Antwoord op; "En wanneer komen bij jullie kindjes?"

Ik kan me voorstellen dat het een lastige vraag is.
Ik zeg altijd maar: nee ik wacht nog even tot... we meer geld hebben, groter huis, rijbewijs enz enz.

Of, wanneer mensen van mijn leeftijd het vragen, nou ik wacht eigenlijk op jou...

Sterkte, ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt

 

ohhh ik herken het precies......

wij zijn ook al even bezig zonder dat iemand het weet, nu is het zo dat het bij ons niet door heel veel gevraagd wordt maar wel binnen mijn schoonfamilie. zeker mij schoonmoeder ''wanneer wordt ik nou eens oma etc'' nu ben ik over 2 weken klaar met mijn hbo opleiding en ik heb altijd de smoes gebruikt eerst mijn school afmaken, jaaa dat gaat straks niet meer op dus ook ik zal iets anders moeten verzinnen...

ik heb er wel veel moiete mee als dat gevraagd wordt, dan denk ik je moest eens weten... ik vind het heel erg moeilijk als deze vraag gesteld wordt of wanneer ik in mijn omgeving weer iemand heb die zwanger is en de laatste tijd zijn dat er erg veel... nu 3 vriendinnen en 2 kennissen... pffff

leef met je mee, kan het helemaal begrijpen.

ik mag morgen weer testen maar of het dit keer raak is???

 

Vervelend zijn dat soort opmerkingen, zeker als het niet gelijk lukt.

Een collega van me is ook heel lang bezig geweest om zwanger te worden, nooit gelukt en gaan nu voor adoptie. Een andere collega die daar dus niets van af weet gaat dan ook aan mij heel subtiel vragen of ze nog niet bezig zijn met kinderen, want ja: 'ze hebben een grote auto (station) gekocht, ze hebben hun huis verbouwd, zijn getrouwd en ze zijn al boven de 30'.... En dan vind ik het al lastig om daarop te antwoorden, laat staan als het over jezelf gaat.

Dus tips heb ik helaas niet voor je, maar ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt en je eindelijk echt antwoord kunt geven op al die vragen!

 

Wauw heel vervelend allemaal!!
Zijn het bij jullie ook vaak juist vage bekenden die dergelijke vragen stellen.

Ik herken het hoor.. mijn 3 broers en 2 zussen hebben alle 5 minimaal 2 kinderen en ik kreeg als benjamin ook steeds die vraag. Maar altijd van ooms en tantes die ik bijna niet zie. Nooit van naaste familie.

Wat bij ons scheelt is dat zowel ik als mijn vriend altijd hebben geroepen dat we geen kindjes wilden. Dat is pas sinds veranderd sinds we elkaar hebben leren kennen.

En verder ben ik altijd oprecht stomverbaasd als mensen me zoiets vragen. Vaak zeg ik dat dan ook gewoon; "vind je dat niet een heel erg persoonlijke vraag??"

Ik zal het zelf in ieder geval niet zo snel vragen aan iemand.

 

Heel herkenbaar... Wij zeiden altijd: als het komt... dan komt het!

 

Ik zou er zelf niet al te moeilijk over doen. Wij krijgen momenteel de vraag regelmatig of/wanneer er een tweede bij gaat komen, van mensen die niet weten dat we een miskraam hebben gehad, (en dat zijn dus per definitie mensen die verder van ons af staan, de rest weet het allemaal wel), en ik noem gewoon dat we helaas een miskraam hebben gehad en dat zwanger worden niet zo 1-2-3 nog lukt.
Ik ga daar niet te moeilijk over doen, heb geen zin dat mensen gaan denken dat we het er bij 1 houden vanwege materiele redenen bijvoorbeeld, als je zelf worstelt met de pijn van een onvervulde kinderwens.

Waarom zou je namelijk niet gewoon zeggen dat je dat wel graag zou willen, maar dat het gewoon jullie nog niet gegeven is?

 

Wij hebben het rijtje inmiddels ook wel gehad. Een vriendje? Wanneer gaan jullie samenwonen? Samenwonen? Wanneer gaan jullie trouwen? Nu zijn we getrouwd en hebben we de vraag over kinderen 1x gehad. Ik heb geantwoord "dat je daarvoor met z'n 2en moet zijn" En eigenlijk was dat geen "smoes". Mijn man wilde tot zo'n jaar geleden nog geen kinderen en mijn kinderwens is ook nog vrij recent. Het lijkt mij wel heel erg vervelend als ze het blijven vragen terwijl je al jaren bezig bent. Dit was bij mijn nichtje het geval...

 

Hoi hoi,

Bij mij is dit ook herkenbaar. Mijn broer en zus hebben beide kinderen en mijn zus zegt weleens dat zij er wel een nichtje bij wil hebben. Ik geef dan altijd aan dat het ons komt wanneer wij daar aan toe zijn. Zij weet niet dat we ook al een tijd bezig zijn.
Mijn collega's kijken mij ook weleens aan zo van; goh zou jij niet eens moeten beginnen aan kinderen. Bij hen geef ik dan aan dat het wel een jaartje of 2 kan duren.

Het blijft lastig, maar meer tips kan ik je niet geven.
Groetjes Milouu

 

fijn he ( not) idd erg herkenbaar... bij ons ( net als bij rozemarijke) wilde het bij de 2e niet erg lukken, al met al ben ik nu ( eindelijk na een jaar en de mmm) zwanger, ik vond het ook heel vervelend omdat mensen die het vragen idd het waarschijnlijk uit belangstelling vragen en dan vind ik het ook lullig om zo bot te doen... ik zei steeds... we zien wel even hoe alles loopt ( lekker vaag, dus daar konden ze niks mee en ik loog er niks aan) MAAR nu ik eindelijk zwanger ben ga ik het toch tegen die mensen zeggen, dat dat niet leuk is... misschien dat ze voortaan nadenken voordat ze de vraag weer aan iemand stellen... meiden hopelijk komt het bij iedereen snel goed!

succes, liefs riniti

 

Gebeurde hier ook veel! En idd, dan steeds maar zeggen dat we nog even samen willen genieten, nog jong genoeg, komt later wel, eerst vaste baan - alle mogelijke verhalen zijn de revue gepasseerd hier, maar nu de vragen komen over wanneer de 2e komt ben ik een stuk makkelijker: gaat je geen moer aan! Vind het zo naar dat mensen maar denken recht te hebben je zulke persoonlijke dingen te vragen.

Het makkelijkst is het dus om (netjes of minder netjes) te zeggen dat dat iets tussen jullie is en dat anderen daar niets mee te maken hebben. Dan voorkom je namelijk dat diezelfde mensen het je ELKE keer vragen als je ze ziet

Sterkte ermee, want leuk is anders maar hopelijk mag je snel aankondigen dat het zover is: ben je daar -voorlopig- ook weer vanaf

 

Ik zei altijd: We zijn nog geen leuke tegengekomen maar wees niet bang we blijven winkel na winkel doorzoeken en zodra we het weten ben jij de éérste die we bellen!
En dan wel lachend uiteraard maar meestal was het daarna wel klaar. Ik houd niet van dat soort vragen

 

Ik vind het ook heel vervelend als vage bekenden ernaar vragen. Meestal zeg ik dan een beetje sarcastisch, als ik aan kinderen ga beginnen ben jij de eerste die het weet. Ik ga voortaan ook zeggen dat ik het een onbeschofte vraag vind, mensen realiseren zich niet hoeveel pijn het kan doen.

 

Ik vind het wel een beetje afhangen van HOE mensen het vragen of zeggen, maar mijn ervaring is juist ook dat mensen bij wie het maar niet wil lukken, geregeld ook erg blij zijn dat ze er eindelijk eens over kunnen praten. Ik heb met enige regelmaat dus dat soort gesprekken, gewoon omdat ik er naar vraag bij mensen die lang bij elkaar zijn en van wie ik inschat dat er wel een kinderwens is. De opluchting die er vaak is om er eindelijk eens over te kunnen praten joh!
Uiteraard geef ik wel altijd aan dat als ze er niet over willen praten, dat hun goed recht is, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat mensen dan de deur dichtgooiden...
Zelfs bij de manager van mijn man destijds, op weg naar een bruiloft, die door het hele bedrijf werden afgeschilderd als: die gaan voor het grote geld en hebben geen zin in kids. Ja, wel dus, maar het lukte niet en die hadden het uiteindelijk opgegeven en idd maar de voordelen gepakt van meer geld voor jezelf te besteden hebben.

Wat vinden jullie er precies dan zo vervelend aan?
Want zelf ga ik er uiteraard niet met iedereen uitgebreid op in hoe ik me erbij voel, dat een tweede kindje nog niet zo hard wil lukken, maar gewoon even het feit dat dat zo is, dat deel ik dus wel met mensen die ernaar vragen. Dan weten ze het maar, dan komen er tenminste op den duur geen botte opmerkingen van....

 

Ik vind het heel vervelend omdat het voor mij heel moeilijk is dat ik niet zwanger wordt, dus ik wil er niet met vage bekenden over praten.

Ik vind het vooral vervelend als mensen mij vragen "waarom ik nog niet begonnen ben" en vertellen dat ik "op moet schieten" als ik nog kinderen wil, omdat ik al 30 ben. Dat zijn geen dingen die ik leuk vind om te horen. Dat is iets anders dan oprechte belangstelling, dat zijn betuttelende en eigenlijk hele grove opmerkingen, waar je dus mee te maken krijgt.

 

Wat ik heel vervelend vond: er was kans dat ik moeilijk zwanger zou kunnen worden (endometriose), dus het was sowieso nogal een beladen onderwerp en ik koos liever zelf de mensen waarmee ik daarover wilde spreken. Dat waren dan eigenlijk alleen mijn man, mijn beste vriendin en mijn nicht die ook endo heeft en dus met precies hetzelfde zat. Ik ben niet zo'n prater over dingen die ik moeilijk vind, dus ik vind het gewoon niet fijn als mensen me willen dwingen.

Nu met een 2e - die willen we niet en ik vind het belachelijk dat ik me moet verdedigen voor die keuze. Ik vraag toch ook niet aan iemand die zwanger is van nr. 2, 3 of 17 waarom ze nog meer kinderen krijgt? Dat zijn keuzes die iedereen zelf maakt en ik vind niet dat iemand zich daarmee te bemoeien heeft.
Als iemand wil praten over zijn/haar kinderwens en pogingen zwanger te worden enzo dan zullen ze daar bij mij dus zelf over moeten beginnen. ik vind dat gewoon te persoonlijk om zelf ter sprake te brengen.

Ik hoop dat ik het een beetje goed heb verwoord. Vind het een moeilijk onderwerp.

 

Wanneer komen de kindjes bij jullie?
Antwoord:

*Geen idee, ik moet eerst kijken wanneer mn gyn weer eens tijd heeft, eerder niet in ieder geval.
*Als ze bij de Bart Smit 2 halen 1 betalen zijn.
*Wanneer ze komen? Geen idee, wist jij dat ook precies toen je bezig was voor jou kind?
*Wanneer mn IVF is geslaagd.

Of ik zeg heel bot dat ik er kotsmisselijk van word dat IEDEREEN meteen over kindjes begint zodra je getrouwd bent.
Hebben mensen niks anders te doen in hun leven dan bezig houden met andermans kinderwens?

 

Hmm, bij dat soort mensen zeg ik het zeker, en mijn ervaring is inmiddels wel dat die dan met het schaamrood op de kaken hun mond verder houden...

@Mvs: duidelijk hoor!
Ik ben zelf een aardig open boek, dus wat jij beschrijft, dat heb ik gewoon niet zo Vroeger wel gehad trouwens, maar op een gegeven moment ontdekt dat het allemaal aardig gemakkelijker ervan werd als ik dingen gewoon maar ging benoemen en zeggen

 

heeel herkenbaar. ook al zijn we nog best jong (24 en 26). We zijn al bijna 10 jaar samen en dan krijg je die vragen nou eenmaal. Wij zijn nog niet zo lang bezig maar als mensen er naar vragen geef ik soms eerlijk toe dat we ermee bezig zijn (kan niet zo goed dingen voor mezelf houden) en anders zeg ik :ach het komt ooit en dan horen jullie het'. Het is meestal goed bedoeld en daar denk ik dan maar aan ook al is het soms irritant.

 

ik zeg altijd je hebt niet alles in de hand he!
wij zijn al en jaa rbezig voor een 2e. erg irri wanneer komt de 2e??????