De13 Musketiers

Doortje liefje, wat lief dat je aan ons denkt. En fijn dat je wat aan ons hebt!! Dikke knuf! wat betreft psz, Finn gaat naar t kdv, dus is psz overbodig. Er wordt tegenwoordig op beiden hetzelfde aangeboden wat betreft Bas.Sch. voorbereiding (Puk en Ko methode), dus hij krijgt sowieso alles mee!
En over een tijdje gaat alles toch samenwerken en in 1 gebouw zitten in heel NL.
Ja die auto is een hele last minder. Maar jij mag jezelf nooit meer slechte mama noemen hoor! Ik zei toch dat ze er niks meer van zou weten Lekker knuffelen met je schatje! Heb je trouwens nog buikfoto's? Ben zoooo benieuwd!
Oh en heerlijk geshopt dus: Je hebt het verdiend!!!! lekker van genieten!

Rasp: Wat ben je toch een kanjer!!!

Meis: Oh meid jij bent maar bezig met anderen, zo lief! Terwijl je zelf met zo'n heftige ziekte kampt. Bikkel!! Dikke kus! En denk een beetje meer aan jezelf En laat je maar lekker verwennen!!!!

Giraf en Maible: oooooh wat speciaal morgen. Ik wens jullie een heeeeeeeeeeele mooie fijne dag!! Dikke kus!

Wolfje: Dan laat je oma toch op de kids passen hahaha nee hoor. Gezellig maar ook pittig!! fijn weekend!

 

Hey meiden

@Jadore, jeetje, zo'n verhaal schrijven, voor iedereen weer een stukje, wat ben je toch een schat.
En wat heb je lekker geshopt zeg! Kan soms ook erg goed zijn wanneer je verdrietig bent hihi.

@Ff, thanks meid, jij bent ook aan kanjer!

@Meis, neemt de diaree al wat af of is het nog steeds hetzelfde?

@Giraf, succes nog met de voorbereidingen, het is best wat zo'n eerste jaar afsluiten, ik vond het wel emo hoor! Maar geniet hoe dan ook van de dag morgen!! Wel heel jammer dat je man er niet bij is zeg.

@all, jullie zijn allemaal kanjers en we moeten goed om onszelf denken hoor! We verdienen het allemaal!!!
Daarom heb ik voor mezelf alvast de massageolie klaargezet op het nachtkastje hihi.

 

@Nemo, nee ongi is niet leuk!!! Sowieso niet maar al helemaal niet als je veel ellende ervan hebt. Eet maar lekker een stukje taart extra als troost hoor!
De croissantjes waren heerlijk!!

Dames fijne avond allemaal en tot morgen!

 

Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn.
‘Gezellig,’ zei de eekhoorn.
‘Maar daar kom ik niet voor,’ zei de mier.
‘Maar je hebt toch wel zin in wat stoop?’
‘Nou ja … een klein beetje dan.’
Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was.
‘We moesten elkaar een tijdje niet zien,’ zei hij.
‘Waarom niet?’ vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zo maar langs kwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.
‘Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,’ zei de mier.
‘Missen?’
‘Missen. Je weet toch wel wat dat is?’
‘Nee,’ zei de eekhoorn.
‘Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.’
‘Wat voel je dan?’
‘Ja, daar gaat het nou om.’
‘Dan zullen we elkaar dus missen,’ zei de eekhoorn verdrietig.
‘Nee,’ zei de mier, ‘want we kunnen elkaar ook vergeten.’
‘Vergeten! Jou?!’ riep de eekhoorn .
‘Nou,’ zei de mier. ‘Schreeuw maar niet zo hard.’
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen.
‘ Ik zal jou nooit vergeten,’ zei hij zacht.
‘Nou ja,’ zei de mier. ‘ Dan moeten we nog maar afwachten. Dag!’
En heel plotseling stapte hij de deur uit en liet zich langs de stam van de beuk naar beneden zakken.
De eekhoorn begon hem onmiddellijk te missen.
‘Mier,’ riep hij ‘ik mis je!’ Zijn stem kaatste heen en weer tussen de bomen.
‘Dat kan nu nog niet!’ zei de mier. ‘Ik ben nog niet eens weg!’
‘Maar toch is het zo!’ riep de eekhoorn.
‘Wacht nou toch even,’klonk de stem van de mier nog uit de verte.
De eekhoorn zuchtte en besloot te wachten. Maar hij miste de mier steeds heviger. Soms dacht hij even aan beukenotenmoes, of aan de verjaardag van de tor, die avond , maar dan miste hij de mier weer.
’s Middags hield hij het niet langer uit en ging hij naar buiten. Maar hij had nog geen 3 stappen gedaan of hij kwam de mier tegen; moe, bezweet, maar tevreden.
‘Het klopt,’ zei de eekhoorn. ‘Ik mis jou ook. En ik ben je niet vergeten.’
‘Zie je wel,’ zei de eekhoorn..
‘Ja,’ zei de mier. En met hun armen om elkaars schouders liepen zij naar de rivier om naar het glinsteren van de golven te gaan kijken

***
De kraai schraapte zijn keel.

‘Ik weet niet hoe ik beginnen moet,’ zei hij.
De eekhoorn leunde achterover in zijn stoel en keek de kraai
ernstig aan. De kraai zag er somber uit. Zijn veren waren dof en
verfomfaaid en er was weinig glans in zijn ogen.
‘Dat geeft niet,’ zei de eekhoorn vriendelijk. ‘Begin anders maar middenin.’
‘Nou ja,’ zei de kraai, ‘als er een blaadje van de boom valt denk ik dat het op mij wil vallen, en ik denk dat ze me willen storen als ik slaap, want ik wordt telkens wakker en dan hoor ik een gebonk en gesuis. Vlak bij mijn oor! Ik heb zoveel argwaan, eekhoorn!’

De eekhoorn legde zijn vingertoppen tegen elkaar en deed alsof hij de kraai goed begreep. Argwaan, dacht hij, wat is argwaan? Zou het een soort soep zijn? Het klinkt als een zwart soort soep met hompen van het een of ander erin...

‘Tja,’ zei de eekhoorn. ‘Als je er te veel van hebt, kraai, waarom gooi je het dan niet weg?

‘Weggooien??’

De eekhoorn dacht: het is vast geen soep. Maar wat dan? Iets dat je niet zomaar kunt weggooien. Een soort schors misschien?

‘Nou, maar je zou het toch kunnen afkrabben? Krab al die argwaan toch af!’ zei hij.
De kraai zweeg. Toen zei hij zacht : ‘Ik denk dat ik er niet bij kan, eekhoorn.’
‘O,’ zei de eekhoorn, ‘dan komen wij wel even helpen, de mier en ik, dat is geen enkel probleem.’
‘Maar ik ben bang dat het heel veel pijn doet.’
‘Nee hoor,’ zei de eekhoorn. ‘Wij zijn heel voorzichtig. Zullen we zeggen dat wij morgen komen? Zo in de loop van de ochtend?’
De kraai keek de eekhoorn onderzoekend aan.
‘Ik heb nu ook argwaan,’ zei hij. ‘Heel veel!’
‘Ja natuurlijk,’ zei de eekhoorn. ‘Het is ook nog geen morgen.’
‘En denk ik dan nooit meer dat de olifant er alleen maar op uit is mij weg te blazen?’
‘Wat heeft dat er nou mee te maken?’ zei de eekhoorn. ‘De olifant blaast nooit iemand weg. En trouwens, misschien zou het wel goed zijn als je eens hoog de lucht in geblazen werd. Misschien vlieg je altijd wel te laag! Ga nou maar rustig naar huis. Morgen komen wij alle argwaan weghalen.’
‘We zullen zien,’ zei de kraai somber. Hij voelde de argwaan als dikke kleffe druppels langs de binnenkant van zijn gedachten rollen.
‘Zo tegen het eind van de ochtend,’ zei de eekhoorn.
De kraai schikte zijn veren wat en ging de deur uit. Somber krassend vloog hij over de struiken weg.
Ik hoop niet dat het heel vast zit, dacht de eekhoorn, want dan kom je er niet met krabben. Dan zouden we er de specht bij moeten halen... nou ja... we zien wel. Hij gooide een beukenoot in de lucht, liet hem op zijn neus vallen en van zijn neus in zijn mond rollen. Vrolijk knagend keek hij om zich heen

uit: Toon Tellegen. Misschien wisten zij alles. (Mijn bijbel)

***
Toon Tellegen - Verdriet

Soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig,
lukt het iemand
om met beide armen zijn verdriet te omvatten.
Hij tilt het op.
Laat de deur niet op slot zijn, nu...
Hij duwt hem open met zijn knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
Kijk uit! roept hij
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen oude autobanden,
speelgoed, resten van vuur,
gooit hij het neer
en fluitend loopt hij terug naar huis.

 

Hieperrrrrdepiep.... HOERAAAAAAAAAAAA!!!!

Proficiat O en I! En Giraf en Maible gefeliciteerd met jullie 1-jarig mama-zijn!!
Laat die neus maar krullen!

 

Maible en Giraf, van harte gefeliciteerd met jullie kindjes!!! Wat een bijzondere dag, een jaar voorbij gevlogen! Geniet van jullie dreumessen!!

 

@FF, wat een mooie verhaaltjes heb je gisteravond geplaatst. Daar hou ik van!!

@Madl, leuk zo'n dagje uit!!! Veel plezier!! En 30 weken joepie!! Zo fijn meid!

Hier vanmorgen even wezen shoppen met V.era en dat ging best heel goed. Ik moest nog even wat spulletjes hebben dus we zijn naar de Action geweest, heerlijke winkel.
En bij thuiskomst had manlief zomaar de muur in de woonkamer alvast gesaust!!! Wauw!!! Helemaal blij mee!!!

 

Mlief: Oeh leuk dagje meid! En bijna 30 weken!! Lekker he meid! Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu met die pijnlijke harde buiken ook wel uitkijk naar de 28. Ah nog 6 weken

Rasp: Ja leuk he, dat is van Toon Tellegen, mijn lievelingsschrijver. Zijn kinderboeken zijn, naast gewoon leuke kinderverhalen en gedichten, ook erg filosofisch en vanuit een heel pure gedachtengang geschreven.
Zijn verhalen zijn niet uitgekauwd en tot in den treuren uitgelegd, maar hij laat enorm veel ruimte voor eigen gedachten en fantasiën.
Ook zijn volwassen boeken zijn erg leuk overigens
Maar men moet er niet te nuchter voor zijn, want dan mist men de onderliggende gedachte al snel en zal het onzin vinden
Wat ben je weer lekker verwend!! Heerlijk.

Ik heb vanavond optreden van mijn musicalgroep. Ik ben nu al trots op ze! Er is een meisje van 10 en die kan zoooooo mooi zingen, dan krijg ik kippenvel... Wauw.

Weet je wat, dacht de olifant, als ik hier beneden nu eens een briefje leg zodat ik van bovenaf kan lezen. Dan kan mij niets gebeuren. Hij wreef in zijn voorpoten, schreef met grote letters:
JE MAG NIET VALLEN

legde het briefje onder de kastanjeboom en klom naar boven. Maar toen hij halverwege was, verscholen tussen de bladeren, liep de krekel onder de kastanjeboom door. Hij las de brief.
Ach … dacht hij, eindelijk…! Hij was al heel lang op zoek naar het woord NIET. Nergens had hij al, en Niemand en Nooit en Niets. Maar Niet nog niet.
Hij wreef zijn voelsprieten over elkaar, keek om zich heen, zag niemand en scheurde het woord Niet uit het briefje.
Hij wilde niets liever dan dat woord op zijn voordeur hangen, voor zijn naam. NIET DE KREKEL zou er staan. Binnen zou hij luidkeels tsjirpen en door een kier in zijn muur naar buiten kijken naar de voorbijgangers. ‘ Niet de krekel?’ zouden ze zeggen. ‘ Niet de krekel??’ Maar wie tsjirpt er dan?’ Hij zou niets zeggen en niet opendoen, en alleen maar nog luider tsjirpen. Verbouwereerd zouden ze zijn. Verbouwereerd, daar hield de krekel van. Rimpels in voorhoofden, aarzelingen en verbouwereerdheid.
Vrolijk vloog hij naar zijn huis, met het woord Niet onder een vleugel.
Toen de Olifant tenslotte zwoegend en hijgend, na lang klimmen, in de top van de kastanjeboom was aangekomen en bijna viel, herinnerde hij zich zijn briefje. O ja, dacht hij, dat is maar goed ook… Hij keek naar beneden en las.
‘Wat?’ riep hij verbaasd. Hij las de woorden drie keer over. ‘Maar het mag toch niet…?’ zei hij toen.
Hij wankelde.Het mag dus, dacht hij gelaten. Met enorm geraas viel hij uit de top van de kastanjeboom naar beneden.
De eekhoorn vond hem even later, met naast hem zijn brief. Voorzichtig legde hij de gekneusde slurf recht. De olifant sloeg zijn ogen op en kreunde: ‘Nu begrijp ik nooit meer iets eekhoorn’.
‘Nee,’ zei de eekhoorn en hij ging in het gras naast de olifant zitten

 

@Ff, ik ken wel gedichten van Toon Tellegen en daar krijg ik altijd tranen van in mijn ogen, het ontroert/roert me. Maar ik ga nu ook het boek "misschien wisten zij alles" aanschaffen, ik ben om!! Heerlijk om straks lekker te gaan lezen in de vakantie en languit met de dikke buik!

 

Yes!! Weer een TT-lover er bij

Op onze bruiloft hadden we deze tekst als achtergrond:

Op een dag, maar misschien ook nooit,
met niemand om mij heen
en in de verte misschien de zee of een zee van klaprozen
schapen,
zal ik een stem horen,
een zachte stem,
die 'Ja' zegt
en tien seconden later,
knarsend, krakend:
'Wat heb ik nú weer gezegd...'
Toon Tellegen

 

Je mooi!!! Die ken ik!!! En grappig ook wel!

 

@Vlek, veel plezier met alles!!!