hey meiden, eens in de zoveel tijd heeft mijn man van die buien waar ik niet mee om kan gaan.. Als hij moe is wordt ie chago... tuurlijk begrijp ik dat.. maar dan kan hij heel kortaf zijn ( zelfs naar mijn moeder ofzo, iedereen behalve zijn collega's). Als ik een dag de afwas heb laten staan en hij kookt dan voelt hij zich verplicht het op te ruimen en gooit hij met alles, net zo lang tot ik kwaad wordt en verhaal ga halen. Hij vind dat dat mijn taak is en als ik het dan een keer niet doe, tja... dan komen er een woede uitbarstingen Als hij iets niet kan hebben dan gooit ie met spullen, in ons oude huis ging de wc deur eraan ( tijdens relatie met zn nu ex) . Hij heeft dit overgehouden door de relatie met zijn ex, die heeft um zo ver gekregen.... er zit een soort van agressie in, niet op mij gericht hoor.. maar op alles om hem heen... zo is er een afstandbediening stuk gegaan toen zn baas het bloed onder zn vingers vandaan haalde, zit er een deuk in een deur omdat de hond in huis had geplast en hij net van buiten kwam... ( zijn een paar voorbeelden hoor) Nu kwam hij gister thuis en zat ik op internet te chatten met een neef die we 18 jaar geleden uit het oog zijn verloren en zo ineens op facebook tegen kwamen. Je begrijpt iets groots voor ons dus.... hij komt thuis en vraagt naar het eten, dus ik zeg ik zit heel even met mn neef op inet, mijn moeder had veel vragen aan hem en die zat naast me.... tja kan je niet verwachten dat ik ineens opspring voor het eten toch? Hij reageerde kortaf dus ik zeg dat er maar weinig hoeft te gebeuren, maar bedoelde er niet mee dat hij moest gaan koken, maar hij begon uit zichzelf... tja.. prima! In de keuken vertelde ik tussendoor dat ik enthousiast was weer contact te hebben e.d. en toen zei ik van ben je niet blij... snauwde hij naar me: OH ben ik weer niet enthousiast genoeg... (GRRRRRRR) Daarna is hij de hele avond kortaf geweest, mijn moeder dacht dat we ruzie hadden en ging eerder naar huis ( woont aan andere kant van het land) en nu belde ik um vannochtend met een vraag.. hup weer kortaf... meiden wat moet ik hiermee.. ik kan totaal geen hoogte van um krijgen.. ik kan het niet loslaten en het verpest gewoon mijn hele dag..... het stomme is we hebben het er op zondag nog over gehad, heb ik ook aangegeven dat ik het niet leuk vind en dat ik die buien een beetje zat begin te worden..hij begreep het en hij zei dat hij er niks aan kon doen, en het niet perse aan mij ligt, het heeft dus ook te maken met de dingen die hij met zn ex heeft meegemaakt.... ik heb het gevoel dat ik daarvoor moet boeten ofzo? Gister mijn moeder dus afgezet op het station, ze woont aan andere kant van NL en had gewoon geen zin om naar huis te gaan zag er tegenop.. hoe zouden jullie hiermee omgaan? Wat doen jullie als je man chago is?
Oh vreselijk!! Ik vrees dat het hier dan fulltime oorlog was geweest, knap dat jij er toch nog redelijk rustig onder blijft. Misschien moet je hem maar eens als een klein kind gaan behandelen.... Reageert hij 'brutaal', dan negeer jij het gewoon, reageer je ook niet later daarna, maar laat hem maar naar jou toe komen om zijn excuses aan te bieden. Of op het moment dat hij zo reageert, zorgen dat hij de dingen waar hij mee bezig is, neerlegt en je hem recht in het gezicht aan kan kijken om bijv te vragen: vind je dit nou normaal hoe je nu reageert? Klinkt heel kinderachtig, maar op deze manieren wordtie wel even met beide benen op de grond gezet. Wil jij zo achterlijk reageren, kun jij dat ook. Het zal er de eerste tijd niet gezelliger op worden, maar zo is het natuurlijk ook neit te doen. Mijn vriend kan dit soms ook, en als ik naderhand zeg: Dit en dat vind ik echt niet leuk. Dan kan hij ook zeggen: oja, nou sorry ik zal er wat aan doen. Maar een dag later is het weer hetzelfde verhaal, dan werkt het hier het beste om hem er op dat moment op aan te spreken. En dan niet met schreeuwen of wat, maar echt oogcontact en hem laten zien dat het je pijn doet. Succes en sterkte!!!
Klinkt als een vorm van depressie en onzekerheid. Misschien moet hij eens gaan praten met een psycholoog. Ik denk dat het namelijk dieper zit dan dat je denkt. Natuurlijk kan je het hem niet verplichten, maar ik denk dat dat wel de oplossing zou kunnen zijn.
hij lijkt wel heel erg gefrustreerd omdat hij gewoonweg niet weet hoe hij moet communiceren, zo komt het op mij over, als machteloosheid. alsof hij wil zeggen "kijk, er zit me iets dwars maar ik kan het niet gewoon vertellen dus gedraag ik me als een klein kind". hij moet echt leren praten voordat hij een keer echt ontploft, die gevoelens moeten ergens naartoe namelijk. misschien wil hij het niet maar (relatie)therapie zou echt goed helpen bij gevoelens onder woorden brengen ipv ze op de verkeerde manier te uiten. sterkte meid
Als hij iets niet kan hebben dan gooit ie met spullen, in ons oude huis ging de wc deur eraan ( tijdens relatie met zn nu ex) . Hij heeft dit overgehouden door de relatie met zijn ex, die heeft um zo ver gekregen.... er zit een soort van agressie in, niet op mij gericht hoor.. maar op alles om hem heen... zo is er een afstandbediening stuk gegaan toen zn baas het bloed onder zn vingers vandaan haalde, zit er een deuk in een deur omdat de hond in huis had geplast en hij net van buiten kwam... ( zijn een paar voorbeelden hoor) Denk niet dat het speciaal aan die ex gelegen heeft. Het ligt aan hem zelf je word niet zo je bent al van naturen zo. Misschien mist hij een klikje om even rustig na te denken en reageert hij zo. En idd eens met iemand laten praten maar ja je weet het hij is een man en mannen en praten???? Die moet ik nog vinden. Jij mag tijdens deze buien ook echt wel zeggen wat je er van vind anders word het van kwaad tot erger. Hij sloopt niet alleen zijn spullen maar ook die van jou. Maar ik herken het wel hoor ik noem het wel eens kortsluiting ik heb ook wel eens met de afstandsbediening gegooit als iets niet ging zo als ik wilde hoe zo niet agersief. Bij mij weten we nu waar het aan ligt geen excuus maar een reden om er aan te werken
Klinkt als de man van een bekende van me, zij houdt d'r hart vast wanneer hij thuiskomt omdat ze nooit weet in wat voor stemming hij is...en kan ook om niks en onverwachts uit z'n slof schieten. Heb er vaak bij gezeten, vreselijk! Nu reageer jij nog rustig, wat ik ook knap vind, maar voordat het wel escalleert of jij net als die bekende van mij aan de drank gaat, moet er gepraat worden. Hoop dat ie dat wil, in ieder geval met jou en misschien zelfs met een psych. Sterkte!
Ik denk ook niet dat het allemaal door z´n ex komt. Gewoon opgekropte frustratie en niet weten hoe het te moeten uiten. En ik praat het niet goed wat je man doet maar sommige puntjes die ik lees, zou ik ook wel pissig over kunnen worden. Zoals een afwas van een dag oud en dan gaan moeten koken, of hongerig thuiskomen van werk en je vrouw zit met dr schoonmoeder te chatten met een oude neef. Dat zijn net een beetje van die irritatiepunten waar ik ook wel pissig om zou kunnen worden.
de opgekropte frustratie kan zijn: - zijn vader is er niet voor hem, vroeger is ie geslagen - zijn moeder is ontzettend bezitterig en wil alles bepalen voor hem - Op zijn werk gaat het niet lekker - Onze medische molen voor een kindje waarvan we nu een pauze hebben - moe door veel werken.. Dat ik idd niet ging koken snap ik wel, maar ik hoef maar 1 ding verkeerd te zeggen en huppa... psycholoog wil hij niet mee praten, heb ik al eens eerder aan hem gevraagd Mijn probleem is gewoon dat ik ga denken dat het aan mij ligt ( onzekerheid) en dat helpt dus ook niet mee..
Herken ik wel hoor. Mijn man is ook redelijk opvliegerig, maar nu met de jaren heb ik daar wel beter mee leren omgaan en houd ik me soms in om de vrede te bewaren. Hij geeft zelf ook aan dat hij een probleem heeft en is ook naar een psych geweest, maar vaak is het met vlagen. Soms komen er ook vreselijk kwetsende dingen uit die mond van hem en zeg dan maar helemaal niks en na een uur is het bij wijs van spreken dan weer normaal. Eerst was ik ook heel onzeker en kon daar ook echt om janken, maar daar ben ik nu wel overheen.
Hij kan er niks aan doen zegt ie? Nou, hij zou toch kunnen beginnen met eens een deskundige op te zoeken die hem kan helpen om z'n woede onder controle te krijgen.
*** voor je hoor... Idd hij moet dan hulp zoeken hoor.... we hebben allemaal soms wel eens een hoop ellende in ons leven maar ik ga dan niet met spullen gooien enz... niet stom bedoeld he!! Maar als hij ergens mee zit moet hij het kwijtkomen want zo blijft het steken en is zijn leven een stuk moeilijker dan het hoeft te zijn..
pff t verhaal krijgt een staartje... ik bel hem op om te zeggen dat ie rustig aan moet doen, en ineens begint hij van alles tegen me te roepen, dus ik ga erop in zegt ie: ik ben druk, wil nu niet praten en hangt zo de telefoon op.... ik wordt alleen maar bozer, hij zei tegen me: ik zie je vanavond waarop ik kwaad zei: ja dat hoop je.. meen ik natuurlijk niet maar ben zo boos... gatverdamme wat moet ik nu doen.. nu alweer spijt van dat ik dat gezegd heb
Het is niet leuk, voor hem niet en voor jou niet. Ik denk dat hij gewoon even niet weet waar hij met zijn gevoel naartoe moet, en als hij al helemaal geen prater is, dan is dat des te moeilijker. En dan komt het er op de een of andere manier uit. Maar eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik het ook niet zou kunnen waarderen als mijn man mij op mijn werk belt (ik neem aan dat hij op zijn werk is), en dan een verhaal ophangt dat ik rustig aan moet doen. 1) dat moet je NOOIT over de telefoon doen en 2) dat moet al helemaal niet doen als iedereen zo opgefokt is. Dan voed je het alleen maar (de frustratie) en daar schiet niemand iets mee op. Ik denk dat jullie elkaar gewoon de ruimte een beetje moeten geven. Hem aangeven (op een rustig moment!!!) dat een therapie of gewoon gesprek met de HA wellicht een optie is. Laat het dan even op hem inwerken, en dat kan een paar dagen duren. Maar laat het vooral zelf zijn weg vinden hierin. Maar ga nu vooral niet pushen. Het gaat alleen avenrechts werken. En zoek afleiding voor jezelf (ga met een vriendin praten, of je moeder of zus of wat dan ook). Als jij je ei niet kwijt kan bij hem, dan bij iemand anders. Dat zal hij wss ook zelf doen. Succes
ik begrijp het goed, maar is geen reden om iemand gewoon op te hangen toch? ( terwijl hij zelf een discussie begint)
Als ik echt gefrustreerd ben, dan kan ik ook gewoon ophangen hoor. Goed is het niet, maar ik begrijp het wel. En bel hem gewoon niet ... niets zo irritant dan op je werk dit soort dingen te bespreken, iedereen kan het zien namelijk dat er iets is. Jij moet ook een beetje loslaten. Wat jullie meemaken is niet niets, en dat heeft een impact of jullie allebei, maar ik krijg haast het idee dat je een verwachting hebt van je man, die hij momenteel niet kan waarmaken. Daar moet JIJ iets mee doen, niet je man. Nogmaals, er is niemand bij gebaat als jullie op elkaar blijven vitten en dicht op de huid zitten. Geef hem een stukje ruimte om zijn gevoel proberen een plekje te geven en er iets mee te doen
Mannen werken gewoon anders als vrouwen.. Als we mot hebben of ik heb een probleempje, dan meld ik dat ook altijd pas thuis. Op z´n werk is hij met andere zaken bezig, is vaak met andere mensen en dingen kunnen vaak heel anders overkomen.
ik ben idd al aan mezelf aan het werken, sowieso zit ik al iets beter in mijn vel nu ik praat en veel sport. ik merk het aan alles, maar dan nog ben ik van mening dat we volwassen mensen zijn en normaal tegen elkaar kunnen doen.... zondag zijn we uit eten geweest en hadden we het nog over die buien van hem en dat het goed gaat tussen ons... een dag later begon het zo... moet je hier nou mee he...