Op zwangerschapspagina kom je een hoop vreugde tegen, maar zeker ook erg veel verdriet. Als ik dan weer verhalen lees van meiden die al heel lang bezig zijn of waarbij een IUI, IVF, ICSI of andere behandeling niet is gelukt of die een miskraam hebben of vroeggeboorte of complicaties tijdens de zwangerschap of andere verdrietige gebeurtenissen, dan huil ik met ze mee. Je voelt de machteloosheid. Je kent de mensen hier niet persoonlijk, maar bij sommige lijkt het wel of je ze wel kent. Je adem stokt bij het lezen van zoveel verdriet. Net las ik weer een verdrietig verhaal en dacht: "Ik zou het wel willen uitschreeuwen dat de wereld zo oneerlijk in elkaar zit" en bedacht toen dit topic. Dus als je het wilt 'uitschreeuwen' dan kan dat (virtueel) hier. Het lost niets op, maar misschien lucht het een klein beetje op. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Is @ Idd lees je hier op zwanger pagina niet alleen vreugde maar ook heel veel verdriet! En ja je kent mekaar niet maar het voelt vaak wel zo. Het leven is oneerlijk verdeeld! Als je dit overkomt wil je alle vloek woorden die er zijn wel schreeuwen maar helaas komen daar geen wondertjes door. Machteloos sta je lang de zij lijn.
En helaas weet jij dat donders goed Marnat! Denk aan je! Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Is @ Idd helaas weet ik daar alles van. Ik weet dat je aan me denkt ik ook aan jou. Maar nu even meer aan ons zelf.
Ik ben hier nog niet lang lid...(nog geen week ) Maar voel gewoon in de toon van de reacties dat iedereen ontzettend met elkaar meeleeft hier! In vreugde en verdriet.... Vele zeiden tegen me niet op "zo'n soort forum te gaan zitten" omdat ik daar alleen maar depressief of overmoedig van zou worden... Ik kan jullie zeggen..het tegendeel is waar! Hier voel ik me begrepen en het doet me goed om te lezen dat wij niet de enige zijn Als het zou helpen zou ik het hele forum wel vol willen vloeken en schelden over hoe oneerlijk het soms is...maar helaas... Het enige dat we kunnen doen is blijven hopen en accepteren dat het niet voor iedereen "gewoon" is om een kindje te krijgen...
Ook hier bekend met veel verdriet. Toevallig keek ik vanmiddag een stukje babyboom en zag een paar de ivf ruimte inlopen in het EMC (dezelde ruimte hebben wij te vaak gezien) voor het eerst in maanden heb ik gehuild en niet zo'n klein beetje ook. We hebben nog 2 cryo's en mochten die niet lukken houdt het op voor ons. Zo fijn dat er hier op het forum, vreugde en verdriet kan worden gedeeld. Ik ben daar zo dankbaar voor. Groetjes Elvira
Ik hoop het ook, al ben ik nog stees heel sceptisch. Dit is voor het eerst dat wij cryo's hebben, ik weer er zijn anderen die het slechter hebben hoor. Vind het gewoon heel moeilijk om de laatste behandeling op te pakken. Denk ook dat we dit pas ergens eind 2012 gaan doen. Eerst trouwen volgend jaar september, dan hebben we lang genoeg rust gehad.
he meiden, ik wilde alleen maar even zeggen, RESPECT voor jullie!!! ik kan me niet goed voorstellen hoe het voelt wat jullie meemaken, maar ik hoop dat er voor jullie binnenkort goed nieuws is!!! liefsss mij
Beste allen, Ik sluit me helemaal bij jullie woorden aan. Zelf heb ik ook lange tijd geaarzeld om me aan te melden voor deze site (heb het vandaag pas gedaan) maar lees wel al ruim een jaar veel verhalen en heb er kracht uit geput. Daarnaast heb ik bewondering voor alle 'girl-power' die ik tegenkom op deze site. Volhouden! Liefs, Marlies
Ik wil me even aansluiten bij Jez, RESPECT voor jullie dames! Jullie moeten zóveel door staan, veel mensen staan daar vaak niet bij stil hoe ingrijpend dat allemaal is. Het is zo oneerlijk allemaal, de ene raakt zelfs 'per ongeluk' zwanger en de ander doet er alles aan om überhaupt een kindje te mogen krijgen, de wereld is niet eerlijk en dat is zwaar KLOTE! Wil jullie veel succes wensen, en hoop dat jullie allemaal toch het geluk mee mogen maken! Liefs...
en tevens als reactie op Marlies. Ik kwam hier terecht nadat we moesten stoppen met de MMM en daardoor in een zwart gat gevallen was. Ik las hier verhalen die zó herkenbaar waren. Mijn vriend zei 'Meld je dan aan', maar ik dacht dat is niets voor mij. Uiteindelijk toch aangemeld en daar heb ik zeker geen spijt van. Af en toe wordt het me wel ff teveel en trek me dan terug. Het verdriet wat je dan hier leest op een moment dat je ook ff met je eigen verdriet niet uit de voeten kan. Maar toch kom ik altijd weer terug. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Ik kan ook zo moeilijk huilen (of eigenlijk gewoon praktisch niet). De keren dat ik het deed (lang geleden) luchtte wel op .... is best goed om af en toe eens goed te huilen (als je het kan). Wat een spannende tijd voor jullie. De cryo's bewaren jullie nog even voor later. Is er nog een hele kleine mogelijkheid dat jullie via de natuurlijke manier zwanger kunnen worden of is dat totaal uitgesloten. Ik hoop dat jullie het eind volgend jaar kunnen en mogen uitschreeuwen van blijdschap ..... Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Jez & Baby .... ja hopelijk mogen we allemaal ooit het geluk meemaken, maar helaas zal het toch voor verschillende meiden (stellen) niet dat geluk zijn!! En dat voelt zo machteloos en oneerlijk. Baby Jij hebt ook de nodige voorgeschiedenis ..... Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Hey meiden, Ik heb ook mega respect voor iedereen die zoveel tegenslag te verduren krijgt, maar altijd voor anderen open staan met raad en daad en een lief woordje. Echt top! Soms kan ik het niet opbrengen helaas......wel hier, maar niet bij collega's of vrienden. Dan voel ik me wel slecht... Ik blijf duimen dat we allemaal over niet al te lange tijd bijzonder goed nieuws krijgen (en mogen houden) en onze grootste wens werkelijkheid zal worden. Hele dikke knuffel voor jullie allemaal!
Bedankt voor het respect meiden. We zijn er voor elkaar , meiden steunen mij dan steun ik terug waar ik kan. Hier zie ik het geluk even heel ver weg als het om een wonder gaat. Is @ Idd niet voor iedereen weg gelegt on eerlijke wereld!
Als ik al bedenk hoe zwaar ik de miskraam vond en vind, (en de afgelopen maanden steeds de teleurstelling, die overigens wel heftiger is NA een miskraam, dan zit je toch veel dichter bij dat stuk van "zou het allemaal nog wel gaan lukken"?), dan kan ik niet anders dan heel erg meeleven met meiden bij wie het helemaal niet wil lukken, (want wij hebben per slot van rekening wel een dochtertje mogen krijgen al). En die oneerlijkheid idd. Ik kan wel schreeuwen als er dan weer eens ergens een moeder met een ongewenste zwangerschap langs komt zeilen. DOE MIJ DIE, denk ik dan.... en dat zullen jullie helemaal wel hebben! Wat dat betreft wilde ik echt dat ik een toverstokje had, niet enkel voor mezelf, maar voor een heleboel anderen ook!
Wat een goeie topic.... Ik wil ook even schreeuwen.... Ontdekte in april dit jaar dat ik na zo'n 14 tot 15 maanden proberen zwanger was. Zo blij..... maar 't is niet goed gegaan. 20 mei curettage.... Wil nu heel erg hard schreeuwen. Ben zo boos op alles en iedereen! Helemaal onterecht, dat weet ik.... Nu hard aan het proberen om opnieuw zwanger te worden, maar ik weet niet eens of mijn lijf alweer normaal werkt. Zo verschrikkelijk frustrerend!