nou lijkt wel mijn verhaal....mijn moeder was ook zo erg en nog wel wat erger schoonma is ook rustig en heb nooit problemen met haar
nee ze hebben opok niks te vertellen over regels enz..maar ze helpen wel gewoon mee met de opvoeding zeg maar.. En oma past ook en dag in de week op en ze slaapt er wel eens....is toch juist fijn dat ze een goede band opbouwen zo..
Mijn kinderen zijn van mij mijn man mijn ouders en mijn opa en oma. mijn man zijn ouders mogen er van genieten als wij er zijn. en zo ook de ooms en tantes. Zo erg aan mijn kant omdat ook die mensen het meest investeren in onze kinderen. denk dat dat wel mee weegt. en ik vertrouw hun dat ze onze kindjes kennen. en een bepaalde mening mogen hebben. maar betekend niet dat die altijd opgevolgd wordt.
Mijn kinderen zijn van mij in die zin dat wij de beslissingen nemen, beslissen hoe hun leven eruit ziet, wat wel mag en niet mag hoe we problemen oplossen ed. Tot 1jr ong zijn ze heel exclusief van mij daarna wordt ik makkelijker merk ik. Familie ed. mag ze natuurlijk lenen voor de gezelligheid, knuffels ed. dat is goed voor beide maar ook bij anderen wil ik dat mijn regels gevolgd worden. Ik deel mn kinderen ook veel makkelijker met mensen waarbij ik voel dat ze dat respecteren. Met zo'n houding van ieder heeft zn eigen regels en bij opa en oma mogen heel andere dingen of gaan de dingen heel anders heb ik moeite.
Mijn zoontje is vooral van zichzelf en wij hebben het voorrecht om voor hem te mogen zorgen. Iedereen die denkt een nuttige bijdrage te kunnen leveren aan zijn opvoeding, mag dit met ons delen maar wij nemen de uiteindelijke beslissingen.
mmmm mijn kindjes zijn van mij en mijn vriend niet van opa en oma ,tantes en ooms of zusjes en broertjes nee van mij en mn vriend hi hi ik en hij hebben ze gemaakt daar waren hun toch niet bij haha dus ben het helemaal eens dit zijn mijn en zijn kindjes en voor de rest van niemand mijn schoonmoeder zegt wel eens ze zijn ook van mij ik zeg dan nou sorry jij hebt de tijd gehad kwa opvoeden en bemoeien nu is het mij en zijn tijd en niet die van jou
De kids zijn van ons. Wij hebben voor ze gekozen , en zorgen voor ze. Dag in en dag uit. Ik zie de kids van mn zwagers en schoonzussen ook niet als van ons. ook niet een stukje. Egoistisch? Nee tuurlijk niet. We houden ze verder niet van iedereen weg en familie is ten tijden welkom.
mijn kinderen zijn mijn trotse bezit.... alleen niet mijn eigendom..... MAAR..... ik kan ook niet tegen dat familieleden (lees: schoonmoeder) net doen of ze van haar zijn..... een van de grootse fouten dat ik haar bij de eerste bevalling had... waardoor het ook "haar bevalling werd".... tenminste als je haar hoorde praten tegen familie die op kraamvisite kwam.. verder zei ze in het begin geregeld : mama tegen mijn oudste zoon (over zichzelf...)... (begrijp niet hoe je je daar in kan vergissen!!) Nee.... wat dat betreft zijn het wel MIJN kinderen....
Onze kinderen zijn van mijn man en mij, wij voeden hen op op een manier die voor ons gevoel de juiste is. De familie mag van onze kinderen genieten, maar beslissingen nemen doen we zelf! Er is eigenlijk ook niemand die zich bemoeit met de opvoeding van andermans kinderen in onze familie. Gelukkig
Hmm mooie vraag en goed om eens over na te denken ik zit wel eens met het volgende: ik heb een stiefzoontje en een eigen dochter met mijn man, ik kreeg verkering met mijn nu man toen hij net 2 was dus ik heb net de babytijd niet meegemaakt (wel van een afstand...) maar de rest allemaal wel en hij voelt voor mij ook niet anders dan mijn eigen dochter... Maar het gekke is dat ik veel plichten (uit de wet) naar hem toe heb maar absoluut geen enkel recht... Verder ging vorig jaar mijn zwager trouwen en werd mij nu schoonzusje dus automatisch de tante (en dus familie) van mijn stiefzoontje... Eigenlijk is zij voor de wet meer familie van hem dan dat ik dat ben terwijl hij hier de helft van de week woont... Toch wel raar... Maar ja overigens is hij heel blij met zijn zusje en heb ik nu toch via een omweg een 'bloed' band met hem via zijn zusje en dan zijn vader zeg maar ... Maar toch gek, ik ben de moeder van zijn zusje... Nou ja weet niet of jullie het snappen maar daar zit ik wel eens mee... Verder ff echt on topic, mijn dochter is (als je mn stiefzoontje niet meerekend) het eerste kleinkind van mijn ouder en de eerste kleindochter van mijn schoonouders je merkt dan wel dat ze toch graag hun mening over bepaalde zaken geven . Ik vind het overigens niet erg hoor geen problemen mee
Wij bepalen hoe we het doen, wij nemen de beslissingen, maar we respecteren het ook als mensen (die dicht bij de kinderen staan en ze echt kennen) hun mening met ons delen.
over eigendom enz waar sommige het hier over hebben...dat bedoel ik ook niet ermee he.... @Fee je kunt het toch adopteren? Zoiets heeft mijn broer ook gedaan bij zijn stiefzoon
Op dit moment zie ik alleen maar dat ik en mijn vriend ouders worden.. Maar omdat het voor de eerste keer is dat mijn ouders opa/oma worden.. zie ik dat ook wel heel erg. Mijn stiefouders (nieuwe vrouw van vader/nieuwe man van moeder) mogen opa en oma genoemd worden, maar dat zie ik dan absoluut weer niet als bloedverwant. Mijn broertje en zusjes zijn ook nog heel jong, dus hun zie ik ook niet echt alsof ze oom/tante worden van de kleine. Ja nu je er over nadenkt echt heel vaag. Het is misschien ook dat ik mijn 'kadokind' .. oudste van mijn vriend.. nog niet zovaak heb gezien.. maar ik kan mij ook niet voorstellen dat ik daar echt van kan houden..
In principe ben ik de moeder en is mijn vriend de vader en bepalen wij volledig hoe wij onze kinderen opvoeden. Maar op de een of andere manier....als mijn moeder zich met ons bemoeit heb ik heel erg de neiging om me bezwaard te voelen en naar haar te "luisteren" als het gaat om onze zoon. Ik voel me dan soms echt nog zelf een kind. Heel irritant!
ja cherryaden herkenbaar hoor... Maar je voelt je dan gelijk alsof je aangevallen wordt alsof je het niet goed doet, tenminste dat heb ik... Nu kwam mijn moeder niet echt met goede tips ...