te sturen zodat we onze spaarrekening op peil konden houden. Nou toen hadden wij het gedaan...we waren oh zo slecht dat we de familie niet hielpen (wat hadden we al die jaren dan gedaan??) En toen ze doorkregen dat we de eerste tijd echt niks meer zouden sturen, werd er niet meer gebeld. Er is helemaal geen contact meer. Als je alleen maar kunt bellen als je geld nodig hebt...dan kun je van mij de pot op! Lang verhaal....maar als hij anders geen contact met jullie heeft zou ik het echt niet doen!
heftig en moeilijk aan de ene kant btje eigen schuld hun hebben zelf risico's genomen die verkeerd zijn uitgelopen en nu terugvallen op je kinderen 350 euro per maand per kind vind ik echt veel geld hoor. hadden ze niet eerder zelf oplossing kunnen bedenken? mijn ouders weten dat hun hypotheek eind van het jaar duurder word en over 3 jaar gewoon niet haalbaar meer om te betalen! dus mijn vader is nu al maatregelen gaan nemen zodat hij daar kan blijven wonen en gewoon normaal kan blijven leven. natuurlijk als ze mij zouden vragen zou ik kijken wat ik kan geven is en blijven toch je ouders en hebben ook altijd voor je gezorgd. maar wel erg onpersoonlijk zo via de mail en ik vind meer bel of spreek af leg de situatie uit en als je iets kan missen oke maar ze hebben ook al echt bedrag berekend als jullie dat alle 3 geven dat ze mooi uitkomen. moeilijk moeilijk moeilijk succes
Pure emotionele chantage van zijn vaders kant. En dan ben je de "liefde" en hulp van je kinderen helemaal niet waard. Hoe durft hij. Lekker in zijn eigen sores en sop laten gaarkoken dus.
(Alleen eerste bericht gelezen) Begrijp ik het goed en willen ze van jullie en je twee zwagers per persoon 350,- per maand, dus in totaal 1.050,- per maand, bovenop hun eigen (schrale) pensioen? Dat is wel erg veel! Ik ga me dan ook meteen afvragen of er niet iets anders speelt, zoals schulden of zo. Ik vind het ook raar, de manier waarop. Helemaal gezien jullie haast geen contact hebben en dat hij niets heeft laten weten bij de geboorte van zijn kleindochter (Hoeveel tijd zat daartussen en heeft hij wel een kaartje gehad?) Maar je weet niet wat er aan vooraf is gegaan en waarom hij het op deze manier heeft gedaan. Misschien zit hij ECHT diep in de problemen en is dit zijn allerlaatste optie. Misschien weet hij dondersgoed dat hij veel te wensen heeft overgelaten qua zijn vaderschap en is het voor hem daarom ook veel moeilijker om aan jullie hulp te vragen. En misschien heeft iemand (zijn vrouw?) hem aangeraden het op deze manier te doen. Je weet het allemaal niet. Maar het blijft wel je vader, ondanks wat er is gebeurd. Nou ja, als er mishandeling of misbruik in het spel is, dan is het nog wat anders.... Ik denk dat ik, ook al zou het contact heel slecht zijn, toch zou willen proberen te helpen. Alleen dan niet meteen op de manier waarop hij wil (gewoon geld geven), maar door samen te kijken hoe hij er zelf bovenop kan. Dát is toch ook helpen? Ik denk, als jullie hem (met de broers samen) echt willen helpen, dat jullie van hem een financieel overzicht moeten vragen. Laat hem maar eens op een rijtje zetten wat zijn maandelijkse kosten zijn. Als jullie hem echt niet vertrouwen, kun je vragen naar afschriften, dan weet je ook echt zeker dat een bepaald bedrag voor huur is, en dat ie niet een hoger bedrag opgeeft. Samen met de broers kunnen jullie overleggen (via Skype of zo!) en zijn financiële plaatje bekijken. Misschien zelfs met een adviseur als je dat handig lijkt. Dan kun je bijvoorbeeld constateren dat er wel erg veel geld per week aan boodschappen wordt uitgegeven of zo. Misschien hebben ze wel een heel hoog uitgavepatroon. (Hebben mijn ouders ook, maar die krijgen een leuk pensioen). Dan kunnen jullie gezamenlijk een voorstel doen: Je vader moet dan bezuinigen op een aantal plekken en jullie kunnen dan alsnog met z'n drieën een (kleiner) deel doneren. Ik zou trouwens ook wel eens willen weten waarom ze zoveel kwijt zijn geraakt aan die trip naar Indonesië en waarom dat in de soep is gelopen (de emigratie). Zouden ze er ingeluisd zijn? Hoe dan ook, als iemand om zoveel geld vraagt, dan is eerlijkheid en openheid wel erg belangrijk. Dus laat ze maar eens uitleggen hoe de vork in de steel zit. Tenslotte... ook erg belangrijk dat ALS jullie akkoord gaan met het maandelijks overmaken van geld, spreek dan vooral ook af voor hoe lang het is en wat er gebeurt als die periode voorbij is en je vader heeft zijn zaakjes nog niet op orde. En laat je dan niet ompraten door 'maar na die periode zit het wel goed, dat beloof ik'. Zo kun je enigszins in de hand houden dat je het niet in een bodemloze put gooit en er niet meer vanaf komt. Dus even in het kort, mijn tips: 1) Vraag meer informatie: Hoe kon dit gebeuren? Hoe is het gebeurd? Wat is nu de financiële situatie inclusief inkomen en uitgaven? 2) Bestudeer met de broers de geldstromen en zoek uit waar je vader zelf op kan bezuinigen. Kom eventueel met een middenweg waarbij jullie toch nog een (kleiner) bedrag bijleggen (of misschien is dat niet nodig!) 3) Leg dan vast voor hoeveel en hoelang jullie bijleggen EN de aanpak als na die periode blijkt dat het niet genoeg was. Als hij die manier van hulp niet accepteert en er dankbaar voor is, dan zou hij in mijn ogen wel door de stront kunnen zakken. Dan gaat het alleen om geld.
Ik vind het echt verbazingwekkend dat er nog zoveel meiden zijn die in deze situatie écht geld zouden geven... Ik snap werkelijk niet dat je het zelfs moet overwegen/ erover twijfelt ....
Wees heel voorzichtig met geld geven. Dat bedrag lijkt niet echt iets alsof het een tijdelijk probleem is, maar meer alsof het water ze boven de kin is gestegen en dat ze nu direct geld nodig zijn (en de problemen zich dus al langer afspelen). Ik zou eerder geneigd zijn te vragen waar ze het geld precies voor nodig zijn, bewijzen vragen/overleggen, aanbieden eens een tas boodschappen te kopen (zo kan het geld niet naar iets anders toe gaan). Mocht het echt een dringende rekening zijn dan zou ik liever een rekening betalen dan het geld naar ze persoonlijk over te maken. Dan weet je tenminste waar het geld heen gaat. Bovenstaande zou ik alleen doen wanneer er goed contact is, een bedelbrief vind ik heel erg. Dat is spelen op iemands gevoel en dat is niet netjes. Mijn ouders zouden dat nooit doen, maar ik zou er altijd voor ze zijn mocht er iets mis gaan (hebben ze immers bij mij ook gedaan).
Ik zou alles voor mijn ouders doen, maar net zoals meer meiden zeggen de manier waarop zijn vader dit doet stuit mij ook tegen de borst! Dus als je geen geld geeft houd je vriend niet van zijn vader?? En over dat jullie nu zo kunnen leven door hem vind ik een schuldgevoel aanpraten. Ik snap wel dat dit een moeilijke situatie is, maar als het contact al slecht is en er nu alleen maar contact wordt opgenomen voor zoiets als dit, zou ik nee zeggen. En dan ook mede door de manier waarop het word gevraagd!
Tjee wat brutaal... de manier waarop! Maar ik zou echt nooit geen geld geven. Als je wilt hebben, dan ga je maar boodschappen geven of iets in die aard. (een wasmachine of kleding..) Maar echt geen contant geld overmaken.
de eenmalige storting lijkt mij ook wel een idee...of een vliegticket terug voor beide...ik vind het namelijk erg vaag wat er speelt daar, dat word pas duidelijk als je erheen zou gaan. emotioneel is het het zwaarst denk ik, uiteindelijk kies je ervoor waar je jezelf het best bij voelt dat is het belangrijkst ik wens jullie wijsheid en sterkte
Mijn ouders, en nadat ze gescheiden waren mijn vader, hebben ook vaak aan mij geld gevraagd. Ook toen ik studeerde moest ik vaak geld geven. Het was ook een paar keer op zo'n zelfde manier als wat je nu op schrijft. Als ik het niet gaf kon hij de boetes (auto) niet betalen en moest hij naar de gevangenis daarom ipv het betalen. Dus ik steeds maar weer geld geven. Ik heb ook een tijd bij mijn, toen nog vriend, zijn ouders gewoond. Hij kwam alleen maar snel langs als hij weer geld nodig had. Uiteindelijk heb ik geen contact meer met hem. Een hele grote rede is omdat hij steeds maar weer om geld bleef vragen. Wat ik hiermee duidelijk wil maken, de kans is groot dat het niet bij deze keer blijft. Dus als jullie beslissen het geld te geven, stel voor jezelf wel een grens!
Ik zou eerst een face-to-face gesprek willen. Vind het wel erg ver gaan met "wat is de liefde jou waard". Alsof dat ik geld is uit te drukken...
Inderdaad. Als de band met je eigen vader zo is als hier wordt omschreven, dat hij niet klaar staat voor je, dat het contact telkens van jouw kant moet komen, dat je eerst per se een brief getiteld "wat is liefde jou waard?" moet lezen, dat het uberhaupt via mail moet gebeuren, dan zou ik het wel weten hoor. Hoe komt zijn vader eigenlijk aan het bedrag van 350 euro per maand, en dat maar voor een paar maanden? Hoe zal hij daarna rondkomen van zijn pensioen? Zijn het soms schulden die hij moet afbetalen?
Ik zou het niet doen, en al zeker niet als ik de financiële situatie niet ken. Want uiteindelijk is het totaal bedrag dat ze per maand willen (3x350) wel veel. Als je toch echt iets wil doen, bied dan materiële hulp aan zoals boodschappen ofzo. Als ze echt zo krap zitten dan zullen ze dat wel aannemen, indien niet dan speelt er toch iets anders en dan zou ik wel willen weten wat dat is voor ik zomaar geef. Die vader zegt dan wel dat het voor een paar maand is, maar daar geloof ik persoonlijk ook niets van. Het is nogal vaag, een paar maand. Voor mij zou dat 3-4 maand zijn misschien, maar voor hem kan dat evengoed 15 maand zijn, toch oppassen daarmee.