Hersendode vrouw baart gezond kind | nu.nl/buitenland | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl Wat een inzet van de artsen! Geweldig!
Ik weet alleen niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Mooi dat het kan, maar dat kind is dus gegroeid in een lichaam waar geen leven meer in zat. Hoe gevoelloos is dat? Maar goed, wie weet maakt dat geen drol uit.
maar misschien zijn de fam leden van de vrouw wel enorm blij dat het kindje het heeft gered. als ze 40 weken zwanger was bij het in coma raken wil je toch ook graag dat het kindje het red? ik vind het mooi en hoop dat het liefdevol opgroeit.
Ik denk dat dit kindje er niet zoveel van mee heeft gekregen hoor.. maar inderdaad, je zal het later maar te horen krijgen.. lijkt me een vreemd idee! Maar vind het wel knap dat het kan en dat er vanaf 11wk zwangerschap al zo is ingezet door artsen! *kan Ned echt nog wel wat van opsteken!*
Dit vind ik wel erg flauw. Er zijn meer dan genoeg artsen in Nederland die heel erg begaan zijn. Je zou het ook om kunnen draaien: deze artsen waren met een experiment bezig en dachten met name aan hun wetenschappelijke carriere. Want wie zegt dat het kindje hier niets aan zal overhouden? Niet dat ik dat perse denk, maar ik vind het zo irritant dat sommige mensen denken dat het gras van de buren altijd groener is. Is niet zo!
Bijzonder hoor! En fijn voor de familie voor de vrouw en eventuele man van de vrouw. Maar ook weer een zware last, aangezien de moeder van het kind niet meer leeft.
Ik doelde meer op het feit dat hier in Ned sommige zwangerschappen wel erg gemakkelijk worden beeindigd of in elk geval weinig wordt gedaan om een (vroege) zwangerschap te redden. Tuurlijk kan ook dit verhaal twee kanten hebben, maar ik vind nogsteeds dat deze artsen zich super hebben ingezet voor een nieuw leven!
Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik er zo van vind... Ik weet wél, dat als er met mij iets tijdens mijn zwangerschappen gebeurd zou zijn waardoor ik in coma zou raken, dat ik zou willen dat ze alles zouden doen om het kindje te redden, incl. mij kunstmatig in leven houden totdat het kindje levensvatbaar zou zijn.
Eigenlijk vind je er dus wel degelijk iets van..... Ik vind het voor de nabestaanden van die vrouw en vader van het kindje heel bijzonder en fijn dat dit mogelijk is geweest. Of het kindje er iets aan overhoudt, dat zal de toekomst uit moeten wijzen.
Ik zou ook willen dat ze alles zouden proberen om mijn kindje te redden. misschien hebben de fam van deze vrouw wel hetzelfde gevraagd...
ik was er ook verbaasd over en heb mijn vriend gevraagd wat hij dus zou doen mocht ik in coma raken en hersendood maar ook zwanger zijn , zijn eerste ingeving was dat hij ook ons kindje zou laten groeien mits het gezond geboren zou kunnen worden , zo zou hij niet in 1 klap 2 geliefden wkijt raken . ik weet niet wat ik ervan moet vinden
Nee ik heb er een naar gevoel bij. Maar dat komt ook omdat ik geloof dat een kindje tijdens een zwangerschap meer mee krijgt dan alleen voeding. Ik geloof erin dat het emoties ed meekrijgt, misschien een beetje zweverig maar goed met het risico om nooit meer serieus genomen te worden (): ik denk dat een kindje ook groeit op liefde, op de aanrakingen via de buikwand, de stem van de moeder die hij altijd hoort, gewiegd worden tijdens het wandelen enz enz. Ik denk niet dat ik er voor zou kiezen. Wel als ik al een eind op weg ben, maar niet al vanaf 11/13 weken zwangerschap. Maar realiteit is dat je dan natuurlijk niets te kiezen hebt
Pardon? Nederland is juist heel ingewikkeld met het beeindigen van zwangerschappen om de doodsimpele reden dat we zo weinig prenataal onderzoek doen. En de richtlijnen zijn heel duidelijk en die zijn er niet voor niets. Vanaf 26 weken wordt er alles aan gedaan om een levensvatbaar kind te redden. Daarvoor niet nee... de risico's zijn zo onverweldigend groot Als ik in coma zou raken en mijn kind zou een week of 30 ofzo zijn dan zou ik het een heel ander verhaal vinden.. hier gaat het om iemand waarvan de inhoud van haar buik NET foetus genoemd mocht worden...
Ach gerum, dat kindje.. Eerst gaat de moeder dood en daarna wordt het met 28 weken geboren en moet het zonder mama door het leven . Maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen "laat maar sterven want moeders ligt in coma". Moeilijk.
ik weet ook niet zeker wat ik ervan vind. als je bijna op het einde bent en nog een week of 2 moet ofzo kan ik me indenken dat ze het kindje een kans willen geven. maar om een vrouw nu maanden in leven te houden voor dit doe? ik vraag me af of het kindje daar niks aan overhoudt.hoe ze dat doen met gezonde voedingstoffen aanvoeren en hoe je dat als vader later uitlegd. lijkt heel bizar om te horen.
Vindt het heel bijzonder en geweldig voor de nabestaanden van de vrouw. Ze zijn een geliefd iemand kwijt, is toch geweldig dat ze haar kindje nog wel hebben.
mijn vriend en ik hebben het hier ook wel eens over gehad. Als ik nog een kans had, zou ik boven het kind gaan, maar als dat niet meer zo is, dan zou hij toch graag het kindje willen redden, anders is hij beiden kwijt. Dus dit vind ik niet vreemd en die artsen hebben dat vast met de familie besproken.