Misschien is het een vooroordeel, maar ik denk dat je dit in heel veel Brabantse dorpen hebt. Het zou ook echt niks voor mij zijn om daartussen te wonen...dat bekrompene van die mensen, brrr....
ohw dat lijkt mij nou ook helemaal niets om in zutphen of Velp te wonen....biede dorpen kom ik nog weleens maar kvind er niets dat mij zou aantrekken om te gaan wonen daar.. (dit bericht helpt niet echt he...)
Ik heb altijd in een dorp in Limburg gewoond waar ik me altijd erg thuis voelde met veel familie en vrienden om me heen. Vervolgens ben ik naar Rotterdam verhuisd om te studeren. Ook daar heb ik wel een soort van 'thuis' gevoel. Nu ik ben gaan samenwonen wonen we in een niet echt dorp maar ook niet echt stad. En eerlijk gezegd: ik haat het hier! Je hebt hier niet dat gezellige van een dorp, maar ook niet dat lekkere anonieme van de grote stad. Gelukkig is mijn vriend ook in gaan zien dat ik hier niet gelukkig van wordt en gaan we proberen over een jaar weer terug te verhuizen naar Limburg.
Ja, ik ben gelukkig in de stad waar ik woon. Ik ben opgegroeid in een dorpje zo'n 4 km van mijn huidige woonplaats vandaan. Echt een verschrikkelijk zwarte kousen dorp waar geen hol te beleven is. Daar wilde ik dus echt niet blijven wonen. Mijn man komt uit een dorp (ok mermaid-man, een stad dan, het heeft stadsrechten, maar dat is dan ook het enige stadse eraan ) op zo'n 8 km van onze huidige woonplaats vandaan. Hij had maar wat graag daar gebleven, maar dan had ie daar zonder mij moeten gaan wonen. We wonen nu op loopafstand van het centrum. Het is geen spectaculaire stad, maar alles wat je nodig hebt is hier te vinden (winkels, restaurants, café's). Mijn zusje daarentegen die ook in dezelfde stad woont zou maar wat graag terug naar A'dam gaan waar ze woonde toen ze aan de universiteit studeerde. Maar haar vriend krijg je met geen 10 paarden die kant op, dus ja....
Ik woon sinds november vorig jaar gelukkig weer in me eigen stad! Vriend lief komt ook uit een dorp waar iedereen elkaar kent, ik kwam uit de stad! Toen we een huis gingen kopen hebben we na allebei gekeken! We konden gelukkig een mooie oude stadswoning kopen met een grote tuin (25 lang x 5 breed!!!!) dus hebben we besloten in de stad te gaan wonen! Zou er ook niet aan moeten denken in het dorp te moeten wonen en zeker niet als je er niet vandaan komt!
En nu allemaal meezingen: niemand kan zich beter wensen, dan een Amsterdammer te zijn! (uit: aan de Amsterdamse grachten) Dus ja, ik ben gelukkig in m'n woonplaats. Woon niet midden in de stad, maar wel dichtbij (15 min met de tram van CS). Maar ook dichtbij water, strandjes, park en heel veel lucht. Ik heb in m'n hele leven nog nooit in een dorp gewoond. Weet niet of ik er gelukkig zou kunnen zijn, het is voor mij heel onbekend... (overigens wel in andere steden dan in Amsterdam, ik zou ook best ergens anders kunnen wonen en er gelukkig kunnen zijn.) Lastig hoor, als je je na zo lange tijd nog niet happy voelt. Probeer toch wat aansluiting te zoeken bij de locals. Blijf jezelf, maar blijf geen buitenstaander...
Dat 'ja nu ben ik thuis' voel ik nog steeds als ik door m'n geboorteplaats rijd (waar ik ook 18 jaar gewoond heb) en vooral door het buurtje van m'n ouderlijk huis. Maar ik zou daar voor geen goud weer gaan wonen, 't is echt een dooie boel en de huizen spreken mij totaal niet aan (midden jaren 60 gebouwd).
Ik voel me nergens echt thuis. Ik heb in 3 landen gewoont en ben 10 keer verhuisd, en ik ben 27 jaar. Nu woon ik in Zeeland in een mini zwarte kousen dorp, en ik woon hier nu 3,5 jaar. Ik heb nog nergens zolang gewoond als hier. Maar ik voel me hier niet thuis, ook omdat de mensen mij als buitenstaander zien. Nu heb ik een nieuwe buuf op het pleintje dus de aandacht is nu wat verschoven gelukkig, maar ik heb het niet echt naar mijn zin.
Ik ben van Dordrecht naar Elst verhuisd. Als ik 1 ding mocht kiezen, dan ging ik gelijk terug. Iedereen woont daar, vrienden, ouders.. En gewoon, ik kan hier echt gewoon niet aarden of zo Helaas is mijn vriend koppig en hij wil niet die kant op. De enige van mijn vrienden die hier dichtbij woont is Amfy en zelfs dat is nog een half uur rijden
Ik voel mij erg thuis in mijn woonplaats, maar ben hier dan ook geboren en getogen. Mijn man is voor mij vanuit Roosendaal naar noord Groningen verhuisd en hij heeft het hier ontzettend naar zijn zin. Hij wil absoluut niet terug naar Roosendaal, waar veel meer criminaliteit is en veel meer overlast door bepaalde groepen jongeren. Wat hij wel moeilijk vond is om hier nieuwe vrienden te maken, maar dat komt ook doordat hij 5 dagen per week van huis is. Maar nu naar 4 jaar zit hij ook ontzettend op z'n plek en heeft hij ook leuke mensen leren kennen.
Van een dorp naar een dorpje verhuisd. Ik leerde mijn man kennen en hij had hier al een koophuis. Ik woonde nog thuis bij mijn ouders. Zonder problemen deze kant opgegaan en geen seconde spijt van gehad! Het is een ons kent ons dorpje met maar 1 supermarkt, kapper en slager. Maar ik voel me hier echt thuis! Het scheelt dat mijn geboorteplaats maar 12 km hier vandaan ligt. Daar heb ik alles en kom er nog dagelijks, maar wil er absoluut niet meer wonen.
Wij wonen hier nu 2 jaar en wij vinden het hier allebei erg leuk. Mijn man moest wel erg wennen aan de Friese mentaliteit ( en soms nog steeds, en ik ook hoor ook al ben ik een stadse Fries ). Wij hebben 7 jaar in Gelderland gewoond, nabij Arnhem en Nijmegen, en ik mis dat je leuke en grote winkels binnen 15 minuten rijden hebt. Mits er geen files zijn. Dat is iets wat wij absoluuuuut niet missen, de drukte. Als we van familie of vrienden vandaan komen, dan zijn we altijd weer blij als we Apeldoorn voorbij zijn. We wonen bijna aan het IJsselmeer, hele jonge nieuwbouwwijk met veel leuke kinderen en hele gezellige buren. Nee, ons krijgen ze hier voorlopig niet weg!!