Je hebt gelijk,ik neem er ook absoluut geen genoegen mee.. Ik verwacht van hem dat hij aan mij laat zien dat hij zijn verantwoordelijkheden wil nemen en mij probeert te ontlasten als dat nodig is. Als dit niet gebeurd ga ik idd écht naar mijn ouders.
Gelukkig.... Oh wat heb ik een hekel aan dit soort figuren, sorry...brengt ook wat herinneringen naar boven :x Ik heb dus sowieso al wat lichamelijke ongemakken en het enige wat ik vraag is begrip van m'n directe omgeving, zonder dat geen relatie...dat werkt niet. Maar hoe ging het dan voor je zwangerschap, gok dat ie altijd zo geweest is...en daar heb je dus nooit eerder wat aan gedaan? Sterkte!
Voor m'n zwangerschap ging het exact hetzelfde. Ik heb sinds we samenwonen van alles geprobeerd om hem meer te laten helpen in huis maar tevergeefs.. Het is vreselijk maar voor mij (nog) geen reden geweest om ervandoor te gaan. M'n schoonmoeder helpt ook niet echt mee,zij vind ook dat mannen geen "vrouwenwerk" hoeven te doen.
Ok, zo te lezen doet je vent precies wat hij thuis geleerd heeft......dan wens ik je oprecht veel sterkte om dat te veranderen bij hem!! Tis belachelijk dat hij niets doet in huis!
Mijn ex was ook zo....het is dus o.a. om die reden niet voor niks mn ex het meest pijnlijke moment wat ik me kan herinneren is dat we een hele dag weg waren geweest...ik de hond uit ging laten en meteen daarna eten gaf ( 4 uur later dan de tijd dat ze gewend was ) waarop hij helemaal door het lint ging, hoe ik het in mn kop durfde te halen de hond eerder eten te geven dan hem ik hield meer van de hond dan van hem Mijn huidige vriend is ook geen poetswonder of echte huisman, ook flink verwend door zn moeder en zal uit zichzelf niet snel iets doen, maar als ik het vraag doet hij het wel, zonder mopperen. Hij doet het dan wel niet op mijn manier, maar dat hoeft ook niet Laats begon hij wel een keer uit zichzelf de was op te vouwen, alles schots en scheef...iets waar ik eigenlijk niet tegen kan, maar heb het zo gelaten en het ligt dus schots en scheef in de kast maar jouw vent verdiend echt een trap onder zn reet...wat een lamzak
ow lieve pluis... ik denk ook dat als je het nu niet aanpakt het alleen maar érger wordt als je straks een kleintje hebt even wat betreft die "superzwangeren" waar hij het over had: heeft ie wel eens bedacht dat ie alleen maar vrouwen op straat ziet die hoogzwanger nog alles kunnen, omdat dat degenen zijn die uberhaupt op straat zijn? En dat ie van het bestaan van al die vrouwen die met bi binnen zitten niet afweet, omdat die met bi binnenzitten? Of denkt ie soms ook dat mensen nooit seks hebben, omdat ie ze dat op straat nooit ziet doen? En één tip: dreig nooit met iets (ook straks tegen je kindje) wat je niet waar kan/wil maken! Dus als je eens tegen hem hebt gezegd dat je je boeltje zou pakken als ie niet meer gaat doen in huis, en je hebt dat niet gedaan, is het enige wat ie daarvan geleerd heeft dat ie jouw dreigement, en daarmee jouw ergernis, niet serieus hoeft te nemen. Dus áls je nog eens ooit zegt dat je (tijdelijk) opstapt als ie zn klauwen niet uit zn mouwen wil steken, doe het dan ook! (En als je dan niet naar je ouders wil, mag je ook een tijdje bij mij bivakkeren hoor )
Ok, typisch gevalletje van geen doorgeknipte navelstreng bij mammie. Je man moet nog flink opgevoed worden en helaas aan jou die schone taak omdat zijn moeder dat niet heeft gedaan. er is weinig hoop dat hij veranderd omdat hij een kind heeft gekregen, dat alleen al zal waarschijnlijk te veel voor hem zijn. Sorry meid voor het afkraken van je partner maar er zit niets anders op dan een koekje van eigen deeg en een flinke opvoedcursus. Hij is zo van z'n mammie in de schoot van z'n vrouw gerold...helaas..sommigen denken dat dat hetzelfde is.
Ik lees je verhaaltje echt met mijn mond open.... Oké mijn man is ook niet bepaald de ideale man qua huishouden en kan al helemaal niet koken, maar als ik het niet kan doen pakt hij echt wel de stofzuiger uit zichzelf of doet een afwasje. Soms moet ik het inderdaad zeggen, maar ook dan staat hij gewoon op en doet het zonder te mopperen. Ik heb toen ik zwanger was vanaf week 31 tot 37 verplichte bedrust gehad en dan moest hij echt wel helpen hoor. Mijn vader kookte dan voor ons -omdat manlief dat echt niet kan- en manlief deed dan het huishouden. Ik denk dat je gewoon niets meer moet doen. Laat maar even zien wat er gebeurd als jij net als hem op je kont gaat zitten en de hele dag geen flikker uitvoert!
Wel fijn dat hij het tenminste aanbied. Maar hij kan het toch ook gewoon leren? Zou niets voor mij zijn een man die niet kookt, bah. Die gaat zitten wachten tot ik thuis ben..bleh.. Maar goed dat ben ik.
Je oordeelt nu te snel Hij gaat echt niet zitten wachten tot ik thuis ben hoor en ik hoor hem nooit zeggen; "Zorg je niet eens voor het eten" of "Is het eten nog niet klaar." Als ik er niet ben maakt hij echt wel een omeletje voor zichzelf of als ik later kom gooit hij een pizza in de oven of bakt wat patat met een hamburger. Hij is gewoon niet het type dat een hele maaltijd in elkaar zet. En ja, dan kan je zeggen "Kan hij het dan niet leren" dat zou ik ook zeker van hem vragen als hij de gedachte heeft dat ik het hoor te doen omdat ik een vrouw ben. Maar dat is zijn gedachte dus niet. Ik hoop dat je het nu begrijpt
ja hoor, de mijne doet absoluut meer!! Maar ik moet het wel vragen, haha. boodschappen doet hij, koken niet. Poetsen precies zoals ik het vraag. De zorg voor de kinderen doet hij wel uit zichzelf, hij verbaast me wel hoor!!(komt uit een erg "traditioneel" gezin, waarbij de papa volgens mij nog nooit een luier van dichtbij heeft gezien..)
Mijn man kookt ook nooit hoor die is pas na zessen thuis, daar wacht ik niet op In het weekend ook niet, hij kan het best maar we zijn dit zo gewend, het gaat automatisch.
hahahaha wachten tot ik thuis ben zit er niet in hier, mijn man werkt 60 uur in ons bedrijf Die van mij kookt alleen simpele dingen, maar is ook geen chef
Ik zit hier echt met de mond open te lezen Waar voelt hij zich dan WEL verantwoordelijk voor? En waarom werk jij dan eigenlijk buitenshuis? Dat is toch 'mannenwerk'? Het is vast wel genoemd in de topic, maar ik zou een serieus gesprek voeren. En niet om hem te overtuigen, maar gewoon om eisen te stellen. Ik weet niet of jij de type bent van 'het makkelijker vrouwtje', maar mijn haren gaan al overeind staan als ik je verhaal lees. Ik zou dus gewoon eisen stellen. - OF hij gaat voor de volledige financiën zorgen, en jullie gaan dus de traditionele patroon volgen, van: man werkt buiten, vrouw in het huis' (als jij dat ook zou willen) - OF gaan jullie beide EN buiten EN thuis werken. JIj bent gerwoon gek dat je dit gedrag toelaat, sorry dat ik dat zeg. En waarom hij zich zo gedraagt? Omdat ie het KAN.
A-MEN... Dr Phil zou zeggen: jij wordt zo behandeld, omdat je je zo LAAT behandelen. Het enige dat je hieraan kan doen is duidelijk maken: tot hier en niet verder. Met zo'n randdebiel was ik heeeeeel snel klaar geweest. Maar goed. Ik val ook niet op zulke types.
Helaas, Ook de mijne deed en doet nog steeds geen ruk. Helaas ben ik zelf ook niet zo'n schoonmaakwonder. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd. We hebben er enorme ruzies over gehad, maar dat was ook niet leuk voor mijn dochter, dus nu heb ik me erbij neergelegd. Hij denkt overigens vooral dat ik de rotzooi maak maar feit is toch dat als hij er niet is, het huis wel netjes blijft. Ik vind trouwens wel dat jouw vriend je een beetje als een hond behandeld, met die opmerkingen van hem. Dat doet de mijne dan weer niet. Volgende keer als hij weer zegt dat het vrouwenwerk is zeggen: 'ja zo heb je ook overal een excuus voor.'
Tijd voor een update! Allereerst iedereen bedankt voor de reacties. Ik vind dat mijn vriend de afgelopen dagen duidelijk meer heeft gedaan maar het kan nog beter. Vanmorgen heb ik me ziek moeten melden ivm bekken-klachten. Ik moet vanmiddag naar de huisarts en hij gaat (als hij het red) mee dus hopelijk geeft de huisarts dan ook aan dat ik het rustig aan moet doen zodat mijn vriend dat hoort.