Wat supergoed van je dochter!! Wat zal je trots zijn! De ouders van mijn vriend hebben het ook gedaan. Mijn vriend is behoorlijk artistiek en wilde dolgraag naar de kunstacademie. Als ik zijn tekeningen en ontwerpen zie zou hij dat ook echt goed gekund hebben. Maar zijn ouders vonden dat maar buitennissig en hij is naar de zeevaartschool gegaan. Hij was in eerste instantie vooral op mbo niveau georienteerd, terwijl achteraf blijkt dat hij het IQ voor universiteit heeft. Door lang doorleren heeft hij HBO+ gehaald, maar hij voelt het nog steeds als een gemis dat hij de kunstacademie niet is gaan doen. En nu wordt het zo moeilijk om een inkomen te missen en alsnog een opleiding voor hem te betalen. Ik snap zijn ouders wel, maar vind het zo verkeerd om voor je kind beslissen... Ik denk dat wij Fay gaan uitleggen dat ze alles mag studeren/werken wat ze wil, maar dat wij rond haar 24ste wel de geldkraan dichtdraaien en ze dus zelf voor haar geld zal moeten werken. Ik zou haar stimuleren om eerst een de wereld de ontdekken voor ze gaat studeren/werken, maar uiteindelijk beslist ze zelf. (Dat zeg ik nu trouwens wel heel makkelijk. Ze is 7 mndn dus ze kan nog niet echt aangeven dat ze er anders over denkt.. lekker makkelijk )
Mijn moeder zei ook altijd dat ik moet doen/laten wat ik wil zolang ik maar gelukkig ben. TOTDAT ik een bepaalde keuze maakte waar ze niet achter stond... En dat ook duidelijk liet merken met alle gevolgen van dien. Ik ben het overigens helemaal met Umm85 eens.
Ik zou ze motiveren te gaan doen wat ze echt leuk vinden! Dat vind ik zooo belangrijk. Maar ik vind het wel belangrijk dat ze een zo goed mogelijke opleiding gaan doen. Als dat voor hun MBO is is dat absoluut prima hoor, maar als ze meer kunnen zal ik ze wel proberen te motiveren om een hoger niveau te bereiken. Ik heb zelf meegemaakt hoe lastig het is zonder dat ene papiertje. Net als met sport zou ik het ook niet erg vinden als mijn dochter op voetbbal zou gaan ofzo en mijn zoon op dansen ofzo.. Als hun het leuk vinden is het prima.
Zegt dit genoeg?: Alles mag je worden Het springzaad knapt, de brempeulen knappen open en jij ligt er in je wieg als een popelend boontje bij. Alles mag je worden van mij: zeeman, boswachter, archeoloog. Of - als je leven ingewikkelder loopt - gesponsord ontdekker van aangroei werkende stoffen voor scheepsverf, alleenstaand paddestoelenfotograaf, pacht- en beestenlijstenonderzoeker van verdwenen Drentse keuterijen... Behalve ongelukkig. Beloofd? (Erik Menkel)
ik heb niet alles gelezen. ik ben zelf lasser, profielslijper en monteur geweest. en mijn vader was er maar al te trots op hoor. mijn kinderen moeten het echt zelf weten. waar ze gelukkig mee zijn
In de 'kringen' van mijn ouders/familie is het de gewoonste zaak, dat de vrouwen echte vrouwen beroepen kiezen. Lekker ouderwets dus. Zo hadden ze voor mij dus uitgestippeld dat ik de verzorging in zou gaan. Helaas voor hen, trok en trekt de verzorging mij totaal niet. Ik wilde op me 16e motorvoertuigen techniek gaan doen, ik wilde automonteur worden. Heb daar mega veel heibel om gehad, maar ik ben tot op de dag van vandaag blij dat ik doorgedramd hebt, (en zoals ik ergens in het begin ook al schreef) ben nu automonteur!
Val je mij lastig dan. Ik gaf alleen mijn persoonlijke mening wat jij doet moet je gewoon zelf weten. Ook ik heb een gemixte relatie. Mijn vriend is volbloed hindoestaan. Maar daar in tegen respecteer ik het van hem maar ik ga er niet voor de volle 100 in mee want ik ben en blijf Nederlandse in mijn hart zonder dat ik mijn partner te kort doet. Maar ik blijf wel bij mijn eigen cultuur met de mix van de andere partner. En dat is mijn keuze. Mijn partner respecteerd dat! En ik respecteer hem. P.s ik neem aan dat het bij jou ook zo is.
arggg, daar krijg ik als docente in het VO altijd de kriebels van... Iemand heeft een bepaald niveau of niet... het liefst een hoger diploma dan mbo zit er gewoon voor heel veel mensen niet in... (65% van de nederlandse kinderen zit op het vmbo, op de havo zit ook nog eens 5% dat daar qua niveau te hoog zit) Tuurlijk mag je van je kind vragen zijn uiterste best te doen op school maar meer verwachten dan ze aankunnen niet... Een deel van de mbo-ers belandt daarna op het hbo en redt het daar, het grootste deel haakt daar voortijdig weer af.
Mijn kinderen mogen helemaal zelf weten wat ze willen gaan doen. Al zal ik denk ik wel sturen daarin want er zijn nou eenmaal beroepen waar nauwelijks werk in is bijv. Maar als het nou echt de droom zou zijn om dat te doen, prima! Mijn oudste twee hebben nog niet echt een idee wat ze willen worden (oudste wordt 12, de 2e is net 10). Wij hebben natuurlijk wel een idee van wat bij ze zou passen maar dat moeten ze zelf ook maar vinden hè Ik heb door mijn situatie (op mijn 18e een kind) niet de studies kunnen doen die ik heel graag wilde, en dat vind ik soms wel eens jammer... Zo had ik graag arts willen worden, ben ook twee keer ingeloot maar heb het uiteindelijk niet gedaan omdat ik als alleenstaande moeder dat niet zou kunnen rondbreien... (avondcollege's 24u's diensten etc) Als ik niet was ingeloot had ik culturele antropologie willen doen, maar dit werd door mijn ouders afgeraden omdat het een studie is waar je op zich niet heel veel mee kan, dan zou je nog weer een aanvullende studie moeten doen. Dus ik ben uiteindelijk HBO-V gaan doen, later gestopt ivm BI en daarna de lerarenopleiding. Ik sta nu 8 jr voor de klas en merk nu dat daar mijn hart toch niet helemaal ligt. Het is leuk, maar ook ontzettend vermoeiend en ik heb me/cvs dus niet altijd een goede combi.
me too, zo wil mijn dochter 2 opleidingen doen op mbo nivo. krijg ik steeds de vraag waarom 2 waarom niet door naar hbo. ja, uuuhh...omdat ze dat niet aankan misschien? als zij dit wil op mbo nivo, dan wil ze dit. (en ik weet dat ze het kan) het moet wel een beetje leuk blijven voor d'r.
Dat lastig vallen bedoel ik anders. Dat niemand last zal hebben van mijn keuzes, dus jij bijv ook niet. Mijn man is Turks maar dat staat los van mijn mening. Ik ga niet mee in zijn cultuur en heb er ook niks mee. Ik ben een Nederlandse moslima en blijf zeker Nederlandse in hart en nieren. Ik volg dus wel een religie, maar geen cultuur en baseer dus mijn mening op mijn religie en deze schrijft voor dat er bepaalde omgangsvormen zijn tussen mannen en vrouwen.
Later als mijn meisje groot is... Hoop ik dat ze met voldoende zelfvertrouwen in het leven staat om haar eigen keuzes te maken en haar eigen dromen na te streven. Ik hoop dat ze eigenzinnig genoeg is om haar eigen pad te kiezen, maar verstandig genoeg om te luisteren naar goed advies. Ik hoop dat we haar voldoende kunnen meegeven om zelfstandig te zijn als het kan en hulp te vragen als het nodig is... Sturen in opleidingsniveau of beroepsrichting zal ik nooit doen (is bij mij gedaan... ik moest zo nodig naar de uni omdat ik er de hersens voor had, maar had tot de dag van vandaag liever een veel leukere HBO-opleiding gedaan) zolang ze haar keuzes kan beargumenteren (met meer dan: 'dat is lekker makkelijk' of 'dat doen mijn vriendinnen ook') Persoonlijkheid en seksuele voorkeur vind ik niet eens een discussie waard (maar dat ik MIJN mening)... natuurlijk accepteer je dat, wat het ook is...
Ze moeten natuurlijk doen wat ze willen. Ik heb het liefts dat ze niet op de vrachtwagen of de metaal ingaan. Ik zie mijn zoon eigenlijk liever een mannenberoep doen in de zorg ook liever niet maar een of andere arts vind ik dan weer niet erg. (geen vk) ach ik kan wel even doorgaan maar het is hun keuze.
Ik wil vooral dat ze iets gaat doen waar ze voldoening in vindt en energie van krijgt. Niet dat het zo'n zuur mens wordt dat elke dag met tegenzin gaat werken. Ik eis maar één ding: dat er - naar vermogen- een opleiding wordt afgerond. Wat voor één moet ze zelf kiezen, maar dat ze wél een diploma heeft. Niet dat het mij uitmaakt, maar in deze wereld tellen papiertjes nu eenmaal vaak méér dan je werkelijke competenties. En wat voor werk geldt, geldt ook voor andere dingen, zoals de liefde. Zou me niets bommen als ze met een vriendin thuis kwam. Als ze maar wél gelukkig is.