Vandaag zat ik opeens te denken....onze meiden zijn van ons! Van mij als moeder en natuurlijk papa.. Maar eigenlijk zijn ze ook van opa en oma, en van mijn broer en mijn vriend zijn broer...is toch hetzelfde bloed. Alleen zie ik dat zelf nooit zo maar het is wel zo toch? Ergens moet je kinderen delen met diegene, zij zijn natuurlijk niet de baas maar zij mogen best 'iets' vinden. Ik heb straks natuurlijk ook mijn mening als het over de 'hopelijke toekomstige' kleinkinderen gaat. Maar ik ben dan best egoïstisch want ik zie de meiden als iets van ons en niet ook als iets van de rest van de familie (dichte familie dan he) Hoe denken jullie hierover?
Ik denk er hetzelfde over. Onze kinderen zijn van mij en mijn man, wij zorgen voor ze. Dat de overige familie toevallig ook familie is is allemaal leuk en aardig maar uiteindelijk hebben mijn man en ik voor deze kindjes gekozen en hebben zij er niks over te zeggen. Vind dat ook niet egoistisch.
bedoel je bijvoorbeeld wat betreft de opvoeding? Of dat je kinderen soms bij familie gaat slapen ofzo?
Tja, het is hoe je het bekijkt. Qua bloedlijn zijn je kinderen natuurlijk direct gerelateerd aan jouw familie en aan de familie van je man. Maar dat is iets anders dan recht hebben op mening over de opvoeding oid. Ik heb bloedlijn-relatie met mensen in mijn familie die ik amper ooit zie, dat kan. Ik zie een bloedlijn-relatie los van de sociale-familie relatie. Hier hebben grootouders zeker 'wat' in te brengen over hun kleinkinderen, maar mijn man en ik beslissen. natuurlijk zien zij onze kinderen ook als 'van hun'. Het zijn hun kleinkinderen, neven, nichten enz.
ben ik ook mee eens. Wij voeden onze kinderen op naar onze eigen normen en waarden (die je van huis uit meekrijgt en ook probeert mee te geven aan je eigen kinderen, maar dan op een andere manier). Als iemand anders een mening er over geeft, dan is dat zijn of haar mening. maar wij voeden onze kinderen op en niet degenen die een mening geeft.
Het ligt ook maar net aan de band die je hebt. Hier bepaalde familieleden die idd een bloedband hebben en nog eens redelijk dichtbij, maar in de praktijk lijken ze relationeel nog verder van ons af te staan als de kaassnijder van de AH.. dus ze hebben ook niks te zeggen en zijn ook niks 'van hun' in mijn ogen.
ik had het niet beter kunnen omschrijven. Ik kan me er ook erg kwaad over maken als bv de grootouders beslissingen voor mij gaan nemen. grrrrr
Onze kinderen zijn van ons, wij bepalen hoe we ze opvoeden en een ander mag daar best zijn of haar mening over hebben. Maar daar doen wij mee wat wij willen. Maar ik denk ook dat je je kinderen met sommige mensen makkelijker "deelt" dan met andere mensen. Ligt grotendeels aan de band die je zelf met die persoon hebt.
ja opvoeding idd.... maar dan tot een bepaalde hoogte natuurlijk want wij zijn gewoon de ouders... Slapen bij familie moet zeker kunnen..graag zelfs af en toe hahahah
Ja maar je familie is toch meer dan alleen familie? Nee zeker gaat niemand mij vertellen wat ik zou moeten doen...maar je kan toch best luisteren naar hun mening... Ik heb het dan echt alleen over oma en opa en tantes en ooms van de kinderen...niet de broer van pietje he.. Maar is misschien ook erg nederlands dat de familie verderaf staat?
Ook bij ons geldt: ONS kind, dus WIJ maken de regels. We hebben erg veel mensen 'van wie' Sil ook een beetje is (niet alleen bloedverwanten), maar die mogen naast een mening echt niet bijdragen in de opvoeding. Ik wil graag dat alle opa's en oma's ook echt de leuke rol hebben, dus hebben ze zich niet te bemoeien met hoe wij onze zoon opvoeden... Advies en meningen zal ik wel altijd aanhoren en indien ik er wat mee kan: fijn! Maar feit blijft dat ik/wij belsis(sen). Einde verhaal
Helemaal mee eens.. Er zijn verschillende ooms en tantes voor Esmee maar die hebben echt niet zo'n goede band met haar dan bijv een goede vriendin van mij. De band die ik en Esmee heeft met de betrokken personen is hierin dus ook belangrijk.
Zo denk ik ook hoor, mijn dochter is van ons! Hmm, kijk nu zeg ik ook nog mijn dochter en niet onze dochter.. Bedoel dus te zeggen dat ik daarmee zelfs soms een beetje doordraaf tegen over mijn vriend, we staan over het algemeen op 1 lijn qua opvoeding maar over sommige dingen hebben we ook onze verschillen.. Als mijn vriend dan iets doet wat mij niet aan staat dan is het 'ze is MIJN dochter en ik wil het anders'.. Heel slecht, ik weet t. Mijn vriend weet nu ondertussen ook dat als hij iets met onze dochter heeft, dat hij het dan tegen 2 moet opnemen dus ook tegen mij
Zo voelt het voor mij dus echt niet!! Btw, in de Belgische wetgeving is het zo geregeld dat grootouders via de rechter kunnen afdwingen dat zij hun kleinkind(eren) zien!! Gelukkig is dat in NL niet zo.
hier zijn de kinderen inderdaad van ons en van niemand anders. hij heeft zijn opa's en oma's niet nodig even als zijn ooms. klinkt heel hard. maar als mijn vader nu dood neer zou vallen voor mijn voeten stap ik er zo overheen net als mijn zwanger etc.
wij delen onze dochter met familie die natuurlijk ook graag tijd met haar doorbrengt, in die zin ben ik niet egoïstisch maar als het op de opvoeding aankomt dan voelen wij (papa en mama) haar het beste aan en laat ik me door niemand vertellen hoe het moet.
Het ligt heel erg aan de band denk ik. Ik zie mijn zus bijv heel weinig, de band met mijn schoonfamilie is nogal slecht te noemen. Ze kennen onze kinderen ook niet goed genoeg hiervoor.
nee dan is het ook anders... ik bedoel natuurlijk ook die mensen die dichtbij je staan en je wel een band mee hebt
slecht ben jij zeg Maar ook dat begrijp ik wel weer...zeker ben je niet precies hetzelfde als je man..hoeft ook niet natuurlijk...