Hallo allemaal, Ik weet niet zeker of ik hier helemaal goed zit, maar bij deze ons verhaal: In 2004 en 2007 zijn wij, via de natuurlijke weg, de trotse ouders geworden van een zoon en een dochter. Begin 2008 heb ik mijzelf laten steriliseren d.m.v. Essure, daar ik Factor V Leiden heb. Toen sloeg het noodlot toe: in augustus 2008 is volkomen onverwacht onze dochter overleden. Ons gezin was "incompleet" en wij hebben in 2009 de stap genomen om te beginnen aan IVF (via VUMC) en dit sloeg de 1e keer aan. Wij zijn in 2010 de trotse ouders geworden van (wederom) een zoon. Uit deze behandeling zijn ook nog 5 cryo's voortgekomen. In eerste instantie hebben wij gezegd dat wij deze ter beschikking van de wetenschap zouden stellen. Maar sinds enkele weken zijn wij, vooral ik, aan het twijfelen, want onze grootste wens is nog steeds "een dochter" en ik heb nu nog de leeftijd (bijna 36). De kans dat het een meisje is, is 50/50 en de vraag is, kunnen wij de "teleurstelling" aan als het weer een jongen zou zijn. Plus het feit dat we dan weer 11 maanden in spanning zouden zitten van "blijft zij (hij) leven". Deze zomer willen wij definitief de knoop doorhakken...... en ik vind het een moeilijke kwestie. Sandy
Toevallig heb ik vanavond een dergelijk 'geslachtsgesprek' gehad met mijn vriend. Omdat ook ons gezin incompleet is na het overlijden van onze dochter, droom ook ik nog steeds van een meisje bij ons gezin. Ik ben absoluut gelukkig met onze zoon en nog een zoon erbij zou ik geweldig vinden. Maar ik 'moet' ook een dochter. Omdat ik haar mis en ik wil weten hoe een dochter van ons zal zijn. Nu speelt bij ons leeftijd niet mee en hoeven wij geen MMM in. Maar mijn vriend wil nog maar 1 kind. En als dat kind een jongen is, dan is het wat hem betreft klaar en is ons gezin af. Voor mij niet. Dus er zit enigszins druk op mij, dat de volgende dus een meisje moet zijn. Omdat het mijn laatste kans is. En ik wil geen voorkeur hebben, ik wil niet dat een zoon van mij denkt dat ik liever een meisje had gehad. Dat is niet zo. Ik zou er nog wel tien willen, zo leuk als mijn zoontje is. Maar die dochter.. Ja, die mis ik elke dag weer... En we kunnen onze meiden niet vervangen, dat weten wij zelf ook wel. Maar ze zijn ons afgenomen en nu wil ik een zusje voor mijn kindjes. Helemaal niet leuk zulke gevoelens en de onzekerheid die al zoveel speelt Maar wij gaan er voor en als het een jongen is, dan zal ik een manier moeten vinden om te accepteren dat mijn dochter, waar ik van droom, er niet komt. Want die jongen, daar zullen wij zielsgelukkig mee zijn, net als met onze andere zoon. Maar om dat meisje, dat ik nooit gekend heb, zal ik dan misschien opnieuw moeten rouwen. Sterkte met het nemen van een beslissing en ik hoop vurig voor je dat jullie die zo gewenste dochter krijgen.
ondanks dat ik over dit onderwerp mijn eigen mening heb , zou ik me mij in kunnen denken dat dit een wens is . is het geen optie om het nog terug te plaatsen embryo te testen op geslacht ? ik weet niet of dit om deze reden mag , je hebt natuurlijk ook geslacht,s gebonden aandoeningen waarbij ze allen de jongens of de meisjes terug plaatsen . ik vraag me allen af of dit wettelijk mag om deze reden . liefs edith mama van mees*
Ik herken de emotie een beetje, na het overlijden van mijn dochtertje zei ik ook dat ik in ieder geval nog een dochter wilde krijgen. Na een gesprek met mijn medisch psycholoog heb ik me gerealiseerd dat ik helemaal niet een dochter wil krijgen, ik wil mijn overleden dochter terug. Maar dat kan helaas niet. Nu ik me dat realiseer maakt het me helemaal niet meer uit of we een jongen of een meisje gaan krijgen, ik hoop nu op zo gezond en gelukkig mogelijk. Het is een heel moeilijke kwestie, als je er niet alleen uit komt, is het misschien een idee om hulp te zoeken.
Heel, heel moeilijk lijkt me dit. Enerzijds denk ik ben blij met wat je hebt (dit bedoel ik niet niet vervelend) anderszijds snap ik m helemaal. Ik heb zelf een zoon en ben met 20wk zwangerschap een meisje verloren. Nu nog niet toe aan volgende zwangerschap maar ik denk ook dat wanneer dit wel is, mijn wens ook sterker naar een meisje zal zijn. En toch...... Sterkte!
Ik heb dat gevoel niet, het maakt me echt niet uit, alles is welkom hier. Ik ben een zoon verloren, heb al een dochter. Als alles maar goed is, en ik er mentaal weer bovenop kom. Vandaag 11 weken en 2 dagen zwanger. Volgende week de nekplooimeting.