Hoi hoi, Ik heb nu al een aantal keren gehad dat een aantal kinderen bij ons komen belletje lellen.... 1, 2, 3 keer vind ik niet erg maar het is nu echt wel regelmatig. Vooral op de woensdagmiddag.... Wat zouden jullie hieraan doen, gewoon niet reageren of er iets van zeggen? Ben zo bang dat wanneer ik er iets van zeg dat ze aan de gang blijven en het alleen maar leuk gaan vinden. Wij zitten met ons huis dichtbij een speeltuin en dat kunnen ze net aanrennen voordat ik bij de deur ben. Tips gevraagd (tuurlijk ben ik zelf ook klein geweest haha, maar tis wel irritant)
tijdelijk de bel uitzetten? Dat hebben ze vast gauw door, dan is de lol eraf en dan kun je de bel weer gewoon aanzetten... Als het iemand is die langskomt - klopt die toch wel? En als je een afspraak hebt, geef je dat even aan aan diegene die komt?
ik stond een keer achter de deur (ze gingen vaker achter elkaar, en ik zit naast een steeg) Dus weglopen was geen tijd voor, ik zag ze aankomen en op het moment dat de bel ging deed ik de deur open. Daarna nooit meer gebeurd
wij trekken ook wel eens de stekker eruit, of we doen ineens heel snel de deur open en als ze dan nog in het zicht staan voelen ze zich opgelaten... haha, maar als je boos wordt dan vinden ze het een leuk spelletje, dat weet ik nog wel van eerder juist leuk bij diegene die kwaad werd.... zo hebben wij het probleem van 'de voetbal', die iedere keer tegen de ramen aankomt, in de tuin en dan stamp stamp door mijn plantjes, en op mijn auto terecht komt.....??
Oh dat heb ik in mijn vorige huis ook gehad (ik woonde naast een school). Een week de stekker eruit en toen was het over. Er iets van zeggen werkt alleen maar averechts geloof ik.
Dat was het eerste wat ik dacht. Hier heb ik dat ook een paar keer gehad en ze kunnen hier makkelijk weg zonder dat ik ze kan zien. Maar ze deden dat hier telkens als ik net met de fles bezig was ofzo. Ben een keer boos naar buiten gelopen en er wat van gezegd, daarna nooit meer gezien. Ik was vroeger zo een K-tje, wij deden iedere dag 3x per dag bij dezelfde mensen, die waren het ook een keer zat en stonden achter de deur te wachten, toen ik wilde aanbellen sleurde die mij aan mijn haren naar binnen. Nooi tmeer gedaan dus!!
Wij hebben er ook last van gehad! Ik ben ook kind geweest en heb er ook echt geen moeite mee als het een paar keer gebeurd maar voor de kinderen die het bij ons deden werd het echt een gewoonte. Er werd echt ongelogen minimaal 3x per dag bij ons door ze aangebeld dus dat begon wel echt heel storend te worden, mijn dochter is er zelfs een paar keer door wakker geworden en ze kwamen soms echt op onmogelijke tijden (s'morgends heel vroeg, op weg naar school bijv.). Mijn vriend en ik hebben beiden eerst die groep zelf een aantal keer aangesproken maar daardoor vonden ze het indd alleen maar leuker en werd het erger, ze hebben zelfs al een hele emmer water door onze brievenbus gegooit (wonen op een flat) met als gevolg dat alle brieven, waaronder belangrijke zeiknat en bijna onleesbaar waren.. Op dat moment is mijn vriend naar buiten gegaan, heeft ze gezocht en vriendelijk verzocht om even mee te lopen naar de ouders (wij wisten wel ongeveer waar ze woonden maar niet precies), zoals ik begrepen heb, hebben die kinderen flink op hun donder gekregen van de ouders maar het was iig wel metteen afgelopen, heb er geen last meer van gehad tot nu toe.
Ik had het een paar weken geleden, maar ze hadden niet door dat ik op het balkon zat. Dus ik zag ze van verre al aankomen en heb even netjes gevraagd of ik ze ergens mee kon helpen. Daarna geen last meer van gehad. Bij ons kwam het doordat wij een hele vreemde bovenbuurman hadden (gelukkig is hij nu weg). Maar kinderen vinden het geweldig om zo iemand te pesten. Hij vroeg er ook wel om, want hij ging er altijd op in. Maar hij was psychisch echt niet in orde, dus dat was wel sneu.
Mijn schoonvader had laatst ook steeds last van dat belletjegedruk tot savond slaat. Hij had er op een gegeven moment zo genoeg van, hij heeft 1 van de jongetjes opgepakt en in zn huis neergezet. Zo zei hij je wilde toch zo graag naar binnen , bij deze! Hij heeft het niet weer gedaan en ze hebben geen last meer van hem gehad maar WEL van zijn vader. Die kwam langs om te vragen wat hij met zn zoon had gedaan, toen heeft schoonpa het verhaal ff haarfijn uitgelegd en toen was er wel begrip.
ik zou voorlopig op woensdagmiddag de bel uitdoen. en verder niks. gaat de lol er vanzelf af. een heel enkele keer heb ik het ook weleens, ja op een hoek hé. maar ze moeten voorbij mijn raam. waar ik dan natuurlijk sta of zit en even liefjes lach of zwaai.ga dus echt niet naar de deur lopen hé. bovendien hebben we glas in de voordeur dus als we in de keuken zijn zien we ze ook aankomen. kan er niet echt wakker van liggen. soms schrikken ze wel als ze voorbij het raam komen en ineens iemand zien staan of zitten. dat is wel lachen. als ze het echt 5 keer per dag gaan doen dan moet ik iets anders verzinnen natuurlijk.
bel uit en laten schrikken heeft hier ook goed geholpen. maar 1 keer werd ik er zo irri van, toen was het ook hard bonzen op de deur etc en ik hoogzwanger, dus kon er niet meer tegen. toen heb ik een punaise gepakt, omgekeerd met een plakbandje op de bel geplakt en tja er is toen nog maar 1 keer gebeld, jaren geen last meer van gehad tot vorige week, 1 keer. ach af en toe vind ik het niet erg, maar het moet wel grappig blijven.
ken je de kinderen weet je waar ze wonen. hier ook zon jochie die dat deed, en op een gegeven moment belde hij weer aan,ik naar buiten achterhem aan gelopen, en dat jochie zei,sorry sorry,het was gewoon een spelletjes,ik zei dat is mooi,loop maar mee naar je moeder,jochie nee nee,ik zei ja loop maar voor me uit en ben bij zijn moeder aan de deur geweest. moeder deed los en zei ja wat is er,ik zeg tegen dat jochie nou vertel zelf maar wat je hebt gedaan. jochie kreeg straf en nooit weer aangebeld.
Wij wonen ook op een mooie hoek, en wij zijn de enige op het plein (muv mijn ubercoole nieuwe buuf) die niet naar de kerk gaan. Dus wij zijn ook zwaaaaaar de sjaak geweest. Ik heb ook de bel heel lang uitgehad, toen ik hem na een paar maanden weer aandeed was het nog steeds raak. Uiteindelijk heb ik de deur een keer gelijk open getrokken waarop onze engelse stafjes direct naar buiten scheurden, en die zagen de jongens weg rennen. Vrolijk erachter aan dus (ze doen niks hoor, maar veel mensen vinden ze eng om te zien) Dat was de laatste keer, nu zeggen ze zelfs, hallo mevrouw, als ze me zien met de honden hahahaha
Hier gebeurde het ook regelmatig. Soms zat ik op de bank en hoorde ik na de bel iemand wegrennen. Voor mij een teken dat ik niet eens op hoefde te staan (zeker niet toen ik hoogzwanger was). En meestal kan ik door het raampje van de voordeur zien of er echt iemand staat. Zo niet dan doe ik de deur niet eens open. Mocht er echt iemand zijn dan belt die wel een 2e keer. Als je niet reageert is de lol er ook snel af (tenminste, bij deze kids). Ik heb ook een keer gehad toen zat ik in de achtertuin aan de zijkant van het huis en toen hoorden en zagen we de kinderen smoezelen en aan komen sluipen. Ik heb toen heel hard iets tegen ze gezegd en vervolgens hoorden we ze hard wegrennen. Sindsdien ook geen 'last' meer gehad.
Wij hebben een raam precies boven de voordeur, dus dat heeft me een uurtje posten gekost (direct na schooltijd), maar ik heb me echt kapot gelachen toen ik een voltreffer had 1 keer was genoeg om het ze af te leren