Hallo allemaal, Ik vroeg me laatst af als ik niet in de MMM hoefde, hoeveel kindjes ik dan graag zou willen. Of ik dan graag 3 kindjes zou willen of weet ik veel hoeveel. Natuurlijk zullen de meeste zeggen: ik zou al blij zijn met eentje en zo is het natuurlijk ook, maar heb je je kinderwens bijgesteld nu blijkt dat je alleen via een vruchtbaarheidsbehandeling zwanger kunt raken? Wilde je eerst een groot gezin en hou je het nu bij 2 kindjes? Vind je het zo belastend dat je na 1 kindje klaar bent? Of lukt het gewoon niet meer? Of ga je er vol voor en hoop dat je dat dat grote gezin er komt? Ik zou er nog heel graag eentje bij willen, maar dan is het voor mij wel klaar. Mocht het dan ooit spontaan gebeuren is een 3e superwelkom, want vind 3 wel heel leuk, maar ik zou er geen behandelingen voor willen... Hoe denken jullie daarover? Liefs Loesie
Mijn man en ik hebben t hier samen al regelmatig over gehad. Wij zitten nu midden in onze eerste IVF, en ik hoop echt dat we hier een prachtig beebje uit zullen krijgen. Maar als kindje 1 is geboren, dan zouden wij het eerste jaar na de bevalling op de natuurlijke manier willen proberen. Na de bevalling komt er in ieder geval geen ac in huis. Stel dat het niet lukt op de natuurlijke manier, dan zouden we weer terug naar het ziekenhuis gaan, dat staat vast. Ik kan er nu nog eigenlijk niet over meepraten omdat ik geen zwangerschap of bevalling achter de rug heb, maar dit is zoals ik er nu tegenaan kijk. Kindje 3 zou ook mooi zijn, maar man en ik willen eerst nr 1 en eventueel nr 2 goed leren kennen, zodat we dan af kunnen wegen of t financieel,en ook emotioneel haalbaar is. Ik zou in ieder geval mijn eerdere wens over het aantal kinderen niet bijstellen omdat we nu naar het ziekenhuis moeten voor een beebje. Het kan ook zo zijn dat ik na de eerste bevalling nooit meer een tweede mag krijgen, of wil krijgen, dat zien we dan wel weer. Het is allemaal ver in de toekomst kijken, en ik mag dalijk blij zijn als ik er 1 heb, maar eerlijk is eerlijk vooruit denken doet iedereen toch?
Loesie, niet steeds van banner veranderen, dan herken ik je niet meer Ik heb nooit heel veel kinderen gewilt en daarmee bedoel ik meer dan 2..... (klinkt zo heel ondankbaar, maar is echt niet zo bedoeld....) Wij willen onze cryo's, als dat nodig blijkt te zijn, opmaken. Maar of er ooit een IVF 2 komt, daar ben ik niet zo zeker van.... Ten eerste ben ik, na de cryo pogingen, 35. Ten tweede ben ik erg gevoelig voor overstimulatie, zelfs zonder hormonen groeien er veel eitjes en ik wil en kan nu gewoon niet weer 2 weken in een zh terecht komen. (niet dat dat zeker gebeurd, maar wil het niet riskeren) Maar onze wens is dus niet bijgesteld. Ik ben super blij met mn mannetje, en mocht daar nog een broertje of zusje bij komen ,ben ik daar ook echt super blij mee, maar zo niet, dan is er geen "gemisgevoel". Sta nu ook zo anders in onze cryo poging, veel relaxter. Tuurlijk is er wel een beetje spanning, want zou super blij zijn als het gelukt is, echt waar, maar heb geen enorme testdrang oid.....
Wij wilden altijd graag 2 kindjes maar de kans is groot dat het bij eentje blijft. Mijn eicelreserve is heel laag (AMH is 0,1) en ik wordt volgende maand 39. Dat zijn geen gunstige dingen om nog een 2e kindje te krijgen. Hopelijk lukt het nog een 2e kindje maar we zijn ook al heel erg dankbaar en gelukkig met onze zoon. Liefs Nataly
Herkenbare vraag... Wij waren er altijd van overtuigd: 1 kind is TE beperkt. Ook voor het kind zou het goed zijn te leren delen en te leren omgaan met broertjes/zusjes. En natuurlijk ook voor onszelf, wilden we er wel meer dan 1. Maar toen het duidelijk werd dat het op een natuurlijke weg uitgesloten is voor ons om zwanger te raken draaide mijn man om. als ik het over 'kinderen' (meevoud) had zei hij: laten we nu eerst maar eens kijken of eentje lukt. Natuurlijk had hij gelijk. Maar nu we inmiddels een aantal jaren verder zijn en niet meer de jongste (ik 34, maar mijn man al 48) en we weten wat de hele malle molen inhoudt... begint bij mij de twijfel toch ook toe te slaan: Zal er ooit nog wel een 2e (laat staan een 3e) komen? Ik heb al wel tegen mijn man gezegd dat ik, mocht het mogelijk zijn, wel onze cryo's wil proberen. Hij kan zich hierin vinden. Maar of er ooit nog een volledige IVF-poging inzit... Ik ben eigenlijk bang van niet...
Volmondig JA Heb altijd graag 3 kinderen gewild......Maar dat ideaalbeeld heb ik allang uit mijn hoofd gezet. En ik hoop uit de grond van mn hart dat een tweede er nog komen mag. Ik voel me zo moeder en heb zoveel liefde te geven, die wens voor nog een kindje zit echt ontzettend diep. En staat los van mn meiske, waar ik al zooooo ontzettend dankbaar en gelukkig mee ben. Regelmatig springen me nog de tranen van ongeloof in de ogen als ik haar zie...dat ze er gewoon is en ik haar mama mag zijn. Niet te beschrijven hoeveel ik van dat kleine meiske hou. Mocht het dus niet lukken een tweede denk ik dat ik het daar echt heel moeilijk mee zal hebben. Voor mij dan wel een "gemisgevoel" En dat staat dus echt los van mn meiske...snap je het nog? In ieder geval mocht het nog wel lukken dan is het echt never nooit meer nog een keer de gang naar het zkh voor een evt derde. Het heeft zoveel bloed zweet en tranen gekost dan dat ik me mag zegenen dan met twee kindjes... @ladyz zou willen dat ik zo relaxt kon zijn..... ik werd helemaal gek van de spanning in die wachtweken.
Eerlijk is eerlijk, ook in dit topic telt de leeftijd toch wel mee. Gelukkig ben ik nog superjong, 23, maar als ik nu 35-40 was geweest had ik er ook misschien heel anders tegenaan gekeken.
Ik ben 28,en heb positief getest... En hebben we nu dus 4 cryo's over... Moet wel zeggen dat ik niet weet of we die ooit nog gaan gebruiken,want we hadden er vaak over 1 kindje te willen... En ik weet gewoon niet of ik het nog eens in de mmm wil. Maar dat zeg ik nu natuurlijk kan straks goed veranderen, Ookal ben ik nog jong is het wel zo dat bij ons in de familie iedereen begin/half 30 al in de overgang gaan...
Oke, jullie herkennen het dus wel een beetje! Ladyz, heel knap dat je nu zo relaxed ben. Ik heb nl het idee dat als wij in augustus weer beginnen, ik weer zo in de zenuwen zit als nu. En ook al zou dat gevoel anders zijn, omdat we al een kindje hebben natuurlijk, toch zou ik het gemis voelen... Alex, eigenlijk precies wat jij zegt. En ik snap dan ook precies wat je bedoelt. Echt, dat ongeloof als je naar je kindje kijkt. Dat dat MIJN kindje is...dat het naar MIJ toekomt als het is gevallen (later dan) en niet dat ik toekijk hoe mijn nichtjes of neefje toch liever doorlopen naar hun mama om zich te laten troosten... Je snapt me wel he? Dat heb ik dus ook, maar ook de grote wens voor een 2e. En ik denk dat ik dan echt wel weer, mocht het niet lukken, door een rouwproces heen ga...terwijl sommige zouden denken (want dat deed ik dan ook) wees toch blij dat je één kindje hebt! En dat rouwproces zal idd wel minder lang duren en veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel minder heftig zijn dan de meiden die helemaal afscheid moeten nemen van hun kinderwens, maar ik zou er wel even overheen moeten komen! Char, gefeliciteerd met je positieve test!!!!!!! Cryo's vind ik iets anders dan een nieuwe poging denk ik als ik zou twijfelen. Die cryo's worden anders vernietigd of naar de wetenschap gedaan. Snap dat een nieuwe poging veel belastender is, maar dat je bij cryo's nog vaak even denkt over toch terugplaatsen en dus toch misschien een 2e! Maar eerst genieten van dit wondertje he?! Brabbel, klopt...het heeft idd met leeftijd te maken. Maar ik bedoel ook dat je 'vroeger' een ideaalbeeld had over het aantal kinderen dat je graag wilde. En of je dat dus bij hebt gesteld...dus niet nu, naar leeftijd kijkend, maar toen je net een relatie had en je over kinderen praatte...dan vroeg je elkaar ook hoeveel iemand er graag zou willen... Merah, dat bedoel ik wat ik bij Char zei. Als je cryo's heb, ben je toch sneller 'geneigd' om die nog te proberen! Heel logisch eigenlijk. Een hele poging brengt toch weer veel belasting met zich mee!!! Liefs
Ik ben op dit moment nog bezig voor mijn eerste, en heb nog geen echte behandeling achter de rug. Maar zie wel enorm op tegen een eventuele IVF/ICSI behandeling. Ik had van tevoren geen ideaalbeeld in mijn hoofd van hoeveel kinderen ik zou willen. Ik zou het wel zien dacht ik toen, lang voordat ik de MMM inging. Maar het geeft me zoveel stress, dat ik niet weet of ik ooit nog een poging ga doen voor een tweede kindje. Als het er op de natuurlijke weg nog komt is het welkom, maar ik durf er niet op te hopen.
ik heb altijd gezegd 4, mijn man 3, voor de eerste en tweede hebben we niet 'veel' moeten doen die waren er vd eerste mnd zonder medische hulp, voor de 3de zijn we de mmm ingegaan, na 25mnd eindelijk gelukt, en voor ons stopt het, wij zijn blij dat het nu gelukt is, en we willen niet nog zo een lijdensweg bewandelen, dus ik leg mij neer met 3 kinderen...
Voor dat we in de MMM terecht kwamen, wilden we graag twee kinderen. Het liefst een jongen en een meisje. Jaja, we hadden maar te wensen... Na bijna een jaar MMM werd ons geduld beloond. Onze dochter werd geboren. De bevalling was een hel. Werkelijk alles wat fout kon gaan ging fout. Onze dochter heeft op de IC neo gelegen met een hersenbloeding en de eerste dag kregen we de mededeling dat we met het ergste rekening moesten houden. Uiteindelijk, na 2 jaar, kunnen we stellen dat het goed gaat en dat ze geen schade heeft overgehouden aan het gebeuren. Ook ben ik er weer bovenop, zowel lichamelijk als geestelijk. Denkend aan een tweede: weer de MMM in. We zijn nu 13 maanden verder en 13 maanden MMM gaan ons niet in de koude kleren zitten. We hebben afgelopen maand besloten te stoppen. Tijdelijk, maar misschien wel definitief. We moeten genieten van onze dochter en niet kijken naar wat we niet hebben. Genieten van onze dochter doen we trouwens iedere minuut van de dag. Maar het blijft knagen. Blijft het bij 1 kind? Ik kan me er nog niet 100% bij neerleggen. Als we verder gaan in de MMM moet ik eerst een laparoscopie. We hebben nog even om na te denken. Zucht...
Bij onze dochter zwanger geraakt met behulp van het ziekenhuis, en eigenlijk had ik nooit een hele grote kinderwens tot ik mijn man leerde kennen. Maar zodra onze dochter er was... wilde ik direct een 2de kindje. Gelukkig zonder MMM heel snel weer zwanger geraakt. En dit zou echt de laatste zijn! Want mijn zwangerschappen zijn heel zwaar. Maar nu N. weer een paar weken oud is, weet ik het bijna zeker. Ik ben nog niet klaar met het vormen van ons gezin. Dus wie weet. Al heb ik er geen medische behandelingen meer voor over.
... wilde altijd een groot gezin, maar vanwege mijn leeftijd (ben nu 38 en zwanger van mijn eerste) is dat niet meer haalbaar. Of ik nog een tweede wil, dat ga ik nog niet beslissen. Ik sta wèl open voor pleegkinderen! Heb zelf pleegzusjes en -broertjes gehad naast mijn twee biologische zussen en geadopteerde broertje, en ik denk dat het beter is voor kinderen om niet alleen op te groeien. Maar wie weet komt dat er nooit van en blijven we gewoon lekker met zijn tweeën: mijn dochter en ik.... Als ik iets wel geleerd heb de afgelopen 10 jaar, is dat je "de dingen" (man, kinderen) niet kunt plannen... Inmiddels ben ik héééél dankbaar voor mijn eigen gezondheid en mijn voorspoedige zwangerschap, en natuurlijk voor het feit dat het me überhaupt gegeven is om zwanger te mogen worden!!
nee mijn wens is niet bijgesteld. ik heb altijd gezegd dat ik graag 1 kindje wilde. Manlief wilde er altijd 2. Ik sprak ook altijd voor kind en manlief over kinderen. heel grappig eigenlijk. Na al die tijd mmm en dat we gaan starten met ivf zegt manlief we gaan toch voor 1 kindje. Weet wel dat ik dit nooit meer zou doen voor een 2de. Dus mijn gevoel is niet veranderd dat van mijn man wel
Wij hebben onze wens eigenlijk niet bijgesteld. We zeiden altijd het liefst 3 kinderen. En mocht dat lukken zijn we heel erg blij. We starten als het mag van het zh volgende maand voor een 2e. Bij een 3e zal ik misschien wel iets meer ertussen laten ( zeg ik nu ) Maar onze wens is nog altijd 3. Kan me alleen ergeren over mensen die telkens maar commentaar geven en zelf makkelijk zwanger zijn geraakt, die tegen mij zeggen nou ik zou toch niet meer als 2 hoor.
Ja ik moet ook zeggen dat ik me erg kan ergeren aan mensen die zeggen 1 kind is geen kind... Jeetje wat kunnen mensen toch lomp zijn he!?!
Mensen kunnen echt dom zijn hoor! Nu ik ben zelf enigskind geweest en vond dit absoluut niet leuk daarom dat ik misschien ook graag meer kinderen zou willen. Maar vind dat niemand zich ermee moet bemoeien. Bij een barbecue zei een kennis zelfs tegen een andere kennis van ons: Ja ik heb al tegen ..... ( mij) gezegd dat ze maar niet meer kinderen moet krijgen. Omdat we laatst ff in een dip zaten enz. Want dit zal vast op een scheiding gaan uitdraaien. jeetje dat is heel motiverend zeg, want dat is haar ervaring. Maar dan wel tegen mij zeggen dat ik heel de 4,5 jaar en de slechte start van S maar moet vergeten dat ligt achter ons. Grrrrrrrr word er zoooooooo boos om.
Krijg je dan een leo-behandeling? Die heb ik zelf ook gehad en was toen meteen zwanger van Eva. En ik lees er heel veel succesverhalen over. Ik ben na clomid (wat niet goed werkte) meteen geopereerd en heb dus geen hormonen gespoten