haha sommige dingen zijn wel herkenbaar savonds is mijn tijd, ik ben thuisblijfmama met een man die veel werkt dus avonds wil ik rust en niet nog een "taak" haha gelukkig werkt mijn man ook veel te hard om nog energie over te hebben savonds voor bed acrobatiek LOL.. 3 keer op een dag seks pfff ik vraag me altijd af wat die mensen dan verder overdag doen, je hebt toch je werk, huishouden, bij ons betekend een vrijpartij echt uren (dus niet een vluggertje) misschien is dat het, zoals ik al zei; liever 1 keer heel goed dan 3 keer effe snel (want ja of je moet niet werken ofzo dan heb je energie teveel ofzo haha)
Ik heb alles een beetje vluchtig door gelezen, dus als ik dingen zeg die al genoemd zijn, excuses daarvoor! Ik vroeg me af, misschien is het iets om bij je huisarts oid aan te geven dat je nooit 'zin' hebt? Misschien is er iets met je hormoonhuishouding waardoor je niet opgewonden raakt? Vind je het nooit fijn, om aangeraakt te worden? En dan bedoel ik niet alleen door je partner, maar ook bijvoorbeeld een vriendin die je een knuffel geeft? Misschien zit er iets meer achter bij je? Nare ervaring oid? (ik noem maar iets hoor!) En misschien een beetje gekke vraag hoor en ook erg prive... Maar als jij jezelf aanraakt...Op bepaalde plekken, word je dan wel opgewonden? Kan je daar wel van genieten? Verder weet ik weinig te zeggen, behalve sterkte en succes ermee! Lijkt me erg moeilijk!
Inderdaad dit aankaarten bij je huisarts, dan hoef je niet direct de stap naar sekstherapie te nemen. En ik dacht ook direct aan masturbatie: vind je dat wel fijn? Anders zou je dat eerst zelf kunnen doen als opwarmertje (voor beiden wellicht ). Verder zou je ook de heft volledig in eigen handen kunnen nemen: hij mag nergens aankomen, jij bent 'de baas' (klinkt meteen zo sm maar zo bedoel ik het niet ). Ik heb zelf een nare sekservaring gehad, maar als ik 100% controle had over de vrijpartij dan ging het wel prima. Maar jij bepaalt dan dus wat er gebeurt en wat hij mag doen (of juist niet) bij jou.
Ik begrijp je verhaal erg goed hoor! Voor mijn eerste bevalling, nooit problemen gehad, allebei een lekkere zin om vaak te vrijen. Na de bevalling heel wat complicaties, constante bloedingen en 2 operaties, tot 2 maanden na de bevalling, dus totààl geen zin om dan te vrijen! En dan begonnen met de minipil (cerazette), in combinatie met bv, en dit volgehouden tot dochter 18maand was. Echt een dooddoener ! We hebben hier veel over gepraat, gediscussieerd, maar helaas... als je geen zin kan màken, lukt het niet hoor! Zo eens 1x / maand, en dat eerste kwartier is dan even gedachten opzijzetten, en dan werd het daarna wel leuk, maar het hoefde voor mij eigenlijk niet... Wij hebben ook over therapie gesproken, maar dat is onmiddellijk zo'n grote stap . Zonder pil kreeg ik wel meer zin tijdens mijn eisprong, dus die eerste eisprong na die pilperiode, was onmiddellijk raak en ik werd zwanger. Spijtig genoeg vmk, maar ik wou onmiddellijk terug zwanger proberen te zijn (mijn manier om dit te verwerken), dus de maand daarna was het héél erg fijn , voor mijn man natuurlijk en voor mij ook, ik had er écht heel erg veel zin in (weer tijdens dagen vd eisprong). Onmiddellijk terug raak (zie banner ), maar toen begon de 'miserie' opnieuw , vanaf 5 weken kreeg ik bloedingen en tot vandaag blijft dit zo, wegens placenta praevia. Gemeenschap is dus ook uitgesloten tot na de bevalling. Moet ik nu schrik hebben dat mijn man gaat 'weglopen' ? We hebben nog wel eens geprobeerd zonder 'erin' te gaan , maar door de opwinding trekt je baarmoeder samen, en daardoor kreeg ik weer een hele bloeding. Dus dat gaat ook niet meer. En nee, sorry, maar mijn man deze maanden dan nog wel alleen plezieren op andere manieren, hoeft voor mij echt ook niet . Ik denk dat je het tijd moet geven en ik weet niet of je er écht iets aan kan doen... Bij mij was het rationele en het emotionele echt verschillend: ik wou het wel willen, ik wou wel zin maken, maar het werkte gewoon niet, ik kàn geen zin màken... Ik weet niet of je er iets aan kan doen, gewoon afwachten denk ik... En gelukkig respecteert je man je hierin!
nog even bijvermelden: ik heb dit ook (tijdens mijn bv nog) met mijn gyn besproken hoor, maar hij vond dit 'normaal', omdat bv een natuurlijk anticonceptiemiddel is, dus dat vlakt het libido af! Maar ja, je geeft momenteel geen bv meer, dus dat is de oorzaak nu ook niet... of het heeft gewoon nog wat tijd nodig om allemaal terug op punt te komen?
Bedankt allemaal weer meiden. Tja wat ik er verder nog van zeggen moet weet ik niet zo goed. Er zijn hier meiden die het herkennen en dat geeft een fijn gevoel. Boerderijmama ik snap jouw heel goed. Je wilt wel maar het gaat niet. dat bedoel ik niet als dooddoener. We praten er veel over hoor, ik hoef het ook zeker niet tegen mijn zin te doen. Manlief is ook niet iemand die veel wil ofzo. maar 1 of 2 keer per maand snap ik best. Ik heb het toch ook fijn gevonden dus weet toch wat hij bedoeld.. Daarom die medelijden. Misschien is dat niet het goeie woord maar jullie snappen het vast wel. Ik ga heus wel proberen het te veranderen maar voel me zo ónromantisch.. We zeggen niet vaak zomaar meer lieve dingen tegen elkaar en daar ben ik juist gevoelig voor, opbeurend woordje enzo. Manlief is altijd druk en heeft stress hij ziet niet zo goed meer wat ik nodig heb. Di wat aandacht en niet alleen een vluggertje.. En ik weet wel dat man en vrouw verschillend is maar vind het daarom wel moeilijk..
Ik heb ook niet het hele topic gelezen, maar heb toch een vraagje, ben je ook aan de pil? Ik heb totaal geen zin in sex als ik aan de pil ben en het eerste jaar na een zwangerschap staat mijn hoofd er ook niet naar. Het is niet anders, het wordt de laatste tijd met wat meer slaap en wat meer tijd voor mijzelf al stukken beter. En wat ik ook merk, als we het vaker doen, wordt het ook makkelijker om zin te krijgen.
Nee die slik ik niet. En ja het eerste jaar dat kllopt, ik voel me ook meer mezelf inmiddels maar blijkbaar niet genoeg.. Kan nog komen. Ik kan ook niet tegen weinig slaap en de laatste tijd wordt het vaak laat..
Ik weet precies wat je bedoelt Gonny! Ik heb precies hetzelfde! Ik heb er totaal geen behoefte meer aan, ja inderdaad knuffelen en zo vind ik wel leuk, maar als ik dat probeer zit hij alweer gelijk ergens met zijn handen, dan hoeft het voor mij niet meer. Hierdoor hebben we ook altijd ruzie en we lijken elkaar niet te begrijpen. Onze relatie is hierdoor dus ook erg bekoeld moet ik zeggen. Ik vind mijn vriend wel aantrekkelijk daar ligt het niet aan..
O vervelend he.. Wij begrijpen elkaar gelukkig wel hoor, al heel wat meegemaakt Maar het gebeurd bij jullie dus ook niet veel meer..Komt het ook na de bevalling?
Hekate, dat is zoals ik ook ben, nooit nee zeggen en alles voor iemand doen.. Maar net als bij jouw kunnen mijn man en ik samen lachen en huilen en zijn gewoon 1. Sex was voor ons nooit het belangrijkste maar een bevestiging van de liefde. Ben heel benieuwd wat jij nu gaat doen. Zwaar hoor. Ja dat activeren, zo is het precies. Ik durf ook zowat niks meer omdat ik mijn man dan al blij zie kijken.. dan zeg ik maar snel ik weet nog niet of we het gaan doen hoor! Haha hij zegt altijd we zien vanzelf. Maar vind t zo sneu als het weer niet gaat dan..
Dit is echt niet verkeerd bedoeld, maar in een aantal topics las ik al iets over je geloof. Jullie zijn in dat opzicht "streng" gelovig. (klopt toch? Niet verkeerd bedoeld!) Kan het zijn dat dat ook een rol speelt bij je lage libido? Dat in je achterhoofd meespeelt dat sex niet voor het plezier is? En dat je ook wel wat tegen houdt? Ik roep maar wat hoor, maar het zou best een (onbewuste) rol kunnen spelen. Verder denk ik ook niet dat het meehelpt dat je man dingen van je verwacht. Dat is hier ook zo, als we bv knuffelen, en mijn man is duidelijk wat anders van plan, en wil gelijk meer, dan zakt mijn neutrale stemming echt tot onder het vriespunt, en al helemaal in periodes waarin hij dat vaak doet. Dan heb ik gewoon helemaal geen zin! Maar als hij niet gelijk overal en altijd loopt te friemelen, en ik het initiatief neem, dan is het echt compleet anders. Dan heb ik er eigenlijk best vaak zin in. Heel gek, maar dat gefriemel laat mijn libido echt tot onder het nulpunt zakken! Je zou voor kunnen stellen dat hij gewoon een tijdje niks probeert, niet aan je bepaalde onderdelen (oh wat zeg ik dat toch netjes) gaat zitten als jullie knuffelen, zodat jij wat minder druk voelt. Waarschijnlijk zul je dan uit jezelf zin krijgen!
Ja klopt, en je hebt er gelijk in dat vind ik soms moeilijk ja. Maar niet zo dat ik het nooit wil doen ofzo. Dat mag gewoon hoor. Ja ok jij hebt dat dus ook. Ik ga dat toch maar weer eens proberen en dan maar vragen of hij nergens aan komt.. alleen de kans is groot dat ik gewoon niets doe
Ik heb nog niet alle reacties gelezen dus misschien is het al een keer gezegd. Maar is het niet een idee om eens een afspraak te maken met een seksuoloog? Ik denk dat dat jullie misschien wel heel erg kan helpen. Want van wat ik heb gelezen liggen jullie behoeften mijlenver van elkaar vandaan. Van jou hoeft het niet zo nodig, maar je man wil wel erg graag. Persoonlijk denk ik dat het heel erg belangrijk is dat je in een relatie ook op het gebied van sex op 1 lijn zit, of in ieder geval zo veel mogelijk. En hiermee bedoel ik dus niet dat jij moet veranderen, maar dat jullie samen hier iets aan moeten doen. Want hoe goed jullie relatie verder ook is, dit is voor jullie beiden een punt van onvrede, en het lijkt me niet goed als jullie dit laten voor wat het is omdat deze onvrede dan alleen maar groter wordt. Het is maar een idee hoor, maar proberen kan altijd toch?
Ik snap dat het ook lastig is. Zit je er misschien ook mee dat je misschien weer zwanger zou worden? (jullie gebruiken ook geen voorbehoedsmiddelen toch?) Ik denk dat al die onbewuste blokkades meespelen. Maar goed seks met je man mag natuurlijk gewoon plezierig zijn, zoals je zelf ook zegt. En het is ook niet voor niks natuurlijk dat het dus normaal gesproken fijn is om die intimiteit met je partner te hebben. Lust en seksuele spanning hoort ook in een relatie, en is juist (vind ik) een uiting van liefde. Ik weet niet of jij er ook zo over denkt hoor, ben zelf ook Christen maar ik weet dat de meningen over bepaalde dingen ook binnen het geloof heel ver uit elkaar liggen Is er niet iemand met wie je hier over kunt praten? En als je partner niks van jou verwacht, wordt het echt makkelijker! Nou moet ik zeggen dat wij geen problemen hebben op dit gebied, maar zelfs ik wordt er helemaal kriegel van wanneer hij wel verwachtingen heeft, en de seks voelt als moeten. Gelukkig doet hij dat nu eigenlijk nooit meer, maar dat werkt echt niet mee Succes in ieder geval! Hoop dat jullie er samen uit komen, en dat er wat veranderd. Voor beide partijen een beter gevoel
Ik weet niet of TS er idd zo over denkt, dat sex vanuit christelijk oogpunt niet voor plezier is.. maar dat is echt onzin. God heeft sex bedoeld als iets moois om samen van te genieten. Er staat zelfs in de bijbel dat je elkaar je lichaam niet mag onthouden, om aan te geven hoe belangrijk sex in een relatie is. Mijn libido is deze zwangerschap een stuk lager dan voorheen(vorige zwangerschap had ik zelfs een gigantisch libido), maar zitten nog gemiddeld op 1 a 2 keer per week. Voor mij helpt het(en dat zal vast niet voor iedereen) om te weten wanneer we sex gaan hebben, zo is de zaterdagmiddag tijdens het middagslaapje van onze zoon nu favoriet. Mijn man zal dus niet eerder 'proberen' om sex te krijgen omdat hij weet dat het toch wel komt, en ik kan me sneller over de drempel heenzetten. Overigens is dit wel heel nieuw voor me, want normaal doen we het 2-3 keer per week, en planden we nooit. Daarnaast heb ik aangegeven dat ik 's avonds gewoon te moe ben, daar kan ik niks aan doen, ik ben gewoon moe, daar heeft hij respect voor, het zal dus op een ander moment moeten. Als ik wil knuffelen geef ik dat al meteen aan, ik wil geen sex, wel knuffelen, dat vindt hij dan ook prima, en soms komt er omdat er geen verwachtingen zijn toch meer van..
Uit eerdere topics bleek dat ts daar wel zo over dacht. Er zijn verschillende theorien over, en ik respecteer de mening van ts daar in. Dat ik daar zelf anders over denk, en het in die zin met je eens ben is wat anders Zo zie ik het zelf namelijk ook niet, wilde alleen aan ts vragen of het daar aan kon liggen.
Ik heb er ook wel eens last van en op die momenten bevredig ik mijn man met mijn handen of mijn mond. Hij raakt daar zo opgewonden van dat ik vaak ook wel zin krijg en het dus resulteert in seks. Als ik er geen zin van krijg, heeft hij in ieder geval een goed hoogtepunt gehad en fysieke ontlading. Hij blij, ik blij.
Het is echt wel nodig om te verwoorden wat je wel/niet wil, heb ik ook al ondervonden. Als ik in bed begon te knuffelen, of dichter tegen hem aan kroop (zonder bijbedoeling), interpreteerde hij dit al onmiddellijk van "Yes, het gaat gebeuren !!" en dan begon hij overal aan te zitten, wat dan een échte afknapper is voor mijn zin... Wij hebben dit ook besproken en overeengekomen dat ik het écht wel duidelijk zou maken als ik méér wou, maar het lichaam van mijn ventje reageert er anders op... Als ik tegen hem aan kroop, of gewoon knuffelde, zat daar al direct iets in de weg dat wel mee wou spelen tja, dat lichamelijke kon hij ook niet echt uitschakelen... (en daardoor durf je dus op de duur zelf inderdaad geen avances meer te maken, om zeker geen verkeerd signaal te geven en om mijn ventje geen 'valse hoop' te geven; erg genoeg... ) De oplossing van queen vind ik voor mezelf geen optie, ik kan ervan genieten om mijn ventje te laten genieten, maar als ik zelf echt geen zin heb, kan ik dit ook niet doen "zodat hij zijn ontlading dan toch heeft"... Maar misschien kan het bij jullie wel werken om de zin en spanning op te bouwen? Ik moet wel zeggen dat ik ENORM opgelucht ben, dat er nog mama's zijn die dit meemaken, ik dacht echt al dat ik abnormaal was...