Dat is inderdaad het beste om te doen!! Ik heb er zo'n spijt van gehad dat iedereen die op kraamvisite kwam (ook de kinderen) haar vast hebben gehouden omdat ik het lullig vond om nee te zeggen. En jahoor, wij zaten met een baby die veelste veel indrukken had gekregen en dus niet meer ging slapen. We hebben al tegen elkaar gezegd dat we dat nu heel anders gaan aanpakken. Hoop alleen dat er geen gezeur enzo van komt.
Kraamhulp in huis hebben. Lijkt me weer vreselijk. En zeker omdat ik de vorige keer maar 3 dagen kraamhulp had tot 14:00. Was blij als ze weg was. Laatste dag zelfs om 12:00 naar huis gestuurd. Ze was niet onaardig ofzo maar niet ons type. En ik vind een vreemde om me heen helemaal niets. Geen prive momenten en je wordt al zo geleefd. Kraamvisite idem, vind ik ook vreselijk. Meeste mensen zie je nooit, bellen niet en dan willen ze wel komen???? Mijn man vind het juist weer leuk terwijl hij NOOIT naar zijn eigen famillieverjaardagen gaat. Ik met de mijne juist weer wel. Bang dat de bv weer niet gaat lukken. En bang hoe ik mijn tijd moet indelen omdat ik al een leuke griet van 15 maanden hier heb rondlopen die de nodige aandacht nodig heeft.
Al die vreemde mensen over de vloer zoals kraamzorg en familie die je jaren niet hebt gezien die inneens je lastig gaan lopen vallen. De eerste boodschap, ahumm (viel reuze mee). En de hechtingen ( viel ook reuze mee).
Het slaapgebrek! Ik heb niet het geluk dat mijn baby's snel doorslapen. Mijn oudste sliep door met 18 maanden, de jongste met 19 maanden, dus ik verwacht nu weer zoiets. Erg vermoeiend, zeker met een peuter en dreumes in huis die niet meer slapen overdag. En de hechtingen idd: van de flesjes warm water maken met ontsmettingsmiddel om erover te gieten. Gedoe gewoon. Zeker als je 2 kinderen voor de deur hebt staan, roepend om mama. Maar verder kan ik niet wachten op dit nieuwe kleine guppie!
Ik zie er erg tegenop om weer heel veel bloed te verliezen, ik heb nl een luie baarmoeder. Hierdoor heb ik ook vreselijke naweeën :S en maandenlang buikpijn... Verder zie ik er tegenop om voor het eerst een kraamweek te moeten doen zonder mijn moeder, zij ligt nl op sterven. Ik ben bang dat ik wéér een postpartumdepressie krijg En voor mensen die opzien tegen de kraamvisite: wij versturen de geboortekaartje pas aan het einde van de kraamweek, zo heb je niet meteen allemaal mensen over de vloer
Hier komen echt geen vage kennisen over de vloer of familie die ik al jaren niet meer heb gezien. Waarom zou je dat toestaan?
Ik zie wel op tegen de bevalling, maar omdat dit mijn eerste kindje is, heb ik echt geeen idee wat ik moet verwachten. Mijn moeder en zus hebben allebei twee vlotte bevallingen gehad, dus ik hoop dat ik dat ook ga krijgen tegen die tijd (maar eerst moet hij/zij nog een hele tijd blijven zitten ). Mijn zus had een schoonmoeder die zich wat te veel bemoeide met de baby in de kraamperiode, zij kwam ook gewoon onaangekondigd langs en pakte de baby gewoon op zonder te vragen. Bij de tweede deed ze dat gelukkig niet meer. Maar daar ben ik wel bang voor, niet voor mijn schoonmoeder, maar voor mensen die onaangekondigd voor de deur staan in de kraamperiode, die mijn kindje zomaar vastpakken etc. Ik wil echt graag een rustige kraamperiode met alleen de naaste familie als bezoek, en ook geen hordes bezoek tegelijk. Ik heb bij mijn zus gezien hoe slopend dat is.
Alles wat jij zegt idd! &de hechtingen (als die er zijn)... &ik wil gewoon kunnen lopen en alles direct zelf doen ... &tot slot de kraamhulp, geen zin in vreemde eenden in de bijt.... Wat n zeur he ....
Hier ook niet hoor... maar ook ander kraamvisite kan bloedirritant zijn (viel hier reuze mee maar toch) Goedbedoelde adviezen... nooit last van gehad... ene oor in, andere oor uit. Delen met anderen? Bij de eerste vond ik dat ook soms lastig.. bij de tweede was ik heel makkelijk. Hou jij maar lekker vast.. ik hou 'r al vaak genoeg vast hahahahaha Oja, heb 1 binnen hechting en 1 buiten hechting gehad.. nooit last van gehad dus dat was weer okay.
Gewoon doen wat jij denkt dat het beste is voor je baby. Hier heeft iedereen Jayden vastgehouden, maar hij bleef ook gewoon rustig en is altijd een rustige baby gebleven. Hij sliep altijd op de arm dus heeft er niets van gemerkt Bij een tweede zou ik het misschien anders doen. Hangt van de baby af of hij/zij bijv ook misselijk is van de bevalling.
Ik zie erg tegen op dat als straks de kraamtijd is geweest, dat je dan niemand meer ziet. Dat je zelf overal achter aan moet bellen voor visite ofzo. en ben bang dat ik ga vereenzamen ook al zorg ik dan voor me kindje. Mijn man die werkt door de weeks, en ben sinds vandaag uit de ziekewet, en was zo blij weer iedereen te zien... Ik d8 meteen van straks dan is er niemand meer om mee te kletsen als de kleine er is. Nu komt er ook nooit visite, wij moeten altijd overal naar toe. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik ben zo blij om te lezen dat meerdere meiden dat gevoel hebben van je baby niet af willen geven. Had het bij mijn dochter zó sterk!! Werd al pislink als iemand het vroeg, heb dat gevoel vaak onderdrukt om andere te plezieren. Ga ik nu anders doen!
Ik ben bang dat ik de baby niet leuk/mooi vind. Ik vind sommige baby's echt heel lelijk en vind ze dan ook niet leuk om vast te houden enzo. Ben bang dat ze straks een 'gedrochtje' is. Of vind echt elke mama haar eigen baby de mooiste?
Ik zie op tegen het huilen waarvan je niet zeker weet wat het is. Dat vond ik het naarste bij mijn dochter, als ze zo moest huilen en ik had alles al geprobeerd. Zo zielig
Ondanks dat ik er enorm naar uit kijk als ze er straks is, kijk ik toch ook wel tegen wat dingetjes op: Kraamzorg: Denk dat ik het verschrikkelijk vind dat er straks een vreemde door mijn huis loopt en mijn kledingkast open trekt en in mijn keukenlades rommelt. Kraambezoek: Heb er een hekel aan als mijn huis niet tip top in orde is als er iemand over de vloer komt, en ben dan ook bang dat ik alleen maar nerveus ga worden van al die mensen om me heen. Mijn eigen familie (ouders, zus) zou ik niet erg vinden, maar de rest allemaal wel. De baby afgeven: Zie er nu al tegenop dat iedereen straks mijn baby uit mijn handen gaat pakken. Denk dat ik er van binnen bloedlink om kan worden maar dan toch niks zeg (omdat het ook wel weer leuk is dat ze in har geinteresseert zijn en haar graag vast willen houden. Mijn schoonfamilie gaat (in mijn ogen) echt heel erg wild met baby's om, en weet gewoon dat ik daar echt boos over zal worden als ik zie dat ze als een achterlijke met mijn kind lopen te zwaaien.. Werk: Zie er nu al tegenop om weer te gaan werken, denk dat ik gewoon liever thuis ben met mijn meisje. Zie er ook erg tegenop dat mijn schoonfamilie dan 1 dag gaat oppassen, ze hebben hele andere gebruiken als ik gewend ben.. (andere cultuur) Bemoeienis: Die eeuwig goed bedoelde adviezen, word er nual moe van! En denk dat het na de bevalling misschien nog wel meer zal zijn. Van mijn moeder zou ik het niet zo erg vinden, maar wederom van schoonfamilie wel omdat ze nu al zo'n houding hebben van "je weet niks je hebt geen ervaring".. Zucht.. Nou, ik ben geloof ik nog niet eens klaar maar de lijst is alweer veelste lang haha! Misschien iemand tips om hier mee om te gaan straks, voordat ik mezelf opvreet dadelijk?
mbt kraamzorg: ik vind het echt NIET vervelend hoor. ik vond het juist heel fijn dat ik goed verzorgd werd. (al vroeg ik me soms wel af: waar heeft ze dát nu vandaag. bv een glas of bordje wat ik al 100 jaar niet meer gezien had..) kraamvisite, ik vond het maar 1 dag "erg" dat was de stuwing-en-verhogings dag. gelukkig was het mn beste vriendinnetje, dus kon ik gewoon zeggen wat ik vond, haha. uit handen geven, ik had niet echt een bescherm gevoel bij mijn kindjes, bij mijn 2e nog minder. Ik hield haar de hele nacht al vast, was best blij als iemand anders haar even stil kon krijgen.