Ik schaam me het te moeten zeggen want het voelt zoooo ondankbaar... Maar ik vind het maar niks om mn buik zo te moeten zien groeien! Natuurlijk neem ik het ook wel voor lief en ik weet dat het voor het goede doel is! Alles om ervoor te zorgen dat ons meisje gezond ter wereld komt! Ook ben ik me bewust van al die vrouwen die maar wat graag moddervet zouden willen worden om maar een kindje te kunnen krijgen... Maar buiten deze wetenswaardigheden... mag ik dan toegeven dat ik het sinds een paar weekjes helemaal niet zo mooi meer vind? Dat ik me kapot schrik als ik zie dat ik in 1 week tijd maar liefst 1,5 kilo ben aangekomen?!! Zonder me nou te buiten te eten aan ongezonde rommel?? Dat ik bang ben voor striemen? En dat ik bang ben dat ik nooit meer in proportie kom na de bevalling?? En dat ik er van baal dat die buik nu 3x zo hard gaat als bij de eerste?? Terwijl hij nu ook 3x meer in de weg zit dan destijds toen ik nog geen peuter had rondrennen?? Ps: ik zal mezelf nooit uithongeren ofzo hoor!! Maar ja... moest t gewoon effe kwijt...
Vind het helemaal niet vreemd dat je je daar zorgen over maakt. Doen we dat niet allemaal? Ik wel in ieder geval. Maar wat je aankomt is geen vet!!!!! Ik ben nu al veel te zwaar ben bang dat ik na de bevalling niet meer terug kom op mijn oude gewicht (of het liefst nog heel veel minder) en dat ik verander is een zeekoe. Maar ja, wat kunnen we er nu aan doen? Gezond eten, blijven bewegen en anders zou ik het ook niet weten. En na de bevalling veel sporten.
Ik vind het niet erg dat mijn buik groeit (of nou ja, is gegroeid, hij gaat nu hopelijk niet meer zo hard ), maar ik maak me er ook wel eens zorgen om of ik ooit mijn oude kleren nog ga passen, of dat ik ze beter in de zak van Max kan doen en een nieuwe garderobe in een maatje groter kan aanschaffen. En waar mijn buik bij de zwangerschap van Ayla ongehavend uit de strijd is gekomen is dat nu helaas wel anders. Ik heb al een aantal striemen te pakken . En ja, daar baal ik ontzettend van. Aan de andere kant probeer ik het wel te relativeren: ik heb altijd in maatje 34/36 gepast, maar als ik na 2 kinderen gedragen en gebaard te hebben in krap 2 jaar tijd uiteindelijk weer in een maat 38 pas denk ik dat ik ook nog best tevreden mag zijn. En die striemen....tja, het is en blijft kut natuurlijk dat ze er zitten, maar ik kan ze niet wegtoveren dus dan kan ik ze maar beter accepteren dan er helemaal over in zak en as te zitten. Maar goed, dat relativeren gaat de ene dag natuurlijk ook een stuk beter dan de andere ...
Owww, gelukkig! Ik ben gewoon een beetje ijdel denk ik, ook ik had altijd maatje 34/36. na de eerste paste ik ook nog goed in 36 maar buik is nooit meer plat geworden, vind ik ook niet erg, ik eb er wat moois voor terug gekregen! Maar nu met de tweede zwangerscap groeit t nog veel sneller allemaal. tot nu toe alleen mn buik, maar mijn ervaring is dat het in de laatste weken helemaal hard zal gaan!! Wordt wrs dus nog veel erger?! En idd: tis ook niet veel vet maar vooral baby, vruchtwater, placenta, vocht en ook wat reserve vet, dat laatste probeer ik maar zoveel mogelijk te beperken door gezond te eten en bij extreme trek een boterham te pakken ipv snoep. Maar als ik mn buik nu zie kan ik me niet voorstellen dat die ooit weer een beetje plat zal gaan worden!!
Ik had voor t eerst sinds lange tijd een platte buik.. dat waren de eerste weken van mijn zwangerschap.. en paste toen net in maatje 38.. ik geef t wel de tijd om terug in vorm te komen ben nl ook veel spiermassa kwijtgeraakt.. Dus wordt goed sporten en eiwitrijk eten..
Oh ik ben helemaal jaloers op jullie. Maatje 34/36/38. Daar krijg ik waarschijnlijk niet eens mijn been in!
haha buiten het feit dat ik ook jaloers ben: ik dacht vanmorgen ineens: oh my ik wordt straks DIIIIIK!!! wel leuk dik natuurlijk maar toch!
Dat heb ik ook hoor. Ik ben hartstikke blij met mijn zwangerschap, maar ik ben nog maar een weekjes en ik lijk wel 3 maanden. Vooral lastig als je omgeving het nog niet mag weten. En straks als ik écht mag showen met mijn buik, dan vind ik het niet zo erg meer. Maar na de bevalling wéét ik dat ik weer ga stressen om zo snel mogelijk weer in mijn oude broeken te passen.
ik ben na mijn 2e ruim 30 kilo afgevallen, ik weet dus dat het kan, maak me er nu dus geen zorgen meer om. Tuurlijk baal ik als ik in de spiegel mijn dikke gezicht zie, maar goed, het is laaang niet zo erg als bij mijn 2e, en nu zit er ook vast wel een kilo 25 extra aan...
Die buik vind ik niet zo erg.. Eigenlijk (nog) wel leuk en ben ik er trots op.. Ik ben absoluut niet dik of stevig van mezelf, maar een strakke buik had ik ook niet. Nu durf ik eindelijk in strakke truitjes.. Nee, ik lig meer wakker van mijn kont.. Daar zit toch geen kind in..? Waarom moet die dan zo hard meegroeien..
ach meid, ik voel me net een opgeblazen walrus! Dus nee aantrekkelijk voel ik me niet tijdens de zwangerschap. Waarom zou ik, ik heb overal puisten, mn haar is als stro. Overal zie ik de aderen lopen, krijg striae op mn buik benen en borsten en mn buik zit zo in de weg dat het erg lachwekkend is als ik iets over mn voeten of benen aan moet trekken of ze schoon/droog moet maken. Maar me zorgen maken? Nee hoor echt niet. Het hoort er nou eenmaal bij. De prijs die je moet betalen voor zo'n wonder. Ik baal er wel van hoor zeker nu ik ook bekkeninstabiliteit heb en zoveel pijn heb overal. In het ziekenhuis zei ik nog: het is dat er zoveel risico aanvast zit anders leek me zo'n vroeg geboorte helemaal niet zo vervelend Maarja er zit zoveel risico aan verbonden voor de kleine knul dat deze moeder doorzet tot het einde om hem gezond en wel op de wereld te kunnen zetten! Je taak als moeder zijnde...
Wat fijn om jullie stukjes te lezen en te herkennen! Ik ben inmiddels 19kg aangekomen en ik groei al weken met 1kg per week erbij Ik kan niet veel meer bewegen en eet soms uit verveling dingen die misschien niet zo handig zijn. Ik weet dus dat het baby, vruchtwater, placenta, extra bloed en vocht is wat ik ben aangekomen, maar zeker ook een heleboel vet en of dat er allemaal weer afgaat na de bevalling??? Het liefst zou ik zelfs nog 5kg onder mijn start gewicht uitkomen, want net voordat ik zwanger was wilde ik die 5kg al afvallen. Wie van jullie gaat er aan de shakes / dieet of iets dergelijks? Of vertrouwen jullie erop dat het na de zwangerschap (voor het grootste deel) vanzelf wel goed komt door bijvoorbeeld borstvoeding geven en waarschijnlijk weinig tijd hebben om te eten? Groetjes, Caitlin
zo ik heb dat gevoel ook heel erg heb altijd 60 kilo gewogen en nu weeg ik 66 kilo en ben bijna 20 weken zwanger. Begon gewoon laast te huilen omdat ik nooit over de 60 kilo hebt gewogen vindt dit zo erg. Ik ben erg blij met mijn buikje hoor echt .......maar dat ik aankom ben ik echt niet blij mee. gelukkig hebben meer vrouwen dit voel me anders echt zo slecht. Dit is ons eerste kindje en ik weet nu al dat ik niet voor de 2de ga.
Maar toch niet om het aankomen???? Nee, ik baal ook hoor.... bij de eerste kwam ik niet boven de 65 kilo, maar ik zit nu al op 60 en moet nog 12 weken!! En nu met 1,5 kilo per week..... ( by the way: aantal kilo's klinken weinig, maar ik ben heel klein van stuk hoor) Gelukkig heb ik nog geen dikke voeten, enkels, armen of wat dan ookm, maar mn gezicht is wel voller. Verder zijn mn heupen ook een stuk breder geworden ( komt dit goed?? En mn borsten zijn inmiddels cup E ( nou echt geen porum bij zo'n klein lijf!!) Mn buik staat zo strak... hoop echt dat er straks geen hoop rollen overblijven!! Er zal hier ook best wat vet aanzitten want heb gewoon echt veel honger, ook al eet ik dan extra brood ofzo... het schijnt dat je maar slechts 200 cal extra nodig hebt? Ben helemaal niet van het dieten, daarvoor hou ik teveel van lekker eten. Maar misschien dat ik wel een crashdieetje doe als het weken na de bevalling nog drama is??
Ondanks dat ik ook heel graag alle zwangerschapskilo's (+ 3 kilo extra) kwijt wil na de bevalling zou ik nooit aan de shakes en/of een crashdieet gaan. Is gewoon hartstikke slecht voor je lichaam en ik ben persoonlijk ook wel van mening dat als je gewoon gezond en niet te veel eet én erbij sport en je valt op een gegeven moment niet meer af, dat het dan gewoon niet meer de bedoeling is. Ik denk dat het dan een stuk gezonder is om gewoon je nieuwe lichaam/gewicht te accepteren dan maar krampachtig te proberen je oude gewicht te bereiken. Na de zwangerschap van Ayla ben ik ook weer op mijn oude gewicht gekomen door gezond te eten, niet (te veel) te snoepen/snacken en te gaan hardlopen.
Ben het wel redelijk met je eens. Bij mn zoon paste ik na 2 weken wel weer in mn oude spijkerbroeken. Gewoon door er niks voor te doen of te laten. Ja, je hebt wat minder tijd om te gaan snaaien uit verveling maar meer kan ik niet bedenken, gaf niet eens borstvoeding! Nu, echter heb ik al een buik ter grootte van zo'n 34 weken bij mn oudste. Kan me echt niet voorstellen dat dat weer snel terug rekt of wat dan ook. En sporten???? Wanneer zou je dat moeten doen dan met een pasgeboren kleine en een peuter? ( is ook een stukje motivatie hoor, ik vind er ook gewoon geen klap aan haha). Daarom zou ik een shake ofzo nog wel overwegen mocht er na een aantal weken echt nog een hele grote rol hangen...
Na mijn zwangerschap van Ayla heeft het ca. 6 maanden geduurd voor ik weer op mijn gewicht van voor de zwangerschap was. Sporten deed ik als mijn man thuis was, na het avondeten dus, en op zondagochtend. Ik ben toen 3x in de week gaan hardlopen. Ik vond het heerlijk, terwijl ik echt een sporthater ben. Lekker even weg van huis en mijn hoofd leeg maken.
Herkenbaar hoor!!! Ik denk dat je na de bevalling al wel een deel kwijt bent, daarna in de kraamweek en de weekjes die daarop volgen gewoon gezond eten (geen dieet) je lichaam moet weer wennen aan de situatie, ik denk dat je dan al een hoop kwijt bent. Na 6 weekjes mag je weer gaan sporten, mocht je daarna nog niet tevreden zijn, kan je altijd nog wat strenger voor jezelf worden, mits je geen borstvoeding meer geeft. Ik denk dat het laten van snoepen al een hoop uitmaakt!