Mijn verhaal begint op 3 december 2010. Ik word ziek. Zere kaakhoek en dikke wang.. bang voor een infectie bel ik met de huisartsen post waar ik die ochtend erna terecht kan.. ik ben op dat moment 16 weken zwanger. Niets om me zorgen over te maken, maar liever geen pijnstiller hoor ik daar. Ik in eerst einstantie gerustgesteld weer naar huis. Maar de pijn wordt erger, en de wang dikker. Besluit toch om mijn eigen huisarts te bezoeken en kan daar dinsdag terecht. Voor de zekerheid ook de verloskundige gebeld of ik even mag langskomen omdat ik me zorgen maak om mijn baby.. want ; hoe kan het dat het kindje geen last heeft van mijn misere.. Huisarts bekijkt me, belt in het rond met artsen en kaakchirurg en vermoed uiteindelijk een infetie. Ik krijg daar amoxiciline voor, wat mag als je zwanger bent.. gelijk naar de verlos en ja hoor.. een goed beweeglijk kind met een mooie hartslag.. Ik helemaal opgelucht naar huis en lekker een weekje uit geziekt op de bank.. tijschriften vol baby spullen, internet leeg gekocht.. want hoera.. alles gaat goed! 14 december.. Een week later. Mijn reguliere contole bij de verloskundige. Ik was een kleine week ervoor nog geweest dus vond dit een bonus.. nog een keertje mijn baby horen!! Niet dus... wat ze ook probeerden.. geen hartje.. Het was niet gelijk paniek, maar ik moest wel meteen door naar de echo in Alkmaar.. Daar aangekomen was het meteen huppekee.. op tafel en eerst kijken.. En al na 3 tellen.. "Och jee meis.. het is niet goed..." POK! Daar lig je dan.. ik was alleen want mijn man was nog op zijn werk en ik wilde niet wachten maar zsm door voor een echo.. Ja en toen belanden we in die sneltrein.. Eerst naar huis waar de verloskundige ook al voor de deur stond. Die zelfde middag naar de gyneacoloog om nogmaals te kijken en het vervolg te bepreken.. Met echo lang gekeken naar aanwijzingen of oorzaak maar niets aanwijsbaars te zien.. Wel kon ze zien dat ze net was overleden.. blaasje en maagje zaten nog vol.. Ook dacht ze vrij zeker te zijn van het geslacht: een jongetje.. We hebben een afspraak gemaakt voor vrijdag de 17e.. Eerst een vruchtwaterpunctie en dan het opwekken van de bevalling. De bevalling was een meevaller. Ik heb maar een uur of 2 stevige weeen gehad en toen hield ik het niet meer. Volgens de vk duurde het nog wel even omdat mijn vliezen nog niet waren gebroken, maar ondanks dat het mijn eerste was wist ik: het komt! Ineens waren we papa en mama.. 4 maanden te vroeg.. Onze Pim* is met 17w3d in de vliezen geboren. Nadat de vk de vliezen had gebroekn heeft mijn man zelf de navelstreng doorgenkipt en hebben we uitgebreid de tijd genomen om kennis te maken.. heel veel foto's gemaakt.. en gekeken, gekeken en nog eens gekeken.. Precies het zelfde hoofdje als papa.. mama's lange benen en papa's oogjes.. zo bijzonder met ruim 17 weken! De verpleging was superlief en hebben Pim* aan het einde van de avond in een prachtig mandje gelegd met ons eigen dekentje.. de volgende ochtend thuis was raar.. ineens zaten we met de begravenis ondernemer aan tafel en hadden het druk met zaken die nergens op slaan als je een kind heb gekregen.. 21 december hebben we Pim* begraven achter de kerk waar we ruim een jaar eerder zijn getrouwd.. 18 februari kregen we de uitslagen van de onderzoeken van het vruchtwater, navelstreng placenta en mijn bloed.. Niks noppes nada.. Domme pech waarschijnlijk.... Maar de grootste verrassing was.. in tegenstelling tot wat iedereen dacht.. We hebben een dochterje verloren... Maar we noemen haar toch Pim* Begin februari en eind maart ben ik geopereerd middels laproscopie en hysteroscopie omdat er placanta resten bleken te zitten.Daar zijn ze er ook achter gekomen dat ik een schot in mijn BM heb.. Verhoogde kans op mk bij volgende zwangerschap dus.. *zucht* Het schot kan worden verwijderd.. maar biedt geen garantie voor succes.. Op dit moment besloten dat we het gaan afwachten.. Hoe hebben jullie het weer opgepakt? ik zou niets liever willen dan snel weer zwanger zijn.. dat mag ook weer. Maar ik kan de dagen wel om kijken.. Inmiddels in de 4e ronde en ik begin zo zachtjes aan de angst te krijgen dat we te laat zijn.. de boot gemist.. En hoe is jullie ervaring met de mensen om je heen? Ik heb helaas na dit halve jaar moeten constateren dat ik veel vrienden (nouja.. vrienden??) ben kwijt geraakt.. Het verwerken van het verlies van je kindje is 1.. maar er komen zoveel andere dingen bij.. Terwijl de wereld doorgaat.. en dat wordt ook van jou verwacht.. doorgaan... Op dit moment is de enige manier om door te gaan voor mij het beeld voor me houden dat ik snel weer zwanger mag zijn.. niet ter vervanging van Pim.. maar het vult wel een leegte.. die steeds groter lijkt te worden lfs Leo
He meis, Wat een verschrikkelijk verhaal maar ook mooi zoals je de bevalling omschrijft... Ik heb het niet meegemaakt met een kindje dat zo oud was. Ik kan je helaas geen advies geven maar wil je sterkte wensen en hoop dat je snel zwanger mag zijn van je 2e kindje. Ik wou nog even zeggen dat ik Pim echt een hele mooie naam vind, zelfs mooier voor een meisje dan een jongetje ... Heel veel sterkte meis!!
Wat een "prachtig" verhaal zo lieverd.... Heel mooi geschreven... Ik hoop echt zooooooo dat het je snel gegund is om weer zwanger te raken! En ik hoop dat je via hier ook wat "wijze raad" kan krijgen door lotgenoten. Dikke knuf!!!
Lieve Leo, meissie tranen in mijn ogen (om zo het hele verhaal in 1 keer te lezen...kende het in stukjes van in ons kippenhok). Hele dikke knuf.
Dankjewel meis.. ik vind Pim ook ineens een mooiere meiden naam.. Ik begrijp wel dat je ook een kindje bent verloren? Hoe ver was jij als ik vragen mag?
Lieve Leo ik kan je alleen maar een hele dikke knuf geven en hopen dat het tweede wondertje heel snel in de maak mag zijn. Ik denk aan jou en je man en ik gun je alle geluk van de wereld. Liefs
Hoi Leonieke, wat een verdrietig verhaal over je dochtertje Pim* maar je hebt het op een mooie manier opgeschreven,heel waardig! Helaas herkenbaar zoals je de bevalling omschrijft, je trotsheid is groots, jullie kind, zo pijnlijk dat ze alweer is uitgevlogen.. Heel veel geluk toegewenst jullie en voor een broertje/zusje van Pim! (vind ik ook een hele leuke stoere meidennaam) Liefs Evelien
Ik was pas 12 weken het kindje was met 10 weken gestopt met groeien... Ik moet zeggen dat ik heel blij was dat ik meteen weer zwanger was maar nu heb ik er nog wel eens moeite mee, dat ik het nog niet goed verwerkt heb...
Weer zo'n verdrietig verhaal, wel mooi geschreven hoor. Wij hebben helaas ook ons dochtertje verloren na dik 22wk zwangerschap afgelopen augustus. Wij hebben de keus helaas zelf moeten maken, ivm ernstige afwijkingen bij ons meisje. Hoe ga je door? Sja, het is heel raar om de wereld door te zien gaan terwijl je zelf stil blijft staan. Je leert dat een hoop mensen om je heen toch heel anders blijken te zijn dan je dacht. Zo had ik een directe collega die me meerdere keren op m'n ziel heeft getrapt, en een manager die zo tactloos was dat ik blij was dat mijn contract niet verlengt werd. En wat zou de reden voor het niet verlengen van mijn contract zijn als er in augustus met lof over je gesproken wordt Maar nu na 10 maanden gaat het eigenlijk best goed, het ergste randje is verdwenen en we zijn inmiddels weer zwanger. Vergeten doe je het nooit en een zwangerschap zal nooit meer zorgeloos zijn. Hopelijk ben je snel weer zwanger van een broertje/zusje van Pim*
Lieve Leo, mooi geschreven! Ik hoop zo dat je deze zomer zwanger van een brusje in de NoordHollandse branding staat! Je weet het vast niet (meer) maar jij gaf als eerste een enthousiast comment op mijn geplaatste tempkaartje. Die van jou was net zo mooi, het was raak bij ons beiden! Het is ontzettend verdrietig dat Pim* er niet is...zo oneerlijk verdeeld! Ik geniet van ons meisje en had jou dat ook zo gegund.... Gauw lieverd, ik weet het zeker. No way dat jullie de boot hebben gemist!!
* het hele kippenhok laat een traantje...* Hey lieverd, Het gaat goedkomen met jullie! En tsja, soms kom je erachter dat niet iedereen de titel "vriend" mag verdienen. Dikke knuffel! Liefs
Lieve leo Nog een kippetje met kippevel en dikke ogen ! Het is zo dubbel hoe je zoiets inmens verdrietigs toch zo mooi kunt verwoorden ! Je neemt jou mooie dochter Pim voor altijd mee in je hart ! Toch hoop ik dat jullie gemis en leegte snel plaats mag maken voor jullie grote wens ! Liefs xxx suussuus
@ Gizje, dank voor je lieve reactie.. Ik heb jouw verhaal eerder al eens gelezen.. het is en blijft verschrikkelijk oneerlijk allemaal.. Wat fijn om te lezen dat het goed met je gaat.. en weer in verwchting! gefeliciteerd.. Hoe voel je je er onder? Is het niet heel erg spannend allemaal? Ik kan niet wachten op mijn eerste positieve test, maar tegelijkertijd ben ik zo bang dat het me vreselijk onrustig maakt.. Zijn jullie er meteen weer voor gegaan, of heb je bewust tijd genomen? En wat een rare collega/manager had jij zeg! hun verlies. niet het jouwe! Ik wens je een hele voorspoedige zwangerschap en een wolk van een baby..! lfs Leo