Hoi meiden, Ik heb een vraagje over mijn stiefdochtertje van 8 (bijna 9). Zij kan zichzelf namelijk absoluut niet vermaken en heeft altijd de aandacht van mij of mijn man nodig. Omdat ze niet altijd bij ons is (is de helft van de tijd bij haar moeder) zijn we zelf nogal snel geneigd steeds iets samen te doen voor de gezelligheid (achteraf niet zo slim van ons natuurlijk ). Nu vrees ik dat we haar hierdoor een beetje "verpest" hebben, want als ze even iets alleen moet doen (en niet op de spelcomputer mag of tv mag kijken) gaat ze zich op de bank zitten vervelen net zolang totdat wij weer tijd voor haar hebben. Ze doet dan echt niets en zegt de hele tijd dat ze zich verveelt. Ze heeft heel veel, voornamelijk zelf uitgekozen speelgoed en kan goed met andere kinderen spelen. Nu maak ik me een beetje zorgen, omdat we straks met de baby misschien niet altijd tijd voor haar hebben en wil ik haar eigenlijk nu echt leren meer alleen te doen. Maar hoe?? Ik wordt er redelijk wanhopig van als ik haar verveeld op de bank zie hangen en ben behoorlijk ten einde raad... Ik neem aan dat de meeste andere kinderen van haar leeftijd zichzelf wel even alleen kunnen vermaken? Alvast bedankt voor jullie reacties!
mijn oudste is 4 en wil vaak tv kijken. Als ik maar consequent aangeef wanneer ze dit wel en niet mag pikt ze dit. Wordt eerst even boos maar als ik haar haar gang laat gaan zit ze hele verhalen te verzinnen door twee poppetjes tegen elkaar te laten praten of lekker te kleuren. Mijn ervaring is dat je je er echt even niet moet mee bemoeien en dan komt het vanzelf wel. maar ja 4 is natuurlijk wel anders dan 8.
ik denk dat ze ook veel met jullie samen wil doen uit onzekerheid. ze zit tussen 2 werelden. die van papa en die van mama. wat al verwarrend is. straks komt er een baby en moet ze haar tochal weinige tijd in het papahuis nog verder delen. ik kan wel voorstellen dat ze onzeker en bang is en alvast nog meer gaat claimen. ik denk dan ook dat het sleutelwoord niet is dat je moet afdwingend at ze alleen speelt maar met haar praten, op haar nivo. een kind van bijna 9 moet zichzelf best kunnen vermaken en moet ook dingen kunnen verwoorden.wordt ze daarin ook begeleid door jullie of doet ze dat wel zelfstandig.tenzij natuurlijk geen van die 2 dingen haar ooit goed aangeleerd is. dan ligt er voor jullie een taak op beide gebieden. wat niet wil zeggen dat je nu ineens prompverloren kunt zegen ga nu maar "iets" zelf doen. dat zal opgebouwd en uitgebouwd moeten worden als ze het nooit eerder heet "hoeven" doen. normaliter heeft een kind van 9 ook al best wat huiswerk, hoe gaat dat? ik hoop dat ik een beetje duidelijk uitgelegd heb wat ik bedoel zo. ik denk dat het ook uiterst belangrijk is dat ze straks ook goed bij de baby betrokken wordt.
Hoi Nana, Het kan ook de aard van het beestje zijn! Mijn zoontje is pas 4 (bijna 5), dus met 8-jarige heb ik geen ervaring... maar mijn zoontje kan ook niet alleen spelen. Al van baby af aan niet. Ik weet niet of jouw man/vriend kan aangeven of dat bij haar ook het geval was (ik weet niet hoe lang ze al gescheiden zijn). Ik probeer hem daar wel in te trainen; ik help hem een spel / speelgoed te kiezen en help hem op weg. Daarna zeg ik dat hij bijv. 10 minuten zelf moet spelen en dat ik dan weer mee kom spelen. De tijd om alleen te spelen, maak ik telkens wat langer. Dat werkt! Ik weet zeker dat het de aard van het beestje is, omdat mijn andere zoontje (bijna 2) zich ontzettend goed kan vermaken en verder dezelfde opvoeding krijgt Het baby-verhaal heeft bij ons gespeeld toen mijn zoontje 3 was. Ik heb hem zoveel mogelijk betrokken bij de baby: hij mocht zijn knuffel een luier omdoen als ik de jongste ging verschonen en hij liet zijn knuffels ook uit zijn borstjes melk drinken Aangezien jouw stiefdochter ouder is, zou zij wellicht echt de baby kunnen verschonen / fles geven of op een andere manier helpen (kleertjes uitzoeken etc). Voor haar voelt het dan als spelen en ze ligt niet te hangen voor de tv. Sterkte ermee!
Maar een kind van 8 jaar mag toch een tijd op de bank 'niks' zitten doen? Ik was ook altijd van mening dat een kind costant 'bezig' gehouden moet worden, totdat onze kinderarts aangaf dat dat een beetje de moderne verwachting is dat ouders hebben. Oh wee als je kind niet educatief speelt, leert, zich ontplooit enz enz. (niet dat ik kritiek heb op jou, maar zo zat ik zelf wel in elkaar). En de KA heeft mijn ogen geopend door te vertellen dat het helemaal niet erg is als een kind een half uur gewoon zit/ligt/voor zich uit staart enz. Als ze dat echt beu is, gaat ze vanzelf wel op zoek naar iets wat ze wil doen. Heeft ze bij jullie geen vriendinnetjes waarmee ze mee naar buiten kan, of soms daar kan spelen/ of bij jullie samen spelen? Als de baby komt zou ik haar echt heel veel erbij betrekken, als de grote zus. laat haar de baby vasthouden, helpen met verschonen, liedjes voor zingen, spelen, helpen met voedingen enz. Een meisje van 8 kan stiekem best veel 'helpen'. En daarnaast zou ik wel in de gaten houden dat haar vader zijn tijd evenredig verdeelt tussen zijn dochter en de baby. Ze mag geen gevoel krijgen dat ze op de tweede plek komt.
Hoi lief Nana'tje! Ik sluit me aan bij Adi. Het is heel gezond voor een kind om zich eens even flink te vervelen. Daar komt de fantasie ook van op gang en vaak gaan ze dan vanzelf wel iets bedenken om te doen. Ik zou haar gewoon even lekker met rust laten en haar zelf maar wat laten bedenken om te gaan doen. Als jij/jullie elke keer met suggesties aan komen zetten is er voor haar natuurlijk ook geen reden om iets te bedenken om te gaan doen, omdat het toch wel voor haar bedacht wordt. Maar ik kan me voorstellen dat het ook heel irri is om elke keer "Ik verveel me zoooooooo" te moeten horen . Off-topic: JEUJ! Een goede 20-weken echo gehad zie ik. Super super super! Ik ben nog steeds zo blij voor jullie. KUS!!!
Hier hadden we hetzelfde probleem maar dan met mijn stiefzoontje van inmiddels 4 jaar. Hij wou alleen maar met papa spelen en speelde nooit zelf en papa vond het maar al te leuk om heel veel met hem te spelen. Hij was toen elk weekend bij ons vanaf donderdag. En ik wilde ook wel eens wat tijd met 'papa'. Toen hij nog niet naar school hoefde ging hij ook redelijk laat naar bed rond half 9-9 uur dus de avond was ook al heel ver om... Ik heb toen tegen mijn man gezegd dat hij hem toch wat meer moest loslaten. Het vervelende was dat we toen ook nog in een flat woonden dus hij kon ook niet buiten spelen etc. we zijn toen verhuisd naar een huis in een hele leuke gezellige en veilige (doodlopende straat) buurt en ik was inmiddels zwanger en mn man had het ongelooflijk druk met zijn opleiding. Hij heeft een paar weken de kat uit de boom gekeken maar toen kwam hij erachter dat er een tweeling van 5 in de buurt woonde, het heeft even geduurd voordat hij op ze af durfde te stappen en vervolgens accepteerden ze hem niet meteen, maar nu zijn het de beste maatjes en moeten we hem als hij uit school komt echt even zeggen dat hij eerst wat moet drinken omdat hij anders gelijk naar buiten stormt. Mijn man is nu de enige die er soms wat moeite mee heeft omdat mijn stiefzoontje nu zelfstandig buiten speelt en niet meer met hem (het loslatingsproces )... Bij ons was dus verhuizen naar een andere buurt met een huis en een tuin en kids in de buurt de oplossing maar ook af en toe tegen hem zeggen dat hij naar buiten moet, soms heeft hij geen zin maar dan trek ik hem zn oude kleren en jas en laarzen aan en speelt hij zo 3 uur achter elkaar buiten... je mag kinderen best stimuleren om dingen te doen want soms weten ze zelf niet dat ze het ontzettend leuk vinden