Oke meiden, hier mijn verhaal, sorry voor de details en beschrijvingen... Ik had natuurlijk al het begin verteld vanacht om 3.24 uur. Om 3.27 volgde toen weer de volgende wee, heb ik de computer uit gedaan, ben naar boven gestrompeld en richting de douche. Om 3.31 uur weer een wee, voordat ik onder de douche stap. Daar komt het ineens om de 2-4 minuten en het doet zo'n vreselijk veel pijn! Het begin in mijn buik, die krampt, het trekt door naar mijn rug en dan naar mijn bovenbenen. Geen enkele houding voelt enigzins fijn, de pijn zit overal en is overheersend. Ik kan hier niks mee, het ademen van de yoga lukt niet en helpt ook niet. Ik wordt wanhopig en ben half aan het huilen / half aan het schreeuwen van de pijn en het gevoel dat ik niet weet wat ik met mezelf en de pijn aan moet. Rond 5.00 uur stappen we in de auto. De buren weten inmiddels dat ik ga bevallen, want ik schreeuw soms het halve huis bij elkaar In de auto is zo mogelijk nog erger, omdat ik daar nog slechter een houding kan vinden en de weeen om de 2 minuten komen, dit is heftig! Ik vraag mezelf af waarom ik ook alweer perse zo 'ver weg' naar het ziekenhuis wilde (20 minuten rijden) en ik gil de hele auto bij elkaar. Eenmaal in het ziekenhuis ontvangt mijn collega me en ga ik weer huilen, ik ben het zo zat! Helaas helpt de andere verpleegkundige mij, iemand via een uitzendbureau werkt en ik niet ken. Ze is wat stug en niet erg meelevend vind ik. De tweede lijns verloskundige is wel fijn en vrij snel vraag ik om pijnbestrijding. Ze wil een ruggeprik gaan regelen, maar dat wil ik perse niet. Het had zeker beter geholpen tegen de pijn denk ik, maar ik vind de nadelen niks, dus ik zeg dat ik remifentanyl wil. Ze gaat eerst toucheren om 5.30 uur (5 uur na de eerste niet echt noemenswaardige kramp / wee) en ik zit al op 5-6cm! Om 6 uur voelt ze nogmaals voordat de pijnstilling eraan gaat en ik zit dan al op 7cm! Een uur later is het 8cm en nogmaals een half uur later (7.30 uur) voel ik ook enigzins pers drang aan het einde van de wee. Ze zitten alleen even in de overdracht en om 7.45 uur komt er een andere verloskundige binnen. Niet mijn favoriete, maar dat maakt nu niks uit. Ze voelt, zegt dat ik 10cm heb en mee mag duwen als ik dat wil. Ik word ineens heel angstig en als ik een keer mee pers (kin op mijn borst, ogen open en handen in mijn knieholte) word ik erg bang en paniekerig. Het doet pijn, ik zie mijn onderkant helemaal opbollen en het lijkt alsof ik mijn darmen eruit poep... Ik durf me er niet goed aan over te geven, maar mijn lichaam perst de kleine er voor een groot deel zelf uit. Ik pers eigelijk niet zo effectief vind ik zelf (in theotie weet ik hoe het zou moeten) maar het gaat enorm snel en iedereen is enthousiast (er staan 4 mensen rond mijn bed en mijn mannetje natuurlijk! Het gaat zo snel dat haar hoofdje er deels uitkomt en de verloskundige dit tegen houdt. De verpleegkundige legt een warm washandje tegen mijn onderkantje en dat voelt zo fijn! Verder moet ik puffen, omdat de baby heel rustig geboren moet worden de volgende wee. Jemig, wat brandt dit zeg!!! De volgende wee komt haar hoofdje er rustig uit en na nog een pers haar schoudertjes en daarna volgt de rest. Wat een rot gevoel zeg, maar daar is ze dan; Kyara! Ze zit nog onder het huidsmeer en ik kan haar niet zo goed zien. Een baby, mijn baby! breng ik alleen maar uit. Maar ik ben nog wat beduusd en moet huilen en knuffel mijn mannetje. De schade van onder is een ruptuur in de vagina wand, omhoog de vagina in zeg maar. Komt niet vaak voor en om dat te hechten moet ik nog meer pijn doorstaan (verdovingsprikjes zijn goed te doen, maar het harde duwen in mijn vagina en op mijn endeldarm doen echt pijn! Net als toen beeb daar zat in het baringskanaal, auw! Maar goed, ze is er en ze is helemaal perfect!!! Ze is om 8.00 uur geboren, na 16 minuutjes persen en in totaal van gebroken vliezen tot baby heeft 8 uur en 20 minuten gekost; super snel voor een eerste! Nu heb ik met name veel pijn van de hechtingen in mijn vagina en kan ik moeilijk zitten. Verder hapte ze super goed aan de borst, maar mijn tepels zijn te moeilijk, dus nu kolf ik en voeden we met een tepelhoedje. Ik weet wat jij hebt gezegd Bloom, maar ik sta hier zelf wel achter en ze heeft van 9.45 tot 11.00 2x aan beide kanten erg goed gedronken. De rest van de dag is ze al kotsmisselijk en heeft ze veel vruchtwater gespuugd. Als ze niet spuugt is ze heel stil en zoet en kijk ik elke keer of ze het nog wel 'doet' zeg maar. Soms vergeet ik bijna dat ze er al is! Met kolven komt er al wat productie en omdat ze een vet voorraadje heeft hoeft ze nu niet perse aan de borst of iets te drinken. Morgen is dat weer wat anders. Ik ga nu slapen, want dat heb ik van maandag op dinsdag voor het laatst gedaan Mijn mannetje heeft ook maar 1-2 uurtjes gepakt vanacht toen het met mijn weeen nog redelijk meeviel. Liefs, Caitlin
Caitlin+man, van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter!! Ben ook zeer benieuwd naar je verhaal, maar dat komt allemaal wel Lekker uitrusten, genieten, vooral veel genieten!
Caitlin...Je hebt het goed gedaan hoor meid En ja pijn heb je natuurlijk altijd wel, maar knap gedaan hoor!!! Succes met je herstel en geniet lekker van jullie kleine meisje. En wat yoga betreft niet iedereen heeft er een voordeel van bij de bevalling vandaar dat ik ook gekozen heb het maar niet te doen en maar gewoon te kijken wat allemaal op me af komt tegen die tijd Nu zie ik al wel dat ik de Volgende op de lijst ben Hmmmm mja nog 14 weken al moet ik zeggen dat het allemaal erg snel gaat tot nu toe hihi.
Heftig, maar goed gedaan meid. Herken mezelf in jou.. Heb zelf effe iets langer geperst, maar ook lekker vlot voor een eerste. toppie...girl je mag zeker trots zijn op jezelf. Tja dat zitten, komt langzaam zeker terug hoor.. Ik heb eigenlijks alleen maar op bed gelegen en af en toe beneden gezeten. Kon dat niet lang volhouden.. gewoon lekker rustig aan doen. en genieten van jullie prachtige meid. top dat borstvoeding wil met tepelhoedje..
Bij mij ging zitten na een week weer goed. Met de mega kraamverband was het ook zachter gevoel. haha was er wel blij mee om eerlijk te zijn... Jolanda: ja daarom heb ik ook geen cursussen gevolgd, behalve zwemmen. alles ging wel redelijk vanzelf en de verpleegster die er hele tijd bij was, (ben geen moment alleen geweest) die hielp af en toe mee, als ik even me ademhaling kwijt was, dan pufte zij en deed ik mee op haar ritme en dan was ik zo terug bij me eigen ademhaling..
@Caitlin; Jeetje wat een heftige bevalling zeg. Maar fijn dat de kleine meid er is. Ondanks de pijn genieten hoor! Hopelijk wordt de pijn snel minder.
Wat een heftig verhaal Caitlin. Super goed gedaan hoor! Hopelijk herstel je snel. Laat je maar lekker verwennen door je mannetje.
Nou caitlin; Je mag trots zijn op jezelf hoor! Kinkt heftig, maar je hebt het klusje maar mooi geklaard! Beetje hetzelfde als mijn verhaal, die enorme weeënstorm, behalve het stukje persen was bij mij helaas iets anders... Maar meid, lekker voeden met het tepelhoedje dan hoor! Als dat goed gaat, moet je dat gewoon doen! Hopelijk kun je snel weer wat beter zitten en kun je goed wat slaap pakken! Is heel belangrijk, dus hier komen posten is geen prioriteit ok?
O ja, over cursussen... Wij hebben de samen bevallen gedaan en die is vooral qua informatie rondom het kind en de bevalling heel nuttig. Je krijgt veel informatie over hoe het allemaal in de zwangerschap verloopt en hoe de bevalling theoretisch gezien verloopt. Daarbij ook nog ontspanning en ademhalingsoefeningen. Een heel compleet beeld dus vind ik zelf. Heb er zelf dus best veel aan gehad als totaalplaatje. Tijdens de bevalling totaal niet, maar iedere vrouw reageert totaal anders dan ze van zichzelf zou verwachten tijdens de bevalling denk ik... Je hoort vaak veel vooroordelen over de zogenoemde pufclubs, maar die vind ik eerlijk gezegd niet echt gegrond...
Vandaag in het ziekenhuis geweest. Ik ga bij de volgende menstruatie de overgang in. Best wel vreemd om te weten wanneer je in de overgang gaat. Helaas kon het niet meer deze cyclus, omdat deze al 3 dagen geleden begonnen is, medicijnen besteld moeten worden en er een afspraak gemaakt moet worden met het bedrijf die de prik komt zetten. Eigenlijk gaat het als volgt in z'n werk: - Vanaf volgende maand (liefst op cyclusdag 1) krijg ik een injectie en kom ik van het ene op het andere moment in de overgang. Injectie wordt bij ons thuis gedaan. - 3 Maanden overgang, iedere maand een injectie - Ik dus 3 maanden niet te genieten; stemmingswisselingen, opvliegers, nachtelijk baden in het zweet enz. Best wel eng eigenlijk - Na 3 maanden begin IVF. Start zal in oktober zijn - Over ca. 2,5 week informatie-avond IVF Als ik het nu zo opschrijf word ik best wel weer zenuwachtig. Allemaal erg spannend en ook erg eng. Ik hoop zo dat deze ellende een positieve wending gaat krijgen. Ik vind het erg moeilijk allemaal en regelmatig rollen de tranen even over mijn wangen als ik het even niet meer zie zitten. Op andere momenten ben ik weer heel nuchter en zie ik de positieve kanten weer. Vandaag heb ik het weer even een beetje moeilijk. Ik ga even lekker onder een warme douche. Prettige avond meiden en slaap lekker.
Bloom, lief dat je zo aan mij denk (samen met de andere meiden). Ja, helaas wel. Ik vind dat ook erg moeilijk. De arts zei nog, voor je leeftijd maakt een maand niet zoveel uit. (Gezien ik deze maand niet met de injecties kan starten en dit dus een maand later gebeurd). Maar ik zal je zeggen dat voor mij wel iedere maand telt. Stom is dat he?!
Ja, lekker makkelijk gezegd van die arts, die ene maand maakt niet zoveel uit! Hij/zij zou beter moeten weten en voorzichtig moeten zijn met uitspraken bij vrouwen zoals jij... Elke maand telt voor jou, want je moet er al zolang op wachten en elke maand langer wachten is een maand meer verdriet... Dus het is echt niet stom dat je dat denkt hoor! Lieve Deli, wat een angsten en onzekerheid... Vind het zo naar voor je! Eerst een heerlijk bericht van caitlin en dan jouw verdrietige bericht dat je nog zolang op een wondertje moet wachten... Wat een tegenstellingen... Word er erg verdrietig van... En als ik dat al word, wat moet jij dan wel niet voelen denk ik dan..?? Het idee dat je de overgang ingebracht wordt kllink erg onnatuurlijk en alle bijwerkingen daarvan zijn ook niet iets waar je op zit te wachten als je het toch al zo moeilijk hebt... Meis, ik wens je echt heel erg veel sterkte, ook voor je vriend! Hoe is hij eronder trouwens?
Lieve Bloom, bedankt voor je lieve woorden. Tranen rollen over mijn wangen. Gevoel dat iemand me begrijpt. Mijn vriend is wat dat betreft veel meer nuchter. Laat z'n gevoelens ook niet zo erg zien. En het gebeurt straks allemaal in mijn lichaam. Dus ik denk dat het voor een vrouw ook veel moeilijker is en het mij meer beangstigd dan hem.....
Geen dank hoor, ik denk dat dit het enige is wat ik voor je kan betekenen... Kon ik maar meer doen... Maar probeer wel met je vriend erover te praten hè! Dit zal een zware periode worden, die jullie samen moeten zien te overwinnen. Als jij straks een hormonster bent, moeten jullie wel tegen een stootje kunnen. Nogmaals dikke knuffel meid, als je je verhaal en je angsten kwijt wilt, weet je waar je aan moet kloppen hè! X
Jeetje Deli wat heftig... Ik heb vaak gehoord dat IVF een heel traject is maar dat het zo'n ''aanloop'' periode nodig heeft heb ik nooit geweten. Ik snap dat het je angstig en heel verdrietig maakt. De angst hoe het uit gaat pakken en vooral of het allemaal mag baten zit zo diep... Ook heel rot dat je vriend er cooler onder is, maar helaas heel herkenbaar voor een man... Het is toch jou lijf en jij moet het ondergaan. Mijn vriend heeft ook beduidend minder 'geleden' van de miskramen en de heftige zwangerschap, ik denk dat dat man eigen is, maar dat maakt het praten soms heel moeilijk. Kom hier maar spuien, ik weet zeker dat iedereen in dit topic vreselijk goed snapt hoe zwaar en moeilijk het is en je heel graag wil steunen. Knuffel Klinkt heftig Caitlin, al heb ik echt geen idee waar ik over praat natuurlijk Ik hoop dat je snel weer kunt zitten. Fijn dat stapje 1 naar borstvoeding gelukt is! Kolf je nu ook al echt melk? Wist niet dat dat zo snel ging, gaaf!
DeLi dat is idd een heel traject, kan me indenken dat dat als een berg op je bad ligt. En een lekkere reactie van je arts idd, echt een artsenreactie. Alsof een kindje krijgen niet vooral iets heel emotioneels is. Schrijf maar lekker hier van je af! Caitlin wauw dat heb je super gedaan! (ik ben stiekum jaloers op de vrouwen die hun kindje helemaal zonder hulp eruit hebben geperst, ik heb infuus moeten krijgen). Hoop dat je snel herstelt want het klinkt nogal ehh pijnlijk En respect dat je hier al gepost hebt haha, volgens mij kwam ik pas na 3 dagen langs (schaam). Goed uitrusten, wat fijn dat ze goed aanhapt en ik denk dat het voor nu het belangrijkste is dat de bv goed op gang komt, kun je over een tijdje mhv een lkd evt oefenen met zonder tepelhoedje voeden. Goed bezig, jij mama
caitlin wat een verhaal. Wat heb je het knap gedaan. Nu gaan genieten. Deli van jou verhaal krijg ik tranen in mijn ogen. Ik weet zo goed hoe je je voelt. Al ben je nog zo jong elke dag dat je niet zwanger bent is er een teveel en het is zo jammer dat mensen dat niet willen snappen. Die training heeft niet veel om het lijf ik heb hem ook gehad omdat wij de iui in zouden gaan. Ik denk aan je. Hier weer een dag in mijn bed. geen bloed meer gezien vandaag beld de arts ergens.