Wees maar gewoon super blij & dankbaar dat je makkelijk zwanger raakt, je hoeft het leed van de wereld niet op je schouders te nemen. Dat je beseft dat het bij anderen heel anders gaat en met anderen mee kan leven is al heel veel.
Dat klopt natuurlijk meid. ZO hebben wij dat ook over kid gezegd en zie eens. Wat leuk dat je nog aan ons gedacht hebt Ik dacht net 28 juni zijn we er weer hoor.
Ik heb net ook weer zitten kijken en wat heftig allemaal. Toen ik Genevieve hoorde tijdens de bevalling kom ik mn tranen niet echt onder controle houden hoor. En die punctie in Brussel.......wow dat zag er relaxed uit zeg! Zelf heb ik tijdens mijn punctie niet zo heerlijk op het schermpje liggen kijken.
@Zora: Helemaal mee eens! Ik vond het ook wel dat een aantal er heel luchtig over deden over mmm en waar de grens ligt. Wij hadden na onze eerste 4keer IUI al goed de balen in. Tegen ons werd gezegt dat er niks in de weg stond om zelf zwanger te worden, dus wij hebben toen besloten dat we het zelf gingen proberen.....Helaas hadden de artsen het mis en was ik 100% onvruchtbaar. Ik zou die stellen nog wel een keer willen ondervragen als ze dat te horen krijgen, zouden ze dan niet toch hemel en aarde willen bewegen om een kindje te krijgen??
Toch niet? Dan was het voor jou ook niet echt leuk om te zien dat ze het zo "gemakkelijk" onderging? Toen er gevraagt werd of ze nog wat pijnstilling wilde en ze nee.........had ik het idee dat ze de eerste prik nog moesten zetten
Dat denk ik ook wel hihih dat ze toen nog de eerste prik moesten zetten. Nu moet ik zeggen dat een kant veel pijnlijker was als de andere kant toen. De vrouw wat de schaaltjes doorgaf door het luikje was ook bij mijn punctie toen. Hele vriendelijke meid. Niet leuk voor te zien tja, ik vond het toen echt balen dat ik geen verse tp kon krijgen door mijn overstimulatie wat erg heftig was. En wij hebben natuurlijk nu geen icsi meer nodig dus dat is een geruststelling voor me. Stel dat het zover komt dat het toch nodig is zal ik het zeker zoals iedereen denk ik hoor toch weer doen. En je bent 30 weken jeetje wat vliegt de tijd
Als het goed is heb je met biologie gehad dat de urineleider en de zaadleider samen komen en als een buisje verder gaan naar buiten.... kan me voorstellen dat daar ook iets de verkeerde kant op kan gaan.....
Heb net ook even gekeken.. pfff heftig hoor... die moeder van die prachtige kindjes die was overleden.. de echo van het stel die net weer zwanger waren middels IVF en het stel met PGD.. pfff.. tranen!!!! Die punctie leek mij idd ook relaxed. Ik lag zelf te huilen van de pijn.. niks meer pijnstillers, een roesje kun je krijgen.. misschien had zij wel iets sterkers want ze kwam ook wat suf over na de tijd.. Wat een spannend moment zeg voor die twee.. en dan ook nog kijken welke emmy's de erfelijke afwijking niet hebben.. Ik voel met zo'n programma weer even hoe het is, ik hoop ook echt dat er meer begrip komt voor mensen in de mmm. Zoals die stellen op de bank heel makkelijk zeggen: ja zover zou ik niet gaan.. nee als ik makkelijk op een natuurlijke manier zwanger zou kunnen worden ik ook niet, maar helaas.. dus ja, je gaat als stel met een kinderwens heel ver..
@muppet: Ik heb ook gehuild van de pijn hoor. Wij kregen een pilletje en een prik in je been. Helaas werd ik van die tweede misselijk dus kreeg ik een tegen injectie......dus niet veel pijnstilling. Ach ik heb het overleeft en heel eerlijk had ik het zo weer gedaan hoor
Hebben de meiden die nu een kindje hebben door de mmm ook niet zoiets als ze dat zien, wat ben ik blij dat het bij ons gelukt is en wat gun ik het anderen!!?? Elke woensdag kijkt mijn mannetje mee (om daarna zo snel mogelijk over te schakelen op voetbal, maar dat terzijde) en dan zeggen we toch steeds tegen elkaar dat we zo dankbaar zijn dat wij nu een kereltje boven hebben liggen... We kunnen er nog steeds niet over uit! En inderdaad, het is makkelijk praten als je het niet zelf hebt meegemaakt...(als je dan zo stellig bent in je grens bedoel ik) Gelukkig maar, want het is niet niks wat je door gaat... En het idee dat ik er straks weer in moet voor een 2e kindje, grijpt me wel weer aan...maar zal er een stuk nuchterder in gaan denk ik...(wel verdrietig hoor, als het niet lukt) Ik ben mama en dat neemt niemand mij meer af!
Loesie het eerste en het laatste wat je schrijft herken ik heel erg!!! Het is toch ongelooflijk dat het ons gelukt is. En idd we zijn al mama dat neemt niemand ons weer af .
Ik kom hier ook ff invallen... Wat zat ik me te ergeren aan dat stel die verstandelijk niet helemaal fris is. Althans, als je er naar kijkt lijkt dat nogal op te vallen dat ze niet zo fris zijn Ik bedoel zij met dat donkere haar en hij met die oorbellen, beetje achterhoeks ofzo accent. Zij straalt echt dommigheid uit en gaat dan een mening lopen hebben over PGD... Had zin om haar te meppen!
Loesie!! Ik heb echt elke keer dat ik ontzettend moet huilen van het programma. Manlief kijkt niet mee, die ligt dan boven in bed voetbal te kijken maar als hij doorheeft dat ik weer loop te huilen zegt hij dat ik beter niet kan kijken... Maar het voelt voor mij goed om er naar te kijken en mijn tranen de vrije loop te laten. Het zal er namelijk toch eens uit moeten. Wat ik heel heftig vind is om te zien wat voor afschuwelijke trajecten mensen door moeten gaan om kans te maken op een beebje. Ik weet dat ik het zelf ook heb moeten doorstaan en dat ik dat ook 'gewoon' deed... Maar ik 'moest door en door!! Doorvechten tot het zou lukken!! Het was gruwelijk zwaar en oh wat heb ik het moeilijk gehad, maar het niet doen kwam simpelweg niet in mij op. Ik vind het nu heel zwaar om te zien dat mensen zo ver moeten gaan voor een kansje, zo veel moeten doen en laten voor een kansje... Ik zal nooit vergeten hoe zwaar ik het vond, maar als ik zo naar andere stellen kijk lijkt het traject nog zwaarder. Als je zo de behandelingen ziet, de emoties ziet... En dan beseft: wij hebben dat ook gedaan...
Heb weer lopen janken als een baby Wat erg van die vivian! Zo erg leef je dan mee he! Vind het een behoorlijk heftig programma!