Daar ben ik het wel mee eens, je kunt een hond dat allemaal aanleren om rustig te blijven bij spelende kinderen, heb ik ook gedaan bij alle twee de honden die we hebben gehad ( en eentje heb ik nog steeds) en als de kinderen te druk worden voor haar doen loopt zij gewoon weg. Dus een kind kan gerust kind zijn en een hond hond, het is ook een stukje socialisering van zo'n dier. Kinderen \ijn onvoorspelbaar maar een hond kan dat net zo zijn als je niet op de signalen let, het allerbelangrijkste is nog : LAAT KIND EN HOND NOOIT ALLEEN!!
Lekker makkelijk om te zeggen dat je je mond moet houden als je zelf geen kinderen hebt in een bepaalde leeftijd. Dan sla je in mijn geval behoorlijk de plank mis. Geeft niet. Kan ik wel hebben
Nee dat beweer ik niet maar ik kan me voorstellen dat je voor jezelf die gedachte hebt gevormd naar aanleiding van hetgeen in schreef. Daarin ben ik niet helemaal volledig geweest denk ik waardoor je onbegrip is ontstaan en ik lees verderop dat het ook bij anderen het geval is. Wat ik bedoel is dat er nog veel werk aan de winkel is in NL of waar dan ook ter wereld in hoe mens en hond met elkaar om zouden moeten gaan. Dat zowel ouders als kinderen weten hoe honden denken en dus ook handelen en dat bepaalt gedrag zoals bv rennen bij honden of het in de mand gaan liggen bij een hond gevolgen kunnen hebben waar niemand op zit te wachten. Hopelijk begrijp je nu beter wat ik bedoel. Mocht dat niet zo zijn zal ik zeker proberen het verder te verduidelijken.
@rennende honden: Wij zijn al van kindsaf aangeleerd om niet te gaan rennen/rennend spelen op het erf van grootouders wanneer de hond los is. Wilden we wel zo gaan spelen, dan zetten ze de hond even apart. Ook bij onze hond zie ik dat: rennen = spelen. en dat is niet altijd even handig als je midden in je spel zit.
ik denk zal ik er iets van zeggen. ik besloot net om het niet te doen, het heeft immers toch geen zin , maar je was me voor. nu gaat het inmiddels al over kinderen die ook niet zouden mogen rennen, man man man.
Ik vind het ook een beetje ver gaan dat kinderen niet zouden mogen rennen met honden in de buurt. Al denk ik wel dat het goed zou kunnen zijn als (zeker angstige) kinderen weten wat ze moeten doen als er een hond achter hun aan komt. Dit maakt kinderen al een stuk zekerder. Hoe vaak ik niet zie dat kinderen gillend weg rennen voor een hond die op strand aan het spelen is. Dat lijkt me voor die kinderen ook niet echt plezierig spelen.
Leer mijn zoontje ook om eerst te vragen aan de eigenaar of ie de hond mag aaien. Als de eigenaar ja zegt dan zeg ik nog tegen mijn zoontje dat ie het ook aan de hond moet vragen. En met vragen bedoel ik dan dat ie de rug van zijn hand toesteekt naar de hond om te laten snuffelen. Draait de hond weg dan wilt ie even niet aangehaald worden. Maar snuffelt ie en komt ie naar hem toe dan wel. Want als eigenaar zijnde kan je wel toestemming geven dat een kind je hond mag aaien. Maar je hond moet dan ook nog wel willen. 'n hond kan ook wel eens zijn dag niet hebben. Of pijn hebben waar je als eigenaar 'nog' niks vanaf weet ( net ergens ingetrapt ofzo )
Heel verstandiig! Dat geeft de hond ook de vrijheid om het niet te willen en dan weg te kunnen draaien
Ik weet zeker...dat als sommige meiden hier, dezelfde ervaring hebben gehad als ik. Dat je dochter zodanig in dr oor/hoofd is gebeten, dat ze paar flinke wonden heeft en er littekens aan overhoud, hun reacties anders zijn... En ja, ik ben opgegroeid met honden..en ja mijn ouders hebben mij geleerd respect te hebben voor ouders...en ja, ik op mijn buurt weer aan mijn kinderen. Ze mogen niet aaien, zonder toestemming etcetcetc...en nee ze was ook niet alleen met de hond. En toch is het gebeurd. Geloof me, dat je instelling dan veranderd. En nee, ik heb geen hekel aan honden nu, we hebben er zelf een en ik ben dol op haar en haar mede-honden.
Ho stop!! Je leest wat je wilt lezen maar lees even terug. Er wordt NERGENS door NIEMAND in dit topic gezegd dat kinderen niet mogen rennen bij honden.
Heb erg lang op mn handen gezeten Heb 3 jaar lang groep 7 gehad. Kinderen van 10/11 jaar.Genoeg referentiekader dus. Deze kinderen worden verantwoordelijk genoeg geacht om zich veilig in het verkeer te begeven en daarin goede keuzes te maken. Ze leggen dus een verkeersexamen af. Ook maken ze een entreetoets, die voor een gedeelte meebepaalt wat de richting naar het VO wordt. Nu heeft een verkeersexamen of entreetoets niets met de omgang met honden te maken, maar zegt wel iets over wat je van een kind van die leeftijd kan verwachten. Ik vind dat je van een kind van 10 jaar zeker mag verwachten dat het weet dat het niet zomaar een hond mag aaien. Pnirmal, ik wl ook nog even kwijt dat ik jouw reactie erg onnodig verbaal agressief vind... Erg vervelend voor TS *gaat weer netjes op haar vingers zitten*
Dan voel je je verkeerd aan gesproken want als je leest vertel ik er bij die niet met die leeftijds groep gewerkt hebben ect ect. Dat ze die dingen moeten kunnen wil niet betekenen dat ze de kinderelijke onschuld kwijt zijn of wil je dat dan ook weer leggen? En agressief valt wel mee toch ik schoot uit me slof om een reactie. Ik val verbaal verder niemand aan. Maar weet je we komen er niet uit. Ik als moeder van een jongen van 10 jaar weet gewoon dat hij die onschuld nog bezit.. Van de week was hij bij me zusje ze steken samen over en uit zijn kinderlijke onschuld nog stak hij bijna pardon over. En ook hij weet alle verkeers regels maar kan soms nog zo ontzettend inpulsief reageren. Je hebt tien jarige die het wel kunnen maar je hebt er ook bij die nog dat niet hebben waar onder mijn zoon
Kijk, dit vind ik een prettige reactie. Je legt het goed uit. Je praat vanuit je moederrol en neemt het begrijpelijk op voor je zoon. Zo begrijpen we elkaar weer een stukje beter
@Wendelaa: ik snap je reactie niet helemaal. Ben jij door een hond gebeten, of is je dochter door een hond gebeten? Ik ben zelf als kind zijnde 2x door een hond gebeten, 1x toen ik een jaar of 5 was. Ik wilde de bouvier van mn oma knuffelen, alleen had dat dier enorme pijn op dat moment. Dus heeft hij me in mijn voorhoofd gebeten. De halve familie zat erbij toen het gebeurde, de hond had nooit eerder gebeten. Maar toch heeft niemand het die hond kwalijk genomen. De 2de keer was ik een jaar of 10 en zo stronteigenwijs dat ik een vreemde hond wilde aaien zonder het te vragen. Deze hond heeft mij vrij hard in mijn hand gebeten. Ook dat heeft niemand de hond kwalijk genomen. Ik wist immers dat ik het eerst moest vragen en dat heb ik zelf niet gedaan, eigen schuld dikke bult (of zere hand in dit geval). Ik ben door deze voorvallen niet bang voor honden geworden, integendeel. Maar ik respecteer ze wel, en ik heb nooit meer zonder te vragen een hond geaaid. En mijn moeder heeft ook niet panisch gereageert, ook niet nadat ik in mijn hoofd ben gebeten. De hond heeft daarna ook nooit meer gebeten en heeft zelfs nog bij ons gelogeerd. Dus het is ook maar net hoe ouders er mee om gaan. Mijn ouders hebben trouwens allebei niets met honden, ze zijn er niet bang voor, maar zullen zelf nooit een hond nemen. Ik mocht mijn eerste hond toen ik 18 was en heb er altijd zelf voor gezorgd en mee getraind.
@Jenala, nee mij dochter is toen door de hond van mn ouders gebeten. Die hond deed nooit een vlieg kwaad....heeft haar altijd beschermd, andere honden mochten zelfs nooit in haar buurt komen. Toen ze m een knuffel wilde geven, viel hij jaar echt aan. Ze liep erop af en mijn ouders (die paste toen op) wilde haar nog tegenhouden, ze zaten er gewoon bij. Maar het was al te laat....als mn vader m niet gelijk vast gepakt had, had hij veel meer schade aangericht... Hij wilde haar nl weer aanvallen. Werd echt agressief. Na overleg met de dierenarts.....hebben ze hem in laten slapen. De hond was 8 jaar oud en w.s ziek. Wat niemand wist op dat moment. En nee, ik wil geen verwijten horen over dat besluit. Dat is niet binnen een paar dagen besloten en we hebben er echt veel verdriet van gehad, want ook ik hield enorm veel van die hond. En wat ik er mee wil zeggen, dat sommige ( en daar bedoel ik echt niet jou mee hoor) reageren wel heel makkelijk dat het allemaal wel een kind zal liggen. Zelf ben ik overigens ook weleens gebeten door een hond, toen was ik dus ook een jaar of 11. Stond met de buurvrouw te praten en die had een van haar honden bij. Dat beest wilde dus blijkbaar ook niet geaaid worden Mijn ouders hebben daar nooit stennis over gemaakt of wat dan ook en ook ik zelf niet.
@Wendelaa: dat is dan een vergelijkbaar verhaal als wat er bij mij gebeurt is met de hond van mijn oma. Alleen was er bij die hond naderhand wel aangetoont waar hij last van had. Ik oordeel er niet over, dat de hond is ingeslapen. Mijn oude hondje is altijd een allemansvriend geweest, maar vorig jaar werd hij ziek en had hij pijn en toen werd hij onberekenbaar. Hij heeft toen 2x mijn man gebeten, viel uit naar de katten (die gewoon langs liepen). Die hond hebben we in laten slapen, hoe erg ik het ook vond. Daar durf ik mijn kind ook niet aan bloot te stellen, plus dat het voor de hond natuurlijk ook niet leuk meer was.
@Jenala, blij dat je dat zegt. Je moet eens weten waar ik allemaal voor uitgemaakt ben toen. Schreef toendertijd op een ander forum...en de berichten die ik kreeg waren niet misselijk! Wordt er nog steeds boos over als ik er aan denk, want je gunt het niemand toe, om je kindje zo te zien.
uhhm lezen!!! ik heb nergens gezegd dat ik mijn hond alleen laat met kleine kinderen! vind het ook echt jammer dat je mij een slecht baasje vind gebaseerd op het feit dat ik mijn hond vertrouw met (kleine) kinderen je weet niet hoe of wat mijn hond heeft altijd met kleine kinderen gewerkt voor ongeveer 4 jaar dus niet oordelen voor je iets meer duidelijkheid hebt