Doet jouw man/vriend meer in huis sinds er kinderen zijn?

@TS:

Als mijn vent zich zo zou gedragen, kon ie gelijk zijn biezen pakken. Snap niet hoe je het leuk kunt hebben samen en gezellig, terwijl hij zich zo gedraagt. Afschuwelijk!

Sterkte ermee, stuur hem maar eens een maandje naar mij

 

Wat is dat voor verwende vent zeg!! Poehpoeh.. Die heeft het hoog in zijn bol.

Geen advies voor je, ben bang dat zo'n type man gewoon niet veranderd. Sorry..

Of rond tafel gaan zitten en duidelijke afspraken maken of een schoonmaakster in huren. Kijken of meneer dat ziet zitten. Ontlast je je zelf tenminste iets.

Hier een vent die vooral in de weekenden als ik werk en alleen is met Esmee zorgt dat de boodschappen in huis zijn, vaatwasser is uitgepakt, de beneden verdieping gezogen is, met de honden wandeld.

Door de weeks verzorg ik het huishouden. Maar werk dan ook maar 18 uur en kan het best wachten.

 

@Pluis81: ik vind het erg positief dat hij nu al wat veranderd lijkt, maar het is natuurlijk maar het begin... Ik bedoel, als hij straks alleen maar meer in het huishouden doet (ik help het je hopen) vanwege je b.i., heeft hij ook genoeg reden om daar acuut mee te stoppen op het moment dat jij weer meer kan. Met andere woorden: hij moet veranderen omdat hij het wil, omdat hij inziet dat het normaal is dat mannen ook meehelpen in het huishouden, niet omdat het moet.

 

Nou mijn vriend doet ook niet veel in huis, maar ik vind het bij jou (TS) wel heel erg hoor... Dat hij doodleuk zegt er geen zin in te hebben, hij het vrouwenwerk vindt en vervolgens gewoon wegloopt.
Dat moet die van mij echt niet in zijn hoofd halen.

Moet mijn vriend ook weleens achter zijn vodden aan als ik iets gedaan wil krijgen, maar uiteindelijk (na heel veel ja-ha's, gekreun, gesteun en gemopper ) doet hij wel wat ik van hem vraag.
Lijkt me ook niet meer dan normaal en helemaal tijdens een zwangerschap vind ik dat de man ook wel zijn steentje mag bijdragen.

Sinds de geboorte van onze zoon is mijn vriend niet perse meer in huis gaan doen, maar hij is wel meer betrokken en begrijpt beter dat hij soms ook gewoon weleens iets mag doen.

Die man van jou kan wel een schop onder zijn kont gebruiken!

 

mijn man doet de klusjes. verder weinig. af en toe stofzuigen en dweilen maar laat dan wel alle troep liggen.
ach hij is dan ook verwent met een moeder die alles deed.
ik haaaaat mannen met een moeder die altijd alles deed!!!!

 

@Pluis81: Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vind dat je je nogal afhankelijk opstelt, in dit geval van de fysio.
Je gaat er dus al vanuit dat hij jou niet serieus neemt en hem/haar wel?
Je kan toch wel voor jezelf opkomen? Kom op!

 

Gadverdamme, moet je echt ´bewijs´ leveren dat je het niet kan?
Dat is toch niet normaal in een relatie? Hoort hij jou niet te respecteren en je te helpen waar nodig.
En hij doet het toch ook voor zichzelf?
Geloofd hij jou niet dan? Denkt hij dat jij het allemaal verzint?

Wat lijkt het mij verschrikkelijk om zo'n relatie te hebben met een man die mij niet respecteert en mij niet geloofd.

Ik hoop voor jou dat hij veranderd, maar ik heb er een hard hoofd in.

 

Keertje ruilen?
Voor een ochtendje dan.

De mijne is precies het omgekeerde, wordt gek als er al schoenen op de mat staan ipv in het schoenenkastje. Kruimels op het aanrecht? Wordt meteen weggeveegd. Toilet soppen, draait ie zijn hand niet voor om.
Alleen de badkamer en het strijkwerk doet ie nooit.

(Maar geloof mij, erg ideaal is het ook weer niet hoor. Hier kun je ook regelmatig ruzie over maken... controlfreak)

 

Nou ja zeg, ik heb je verhaal met verbazing zitten lezen. Wat is dat voor Neanderthaler? Mijn man is ook niet zo huishoudelijk aangelegd, maar die hoeft het toch echt niet in zijn botte hersens te halen om overal "nee" op te antwoorden en dan te verwachten dat ik het allemaal wel doe. Lekker sociaal zeg. Ik was dus echt allang gestopt met zijn broodjes te smeren, zijn prakkie te koken en zijn kleren te wassen. Als hij dat wil gaat hij maar weer lekker bij zijn moeder wonen. Kom op zeg, wat een achterlijk gedoe. En jij moet een keer met je vuist op tafel slaan (heb je misschien al gedaan, heb niet alle 11 pagina's gelezen), want zolang je dat niet doet houd je deze hele situatie in stand en zal er natuurlijk niks veranderen....

 

Wow, alle 11 pagina's gelezen en veel goedbedoelde raad tegengekomen (schop onder zijn kont ), maar vooral dan van mensen die zelf niet in zo'n situatie zitten...

Ik herken je verhaal helemaal hoor, alleen is mijn man erg veel uren per dag buiten (boerderij) bezig, dus hij heeft ook geen tijd om iets in het huishouden te doen. Hij heeft het ook altijd zo thuis gezien, daar heeft zijn moeder me al voor gewaarschuwd, nog voor we trouwden!
Ik ben zelf nogal een "meegaand" type , ik denk net als jij, die gauw denkt 'ik zal het wel snel zelf doen' ipv een hele ruzie te veroorzaken...
Maar soms is het hier ook téveel en dan staak ik gewoon alle klusjes voor hem; ik ben op een gegeven moment gewoon gestopt met zijn kleren uit te wassen als ze niet gesorteerd in de wasmand lagen. En dit is zo gebleven, ook al doe ik het al meer dan een jaar .
Dan heeft hij op een gegeven moment geen propere sokken, kleren, ... meer, maar dan weet hij dat het zijn eigen schuld is. Tja, er ligt niks in de wasmand, dus ik weet niet wat er vuil is .
Zijn vuile werkkledij wast hij nu zelfs zelf uit, want ja, hij kan niet zonder overall, maar ik ga die niet zoeken om ze uit te wassen hoor!!

Als ik in een slechte bui ben, breng ik alleen broodbeleg mee dat ik lust (en niets voor hem) bijvoorbeeld. Stil protest als het ware. Als hij er dan iets van zegt, kan ik de gelegenheid gebruiken om mijn 'klachten' op tafel te leggen.

Ik moet zeggen, na de geboorte van onze dochter, was het even beter, hij heeft in het begin wel eens een luier ververst, maar eigenlijk deed ik zelf liever alles voor haar (bedje, fruitpapje maken en geven,...), overtuigd dat ik het zelf beter kon .

Nu, bij mijn tweede zwangerschap, is er een 'groter probleem'. Ik zit al vanaf 12 weken thuis en vanaf 20 weken verplichte bedrust. Je moet niet vragen wat voor een shock dat voor mijn man was .
En hoeveel er eigenlijk komt kijken bij het huishouden, als er niks meer gebeurt, zie je pas wat er allemaal bij komt kijken!
Ik heb nu een voormiddag hulp aan huis (koken, wassen, strijk, ...) en een voormiddag poetshulp. De rest van de week proberen mijn moeder en schoonmoeder in te springen en mijn dochter op te vangen, maar... mijn man houdt nu enkele voormiddagen in de week ook de dochter bij zich (tijdens het werk), hij ververst haar luier, doet haar kleertjes aan, warmt eten op, haalt was af, laadt afwasmachine in/uit, ... nog niet alles hoor, de afwas blijft staan voor iemand anders (gezinshulp, (schoon)moeder), maar hij doet zijn best. Omdat het MOET hoor, anders zou het niet waar zijn !
Maar nu koester ik natuurlijk ook hoop dat tegen binnen enkele maanden, hij toch iets van gewoonte gaat opgepikt hebben om eens mee de handen uit de mouwen te steken na de bevalling!

Ik begrijp wel dat je de duidelijke instructies mbt het huishouden van de fysioloog verwacht, zodat je vriend snapt dat je het niet verzint! Vraag het gewoon tijdens de consultatie op het moment zelf? Mijn man gelooft me wel, maar hij was toch nog overtuigder van het risico toen de gyn het uitlegde!
Ik vrees dat je hem niet gaat kunnen veranderen, maar soms even protesteren door niet te wassen, geen eten te maken, ... omdat je al de rest tenslotte ook hebt gedaan! Ik zeg wel dikwijls: "als we dat nou even snel samen doen, is er daarna nog tijd voor ..." en dat kan ook wel eens helpen!

 

Mijn man is niet meer in het huishouden gaan doen sinds Thirza er is. Hij deed namelijk al enorm veel. Hij werkt wel fulltime, maar hij draait er zijn hand niet voor om om nog even de stofzuiger te pakken, eten te koken, een wasje te draaien of boodschappen te doen.
Als ik vrij ben, dan doe ik dat natuurlijk. Maar als ik ook moet werken, dan verdelen we de klussen.
Alleen de boodschappen doet hij meestal, omdat ik nog erg veel last van mijn bekken heb en geen auto heb.
Ik weet het, ik heb een topman. Ik laat hem ook niet meer gaan

 

Ik denk niet dat je man op eens gaat veranderen na de geboorte, wellicht zelfs in tegendeel: want vindt hij zorg voor de kinderen ook vrouwenwerk?

Ik heb verder geen tips voor je, ik ben zelf geen meegaand type en zou dus gigantisch botsen met zo'n vent (wederzijds)

 

Nou sorry, maar het heeft niks te maken met het hebben van "makkelijk praten". Je moet zulk gedrag gewoon niet pikken, zo simpel is het. Zolang je maar in de slachtoffer-rol blijft hangen zal er nooit wat veranderen. Kom op, je bent een volwassen vrouw, zo laat je je toch niet behandelen. Jullie hebben gewoon allebei een schop onder je kont nodig.

 

Amen....en ik heb wel in een soortgelijke situatie gezeten en ken nog een paar huishoudens waar het zo werkt, en zo ook blijft gaan als er geen actie ondernomen wordt!!!

 

sjeees ik moet er niet aandenken had hem wel zo'n schop onder zn reet gegeven en was per direct gestopt met het huishouden dan maar voelen.. kortom ik zou zeggen sla met je vuist op tafel en laat het hem maar voelen wat het is om het huishouden draaiende te houden.. kom zeg..