Wat een ingewikkelde toestanden.... Zorg dat je in ieder geval met je man op een lijn zit, als jij niet wil dat je moeder gebeld wordt, moet je dat wel met je man afspreken! Als jij je ook nog zorgen moet maken of ze niet plotseling voor de deur staat (of binnen, met sleutel) wordt het wel een rare situatie. Uiteindelijk ben jij degene die je kind op de wereld moet zetten en niet zij. Ik zou ook gewoon helder zijn: sleutel inleveren en we bellen nadat de bevalling klaar is. Niet omdat je haar dwars wil zitten oid maar omdat je je liever druk maakt om de bevalling zelf en dat dat al pittig genoeg is (zou ze uit ervaring moeten weten). Misschien niet heel aardig maar wel duidelijk, einde discussie. Niet erg makkelijk maar het alternatief lijkt me helemaal niks... Ik heb een aantal weken geleden tegen ouders en schoonouders gezegd dat we ons wel melden na de bevalling. Reactie van mijn moeder was goud waard: "Je hebt dat kind met z'n tweeën gemaakt, dus dat wil je ook graag met z'n tweeën geboren zien worden. En zorg dat je weer een beetje bijgekomen bent voor we er zijn, anders moeten we na een half uur al weer weg" (ze wonen twee uur rijden bij ons vandaan). Mooie argumenten vind je niet? Heel veel succes en kies voor jezelf! Je moeder kan nog lang genoeg lastig zijn
HERKENBAAR!!! Ik heb hetzelfde met mijn vader. Hij zorgt er voor dat ik me heel slecht voel over mezelf en dat is ook een beetje wat ik bespeur bij jou. Doe wat je gevoel je ingeeft. Jij bent nu het belangrijkste en iedereen moet daar maar rekening meehouden! Als jij niet wilt dat ze een sleutel krijgen van je huis dan gebeurt dat niet. Het is fijn dat je man je hierin steunt!! Het argument dat je kunt gebruiken is dat je helemaal geen versiert huis wilt hebben als je thuis komt. Ik zou ook van te voren duidelijk maken dat ze NA de bevalling gebeld worden met het argument dat jullie van te voren wel wat anders aan jullie hoofd hebben. Dat lijkt me lekker puffen met de wetenschap dat je moeder op de gang loopt te ijsberen!! Niet doen dus.. Bah wat kan familie toch een ontzettend blok aan je been zijn!
Meid gewoon niet bellen ! Wij hebben ook zo,n situatie , mijn man neemt in de week vd bevalling ( als ze niet eerder komt krijg ik met 39 weken een geplande keizersnede ) vrij ( familiebedrijf , en we vertellen gewoon niet wanneer de kleine komt , ze zullen het ons wel niet in dank af nemen . Maar we hebben het nu al een paar keer gezegd dat we het niet willen en wie niet luisteren wil ....tja ... Liefs edith Mama van mees*
hier wordt ook niemand gebeld, vind dat zo'n flauwekul! Ze hebben er niets mee te maken vind ik. ze horen het wel als ze er zijn. Mijn ouders zeiden zelfs dan we echt niet hoefden te bellen midden in de nacht, want dan moesten we maar lekker uitrusten als ze dan geboren worden. We bellen dus zowiezo pas ergens in de ochtend als ze geboren zijn. Ik vind het niets geks hoor als je je moeder niet belt als het begint!
@ caitlin, dat zal best, maar hier is het toch echt andersom en geeft de verpleging ZELF aan dat zij mensen wegsturen tot de moeder expliciet toestemming heeft gegeven voor bezoek. Dus je kunt wel zo fel reageren maar op veel plekken werkt het dus wel zo. Maar ben het wel met je eens dat er in de eerste instantie niet gebeld moet worden, je hebt als ouders daar wel je verantwoordelijkheid in te nemen.
Hier in het ziekenhuis werkt het net als bij marieke1983. Er staat duidelijk in de folder van de verlosafdeling dat ze mensen wegsturen tenzij de moeder toestemming heeft gegeven. Dit werd tijdens de voorlichtingsavond nog een keer benadrukt. Ik zou ze pas na de bevalling bellen, wanneer je weer bent bijgekomen. Ik heb iedereen pas smorgens gebeld .
Ja indd.. Kijk als je ze belt op het moment dat het begint en ze komen, dat lijkt me niet handig. Maar als ze onverwachts toch komen en naar binnen willen, vind ik het zeker netjes dat de verpleging dat tegenhoudt.
ik ben het met je eens dat het een moment voor jullie is! ik had hetzelfde bij mijn eerste dochter ik zag het al voor me als ik moest bevallen me schoonmoeder en mijn moeder op de verloskamer me vertellen hoe het moest ! nee daar bedankte ik voor! ze hadden met ze 2en al me pret echo verpest met hun gebabbel er tusen door dat ik later nog maar een pret echo had laten maken alleen samen met me man. dus ik heb tegen hun allebij gezegt wij bellen wel als jullie allemaal mogen komen dit is ons moment! ze waren natuurlijk wel allemaal teleurgesteld maar ze begrepen me wel gelukkig! dus is het misschien een optie om gewoon even met je moeder te gaan praten dat de bevalling een moment is van jou en je man en dat zij mag komen zodra jullie dit aangeven! succes
Hier had ik hetzelfde met sm, die ook mee wou naar het ziekenhuis als de bevalling begon. We hebben er niet op gereageerd destijds en haar in de waan gelaten dat we zouden bellen. We hebben zo'n half uur na de bevalling gebeld (met de vraag of ze vanaf een bepaalde tijd zouden komen zodat ik de kans had om te douchen). Ze was uiteraard wel behoorlijk teleurgesteld dat we niet gebeld hadden, we hebben gezegd dat we daar op dat moment gewoon totaal niet aan gedacht hebben. Gelukkig had ik ook een snelle bevalling dus klonkt het nog redelijk geloofwaardig, al denk ik dat ze best weet dat we haar er gewoon niet bij wilden hebben. Succes en laat je niet gekmaken door anderen, het is jouw lijf en jullie kindje, jullie beslissen!
Ik snap eerlijk gezegd niet waarom een sm erbij wil zijn. Een eigen moeder kan ik enigszins nog inkomen, maar een schoonmoeder...... ik wil er niemand bij hebben als de papa, t zijn onze kids
Bedankt voor jullie reacties! Ik zie ook veel herkenning, ben ik wel blij om. Ik besef ook wel dat ikzelf het ben die me er nu zo druk om maakt, alleen, mijn moeder blíjft er maar over beginnen met mijn man. Zo van "je houdt ons wel op de hoogte hè", waarop hij dan zegt van "uhhuh". Terwijl hij het wel met me eens is dat ik liever niet bel hoor als mij dat meer rust geeft. Het is voor hem gewoon lastig om op zoiets te antwoorden en míj vraagt ze het niet. Zo ook met de sleutel, die ze dus inmiddels al heeft. Nou, ik moet er echt niet aan denken dat mijn moeder hier in huis is en gaat zitten wachten/versieren terwijl ik mijn weeen lig weg te puffen. Gisteren kreeg ik zelfs al mail of zij wel mogen oppassen bij hùn thuis als de kleine er is en of ik mensen die ik niet eens ken wel een kaartje stuur. Ik snap het allemaal best en snap wel dat ze zich daar ongerust over maken/benieuwd naar zijn. Maar de kleine moet eerst maar eens geboren worden en ik heb helemaal geen zin om me daar nu druk over te maken. Heb een aardige mail teruggestuurd dat het me niet zo'n probleem lijkt, maar dat ik me nu eerst concentreer op de geboorte. Maar mijn haren rijzen dan alweer en ik zit helemaal in de stress. Ik wil gewoon eigenlijk dat ze zich er even verre van houden. Nu vragen of ze mogen oppassen bij hun thuis terwijl mijn vader nog niet 1x zijn hoofd heeft laten zien. Het geeft me alleen maar een verschrikkelijk onveilig gevoel. En daar heb ik inderdaad ook wel reden toe. Maar het maakt me desalniettemin niet minder kwetsbaar nu, integendeel. Ik probeer ze zoveel mogelijk op afstand te houden en zij maken zich enkel druk over hùn kleinkind. Ik vind het erg vervelend. Maargoed nog eventjes. Zoals ik las: we hebben hem inderdaad met zijn tweeen gemaakt, de geboorte wil ik ook graag met zijn tweeen doen. Bellen doe ik in ieder geval niet, dankjulliewel voor alle lieve adviezen!
Sterkte meid! Ik kan me voorstellen dat de uitvoering van je voornemens nog niet zo makkelijk is met zo'n vasthoudende moeder! Tip: maak hele duidelijke afspraken met je kraamverzorgster over bezoek. Als je met haar afspreekt: zonder afspraak geen bezoek, dan zal zij alles bij de voordeur weren: 'Sorry. moeder en kind rusten!'. (zo heeft een vriendin van mij dat ook gedaan).
Hier ben ik gewoon heel duidelijk geweest. Nee ik bel je niet als de bevalling is begonnen. Nee echt niet. En ook niet direct als de baby is geboren, we willen eerst zelf genieten. Wanneer wel? Dat merk je vanzelf! Logeren? (begonnen ze ook meteen over). Nee voorlopig nog niet. Die mensen een kaartje sturen? Nee sorry die ken ik niet. Maar jij mag ze gerust bellen hoor. Verder heb ik met mijn vriend alles doorgesproken (en met de kraamhulp). Mijn ervaring? Toen de baby eenmaal geboren was verdween alles naar de achtergrond. Zorgen gemaakt om niets..
Ik wil zelf mn moeder er ook niet bij hebben.. Niet egt een goede emotioneele band mee.. En dan erbij is ze een paniekerd.. al dat gestress wil ik dan niet om me heen. Mn vriend is al een hypochonder dus zal t daar ook wel moeilijk mee hebben.. Nu kwam zij gelukkig zelf met t idee om te bellen als de kleine er al is. Ze wonen ook meer als een uur rijden weg en moeten ook minimaal een uur op de taxi wachten.. Wordt de kleine snacht geboren bel ik ze wel, maar komen ze sochtends.. Mijn sm zou ik er wel weer bij willen hebben, zo'n tof wijf met ballen!! Heeft ook altijd een soortement van positieve energie bij zich hangen wat ze ook weer doorgeeft aan iedereen in haar omgeving, ben vaak een stuk vrolijker alleen maar door haar energie etc.. Veel succes
Hebben zelf ook gezegd dat we niet bellen wanneer we naar het ziekenhuis gaan. Me ouders hadden telefoon wel s nachts bij bed. En moet eerlijk zeggen op het moment dat het begonnen was, belde ik het ziekenhuis en heb niet eens aangedacht of ik iemand zou inlichten. Alleen in het ziekenhuis heb ik wel tegen me vriend gezegd bel om 07.00 uur me vader even of hij de hond wil uitlaten en uit de bench wilt halen, expres na die tijd want dan is me moeder niet thuis, dan zou ze helemaal niet meer kunnen werken. En dit hebben we ook al door gezegd: me vriend werkt vlakbij het ziekenhuis, dus mocht het overdag zijn begonnen, dan zou me vader me naar het ziekenhuis brengen, maar mocht niks tegen me moeder zeggen. klinkt flauw, maar ze is dan op van de zenuwen. Een uur na de bevalling hebben we familie ingelicht en die zijn tegen de avond gekomen.Dus 7 uurtjes na de bevaling. doe wat jij wilt, het jou bevalling!! succes meid
Het verschilt denk ik per familie. Noch mijn schoonmoeder noch mijn ouders zouden van te voren gebeld willen worden. Toen ik het samen met mijn man met hun erover had waren ze verbaasd. Ze gaven aan dat als we echt zouden willen we wel mochten maar vonden het vreemd omdat het vroeger volgens hun echt niet zo gebruikelijk was om de ouders in te lichten. Dat deed je volgens hun pas een paar uur nadat de baby er was zodat je als nieuwe ouders ook wat rust had. Blijkbaar is het maar wat gebruikelijk is in families.