Och meiden het blijft toch weer spannend iedere keer hoor.. ik duim hard mee! Caitlin wat houd je het allemaal goed bij Had gisteren ook naar Linnie gezocht maar toen zag ik alleen oudere berichten. Wat leuk dat ze nog een dochter krijgen, ik denk dat het voor haar & man pas echt genieten wordt als ze de kleine veilig en gezond in hun armen hebben liggen. Jammer dat we niets meer horen van Tutsje en Navlis, ben benieuwd hoe het met ze gaat!
Ha meiden, Gisteren wezen zwemmen en gewerkt, dus niet zoveel tijd gehad voor jullie... Spannend... Laika en lautje.... Ik duim! Ben ook wel benieuwd hoe het met alle anderen is die hier niet meer (zoveel) posten! Leuk voor linnie, een tweede meisje! Al dacht ik meteen wat juju zei... Wat een spanning... Gisteren verdrietige berichten gekregen.... Een neef van mij (en zijn vrouw natuurlijk) vertelden vorige week dat ze zwanger waren. Nu hoorde ik gisteren van mijn moeder dat bij de eerste echo bleek dat het kindje niet levensvatbaar was. Of er nu wel een hartje klopte is me niet helemaal duidelijk... Wel zuur... Ze was rond de 12 weken, rond de tijd uitgerekend dat onze uk een jaar wordt... Het moet binnen 2 weken uit zichzelf worden afgestoten, anders wordt ze gecuretteerd... Ik weet het fijne er niet van, maar volgens mij waren ze al een poosje bezig... Heel sneu... Daarbij ziet mijn tante mijn moeder om de haverklap oma worden en heeft zij met 4 kinderen in dezelfde leeftijd dit nog niet meegemaakt, wat natuurlijk ook wel sneu is. Niet dat je kinderen moet krijgen voor je moeder, maar leuk zou het voor haar natuurlijk ook wel zijn! Dan nog het tweede verdrietige berichtje dat ik gisteren kreeg... Een vriendin van mij en daar weer een vriendin (is wel ver weg en ik ken haar niet, maar dat maakt het niet minder verdrietig...) heeft te horen gekregen dat haar zoontje van 7 maanden een hersentumor heeft... Echt verschrikkelijk... Ter grootte van 10 cm. De tumor kan niet operatief verwijderd worden en bestraling doen ze pas vanaf 7 jaar. Hij krijgt nu chemokuren, maar over de prognose kunnen ze weinig zeggen... Zoals ik al zei, ik ken ze niet, maar als ik dan naar m'n eigen ventje kijk, raakt het me wel diep... Maar nu ga ik eerst dat kleine ventje in bad doen!
@ Laika; meid, je houdt het spannend. Ik duim lekker door voor roze nieuws!!! @ lautje; ook voor jou duim ik heel hard meid, ben zo benieuwd!!! @ JuJu; ik moet wat met mijn vrije tijd he, haha! Zo af en toe kijk ik eens om te zien of er nog nieuws is. Misschien beetje stom, want de betreffende meiden (Linnie & Butterfly) schrijven / lezen hier toch niet meer, dus eigelijk hoeven we het ook niet meer bij te houden, maar ja. Verder vind ik het ook wel jammer dat we van Macmazsy, Navlis of Tutsje niks meer horen. Misschien zijn ze te druk met vanalles of hebben ze niet meer zoveel behoefte om via een forum hun leven / gevoelens te delen... @ Bloom; jeetje meid, wat een verdrietige berichten, bah Je hoeft die mensen inderdaad niet persoonlijk te kennen om zulk nieuws vreselijk te vinden. Ik kreeg er zelfs tranen van in mijn ogen, wat is de wereld toch oneerlijk soms! En van je neef + vrouw is ook wel heel sneu, 12 weken is toch al heel wat denk je dan, maar het blijft pril en kwetsbaar. Ik kan me voorstellen dat het voor je tante ook moeilijk is om te zien dat haar zus al meerdere keren oma is geworden en zij nog niet. Is toch ook iets heel moois wat de meeste mensen graag willen meemaken! Hopelijk komen er in de toekomst toch een paar mooie wondertjes bij in de familie. @ hier; nog steeds wat pijn in mijn bovenbuik (met name als ik beweeg / uit bed stap oid) en sinds vanmorgen ongi kramp in mijn linker lies, wat doortrekt naar mijn bovenbeen. Het is niet iets wat komt en gaat, het zeurende gevoel is continu aanwezig. Weet even niet zo goed wat het kan zijn en wat ik er mee moet (bellen naar de gyn of niet). Voel beeb wel goed bewegen af en toe, dus dat is fijn! Ik wil niet bij elk afwijkend dingetje denken van; he, wat is dat? Maar dat doe ik dus wel Nou ja, ga zo eerst maar eens lekker warm douchen! Liefs, Caitlin
Caitlin; ik spiek ook veel op andere topic's hoor! Je moet idd wat met je vrije tijd! Geniet er maar van hoor! Ik kan me geen moment meer herinneren dat ik me verveeld heb sinds uk's geboorte! De klachten die jij de laatste weken noemt, horen echt bij de laatste loodjes meid. Op een gegeven moment voel je vanalles, maar dat komt doordat jullie meisje gewoon alle ruimte in jouw lichaam inneemt. Ze zet alles onder druk om zelf lekker te kunnen groeien! Heel goed teken juist! Maar, zoals ik al eerder heb gezegd, als jij je onzeker voelt, gewoon bellen!! Lekker belangrijk dat zo'n gyn gek wordt van onbenullige vragen, als jouw meisje maar niet in gevaar is! Meiden, wil jullie even om advies vragen... Het volgende: 1 van mijn beste vriendinnen heeft vorig jaar een miskraam gehad precies op het moment dat ik zwanger raakte van uk. Heb haar al eerste verteld dat ik zwanger was, om lastige situaties voor haar te voorkomen. Ik ben al die tijd belangstellend naar haar toe geweest, hoe het maar haar ging, of ze het een plekje kon geven enz. Kortom, veel met haar erover gepraat. Ook toen zij na een half jaar nog steeds niet zwanger was en ik met een al maar dikker wordende buik liep... Al die tijd heb ik niet het idee gehad dat ze hier boos/jaloers oid over was, omdat we er gewoon goed over konden praten. Maar nu het volgende; tijdens mijn zwangerschap toonde zij niet heel veel belangstelling voor de baby, wat ik begreep, tenslotte had zij ook zwanger kunnen zijn... Toen uk geboren werd was ze een van de eersten van mijn vriendinnen die hem kwam bewonderen. Toen vertelde ze ook dat ze inmiddels 6 weken zwanger was! Ik helemaal in tranen, hastikke blij voor haar, kaartje gestuurd, belangstelling getoond enz. Bij de eerste echo die ze had, belde ze me op dat alles goed was, bij de 12 weken echo ook. Bij de 20-weken echo kreeg ik een sms dat alles goed was. Maar ze vraagt nooit naar hoe het met mij en met uk gaat... Zij is de enige aan wie ik heb toevertrouwd dat de zware bevalling en het moeizame herstel daarna meer impact op me hebben gehad, dan ik laat merken... Is het dan gek dat ik een beetje van haar verwacht dat ze ook belangstelling voor mij toont? Ik stuur haar regelmatig een sms om te vragen hoe het met haar gaat. Krijg dan pas vaak een paar dagen later antwoord. Dan vraagt ze plichtsgetrouw hoe het met mij gaat, maar verder niets. Maar eigenlijk vind ik dat het ook van haar kant kan komen... Omdat dat niet komt, heb ik vanmorgen maar weer een sms gestuurd, omdat ik toch wel benieuwd ben hoe het met haar gaat! Bellen doen we bijna nooit, want daar houden we allebei niet zo van, maar misschien zou ik dat eens moeten doen? Ik weet het niet zo goed... Het is een heel dierbare vriendin, waarmee ik al vanaf groep 1 bevriend ben. Onze kindjes schelen straks maar 9 maanden, dat leek me heel leuk! We zien elkaar niet zo vaak, maar als we elkaar zien is het gewoon goed, gezellig, nooit gespreksstof tekort, lachen veel en vertouwen elkaar alles toe. We hebben er beiden geen behoefte aan elkaar vaak te zien en te bellen, zo gaat het al jaren goed. Maar nu heb ik ineens mijn twijfels... Al zou ze alleen nog maar vragen hoe het met mijn lieve ukkie gaat, maar daar lijkt ze helemaal geen belangstelling voor te hebben... Goed... heel verhaal... Sorry, maar hebben jullie misschien ideen hoe dit op te pakken? Loop er al een paar weken mee rond...
Volgens mij is iedereen erg druk op het moment. @ Bloom; een lastige situatie met je vriendin. Soms kun je niet je vinger erop leggen wat er nou precies aan de hand is, maar heb je er wel een gek gevoel over. Het zou kunnen dat je vriendin, ondanks haar nieuwe zwangerschap, het er nog steeds moeilijk mee heeft om jullie uk te zien. Het herinnerd haar natuurlijk aan haar eerste zwangerschap en aan hoe zij er ook bij had kunnen zitten op dit moment. Het is erg fijn dat ze inmiddels weer zwanger is en al best ver in de zwangerschap zit denk ik (als ze in januari 6 weken was) maar toch is die baby er nog niet en blijft het spannend. Ik denk dat ze misschien pas echt kan genieten als ook haar baby er is en ze echt met jou dingen kan delen en advies aan jou kan vragen oid. Hopelijk komt het goed tussen jullie en anders is het misschien toch een idee om er een keer met haar over te praten? Succes in ieder geval! @ hier; het zullen inderdaad wel de laatste loodjes zijn. Gister na het douchen was de kramp in mijn lies weer verdwenen en is gelukkig ook niet meer terug gekomen. Verder was beeb erg druk met schoppen, duwen met haar billen en op mijn blaas porren (dat laatste is niet fijn ) Wel heerlijk om haar nog zo druk te voelen. Ik word met de dag nieuwsgieriger naar haar, maar realiseer me dat het ook nog zo 3 weken of meer kan duren voordat ze zich laat zien. Ik heb echter al besloten dat ik niet heel ver overtijd wil lopen (ivm de risico's die ik in de praktijk heb gezien) dus dat zal ik dan tzt wel met de gyn bespreken. Straks wordt hier onze nieuwe bank (3+2 zits) geleverd en een tuinset (4 stoelen + tafel met glasplaat). Dan is ons huisje bijna helemaal af, alleen ons mooie meisje ontbreekt dan nog Liefs, Caitlin
Jaa druk druk druk en dat met verlof Even snel: Ik duim mee voor de meiden die hun nod inmiddels gepasseerd zijn. Zoo benieuwd! Moeilijk Bloom, misschien gewoon een keer recht voor zijn raap vragen? Denk dat dat nog het duidelijkste is. De laatste loodjes Caitlin, spannend! Mag je daar voor kiezen om niet teveel over tijd te lopen? En wat zijn de risicio's? Mijn schoonzusje is 4 dagen verder dan jou dus ik ben wel benieuwd. Mummeltje is lekker in dromenland dus ik ga even de was doen. Vanochtend plaste én poepte ze haar hele aankleedkussen en kleren vol dus mama moet nog even opruimen . Het schatje Ga straks trouwens venkelthee halen en wat tegen de buikkrampjes. Volgensmij zitten we savonds in een visieuse cirkel: Snel toeschietreflex, verslikken/lucht happen, ongeduldige baby als er wat minder komt daarna en daardoor vaak aanhappen en worstelen om vervolgens krampjes te krijgen en nog onrustiger te worden (strekken, trappelen en huilen). Zo zielig... Overdags is er niets aan de hand maar savonds komt het wel geregeld voor (omdat er dan minder melk is, las ik ergens?), zo sneu. Lekker warm bad helpt dan wel maar daarna wil ze weer drinken en beginnen we weer van voor af aan
Loki de krampjes worden beter echt, hier was het opeens over. hopelijk helpt de venkelthee, ik neem aan dat je het zelf gaat drinken? Hier ben ik er mee opgehouden: ik reageerde er zelf nogal uh sterk op. Caitln de laatste loodjes, ik had het er toevallig vandaag nog met mijn vriend over. Alles staat strak, alle energie gaat naar je kindje die nog even een sprintje maakt, je bent VOL. Nog even meis, nog maar héél even.. (oeh ik krijg kriebels ) Bloom lastig met je vriendin. Ik weet zelf dat ik tijdens mijnz wangerschap ook periodes heel erg in mezelf gekeerd ben geweest. Helemaal bezig met minie in mijn buik. De rest kon me mooi gestolen worden. Wellicht is dat wat nu ook met jouw vriendin gebeurt, niet terecht natuurlijk en kan me voorstellen dat het je pijn doet. Persoonlijk zou ik gewoon eens langsgaan of afspreken (ik heb ook een hekel aan bellen, ik bel alleen maar om afspraken te maken ) en gewoon eens bijkletsen. En dan na de geboorte kijken hoe het dan gaat. Een goede vriendschap zet je niet zomaar op scherp oid, is mijn mening dan. Maar het is wel erg vervelend Knuf! Hier is het even erg pittig. Uk is veel wakker 's nachts en draait ook continu op zijn rug en kan dan niet terug. Dus dan leg ik hem terug maar kan hij niet slapen, dus maar even aanleggen. Gisternacht werd hij er zefl gek van en hebben we 1,5 uur met een wakkere baby rondgelopen, heel vrolijk en lief maar die wilde niet meer slapen. Afgelopen nacht heb ik geen risico genomen en hem bij iedere kik maar gewoon aangelegd om te voorkomen dat hij weer zo wakker zou worden. Maar dat was dus om 19.30 naar bed (19.00 uur laatste voedig) en vervolgens om 1.00 om 3.00 en om 6.00 uur weer. Pfieuw, dat was een tijd geleden.. Nu ben ik dus moe
hier even een kleine update vanuit mijn kant. Tot op heden niet ongi. Vandaag testje gedaan van de KV. Helaas negatief. Heb wel steeds een raar gevoel in mijn buik en af en toe ook wat buikpijn. Bij mijn tepels wordt het ook wat donkerder en groter. Maar dat heb ik ook als ik ongi moet worden. Ik denk dat mijn ongi gewoon wat verlaat is vanwege het gedoe met onze hond. Gaat niet helemaal super met hem. Hij reageert nogal sterk op de valium. Denk dat ik daar wat stressig onder ben. We wachten het af maar is niet leuk zo.
@ Loki; Darmkrampjes zijn altijd zo zielig he, hopelijk werkt de venkelthee! In principe kun je altijd bij je vk of gyn aangeven als je het zat bent. Er worden bij mij in het ziekenhuis wel eens mensen ingeleid op basis van 'surmenage' (een mooi woord voor; 'ik ben het spuugzat!!!') maar dit gebeurd niet vaak. Inleiden zorgt doorgaans voor wat meer kans op complicaties, omdat het is niet 'natuurlijk' is. Een vk hoeft iemand ook pas met 41+5 door te sturen naar de gyn (vroeger was dit zelfs bij 42+0) ivm dreigende serotiniteit (je bent vanaf 42+1 serotien). Maar goed, ik heb voor mijzelf de grens lager gesteld en niet omdat ik het zat ben, maar vanwege de risico's. Ik heb regelmatig gezien dat kindjes in de problemen komen naarmate de zwangerschap verder over de 40 weken is. Denk hierbij aan poepen in het vruchtwater, verslechterde placenta functie en een (te) groot kindje voor een natuurlijke bevalling. Ook komt er iets meer babysterfte voor hoe verder je na de 40 weken bent. In het buitenland houden ze veel meer vast aan die 40 weken grens en wordt iemand echt max. 41 weken. Dit is ook niet helemaal voor niks natuurlijk. Maar goed, ik heb persoonlijk gewoon weinig vertrouwen in het verloskundige systeem zoals wij dat hier kennen en dat is mijn gevoel. Wil niet zeggen dat het ook slecht is natuurlijk! Begrijp je een beetje wat ik bedoel? @ JuJu; uk uit z'n hum / ritme, lastig... En voor jou ook pittig om weer 2 nachtvoedingen te hebben. Succes ermee! @ Laika; irri denk ik he, die onduidelijkheid... Laat dan of die test posi zijn, of je ongi doorbreken, dan kun je verder gaan. Toch duim ik nog voor roze nieuws hoor! @ hier; nieuwe bank zit heerlijk en tuinset is mooi Liefs, Caitlin
Uk is prima in zijn hum behalve 's nachts (zucht). Ik herken je gevoel, was zelf heel zenuwachtig geworden als ik langer dan 41 weken had gelopen. Inleiden omdat ik het zat ben voor de 40 weken zou ik nooit doen. Ook dat geeft weer meer complicaties en ik ben wel van zoveel mogelijk de natuur volgen. Maar dat is natuurlijk weer persoonlijk (en de meeste vrouwen hebben nu eenmaal niet zoveel te willen wat bevallen betreft he ) FIjn dat de bank bevalt
Hoe is afgelopen nacht gegaan JuJu? Inleiden voor de uitgerekende datum omdat ik het zat ben zou ik ook nooit doen hoor. Ik ben ook zeker meer voor een bevalling die natuurlijk op gang komt! Ik heb in mijn hoofd dat ik vrijdag 8 juli (40+6) wil worden ingeleid als er nog geen baby is. Dat lijkt mij opzich niet zo onredelijk en als er nog geen rijpe bmm is, dan kunnen er zo weer 2 dagen overheen gaan met gel om de bmm te rijpen, voordat je een infuus krijgt en de vliezen kunnen worden gebroken, dus dan zit je al op 41+1 of 41+2 voordat de baby er is. Maar goed, een vriendin van mij is er heilig van overtuigd dat de baby op 20 Juni komt (38+2) en zij heeft vaker gelijk met haar voorgevoel, dus wie weet... We gaan het zien, het blijft spannend! Beeb is trouwens lekker druk de afgelopen dagen, dat vind ik zo fijn! En ik heb niet meer zo'n last van mijn rug, dus dat is ook wel prettig. Hoe is het met de andere dames? Liefs, Caitlin
Nacht was niet goed 19.00 bv 19.30 naar bed 23.30 bv Heb me toen voorgenomen hem niet meer te voeden voor een uur of 4/5. Klinkt heel gemeen maar hij laat overdag met gemak 4/5 uur tussen de voedingen en 's nachts 10 uur dus dat moet hem wel lukken. En hij went zo snel aan een nieuw ritme.. en niet alleen hij ook mijn borsten maken meteen veel meer melk aan (auw, stuwing). Maar goed hij is bijna ieder uur wakker geweest Ben uiteraard wel steeds naar hem toe gegaan (ook om te kijken of hij niet gedraaid was) en hij huilde ook niet (meer te hummen en te klagen) maar vond het bar zielig. Om 5 uur aangelegd en hij had eigenlijk geen honger (wel een poepbroek, dus verschonen, aanleggen, maar hij had geen honger). Toen maar om 7 uur opgestaan met hem, hij was zo zielig Hij wilde echt bij me zijn, tegen me aankruipen en drinken, voelde me echt schuldig. Maar ik trek het niet zoveel nachtvoedingen, hij heeft geen honger en dan vind ik dat ik ook aan mezelf mag denken. Bovendien ben ik de komende 3 weken 5 nachten van huis, dus dan kan ik hem zo ook niet troosten. Kan ik hem er beter ook niet aan laten wennen toch? Maar toen hij vanochtend zo tegen me aankrulde en heel geconcentreerd bij me dronk, ene handje mijn shirt vasthoudend, met het andere handje over mijn rug aaiend, voelde ik me wel een hele slechte moeder
Vind ik meer dan redelijk, dat had ik ook in mijn hoofd (al was ik kansloos geweest om dat te bereiken )
Ogh nog een barre nacht. Zit hij niet in de buurt van een sprongetje ofzo? Moeilijk altijd wat je moet doen. Ik denk dat ik stiekem zou gaan kijken maar bij enkele mummelen niet handelen en gewoon weer terug gaan. Echt huilen wordt anders natuurlijk. Als hij weinig honger heeft is aanleggen ieder uur zinloos inderdaad, even troosten en weer opnieuw proberen misschien? Ligt hij ook ooit op zijn zij? Met een zijligkussen bijvoorbeeld? S.venna vind dat het prettigste liggen. Hier juist een hele goede nacht gehad na 2 gebroken nachten (om de 2 uur huilen, 5 minuutjes drinken om lekker knus tegen mamma in slaap te vallen). Ze heeft om half 11 de laatste voeding gehad en melde zichzelf pas om half 5. Eerste officiele doorslaapnacht dus! Niet te hard tegen papa zeggen want dat is het moment dat ze naar haar eigen kamertje gaat en dat kan mama écht nog niet aan . Gelukkig is de kamer nog niet af (we gaan de babykamer naar de voorkamer (dubbel zo groot) verplaatsen nu deze toch geruineerd is en dus moet de schildering en alles opnieuw..) en daarna maak ik er wel van dat half 5 ook geen tijd is en dus niet onder doorslapen valt *mama krijgt het spaans benauwd bij het idee dat mummeltje op haar eigen kamer gaat slapen*. Wanneer hebben jullie dit gedaan?? Ben sinds gister dus aan de venkelthee (yuk....) en heb ook infacol gehaald wat ik smiddags en savonds voor de voeding ga geven. Hopelijk verlicht het, kan mn meisje echt niet zien met pijn .
Juju; lastig dilemma!! Als hij geen honger heeft en als het alleen maar lijkt of hij aandacht van je wil is het misschien gewoon handig om hem eraan te laten wennen dat hij 's nachts die aandacht niet kan krijgen. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan! Als je je ventje zo zielig hoort huilen, is dat gewoon moeilijk! Als ik uk hier ook even hard laat huilen omdat hij niet in slaap kan vallen, voel ik me ook wel eens schuldig dat ik een betraand gezichtje zie als ik dan nog even om het hoekje kijk. Maar als hij dan vervolgens wel drie uur aan 1 stuk slaapt, weet ik dat het even nodig was... Het is dus echt uitvogelen denk ik. Vooral als jij straks een paar nachten van huis bent... Moeilijk meis! Hoe denkt je vriend erover? Gaat hij er 's nachts ook wel eens uit? Laika; balen van de onzekerheid! Hopelijk wordt je dan maar gewoon snel ongi en kun je verder met iets tastbaarders! Caitlin; 40+6 vind ik ook niet meer dan redelijk! Het is gewoon bekend dat de risico's na 40 weken groter zijn. Daarom begrijp ik ook het nederlandse systeem wat dat betreft niet... Mijn nekharen gaan trouwens echt overeind staan als ik hoor dat mensen hun zwangerschap 'zat' zijn en daarom eerder ingeleid willen worden... Dan denk ik echt, wees dankbaar dat je een kindje mag dragen en dat je het mag dragen tot de tijd rijp is dat het kindje komt. Uit zichzelf wel te verstaan! Als je overtijd loopt vind ik dat een ander verhaal, maar voor die tijd neem je alleen maar risico's die ik persoonlijk nooit zou nemen. Maar goed, ik heb dan ook een schoonzus die mijn nekharen 9 maanden lang overeind heeft laten staan. Ze was 5 weken later dan mij uitgerekend en heeft 9 maanden lang steen en been lopen klagen. Elk pijntje, elk ongemak moest breeduit op hyves worden rondgebazuind. Toen ik op het allerlaatst liep probeerde ik nog vanalles te doen om mezelf nuttig te maken en zat zij op een stoel te steunen en te kreunen hoe zwaar het allemaal wel niet was... En echt, ik heb alle kwalen en ongemakken gehad: 4x per uur moeten plassen, continu maagzuur, niet langer dan 5 minuten achter elkaar kunnen lopen, zitten pf staan. Het gevoel of dat mijn hele ribbenkast bont en blauw was, jeuk en zo kan ik nog wel even doorgaan! Maar ik heb het voor lief genomen, want ik was heel dankbaar dat ik het mee mocht maken. Dankbaar dat mijn kindje niet ter wereld is gekomen voordat ik uberhaupt last kon hebben van al die kwalen. Dankbaar dat ik uberhaupt een kindje mocht dragen, want voor velen (nog) niet weggelegd is... Met 39 weken werd ingeleid omdat ze het zat was... Kreeg vervolgens haar kindje in een poep en een zucht... Toen ben ik toch wel even jaloers geweest. Vooral omdat zij de volgende dag haar kindje al in bad deed zonder dan ook maar ergens pijn te hebben. Had ik dat maar gekund dacht ik toen! Ik heb uk de eerste dagen niet eens zelf vast kunnen houden, omdat ik daar te veel pijn voor had en te zwak voor was... Vond het toen zo oneerlijk! Zij heeft negen maanden lang (letterlijk) zitten klagen en krijgt daarna zo'n makkie en ik heb me al die tijd heel sterk gehouden en kreeg het daarna ook nog eens flink te verduren.... Begrijp me niet verkeerd, ik heb het met alle liefde gedaan en ben er heel dankbaar voor dat ik het mee mocht maken hoor! Maar ik kan dus niet zo goed tegen dat soort mensen... Ze klaagt nu trouwens nog steeds.... Haar kind slaapt 'nog steeds' niet door... En stiekum moet ik daarom wel een beetje gniffelen als ik dat dan hoor... Erg hè? Goed, het zit me dus meer dwars dan dat ik dacht, anders had ik het niet zo'n heel verhaal laten worden... Maar als ik dingen niet meer goed op een rijtje kan zetten in mijn hoofd, ga ik het automatisch opschrijven... Net als dat ik vannacht tot 2u achter de computer heb gezeten om alles van me af te schrijven... M'n man draaide zich voor de zoveelste keer om toen ik iets met hem wilde bespreken en heb daar eerst een uur over liggen piekeren, om vervolgens alles maar op papier te zetten wat ik tegen hem wil zeggen. Het zijn 3 a4tjes geworden... Om 2u lag ik in bed en heb daarna ieder uur gezien... Ik blijf maar piekeren over van alles en nog wat... Over m'n werk, m'n moeder, m'n zwangere vriendin, m'n man, over uk (doe ik het allemaal wel goed??) Af en toe wordt ik gek van mezelf! Het helpt me gelukkig om alles op te schrijven, dus meiden, voorlopig vermoei ik jullie met mijn verhalen! Jullie hoeven er niets mee te doen of op te reageren, het is voor mij al goed als ik het kwijt ben... Goed, wederom einde klaagzang, ik beloof bij deze meer positieve berichten!
Wauw loki! Lekker een doorslaapnacht! Inderdaad gewoon niks tegen papa zeggen, kan ze nog fijn een poosje bij mama blijven slapen! Ons ukkie lag met 2 weken al in zijn eigen bedje. De eerste nachten vond ik dat echt niet leuk, maar het wende snel. Hij maakte best veel geluid 's nachts en dat hield mij uit mijn slaap, maar uk sliep gewoon door. Ik had mijn rust hard nodig en daarom zijn we het zo snel al gaan proberen. Maar dat is voor iedereen anders hoor! Je moet het gewoon doen wanneer jij denkt dat je eraan toe bent! Succes met de krampjes meid! Wat juju ook al zei, het is inderdaad ineens over. Zo rond de drie maanden gaat het echt weg... Nog twee maandjes volhouden dus!
Spui het hier maar hoor Bloom! Dat zeuren over zwangerschapskwaaltjes kan ik me ook heel erg druk over maken. Het is maar goed dat er weinig zwanger waren hier in de periode van mijn miskramen anders had ik die mensen wellicht de wind van voren gegeven . Tuurlijk komen er ongemakken bij kijken maar het is het achteraf allemaal zo waard! Ik heb ook geen roze zwangerschap gehad en heb ook wel meer dan eens gezegd "Was het maar zo ver dat ze veilig in mijn armen lag" maar dat is nooit geweest omdat ik het beu ben, dat was enkel door de angst of het wel goed zou komen. Klagen vond ik dan ook not-done, zoals jij al aangaf, veel te gelukkig dat dit je mag overkomen want het ís gewoon een wonder! Ga je de getypte brief (uhh bijna boek ) aan je man overhandigen of is het puur voor jezelf om het een beetje chronologisch te maken? Veel mensen hebben het wel over een liefdesbaby maar ik geloof niet dat een baby het makkelijker maakt voor een relatie hoor. Je moet ineens zoveel meer rekening houden, je hebt dubbel zoveel werk in huis en moet met elkaar en op 1 lijn liggen over vanalles en nog wat!
Inderdaad Loki! Het komt niet per se door uk dat onze relatie momenteel wat stroef loopt, maar door hem zet het je wel steeds meer aan het denken! Ik wil hem een stabiele, veilige jeugd geven, daar hoort openheid bij en dat vind ik momenteel niet in mijn eigen relatie, dus hoe kunnen we dat dan in vredesnaam op hem overbrengen? Hij is nu nog te klein om er iets van te begrijpen, maar ben ervan overtuigd dat hij, hoe klein hij ook is, wel iets van de spanningen merkt... Denk daarom dat ik mijn brief (uhh boekwerk) toch maar aan hem laat lezen. Hij was in eerste instantie bedoeld om alles voor mezelf op een rijtje te zetten, maar het verwoord wel precies mijn gevoel. Er staan wel een heel hoop dingen in die ik vannacht in mijn boosheid en verdriet opgeschreven heb en waar de scherpje randjes de volgende dag er altijd weer een beetje af zijn. Moet dus nog even wat aapassen denk ik... En over dat klagen en zwangerschap... natuurlijk ben ik het ook wel eens zat geweest, maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om daarover echt te klagen. Tuurlijk, heb hier best wel eens mijn ongenoegen over de kwaaltjes geuit, maar dat mag ook best vind ik. Maar om een zwangerschap eerder te willen beeindigen alleen om je eigen egoisme... nee, dat gaat me echt te ver! (de geplande keizersnedes dan niet meegerekend hè! ) Oh, nu noem ik mijn schoonzus indirect een egoist! . Maar goed, eigenlijk is ze dat ook... Zei ik dat hardop?
Hey dames, Hier ben ik even weer. Eigenlijk heb ik nu een rust uurtje, meestal ga ik op bed, maar goed, lukt nu even niet. We hebben een goede nacht gehad, onze kanjer kwam om 1 uur voor voeding en om half 8 heb ik hem wakker moeten maken. Nu ligt hij lekker op mijn arm/buik/borst te slapen. Wil zo even gaan wandelen, voordat alle buurtkinders hier uit school komen en op ons af stormen. Uk doet het goed. Hij vind het fijn om halvewege de nacht tussen papa&mama te liggen. Hebben wat tips gekregen van de kraamhulp. Hij ligt onder zijn eigen dekentje tussen onze hoofden op een zij lig kussen. Hadden eerst aankleedkussen, maar dan kunnen paps en ik niet meer slapen. Wel lief dan hoor, zo'n klein hummeltje in een mega groot bed. we zijn trots op 'm!! Vandaag was de verloskundige nog even weer. Voor een extra gesprekje. Ik had meende ik nog niet verteld, dat na de bevalling een lastige situatie had. Ik was dus uitgescheurd en het zou onder narcose gehecht worden. 2 uur naar de bevalling kwamen ze vertellen dat ik niet op de ok kan geholpen worden, dat dit op de verloskamer gebeurt moest worden onder een plaatselijke verdoving een block, me zenuwen zouden ze uit moeten schakelen, en ik zou alles nog voelen. Het was zo gevoelig allemaal en had er mee gehad al dat gefriemel daar.(sommige weten volgens mij dat ik nare ervarring heb gehad van 9 jaar?!?!) Dus ik koos toch voor OK maar dan zou het wel tegen 6 uur worden. Een uur later komen ze: Je word met een uur opgehaald, dus je ziet alles weer wat vrolijk in. Na 2 uurtjes nog niet, je blijft maar vragen enz. dan om 6 uur komen ze, Ok word hem niet meer, het is te druk. dus je krijgt een ruggeprik.. In de loop van de avond. 5 minuten later, hele verloskamer op z'n kop. Ik weer op het verlosbed (lees lig er nog steeds he op de verlosafdeling etc) Krijg ruggeprik, en heb gewoon gejankt.waarom niet gelijk een ruggeprik?????.was er klaar mee, wil genieten van ons lummeltje... na een uur mocht ik douchen: daar had ik helemaal geen behoefte meer aan, dat wou ik eerder. alle familieleden wouden gluren bij ukkie.. Ben snel gewassen op bed en nadat ik weer op een normaal bed ben verhuist. TOen wouden ze dat ik een rolstoel naar de kraamafdeling ging... ja echt niet, gewoon zitten op een matras wou al niet, laat staan op zo'n harde blauwe rolstoel... Nou tegen 22.00 uur lag ik dus met ons manneke op de kraamafdeling. Dus wat zo snel ging (bevaling) ging ineens zo langzaam. Bijna 12 uur daar nog te zijn geweest (verloskamers) Het heeft toch meer impact dan ik had gedacht. Het is niet dat ik er deprie van ben. Maar het volgt soms in me hoofd. De verloskundige van praktijk in dorp. Vond dit afschuwlijk en had niet mogen gebeuren. Ze doet ook aan coaching voor vrouwen die een nare bevalling etc hebben gehad. Vandaag was ze dus voor een extra gesprekje en hebben afgesrpoken: dat we over aantal weken gaan kijken of ik een coaching nodig heb. Ze wil het nu nog niet doen, omdat het te vers is. Heb wel aangegeven, dat a ls het niet lukt ik er wel wat mee wil doen, want wil ooit wel een broertje of een zusje hebben voor ukkie. Daarin hebben we afgesproken, dat als ik/we het zover hebben dat ik me aanmeld bij hun praktijk. dat ze me gaan begeleiden. Ook zeg maar in het zwanger worden. Gewoon voor ondersteuning. Mocht ik geen hoge bloeddruk krijgen, blijven ze me helpen en kan ik met hun of thuis bevallen of in het ziekenhuis. Weet dat overal fouten worden gemaakt, maar vond het wel extreem! Elke kersverse moeder hoort op zijn minst 2 a 3 uur na de bevalling of naar huis te gaan (in dit ziekenhuis is het 2 uur) of op de kraamafdeling te liggen met haar baby & genieten. en bezoek ontvangen. Heb er volgende dag er wel wat van gezegd tegen de verloskundige die langs kwam. Dat als ze nou eerder waren gekomen met de ruggeprik, dan was het beter geweets, oke daar zag ik ook tegen op, ,maar had ik wel kunnen genieten. Maar goed, he wat lucht dat even op dat ik dat hier schrijf.. Misschien ook een goede oefening..Sorry anders als ik er weer een keer over begin. verder over anticonceptie gehad... tja weet nog niet wat ik wil. Zelf adviseerde ze mij om condooms te gaan gebruiken, ook omdat we een 2de over een jaar of 2 willen en omdat het wel moeizaam ging zwanger worden. Tja of vriendlief dat wil?!?! Nou verder gaat het goed. Gisteren op de weegschaal gestaan. Had dag voor de bevalling er ook op gestaan. en was als ik vanuit het gewicht van voor de bevalling 8 kilo aangekomen. Maar ben ook afgevallen in het begin van de zwangerschap, dus dat weet ik verder niet) En zit bijna op 1 kilo na weer op het gewicht van voor de zwangerschap. Dus ik hoop dat er nog meer afgaat. Heb vandaag me oude broek aan, alleen knoop wil wel dicht m,aar zit nog niet fijn. dus heb een riem om. Zo nu ga ik voeden. Liefs