Ja hoor, ze is lekker actief. Nope, het kan ook geen kwaad. Maar het verbaast me ook niet. Het zijn nergens van die protocollenneukers als in academische ziekenhuizen. Dat zeg ik al jaren . Alleen de wetenschap telt, de patiënt wat minder. Suus
Wij hebben ook meer namen bedacht maar komen steeds weer uit op deze . Wanneer heb jij weer pogingdinges? Of wil je er liever even niet over praten?
Klopt Juul, ik heb afgelopen weken ook wel twee echo's gehad om ff naar vruchtwater te kijken en zo. Maar dat waren geen groeiecho's. En om de week groeiecho is idd betrouwbaarder, schijnt. Suus
Ik ben nu weer begonnen met pillen voor een pogingdinges Laatste keer en dan... rust. ( en proberen een hoofdstuk af te sluiten)
Nee, maar je kracht zit 'm wat mij betreft juist daarin: dat je ondanks dat je je zo voelt, toch elke keer weer ertoe zet om andere dingen te doen, anderen te steunen, je af te leiden... Ik werk in de hulpverlening en er zijn nogal wat mensen die voor heel wat minder in zak en as gaan zitten. Dus daarom vind ik jou zo sterk, omdat je ondanks alle ellende toch elke keer weer jezelf daaroverheen zet. En dat leert niet iedereen hoor, van 'genoeg' ellende! Zou fijn zijn als je op een gegeven moment naar huis mag, maar dat zou ik zelf idd nu ook niet aandurven, in jouw schoenen. Maar zou fijn zijn als het op een gegeven moment wel kan en jij je daar dan ook OK bij voelt!
Groeiecho heeft idd vaker geen zin. Zelf om de week was de kleine hier de ene keer heel veel gegroeid en de keer er op weer veel minder. En dan nog het feit dat ze er vaak nog naast zitten. Hier werd uk geschat op 2800 met 40 weken, ze was 2950 met 38 precies....
Wij zouden ook een kleine krijgen onder de 6 pond. ( geen groeiecho overigens). Nou kk was echt niet licht ( wel klein)
Ja, dat is mijn manier om te overleven denk ik. En het is ook gewoon de realiteit, het leven gaat door en ik ben niet de enige met problemen. En als ik hier meiden kan helpen door mijn ervaringen te delen, dan voel ik ook wel de verantwoordelijkheid om dat te doen. Als ik heel veel meer had geweten in een eerder stadium was ik minder ongerust geweest, en had ik een paar missers van artsen voor kunnen zijn. Dat is wel mijn drijfveer, eigenlijk. En ja, ik voel wel dat ik steeds labieler word in het ziekenhuis. Nu lig ik dus op een kamer alleen, en dat is fijn. Ik heb best een goeie dag gehad. Maar het vervelende is dat Suusman er vanavond voor de tweede keer op rij door de dienstdoende verpleegkundige op is gewezen dat het bezoekuur maar tot 9 uur is (om even over negenen) terwijl ik wekenlang op een tweepersoonskamer heb gelegen en de mannen nimmer voor half elf vertrokken, en daar heeft nooit een haan naar gekraaid. Dan word ik daar zo boos om eigenlijk, want ik ben niemand tot last, ik doe braaf wat ze zeggen, en lig al twee weken plat op bed, zonder ook maar de gang op te mogen. En ons enige verzetje is 's avonds even een dvd'tje kijken op de pc, waar helemaal niemand last van heeft. En dan komt er zo'n regelneuker ons er even op wijzen dat dat dus eigenlijk niet mag na negenen. Terwijl het ook een aantal keer gebeurd is dat een van de buurvrouwen 10 man op bezoek kreeg, maar dat was allemaal prima, terwijl ik alleen nog maar kon janken van ellende omdat de drukte me te veel was. Normaal zou ik daar alleen maar pissig om worden, om zo'n verpleegster die het prettig vindt om even te laten weten dat zij de baas is, maar nu moet ik daar ontzettend lang en heel erg om huilen. Wat ik bedoel te zeggen, is dat je dit niet eindeloos volhoudt. Althans, dat het geestelijk gewoon echt zo waanzinnig zwaar is. Ik hoop een dezer dagen uitgebreid met de artsen te spreken, ook over een toekomstplan waarin ik thuis de ctg-controles krijg. Want we wonen niet een uur rijden van het academisch ziekenhuis, maar slechts 15 minuten. En zijn scherp en alert genoeg om meteen naar het ziekenhuis te komen als er iets misgaat. Ik zou nu nog niet naar huis durven, maar ik zie mezelf dit ook niet nog een maand volhouden... Suus
Groot gelijk, want dit houd je idd niet heel lang vol, zeker niet met jouw rugzak aan ervaringen! Sjonge, wat vervelend zeg, zo'n verpleegkundige! Kan Suusman daar niet even een gesprek over aangaan, eerst met de betreffende VPK en anders er een klacht over indienen? Helemaal als op andere momenten op meerpersoons-kamers het geen enkel punt was. Pff, kan me voorstellen dat je dan op een gegeven moment er helemaal doorheen zit zeg! Had ik al na mijn miskraam, toen er 's middags allemaal gezellige visite bij mijn overbuurvrouw kwam. O, en waarom lig jij hier? Ehm, ja, ik heb net een miskraam gehad... Maar lekker komen klagen hier hoor, als je erdoorheen zit! Dat lucht op, weet ik ook van het niet-slapen-clubje waar ik in klets. Tegenwoordig slapen onze slaapterroristjes wel aardig OK, maar toen het nog echt drama was, was het heel erg fijn om er over te kunnen klagen en weer even alles van je af te schrijven. Doen dus, helpt echt! (En daarna idd jezelf weer bij elkaar rapen, omdat dat nou eenmaal de enige manier is om overeind te blijven). Nou, ik zou zo graag een toverstokje hebben om alles goed te toveren, maar helaas werkt het leven niet zo Zal maar voor je bidden, dat kan ik wel Sterkte meis, ook vandaag weer! Gisteren is iig weer voorbij.
weer een dagje erbij Suus! Wat een rotverpleegkundige zeg, lig je alleen en dan gaan ze ineens regelneuken??? pemig zeg! misschien inderdaad even over praten. In veel ziekenhuizen mag de partner tot 2200 blijven. En jullie zijn niemand tot last, 10man bezoek daarintegen.... Hopelijk kan je inderdaad over een paar weken thuis lekker in bed liggen, of op de bank. Maar kom hier lekker klagen en van je af schrijven, dan kan je het vast langer volhouden. dikke knuffel! Miek
Suus , ik zie nu pas dat je vliezen zijn gebroken , wat erg .. Hopelijk hopelijk kunnen jullie het zolang mogelijk rekken , knufffffffffffffffffffffffff
Net echo gehad. Zeer weinig vruchtwater, net als de vorige keer, maar ze was heel goed gegroeid en wordt nu geschat op ruim 900 gram (was 650). Later deze week weer gesprek met neonatoloog en de gyn, als het goed is. Wanneer precies weten we niet. We hebben ook geklaagd over de verpleegkundigen. Maar even zien wat het oplevert. De arts was het wel met ons eens volgens mij. Naar huis kan ik op korte termijn shaken, wat ik al zei. Ze houden me zeker hier tot 30 weken omdat ik nog zo pril ben en de bevalling van prematuren heel snel op gang kan komen. Dat vinden ze dan te riskant. Ik zal daar van de week met mijn 'vaste gyn' nog eens goed over praten. Suus
Hè bah Suus, wat een vervelende verpleegkundige. Is het nou zo moeilijk om, wanneer je notabene in de zorg werkt, je in een ander in te leven?! Ik blijf me daarover verbazen, elke keer weer... Ik kan me voorstellen dat je dat gez**k er op dit moment niet bij kunt hebben. Wat fijn dat jullie meisje, ondanks het weinige vruchtwater, zo goed gegroeid is! Goed dat jullie deze week gesprekken hebben met de neonatoloog en de gynaecoloog. Ik hoop dat jullie dan wat meer duidelijkheid krijgen. Hoe gaat het met je man? Trekt hij het nog? Het lijkt me voor hem moeilijk om jou daar zo te zien liggen en niks te kunnen doen. Dikke knuffel en sterkte voor jou en je man!
Ha Noukje, ja knap he van de kleine, gewoon doorgroeien alsof er niets aan de hand is, lalalala! Suusman vindt het vooral moeilijk voor mij, en hij mist me thuis. Hij slaapt slecht. Waren we maar vast een maandje verder, en kon ik dan maar fijn met de baby in de buik naar huis... Suus
Hé Suus, wat een achterlijke verpleegkundige zeg! Daar zou ik echt van uit mijn dak gaan, bah. Dat ze zich daar nou druk om lopen maken. Fijn dat je meisje goed gegroeid is. Wonderlijk dat ze blijft groeien, met weinig vruchtwater. Meid, heel veel sterkte ook voor je man. Wil je je adres PB-en, dan stuur ik een kaartje!