@ judith: werk je op een p&o afdeling of iets dergelijks? Omdat je zei dat je er met je werk mee te maken hebt.
ik moet me hier bij aansluiten hoor, ik zou het ook heel raar vinden dat ik mijn man zou moeten bellen om te vragen waar de auto geparkeerd staat. Maar ja ik woon ook niet in een grote stad, daar zou ik dan weer van ellende doodgaan vrees ik.
Waar is jullie inlevingsvermogen? Je auto voor de deur kunnen parkeren in een rustige buurt is toch gewoon wat anders dan dit niet kunnen? Waardoor het altijd weer een verrassing is waar ie staat. Dat is gewoon zoals het op sommige plekken is. En we vergeten allemaal wel eens wat, dus vergeten te vragen waar de ander de auto heeft geparkeerd is echt niet zo raar.
Snap best dat mensen abitieus kunnen zijn. Maar ik vraag me dan af, hoe ver wil je gaan en waar doe je het nou allemaal voor? Dat vroeg ik me hier sterk af. Ook die mondhygieniste, vreselijk. Wonen in een huis van 5 ton, 2 kleine kindjes, ziekte van crohn en een groot probleem hebben wanneer 1 van de 2 ouders uitvalt 'want tja, dan moeten we naar een flat'.. en in de stress zitten omdat oma ziek is. En dan die opmerking tijdens het werk 'ja zou het toch liever zelf doen' of iets in die richting. Snap heel goed dat vrouwen willen werken maar hoe ik het in deze serie zag: Nee, totaal niet mijn levensstijl, zou er spaansbenauwd van worden.
Inderdaad, ik vraag niet als eerste als mijn man thuiskomt waar hij de auto heeft gezet. Het is gewoon heel anders om in de stad je auto bij je huis te parkeren.
@ umm: ik zou zelf ook niet zo ver willen gaan. Ik lees Lof magazine die zich vooral richt op vrouwen in hogere functies. En daar staan ook vaak verhalen tussen van vrouwen die na het avondeten thuiskomen, en dergelijke. Ik zou dat denk ik ook niet kunnen. Hooguit 1 keer in de week (en bij uitzondering misschien 2 keer per week). Ik zou wel 's avonds als de kinderen op bed liggen kunnen werken (ik acht mezelf aardig ambitieus, maar ik wil niet tot het uiterste gaan en wil op zijn minst mijn mamadag behouden). Maar goed, dat betekent nog niet dat wat een andere vrouw (en man) doet fout is of iets dergelijks. Als zij zich daar gelukkig bij voelen, mooi! Het is niet gezegd dat de kinderen daar per definitie onder lijden (ook al is dat voor sommige mensen moeilijk voor te stellen). Maar goed, heb het dus nog niet gezien en weet dit hoe deze specifieke gevallen in elkaar steken. Maar ik weet wel dat er stellen zijn die met zo'n overvolle agenda en 2 topfuncties wel gelukkig zijn. En dat de kinderen daar dan niet onder lijden. Ik vind dat bewonderingswaardig.
Vraag me dan altijd af hoe het op langere termijn gaat met zulke kinderen. En hoe weet je of een kinderen er niet onder lijden? Dat vraag ik me ook af (oprecht). En ik ben huismoeder, maar echt niet van een pro-huismoederclan ofzo, helemaal niet. Maar soms vind ik het gewoon zo jammer en krijg ik het gevoel dat we (ouders van deze tijd) ons doel voorbij streven.
Er is genoeg onderzoek naar gedaan. Het is wel van veel factoren afhankelijk en ik denk dat je je als werkende ouder eenmaal thuis misschien wel net wat harder je best moet doen. Dat je je kinderen de volle aandacht geeft als je thuis bent (en dus niet constant met klanten moet bellen bijv). Maar er zijn ook positieve effecten gevonden tov kinderen met thuisblijfmoeders. Dat laatste is ook niet perse zaligmakend. Ik heb het idee dat dit programma het met name negatief heeft benaderd, terwijl het volgens mij ook vaak goed gaat. Ik ken bijv een hoogleraar met een eigen adviesbureau die meer dan fulltime werkt, en haar puberdochters komen als hele gelukkige, zelfstandige en stabiele dames over. Aan de andere kant heb ik een vriendin van wie haar moeder om de week een volle week in het buitenland zat. Zij is ook gelukkig en succesvol, maar ze zegt wel dat ze daardoor binnen haar relatie last heeft van verlatingsangst. Haar vriend werkt ook heel veel en heeft soms weinig tijd voor dr, en dat vindt ze door haar ervaring niet fijn. Lastig...
Yep, werk als p&o'er voor een adviesorganisatie. Wij hebben veel te maken met vrouwen en mannen die carrière en gezin moeten combineren en daar moeilijkheden bij ondervinden. Ikzelf ben ook behoorlijk ambiteus. Niet perse nu, maar ik ambieer zeker een goede baan en een carrière. Niet perse een hoge functie hoor, maar wel iets waar uitdaging voor mij in zit. Dus ik keek zowel vanuit persoonlijk als ook professioneel oogpunt naar deze uitzending. Ik zette wel mijn vraagtekens bij sommige gezinnen en de keuzes die zijn of worden gemaakt, maar ik vond het ook wel een beetje belicht vanuit het oogpunt van dat het alleen een problemen geeft ofzo. Je moet het denk ik ook in een breder perspectief zien. Deze gezinnen illustreren ook een toekomstig probleem. De arbeidsmarkt gaat vragen dat iedereen werkt. Daar had de dame die druk aan het twitteren was het ook over. Nu hebben we allemaal een keus. Willen we ons huidige economiche systeem houden, dan zal het noodzaak worden dat iedereen werkt. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Ons land is in de randvoorwaarden slecht georganiseerd. Het schoolsysteem, de 9tot5 mentaliteit en derlijke zorgt gewoon voor veel problemen. Ik ben echt voorstander van het nieuwe werken. Dan voorkom je ook de problemen zoals die in deze uitzending worden belicht. En inderdaad de term papadag heb ik ook een hekel aan .
I love papadag Kan dan ook geen hekel aan de term hebben Ik noem mijn dag ook de mamadag Dat mijn man 1 dag thuiswerkt, geeft mij de ruimte om carriere te maken. Ik ben dan ook erg blij met zijn flexibele baan. Ik ben ook enorm pro het nieuwe werken. En dat de huidige mentaliteit moet veranderen zie ik ook. Gelukkig is die ook aan het veranderen, maar dat gaat mondjesmaat. Ik ben wel blij om steeds vaker te lezen dat er ook werkgevers zijn die inzien dat steun in het combineren van werk/prive juist ten gunste komt. @ judith: ik ben wel benieuwd waar je werkt en wat je precies doet. Ik wil zelf ook die richting op namelijk. Eventueel in pb?
De reclame van de Rabobank waarin ze nieuwe mensen zoeken speelt goed in op het gedachtegoed van het nieuwe werken. Er is een wederzijdse verwachting, niet perse in uren, maar meer in target en je deelt zelf in wanneer je dat doet. Yukl, ik werk bij een adviesorganisatie voor het onderwijs. Ik werk zelf niet bij klanten hoor. Ik ben personeelsfunctionaris voor de mensen die bij de organisatie werken. Maar echt een geweldig goede leerschool deze organisatie. Alle extremen van een professionele cultuur komen voorbij. Geweldig om te zien, moeilijk om in te werken haha . Ik pb je naam van de organisatie wel even.
Ambitieus zijn en ft buitenshuis werken heeft geen biet met elkaar te maken! Ik ben hartstikke ambitieus en ben er toch de hele dag voor mijn kind. Over die auto parkeren: toen wij nog in adam woonden, moesten we ook vaak 2 blokken verderop parkeren. Ik steek niet zo in elkaar dat het eerste was, als mijn man thuis kwam, vragen waar de auto geparkeerd stond. Bovendien was ik dat dan toch de volgende dag weer vergeten.
Ben ik helemaal met je eens hoor! Ik vind carrière maken en ambitieus zijn ook niet te maken hebben met een hoge functie in het bedrijfsleven. Dat kan op allerlei gebieden en in allerlei functies.
@ zogelukkig: ik snap waar je reactie vandaan komt, maar daar ben ik het helemaal mee eens hoor al dacht ik dat jij momenteel niet werkt? Of zit ik daar naast? @ Judith: leuk! Ik zal later op je pb reageren. Kruip nu even op de bank met manlief
In mijn geval ging dat heel goed. Mijn ouders werkten allebei en deden ernaast nog de nodige studies om hogerop te komen. Mijn broer en ik hebben het nooit als een gemis ervaren. We zijn gewoon opgegroeid tot zelfstandige, intelligente, en ambitieuze volwassenen.
Dat dacht je! Je kan ook heel ambitieus zijn door wie je bent, hoe je denkt, wat je doet; daarvoor hoef je geen betaald en/of buitenshuis werk te verrichten (mijn eigen zaakje kost alleen nog maar geld). Ambitie heeft te maken met ijver, ergens naar streven en in mijn geval minder met eerzucht en lof. Het gaat er mij iig niet om om 40 uur te werken en/of in de top van een bedrijf te komen. Ik ben niet het type dat in een nieuwbouwwijk achter de geraniums gaat zitten. Ik heb een woonboerderij met veel grond, houd dieren, verbouw mijn eigen groente en hou erg van kokkerellen. Ik doe vrijwilligerswerk en lees veel over diverse zaken, ik heb een brede interesse. Ik ben op heel veel vlakken ambitieus. Ook als moeder ben ik dat; ik ga met mijn kind overal naartoe om hem van zoveel mogelijk facetten van het leven te laten proeven.
Ik ben trouwens van mening dat thuisblijfpapa's zwaar in de minderheid zijn en dat er op dat vlak best nog eea zou moeten gebeuren. Buiten het feit dat mijn man niet meer dan 1 papadag zou willen, kan hij in zijn functie niet een dag minder werken.
Ja, nadat we het ouderlijk huis hadden verlaten Thuisblijfpapa's zijn inderdaad in de minderheid. Ik denk dat het wel een speciale slag mannen vereist, die een zorgkarakter hebben zoals (veel) vrouwen dat hebben.