Jeetje meis wat heb je het mooi verwoord.. ik zit hier met tranen in m'n ogen Gefeliciteerd en helaas ook gecondoleerd met jullie dochterje. In je hart draag je haar altijd bij je. Heel veel sterkte met dit grote verlies.
hallo meid, wat een verhaal. je hebt het echt mooi opgeschreven allemaal. onze zoon had een monoventrikel en een transpositiestand. ik heb veel steun gehad aan deze site Epafras - Discipelschap & Evangelisatie - Sarah Yisca blog dit is een blog van over een meisje die het ook heeft. ze leeft namelijk nog steeds. op deze site kun je het gezin zien in een aflevering van afslag umc Afslag UMC Utrecht - Afslag UMC Utrecht (16) - 2-2-2010 - TVblik ik weet niet of het wat voor jou is maar ik lees er graag. ik wil je heel veel sterkte wensen is deze moeilijke tijd, maar er is ook altijd een positieve kant zoals je zelf ook al in je verhaal vertelde. je gaat alles wat je wel hebt veel meer waarderen.
Hallo, Ook ik ben een mama van een prachtig engeltje. Wil je feliciteren met de geboorte van jullie dochter en condoleren met dit verschrikkelijke verlies. Het is echt vreselijk dat vele mensen dit hebben moeten doormaken. Ons zoontje is begraven op een heel mooi plekje waar mijn man en ik dierbare herrinneringen hebben. Doe waar je je goed bij voelt. Heel veel sterkte deze moeilijke tijd.
Och.. wat verschrikkelijk.. Ook ik zat te brullen. Ik heb 'alleen maar' een kindje verloren door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, en dat is al op sommige momenten ondraaglijk. Laat staan hoe het voor jullie voelt..
Ik heb er geen woorden voor. Wat een ontzettend groot verlies maar wat ontzettend mooi en bijzonder hoe jullie hiermee om zijn gegaan. Ik wens jullie heel veel sterkte in de tijd die komen gaat. Rust zacht kleine meid
Wat heb je dit mooi geschreven. Gecondoleerd met het verlies van jullie dochter en veel sterkte. Liefs
heey meis, zit net je stukje te lezen.. zo herkenbaar.. ook ik was zo blij om een meid te krijgen, maar helaas had ons meisje een open schedeltje en moesten we de week erna afscheid van haar nemen.. we zijn nu meer dan een jaar later, ondertussen heeft *eliza een broertje erbij, maar t verdriet is af en toe nog steeds sterk aanwezig.. denk dat dat altijd ook zal blijven, zeker op 'speciale' dagen en dagen waar je haar er graag bij had gehad.. dikke knufff.
Wat een verdriet! En helaas voor mij ook herkenbaar. Onze zoon is met 23 weken en 2 dagen geboren. Hij was helemaal gezond, maar door langdurig bloedverlies zijn mijn vliezen gebroken met 23 weken. Hierna heb ik een infectie gekregen en is de bevalling op gang gekomen. Ik herken veel in je verhaal: het voorgevoel, het niet super-blij zijn...alsof ik wist dat er iets mis zou gaan. Ook het trappelen van mijn zoon in mijn buik, terwijl ik op dat moment al in het ziekenhuis lag en wist dat de kans heel groot was dat het mis zou gaan... Ons zoontje is ook levend geboren en in onze armen gestorven. Wij hebben hem op een mooi plekje begraven en geloven dat hij nu op een betere plek is, dat het zo heeft moeten zijn.. Veel sterkte!
Vol verwondering over al jullie lieve reacties, het doet me goed dat mijn verhaal gelezen wordt, ik hoop dat ik anderen ook hiermee kan helpen, door de verwoording en de herkenning. Afgelopen woensdag is ons meisje weer thuisgekomen, we hebben een mooie urn gekocht, maar voorlopig staat ze met haar asbus nog op de schouw, naast haar foto. Ze maakt ons gezin compleet. Het geeft mij rust dat ze er weer is, al is ze nooit echt weggegaan.. In ons hart dragen wij haar voor altijd met ons mee.. Voor iedereen; Keep the spirit high! En nog maals thanx voor de lieve woorden van medeleven en begrip..
Wat een ontzettend heftig verhaal, maar wat een liefde spreekt uit jouw bericht!! Prachtig om te lezen, ondanks de tranen in mijn ogen. Ik wil je heel veel sterkte wensen en vooral heel veel kracht om verder te gaan en troost te putten uit alle herinneringen!
Heb jou verhaal ook gelezen, raakt me diep, zo verdrietig. Wij putten idd veel troost uit alle herinneringen, foto's en kaartjes.. En ik heb een dagboek bijgehouden vanaf de 20 weken echo, deze werk ik nu uit, zoveel meegemaakt, misschien een boek vanuit brengen, merk dat er niet zoveel te lezen is, behalve op dit forum! Groetjes Evelien
@Evelien; ik heb ook een dagboek uitgewerkt. heb het achteraf geschreven; van het moment dat ik zwanger werd t/m de begrafenis. Misschien kunnen we onze verhalen bundelen in een boek om zo onze kindjes te blijven herinneren. groetjes Florien
Hi Florien, ben nu bezig met de uitwerking van het dagboek, een 1e versie schrijven. Heel rustig mee bezig, begint geleidelijk aan vorm te krijgen, ik geloof zeker dat er behoefte is aan meer te lezen over wat wij hebben meegemaakt. En vind het ook een goed idee om meerdere verhalen te bundelen, als ik in een verder stadia zit zal ik aan je denken Heb laatst het boek, misschien was je vandaag wel geboren, gekocht. Aan welke boeken heb jij veel gehad? liefs Evelien
Lieve Evelien, Ik heb jou verhaal met ingehouden adem gelezen.. wat mooi en vol van liefde geschreven en wat een verdriet.. Het is allemaal nog maar zo kort geleden.. Het lijkt me vreschrikkelijk om de keuze te moeten maken.. want ondanks dat je geen keuze hebt zegt je gevoel iets heel anders denk ik.. Ook ik herken heel erg het unheimische gevoel tijdens de zwangerschap.. niet blij kunnen zijn zonder reden.. dat hoor je toch wel vaker.. apart toch? Ik wens je (jullie!) heel veel kracht en sterkte.. Liefs Leo
Leve mama en papa van Evelien, Ik heb gewoon een potje zitten janken; wat een verhaal. Wat een verdriet. Zoveel vragen. Maar wat mooi dat ze ook in je armen heeft geleeft. Wat mooi dar ze je duim wast hield. Je bent vast een geweldige mama; ik hoop dat je ooit dit verlies een beetje een plekje kunt geven en er als jullie dat wensen een gezond leven bij mag komen! Heel veel sterkte.