Ik heb altijd 2 kinderen gewild, mijn vriend ook. Toen het zwanger worden niet zo makkelijk bleek te gaan heb ik wel zoiets gehad van, eerst maar 1 levend kindje krijgen (kindje doodgeboren in de familie) en dan meteen voor een 2e gaan en kijken of en wanneer dat zou lukken, eventueel weer met wat medische hulp. Toen Eva er was heb ik er altijd bij stil gestaan dat ze misschien wel de enige zou blijven, want je weet niet of je weer een keer zwanger zal raken/blijven. Gelukkig is dat wel gelukt (sneller dan we hadden gedacht/gehoopt) en hebben we nu Lisa ook en is ons gezin compleet. Al blijft het wel een beetje kriebelen bij mij, maar ik vind 2 kinderen eigenlijk gewoon wel (druk ) genoeg en daarbij vind ik het eng om nog een kindje te krijgen omdat je niet weet of je een gezond kindje zal krijgen. We zijn nu gezegend met 2 gezonde kindjes en daar zijn we erg blij mee!
Zoals ik er nu over denk stel ik mijn wens wel bij. Ik ben nu een ontzettende bofkont die in verwachting is van haar eerste kindje. Lang heeft het er heel moeilijk uitgezien voor ons en het is echt een ontzettend Groot Wonder dat ik toch in verwachting ben geraakt. Over pakweg zo'n 3 weken zal ik onze kleine in mn armen hebben Voordat we ontdekten dat ik grote vruchtbaarheidsproblemen heb zou ik de vraag hoeveel kindjes ik had gewild hebben beantwoord met 3 of 4!! (Lekker hebberig. ) Maar toen bleek dat het niet zo simpel ging hoopten we dat er ooit uberhaupt 1 zou komen... Toen we bezig waren voor de eerste was ik heel erg bezig met hoeveel behandelingen we nog zouden kunnen doen qua financiën. Mijn voornemen was toen om door te gaan vechten en door te gaan met behandelen totdat het financieel niet meer mogelijk zou zijn. Zo hamsterde ik bijv. met de medicijnen zodat ik alleen labkosten zou hoeven te betalen. Ik had dus geen grenzen qua hoeveel pogingen ik nog zou doen. Oke, wel soms als het er weer zo ontzettend kansloos uitzag... Dan huilde ik verdrietig dat het genoeg was geweest en dat ik wilde stoppen, maar toch kon ik dat steeds niet. Nu we echter het grote geluk van 1 kindje mogen gaan beleven weet ik - hoe ik er nu over denk - ik niet net zo ver zal gaan voor een 2e kindje als dat we voor de eerste hebben gedaan. Ik ben mijn misselijke koelkast aan het ontdoen van overtollige ballast omdat ik voor een 2e kindje toch wel weer opnieuw medicijnen ga krijgen en we niet meer dan 3 pogingen willen ondergaan. Dan is het voor mij echt klaar (nogmaals, zo denk ik er nu over, wie weet verander ik van mening). (NB: Als de plannen van de huidige regering doorgedrukt worden, krijgen we nog slechts 1 poging vergoed vanaf 1 januari 2013. Daarom willen we voor die datum toch wel voor kindje 2 gaan proberen te gaan zodat we het wel vergoed gaan krijgen.) Ik ben ontzettend dankbaar dat we het grote geluk 1 keer mogen meemaken en hoewel ik hoop dat we het nog een keer mogen meemaken, weet ik wel dat ik nimmer mijn leven meer zo wil laten beheersen door mijn wens als dat ik de afgelopen jaren heb toegelaten. Ik wil straks gewoon gaan genieten van hetgeen ik wel heb ipv wat ik niet heb. Iets wat ik niet kon toen ik nog niet zwanger was en ik besef me meer en meer dat ik nu straks alles heb wat mn hartje begeert... Oke, nog een stiekeme ontboezeming: We hebben nog 1 cryo. Mocht die niet aanslaan en we een verse poging moeten ondergaan, dan ga ik stiekem toch wel een beetje hopen op een tweeling zodat we toch nog 3 kindjes krijgen Al weet ik ook dat het behoorlijk link zal zijn gezien de complicaties die ik deze zwangerschap heb gehad. Dus aan de ene kant hoop ik op ooit nog een zwangerschap, aan de andere kant stiekem ook wel op een tweelingzwangerschap... Al vind ik dat ook wel weer erg stom van mezelf omdat dat natuurlijk wel meer risico's met zich meebrengt... Hebben meer meiden dat? Dat je ondanks de risico's stiekem een tweeling wel aanlokkelijk lijkt??
maartje ja ik vind een 2ling ook wel aanlokkelijk klinken maar als het mogelijk zou zijn, 2 keer zwanger zijn nog meer
Hihi ik zou het ook verre van een probleem vinden als ik nog ooit twee keer zwanger zou mogen zijn Voor mezelf acht ik de kans op nog een keer zo'n geluk als nu al erg klein, maar nog twee keer zwanger worden nog kleiner dus vandaar dat ik stiekem soms wel eens fantaseer over hoe het zou zijn als ik er toch nog 2 zou krijgen.
hier dus in de mmm voor Luka gezeten, zijn tweeling brusje* ben ik met 8-9 weken verloren, en ik heb daarna een behoorlijk klote zwangerschap gehad vanaf week 22, kreeg toen hoge bloeddruk en Luka groeide minder, vanaf week 25 zh opname, en met 32w is Luka geboren met een gewicht van 1 kilo en 35 cm. we hebben tijden de zwangerschap te horen gekregen dat hij wrs Down Syndroom zou hebben, gezien zijn afwijkingen qua groei.....gelukkig had hij het niet(hij was met en zonder Down net zo welkom geweest), dus denk dat jullie wel snappen dat hubbie helemaal niet aan een 2e zwangerschap moest denken. we hebben echter nooit ac gebruikt na de bevalling, echter nooit een spontane zwangerschap. uiteindelijk een gesprek aangegaan met de gyn en neonatoloog in het AZM, en die hebben ons de risico's etc uitgelegd. we zijn uiteindelijk weer de mmm ingegaan, en na 1,5j Clomid, waarvan de laatste ronde een overstimulatie was met een 2lingzwangerschap tot gevolg(helaas ook een vmk), zijn we overgestapt op spuiten(iets waar hubbie 6-7 jaar geleden op tegen was) zijn we opnieuw zwanger geworden van een 2ling, en Mika is daar 1 van, de ander is een * geworden begin van de zwangerschap. we gebruiken nu ook niks, en zullen niet meer de mmm ingaan, maar mocht het spontaan lukken, is het welkom. ik ben dus in de mmm steeds zwanger geraakt van 2lingen, alleen geen 2 kindjes samen mogen voldragen....weet ook niet of dit de duur van mijn zwangerschappen nog meer zou hebben beinvloed, dus ik bn gewoon blij met 2 gezonde kindjes!!
Ik wilde voordat we gingen proberen 1 kindje. Manlief wilde er 2. Toen we eenmaal aan het proberen waren wilde ik ook 2 kindjes. Toen bleek dat wij alleen via KID zwanger konden worden en bij de kliniek waar wij lopen maar 2 kindjes mogen krijgen vonden wij het toch wel moeilijk. Dat de keuze dus niet bij ons ligt, maar bij een ander. Een tijd geleden was er in het nieuws dat ze zaadcellen uit stamcellen hadden gemaakt. Wij hebben toen gezegd, wie weet wat ze over 10 jaar kunnen. Als die techniek dan uigebreid getest is en ook in NL gedaan wordt, misschien gaan we dan voor nog 2 kindjes. Dus ja, onze wens is veranderd door de MMM. Van 2 naar 4 kindjes. Al weten we niet of dat ooit werkelijkheid zal worden.
Mijn kinderwens en die van Nanaman liepen altijd nogal uiteen wat betreft hoeveel kinderen we het liefst zouden willen. Ik wilde er wel 3 of zelfs 4 ,terwijl hij 1tje wel mooi genoeg vond . Nu zullen we hier - noodgedwongen - minder over hoeven te discussiëren dan anders het geval zou zijn, omdat 3 of 4 er naar alle waarschijnlijkheid gewoon niet voor ons is weggelegd. Ik denk dat ik nog wel heel graag voor een tweede zou willen gaan, maar ik vrees dat Nanaman niet meer zover zou willen gaan (en dan heb ik het vooral over emotioneel) als we nu hebben gedaan. Ergens ben ik al zoooooo blij dat ik nu waarschijnlijk toch mama mag worden na heel vaak gedacht te hebben dat het nooit zou lukken, dat ik nog niet echt verder kan kijken dan ons meisje. Maar mochten we gelukkig genoeg zijn dat we zonder al teveel stress en verdriet in de mmm een tweede zouden mogen krijgen, dan zou ik daar uiteraard met alle liefde voor tekenen!
Ik zou eigenlijk ipv IVF een IVM behandeling krijgen, en daar plaatsen ze er standaard 2 bij terug. En ik zag t al helemaal gebeuren. 2 van die pamperkontjes op een speelkleed samen, hihihi. Hebberig he? Ben blij dat ik niet de enige ben die heel stiekem zo denkt..
Heb er altijd 4 gewild en hoop vurig dat er nu nog 1 bijkomt,maar blijft het bij 1 dan ben ik ook tevreden.
Ik droomde er altijd van 3 kindjes te mogen krijgen, maar mijn vriend leek 2 wel genoeg. Nu ben ik al dankbaar voor dit wondertje, waarvan ik hoop dat het lekker blijft zitten en ons over 8 maanden mama en papa zal maken. We willen sowieso ook nog graag een 2e, daar zouden we ook wel weer de mmm voor in gaan. Maar als een 2e ons gegund is, zal het daar waarschijnlijk wel bij blijven... Al weet ik natuurlijk niet hoe het tegen die tijd is, het droombeeld van 3 kindjes blijft namelijk wel altijd in mijn achterhoofd aanwezig.
Wat een reacties...wauw! Ik herken het stiekem willen krijgen van een tweeling wel heel erg. Manlief en ik zaten laatst zelfs stiekem al te dromen hoe we dat dan gingen oplossen. Waar Siem dan zou gaan slapen en wie het 'kleine' kamertje kreeg! hihi...erg he?! Toch wel herkenbaar dus, dat de wens is bijgesteld. En ik heb ook heel erg het gevoel van mijn wens werd op een gegeven moment, toen bleek dat we de mmm in moesten, 1 kindje...en als dat gelukt was, dan keken we wel verder. En misschien idd, als ik er 2 zou mogen krijgen, dan zou ik misschien (en zeg heeeeeeeeeeel misschien) ook nog voor een 3e gaan...manlief vind dat ook erg leuk...Je gaat toch weer je grenzen verleggen, stom he?! Maar ik denk dat we het toch bij twee houden, ook gezien mijn gesteldheid! DREAMER!!!!! Ik zie dat je inmiddels al een dochtertje van 4 maand hebt!!!!!!!!!! Wauw!!!!! Gefeliciteerd! En als ook over pleegzorg, heel knap dat je dat er nog 'bij doet!' Mooie gedachte! Mol, knuf! Ik hoop dat je een goed besluit kan nemen. Eentje waar jullie helemaal achter staan! liefs
Dat had ik toen ook, twijfelde ook heel erg wat te doen, vond zo'n operatie wel eng. Dus na 2,5 maand rust toch besloten het te doen, 10 dagen later had ik een goede eisprong en 9 maanden later is Eva geboren. Ik hoop dat het bij jullie ook ongeveer zo zal gaan