zo mischien raar maar moest even me hart luchten! Mijn vriend doet de afgelopen tijd zo nu en dan zo raar! en dan hebben we daarover weer woorden en soms ook ruzie! en dan gaat het weer een tijdje goed en dan weeretzelfde liedje! zoals net komt hij ineens weer saggie binnen, en dan reageert hij het lekker op mij af! altijd maar boos kijken, en mij het gevoel geven dat ik lui ben, terwijl ik met 2 kinderen en het huishouden nooit stil zit, en altijd maar bezig ben, is het niet met de kinderen dan wel met het huishouden! En hij komt vaak later thuis omdat hij moet werken, en ik kook altijd, en terwijl hij vaak zegt tegen mij dat ik niet op hem hoeft te rekenen dat ik wel iets mag gaan halen, nou toevallig dacht ik vandaag dan bestel ik een keer een pizza(want ook al zegt hij dat tegen mij, ik kook toch) en dan dat ik nog een ziek kind thuis heb dus kon de deur niet uit! en zegt hij ook weer op zo een manier van ik heb de hele dag gewerkt etc en dan komt het op mij over van dat ik niet gekookt hebt etc! hij zegt het niet letterlijk, maar ik voel dat gewoon aan omdat hij gewoon dingen denkt maar nooit zegt! hij komt ook nooit meer naar mij toe uit zich zelf om een kus te geven en al dat andere wat daar bij hoort als jullie me snappen, ook al niet ! moet allemaal van mij kant afkomen! Ik zie het soms helemaal niet meer zitten, en soms heb ik ook echt het gevoel dat er iedere keer dat stukje houden van afneemt! pff ik weet helemaal niet wat ik moet doen of zeggen! want bij hem is het zo alles wat ik zeg dan word die pissig want dan is dat niet zo! nou moest het even van me afschrijven! dat lucht best op! ben ik zo een zeikerd of? en hierboven is nog mild, gaat er soms nog wel erger aan toe! ik heb het er ook nooit met iemand hierover wat ik hier vertel! soms denk ik gewoon wel eens in mezelf van hij is de ware helemaal niet! dat ik me mischien zo vergist in hem heb! tuurlijk is hij welgoedig! hij doet wel alles voor me! maar wat ik wil dat doet hij niet! sorry voor het lange verhaal
het is zo dubbel aan de ene kant wil ik bij hem blijven, maar aan de andere kant als het zo moet ook niet .
Jee wat rot voor je dat je zo onzeker bent of je het wel allemaal goed doet voor je man.. Ik vind dat mannen wel wat meer wardering mogen hebben voor vrouwen die voor hun kinderen zorgen en het huishouden doen.. Mannen hebben het niet door denk ik. Mijn man zegt ook nooit dat ik het goed doe en geeft me ook niet zo snel uitzichzelf een kus maar is nooit onaardig tegen me over koken of huishouden,maar hij vind het eigenlijk ook wel normaal dat alles vanzelf gaat.. Praat erover met je man dit is het enige wat helpt,misschien heeft hij het niet door en reageerd hij zijn werkfrustratie's wel op jouw af,dit is niet goed,en je relatie word er niet beter op als je nooit zegt wat je dwars zit.... Iedereen heeft wel iets denk ik kwa irritatiepunt maar soms loopt de emmer over... Veel succes!
ja onzeker ben ik inderdaad! ik denk altijd wel dat ik iets niet goed doe! Maar het word me nu gewoon te veel emotioneel gezien dan! het gaat aan mijn gevoel vrete heel erg! en dat praten van hem, heb ik het al zovaak met hem overgehad! en het gaat even goed, en dan weer hetzelfde liedje!
he gatver, wat naar voor je! Tja ik zou zeggen probeer er toch over te praten met hem, over je gevoel en dat je op deze manier echt niet verder wilt. Als ie dat ook niet wil, dan is het erg moeilijk, dan zou ik idd ook na gaan denken over je toekomst en hoelang je dit nog gaat volhouden. Ik heb nu makkelijk praten misschien, ik ben alleen met 2 kids en ik red mezelf ook prima. Als ik al die topics zo lees over mannen die zo vervelend en moeilijk doen dan denk ik soms wel, jeemig wil ik ooit nog een vent! Maar aan de andere kant, mis ik dat ook wel.. iedere relatie heeft wel zijn ups en downs. Maar als er niet voor gevochten wordt om het beter te maken als t slecht gaat..waar doe je t dan voor. Ik had willen vechten, met alles wat ik had! maar ik kreeg de kans niet eens, want ik had zo'n lul die alleen maar kon vluchten. Dus mijn tip, praat praat en praat en probeer je gezin weer terug te krijgen. sterkte.
Mijn man is wel heel lief hoor en een echte papa haha...die zijn er dus ook.. Alleen soms snapt hij ook niets van vrouwen hihi.. maar misschien moet je hem een confronteren met de vraag"wat vind je van mij als partner/moeder? En zie je ons samen zo oud worden...Gelijk aanpakken en niet ongelukkig worden zo kruip je steeds verder in je schulpje... Niet doen meid en anders zeggen dat je een paar dagen met kids bij je ma of vriendin gaat logeren om wat waardering te krijgen..Ik zeg ook maar wat he!Doen is moeilijker..
Probeer als je met hem praat, te praten over hoe jij je voelt. Bijvoorbeeld, ik voel me niet gewaardeerd of ik voel me er alleen voor staan. Als je het bij jezelf neerlegt, kan hij eigenlijk niet zeggen dat dat niet zo is, want zo voel jij je nu eenmaal. Misschien dat je man daar wel iets mee doet. Er zijn mannen (waaronder de mijne) die dat dan nog ontkennen, want 'hij ziet het probleem niet'. Maar misschien is de jouwe wel anders