Jullie zijn tof. Vandaag leker patatjes gegeten want had geen zin om te koken. Daarna samen de meiden op bed gelegd en gedouched, de jongste had wat krampen. Toen ze rustig was zijn we "even" op bed gaan liggen... ben dus nu net wakker hihi en we gaan zo lekker terug. Doet een mens goed, want afgelopen nacht was heel kort. Jois, ik weet dat ik veel van mezelf verwacht. Maar ik blijf dat op een of andere manier toch doen, ik bedenk me altijd dat anderen het slechter/erger hebben en ga maar weer door. Morgen is de oudste weer naar KDV. Fijn dat niemand dat tot nu toe gek vind hier, ik heb me er tijdens mijn ZWverlog ookal zo rot over gevoeld, dat gevoel blijft ook hangen. Salapio, bedankt voor je posi bijdrage. Ja voor de oudste is het ook wennen. Heb wel de neiging om daar weinig bij stil te staan, simpelweg omdat ze het zo goed doet. Maar ze begint wel echt te peuteren sinds een aantal weken en dat kost me soms veel geduld. ccwomen, echt fijn zeg dat het nu beter gaat bij jullie. Pfoe 350 euro is nog wel veel geld ( we hebben het niet superbreed momenteel en ik heb een mooie dure stokke staan... aahh zonde ). Maar mijn vrijheid is me ook veel waard, ik ga morgen eens snuffelen. Bedankt.
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar mij lijkt het helemaal niet zo gek dat jij je zo voelt.. ik vind een al best, hoe zeg ik dat netjes, tijdsrovend en natuurlijk weten we dat allemaal voordat we aan kinderen beginnen, maar als je erin zit, valt het niet altijd mee.. ik heb dan maar een kindje, maar vanaf de geboorte een zorgenkindje geweest.. heeft al 3 keer in het zh gelegen, is al geopereerd en ik moest naar 2 verschillende ziekenhuizen, zoveel artsen heb ik in mijn leven ook nog niet gezien, naast de therapeuten waar we ook nog naartoe moesten.. terwijl ik geen tijd had om zelf te herstellen van alles wat gebeurde.. ik schoof alles voor me uit wat mezelf betrof en zorgde alleen maar voor ons mannetje.. dat brak me uiteindelijk echt op.. nu hij 14 maanden is en het allemaal een stuk beter gaat.. ( ik durf het bijna nog niet te zeggen omdat hij vorige week nog in het zh lag..) quality time voor mezelf vind ik het beste wat er is.. eindelijk iets doen voor mezelf zonder constant de verantwoordelijkheid te moeten hebben.. Gewoon je niet schuldig voelen hoor, en tijd creeeren voor jezelf waar het kan en inderdaad gewoon kijken voor middelen waardoor je je wel vrijer voelt.. zoals een duowagen! en natuurlijk nog een gefeliciteerd met je 2de wondertje
Je bent niet de enige hoor. Ik vind het ook zwaar met 2 baby's (waarvan 1 totaal niet lekker in zn velletje zit en veel huilt/moppert en niet veel slaapt).. Mijn zoontje gaat (gelukkig) naar kleuterschool, maar het is constant rennen en vliegen.. Ben blij dat de 2 kleintjes nu even slapen. Het hh schiet er hier ook erg bij in en ik kan daar ook niet goed tegen.. Mijn kids gaan nog 3 dagen in de week naar de opvang anders trek ik t niet.. Ikzelf heb nog steeds b.i. en (variant van) Pfeiffer en vitb12/foliumzuurtekort dus ben giga moe.. Als ze weg zijn, slaap ik en slaap ik.. en dan voel ik me ook mega schuldig hoor.. maar t is gewoon even niet anders.
Er waren altijd wel momenten dat ik het wel leuk vond, maar écht leuk werd het pas na ongeveer 1 jaar. Als ik op de grond ga zitten terwijl de kindjes aan het spelen zijn, komt de een na de ander op me klimmen. Mama is de aperots! roepen we dan en hop, daar rollen we met z'n drietjes over de grond. Het was zwaar, die eerste maanden. Wennen aan een andere dagindeling, idd véél te veel te doen, te weinig momenten om even niks te hoeven. En om het nog makkelijker te maken duurde het bijna 11 mnd voordat de jongste de nacht doorkwam. Maar nu voel ik mij regelmatig de koning te rijk met m'n heerlijke kindjes. Het eerste jaar is een tropenjaar. Maar echt hoor, het wordt leuker en makkelijker. Volgens m'n zus (haar oudste is 6, jongste 3) wordt het nog een heel stuk makkelijker als ze eenmaal naar school gaan. Vergeet niet dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt. En laat af en toe de boel gewoon lekker de boel. Ze zijn maar één keer zo jong. Geniet van het leuke en bedenk bij de rest maar dat het echt makkelijker gaat worden. Succes!
Elegance, Patroeschka en Bri, bedankt voor jullie reacties. Voel me al minder "raar" hihi. Bri, ik kijk ook uit naar dat stoeien en gek doen met zijn drieën! Ik wil heel graag genieten van de jongste nu ze nog zo klein is, want het is de laatste keer. Maar heb het idee dat het allemaal nog veel sneller voorbij gaat als bij de eerste. De kraamtijd bijvoorbeeld. Bij de eerste was het wekenlang feest en duurde het weken/maanden tot het "normale" leven weer begon. Nu begon het voor mijn gevoel na 3 weken al weer... Ik wil nog even feest hihi. Zo lekker wandelen, oudste is op KDV, genieten van de jongste! (en boodschappen halen )
Is toch heerlijk! Mijn mannetje gaat ondanks dat ik zonder werk zit lekker naar de creche, hij vind het daar zo leuk met de andere kindjes dat ik dat hem echt niet af wil nemen. En ook voor mama een mooi moment om dingen te kunnen doen. Zou proberen me daar echt niet schuldig om te voelen (tenzij ze het daar niet naar haar zin zou hebben).
Tussen mijn zoontjes zit 20 maanden verschil. De eerste 2 maanden was het voor mij heel erg zoeken naar ritme en verdeling van aandacht enzo. Mijn jongste was in het begin heel huilerig. Last van de bevalling, krampjes.. Ik zag het soms even niet meer zitten. Nu zijn ze bijna 26 maanden en 6 maanden, en nu gaat het fantastisch. Ik heb de jongste heel snel aan het rimte van de oudste geplakt. Samen in de middag naar bed en in de avond zelfde tijd naar bed. Tussen door doet de jongste dan wel hazeslaapjes. Ik kan nu heel goed de aandacht verdelen. Speel samen met ze maar ook met ze apart. Zie dat je jongste een maand oud is, het komt goed. Tis nog allemaal vers en je ritme moet nog komen.
Ook dit is zó herkenbaar voor mij. Bij ieder klachtje van mijn kant zei m'n vriend zelfs: geniet er nou van, het is de laatste keer (gelukkig hield hij deze wijsneuzerij voor zich tijdens de bevalling, al had hij dat van tevoren wel gezegd) Ook voor ons is dit de laatste. Maar zo ontzettend genieten was het niet allemaal. M'n zwangerschap was zwaar, vooral omdat het op m'n werk echt niet leuk was (reorganisatie, nieuwe leiding, veel collega's ontslagen). En tijdens m'n verlof ben ik mijn baan ook nog kwijtgeraakt. Heb wel het gevoel gehad dat mij iets heel moois en unieks is ontnomen daardoor; een deel van mijn verlofperiode ben ik vooral enorm bezig geweest met dat hele gedoe met m'n werk, en veel minder met dat kleine baby'tje. Ben daar nog boos om, ook al schiet ik daar niks mee op. En ja, het gaat allemaal zo snel! Ik wilde onze jongste ook echt nog lang baby laten zijn. Maar zij dacht (en denkt) daar anders over, zij wil alles sneller dan snel. Ze ging kruipen met 6 mnd, staan met 7 mnd, lopen met 9 mnd; en toen ze dat allemaal nog niet kon was ze één brok frustratie en boosheid. Eten als een bootwerker en wil alles zelf doen. Oké, dat is dus haar karakter. Pech voor mama, dochterlief wil geen baby zijn. Nu ze ook echt iets kan is ze zo'n ander kind geworden, nog steeds wel een pittig karakter (sommigen zeggen dat ze een draakje is, maar dat vind ik zo onaardig klinken ) maar niet meer zo bozig en gefrustreerd. Ze kan nu echt langere tijd heerlijk zelf spelen en komt graag bij me langs voor een knuffel of klauterpartijtje.
Hee deelight lastig hoor! Het probleem is ook dat je veel wilt volgens mij! Ik heb dat ook, 23 maanden verschil, en dan ook nog met verhuisd dus van alles te klussen in huis. Het helpt mij om een schema te maken wat ik ga doen op een dag, wat realistisch is, en niet meer te doen. En geef het ook even, je bent nog maar pas bevallen, en als ik me niet vergis heb je een zware zwangerschap met HG gehad, en dat hakt er ook in! Enne een mooi corrigerend hemdje, dan stoor je je ook niet aan die buik ik weet het, het lijkt zoiets triviaals maar ik kan me ook enorm storen aan die lelijke strepen die ik nu heb! Ga je straks weer werken trouwens?
Gelukkig hoorde ik al voordat de 2e kwam dat van 1 naar 2 veel zwaarder is dan van 0 naar 1 kindje, en ze hadden gelijk! Bij ons zit er 16 maanden tussen, de oudste is nu 21 en de jongste 5 maanden. Ik vond het de eerste maanden ook heel zwaar, nu begint het iets makkelijker te worden. Voornamelijk omdat de jongste sinds een paar weken doorslaapt (van 7 tot 7 ). En voel je vooral niet schuldig over de opvang hoor! Het is juist beter voor je meisje om haar ritme te behouden. Onze oudste moest noodgedwongen 3 maanden thuisblijven van de opvang, en dat hebben we geweten! Hij verveelde zich gewoon thuis, ik was natuurlijk ook niet de meest actieve moeder aan het einde van de zwangerschap. En hij moest daarna heel lang weer wennen toen ie eindelijk weer wel kon, dat duurde echt 2 maanden. Ik noem even wat dingen op die wij doen om het ons makkelijker te maken, misschien heb je er wat aan: - Duowagen! Wij hebben de phil&teds en die is geweldig. Kost wel 5 a 600 euro (in duitsland besteld), maar dan heb je wel een compacte wagen, waar je 1 baby, 1 peuter, en 1 baby+1 kleuter in kan vervoeren. Is dus ook handig als je oudste straks goed kan lopen, dus je kan je stokke verkopen als je wilt. - een schoonmaakster, ik was al slecht in het hh, en nu kom ik er helemaal niet meer aan toe. Kost ook weer geld, dat wel. Maar wij worden daar zo gelukkig van! - we eten nooit patat, maar laten wel soms thais of pizza bezorgen, 2 keer per maand ofzo, daar eet zoonlief ook gewoon van mee. - tot voor kort sliep je jongste best aardig in de duowagen, dus plande ik mijn tripjes juist rond zijn slaaptijden (niet dat er ritme in zat, maar ik ging dus gewoon weg zodra hij moe werd).
fenneke, zo jij hebt nog minder leeftijdsverschil. Stoer hoor . Dat weggaan met de jongste doe ik nu ook wel, ze slaapt toch in de wagen en ik ga winkelen/boodschappen halen. Maar als mijn verlof straks afloopt kan dat niet meer. Zoveel geld voor een wagen kunnen we echt niet missen en een schoonmaakster al helemaal niet hihi. Lijkt me heerlijk! Zit juist te denken ergens anders te gaan werken om iets beter te gaan verdienen. Snieke, ik doe inderdaad hele strakke shirts aan nu. Zit heel fijn want je voelt minder geflubber als je loopt etc. Wel een deceptie wanneer je je 's avonds omkleed . Over HG, heb ik dit keer niet gehad (ja het bestaat!!) . Bri: kan me zoooo voorstellen dat je nog boos word over dat werk-gedoe! Zou ik ook hebben denk ik. Ik heb een superzwangerschap gehad (in tegenstelling tot de eerste keer!) en zoog elke minuut in me op. Ik wilde ook niet bevallen en zag mijn 6 dagen over tijd als bonusdagen . Ben benieuwd of mijn jongste snel gaat zijn, de oudste totaal niet dus afwachten maar. Het is wel erg makkelijk als ze laat lopen enzo! @anderen: thanks!!
@Deelight: vanaf dat de jongste zes weken was, werd het voor mij meer genieten. Hij hoefde niet meer continue vastgehouden te worden, de oudste kwam weer wat meer in haar normale doen en ik kreeg er zelf meer handigheid in. Ook ik kan je de duowagen wel echt aanraden. En voel je niet bezwaard dat je geniet van de momenten dat je oudste naar de opvang is, dat is heel normaal!
O en wat mij ook enorm heeft geholpen: op de momenten dat mijn man thuis is, even naar de sportschool gaan. Zelfs al sport je maar een half uurtje en doet dat voor je figuur niet zoveel, het geeft je wel even weer het gevoel van vrijheid. Dat je niet alleen maar moeder bent en in dienst van je kinderen. Want dat gevoel heb ik zo nu en dan wel hoor. Onze kids schelen maar 15 maanden, dus het is best intensief.
hey anneke, bedankt voor je bericht. Ik merk dat nu ik meer contact heb met de jongste (gaat echt kijken en lachen nu) ik het al leuker vind worden. En inderdaad, ze kan al beter zelf slapen. De oudste was wat minder jengelig de afgelopen dagen dus dat was ook erg fijn. Enneh, ben al aan het uitzoeken waar ik ga zwemmen want dat deed ik zo graag (alleen zwembad in de buurt is vernieuwd en keiduur). Vloei nu een kleine week niet meer dus ik mag joehoe!!
Herkenbaar! En het wordt beter, echt! Al vind ik nog steeds af en toe ontzettend zwaar... Ik vind ook de overgang van 1 naar 2 kinderen heftiger dan van 0 naar 1 kind. 1 kind is een makkie... Ik heb echt nauwelijks tijd voor mezelf, mijn man en ik hebben nauwelijks tijd voor elkaar, en ons werk/studie doen we voor ons gevoel ook maar voor 70 procent. Frustrerend. Mijn man is moe, ik ben geirriteerd en onze kinderen houden elkaar wakker. De eerste paar maanden waren vaak echt niet leuk... De jongste heeft een lastige start gehad en we hebben er heel lang over gedaan voordat we een beetje een ritme hadden. En nog steeds gaat het allemaal maar net. 's Ochtends gaan we regelmatig toch net 15 minuten te laat de deur uit en 's avonds is het een gekkenhuis. Voor ons gevoel zijn we de hele tijd heen en weer aan het vliegen om het allemaal gedaan te krijgen. We besloten dan ook vrij snel dat er een schoonmaakster moest komen en dat heeft wel wat ademruimte gebracht. Maar dan nog... Pfoe. Hm wat negatief allemaal he? Maar zoals ik al zei, het wordt echt makkelijker. Ik ben iedere maand weer opgelucht dat we weer een maand verder zijn en de jongste weer een stukje makkelijker en zelfstandiger is geworden. De jongste kan zichzelf veel beter vermaken dan de oudste toen hij zo klein was. En de oudste is super lief voor zijn broertje. Naja, ik hou mezelf voor dat het over een jaar weer nog zoveel makkelijker is. Alleen vraag ik me wel regelmatig af waar mijn leven in vredesnaam heen is. Om me tegelijkertijd ook te beseffen dat ik dolblij ben met onze 2 prachtige knullen. Ik had ze echt niet willen missen. Maar een derde komt er ECHT niet
Ik vond het in het begin wel meevallen. De baby sliep veel, heel gemakkelijk kind! De oudste is altijd al heel druk geweest en kan niet alleen bezig gaan, maar had dus veel tijd voor hem. Hij ging ook wel regelmatig naar het kdv om zijn ritme wat te behouden. Helaas duurde het tot 13 maand dat de jongste doorsliep (3-4 keer eruit en 9 op 10 keer ook een fles) en dat heeft echt zijn tol geeist. Nu slaapt hij gelukkig goed door, maar ik ben nog altijd aan het bijkomen van het afgelopen jaar lijkt het wel. 1 slechte nacht en ik voel het tot in mijn kleine teen . Maar goed, los daarvan is het nu wel super hoor. Grote broer is altijd wel lief mijn zijn kleine broer en ging altijd zijn speentje geven en kusjes en knuffels etc. Sinds een maandje spelen ze echt met elkaar (ook veel ruzie, maar dat hoort erbij). Ze kunnen niet zonder (en soms ook niet met elkaar). Is zo schattig om hen samen bezig te zien. Daar doe je het dan voor . Had in het begin ook geen duo, en na 1 maand hebben we een urban jungle duo aangeschaft! Kon ik lekker frisse neus halen als ze beide even niet in hun hum waren. De draagdoek was geen succes! Maar mijn tip is ook, neem voldoende tijd voor jezelf en ook voor je partner. Hier schiet dat erbij in omdat we ver van famillie en vrienden wonen...en dat mis ik echt. Als ik het maar eens een uurtje of 2.
Hier gaat het dus precies zoals jij omschrijft. We wilden er altijd 3, maar hebben vandaag de hele baby-uitzet op het internet gegooid . Nog een 3de knul ebij en je mag me helemaal samenvegen . Maar zou ze ook echt niet meer willen missen hoor.
@Deelight: wat lekker dat het al wat beter gaat. Dan gaat gelijk dat gevoel ook wat weg dat het nooit meer goed komt he? En gaan zwemmen is een goed idee. Is inderdaad dan jouw momentje voor jezelf!