Cygnet, als jij dit te maakbaar vind, hoe denk jij dan over vruchtbaarheidsbehandelingen? (no offense)
Ik snap ook niet waarom dat kind met 28 weken ter wereld is gekomen. Hadden ze het dan niet beter nog een week of 10 zo voort kunnen doen, er van uitgaand dat het bijna net zo goed ging als in een levende moeder?
Helemaal mee eens. Ik vind veel opmerkingen in deze topic totaal kortzichtig. Hersendood en coma zijn verschillende dingen. Ik vraag me af wat nou de waarheid is. En er zijn talloze kinderen op de wereld gekomen waarbij de moeder gestorven is tijdens het baren. Moesten de kinderen dan ook maar dood? Kom op zeg! En een geboorte met 28 weken geeft zeker geen 100% kans op problemen. Gelukkig niet :x
Dat zou inderdaad ook nog kunnen. Zo zie je maar, we vormen ons zelf wel een beeld van wat er gebeurd is, op basis van een veel te kort artikel. Ik ga overigens af op de term hersendood die hierin gebruikt is, en in mijn ogen is iemand die hersendood is, dood. Maar misschien is de 'redactie' van nu.nl onzorgvuldig en gaat het niet over iemand die hersendood was, maar in coma lag.
Stel dat ze 'alleen' in coma zou liggen, is er theoretisch gezien ook nog een kans dat ze daaruit ontwaakt... Maar goed.. zo wordt het wel erg speculatief Tis idd heel lastig om een goed beeld te vormen van een klein artikeltje
iemand kan in eerste instantie in comateuse toestand verkeren. en dan met 28 hersendood verklaard worden. hoe langer iemand in coma ligt hoe minder kans dat zo iemand wakker wordt. maar daar zijn wel een aantal testen en onderzoeken voor nodig. Ik heb van redelijk dichtbij mee gemaakt dat iemand opgenomen werd en in coma raakte dat na een tijd werd besloten (onderzoeken scans ed. want zwellingen in het hoofd of zuurstof gebrek kunnen in bepaalde mate nog herstellen) dat deze persoon hersendood was. het werd van alle apparatuur gehaald maar ging wel zelf ademen. in zo'n toestand heeft iemand een paar 100mm water per dag genoeg om nog weken voort te kunnen. hier moest men alleen voor naar de rechtbank om toestemming te vragen om te stoppen met voeding en vocht. en dan afwachten wanneer zo iemand daad werkelijk overlijd. dit in gedachten vraag ik me dus af wat het volledige verhaal is. misschien is er zo gevochten voor de moeder dat het kindje uiteindelijk kansen kreeg. je weet het niet
Als je hersendood bent, moet je kunstmatig in leven gehouden worden.... Coma is iets anders van daaruit is er altijd de theoretische mogelijkheid om weer te ontwaken. Dat was voor deze mevrouw geen optie.
Het is niet de eerste keer dat zoiets gedaan is en geprobeerd is, google maar eens op "Marion Ploch", een Duitse in Duitsland in 1992, die op het moment van hersendood verklaren nog maar 13 weken zwanger was. Ook bij haar hebben ze geprobeerd het kind in leven te houden. Het is een niet zo leuk ethisch dilemma, ik ben blij dat ik de keuze niet hoef te maken.
in het artikel wordt gesproken dat ze met 11 weken zwangerschap in coma raakte. Coma en hersenletsel - Medic Info hier meer info over coma.
niet waar lees de link maar die ik heb geplaatst. en het artikel spreekt zelf over Coma vanaf 11 weken.
pff, nou ik vind dat er toch minderwaardig wordt gedaan hier over een kindje van 12 weken. Mijn kindje was mijn kindje vanaf de eerste test en niet pas met 25 weken hoor. Jullie zouden je eens voor moeten stellen hoe het voor zo'n man is, zijn vrouw kwijt, maar wel de kans om zijn kindje te behouden. Zijn vrouw wordt er niet minder meer van hoor, ik denk dat mijn vriend er ook alles aangedaan zou hebben om iets van mij te behouden. En ik zou dat graag doen, ook al kan ik dat zelf niet meer kiezen natuurlijk. En ik zie het niet als een kindje in een dood lichaam, maar een kindje dat zo enorm gewenst is, als het later uitgelegd wordt blijkt voor dat kindje toch wel wat beide ouders voor hem/haar over gehad hebben. Kortom: ik vind het dus geweldig.
Offtopic...Ik was 28 weken groot toen ik geboren werd... 23 jaar geleden en ik heb er helemaal niks aan over gehouden ben zelfs niet klein of wat dan ook (1.72...). Dus dat is een beetje raar om te zeggen dat het 100% kans op problemen geeft... Ontopic... Ik vind het wel een moeilijke situatie maar ik kreeg een miskraam toen ik ongeveer 12 weken zwanger was (kindje was wel eerder gestopt met groeien) maar het kindje was al een compleet onderdeel van ons gezin. Ik kan me voorstellen dat de vader (ervan uitgaande dat er eentje is maar dat neem ik wel aan...) ontzettend graag zijn kindje wil zien en als die kans er is... ik zou het ook willen hoor! Ik doe nu ook alles voor mijn kinderen en had alles willen doen voor het kindje dat ik verloren heb... Iemand zei hier ook dat je het leven aan je kind kan geven als laatste ding wat je voor je kind kunt doen... heel mooi verwoord vond ik dat... maar het is mijn persoonlijke mening... Ethisch verantwoord??? Dat weet ik niet... moeilijk...
ik vind dit nogal een kortzichtige opmerking. Natuurlijk geen 100% kans op problemen, wat een onzin. Het is zeker niet ideaal, maar ook deze kindjes kunnen gewoon opgroeien hoor. Je hebt het hier wel over kinderen. Ik vind het niet de natuurlijke weg dat het babytje maar komt te overlijden. Gelukkig dachten de artsen daar ook niet zo over. Die man is ws de liefde van zn leven kwijt maar heeft wel hun kindje.
Voor hun is het denk ik precies andersom. Een foetus krijgt volgens mij volgens de Islam met 120 dagen een ziel. Wanneer je dan de mogelijkheid hebt om deze foetus alsnog door te laten groeien en geboren te laten worden dan doen ze dit. Ze hebben die mogelijkheid van God gekregen. Of dit kindje het dan ook zal halen ligt dan verder in Gods handen. Euthanesie bijv is voor hun dan ook uitgesloten zoals men dat hier kent.
Ben het hier helemaal mee eens. Ik vind het prachtig dat dit kindje leeft en als mij ooit zoiets mag overkomen, dan hoop ik dat de artsen en mijn familie net zo hard knokken voor het kind.
Ik ben het grotendeels eens met Cygnet, zeker in het geval van hersendood. Zelf zou ik het zeker niet willen, ik zou een grens trekken bij wat hier in NL als levensvatbare grens wordt gezien de ondergrens is voor wanneer ik in leven gehouden zou worden met het kindje in mijn buik. Dus als ik al 28 weken zwanger zou zijn, vind ik het een ander verhaal dan bij 11 weken zwangerschap. Maar het is een ethische kwestie, wanneer zie je een kindje als een levend wezen? Dat is voor iedereen anders, elke situatie is weer anders. Voor de familie van deze betreffende vrouw en blijkbaar voor de meerderheid hier ligt die grens al bijna bij de bevruchting, voor mij persoonlijk op een ander moment.
Ik kan die redenering wel volgen, maar denk er zelf duidelijk heel anders over. In mijn ogen was de tijd van deze vrouw gekomen. Door haar (als ze hersendood was) in 'leven' te houden, hebben de artsen in mijn ogen iets gedaan wat te ver ging.
120 dagen is ruim 17 weken (of 19 weken vanaf de bevruchting). Hier ging het om een foetus van 11 weken, dat is toch 6 weken verschil. Ook in Nederland zullen artsen alles doen om een zwangerschap van een foetus van 17/19 weken te redden als de moeder dat wil. Bij 11 weken doen ze volgens mij nog niet zoveel.