nu weet ik als geen anders dat het niet over 1 ding gaat maar om een op een stapaling van dingen. maar wat was de spreekwoordelijke druppel? hier was de laatste druppel het feit dat ik er pas na 2 maanden achter kwam dat mijn oma overleden was. dit was mijn vader mij blijkbaar even vergeten te melden. tegen de rest van de familie had hij gezegd dat ik en mijn broertje niet wilde komen. na een aantal maanden hoorde ik het toevallig dat mijn oma overleden was. dit was voor mij het punt om te stoppen met de contact. hij weet dus niet van zijn kleinzoon en nu toekomstige kleindochter af. tuurlijk hij zal het wel weten via de rest van de familie maar hij hoort niets van mij. de rest vande familie spreek ik ook verder niet maar dat was al eerder omdat mijn vader er weinig contact mee had sprak ik ze ook nooit. alleen 1 oom en een neef zie ik nog maar die hebben ook met de rest van de familie geen contact.
de laatste druppel om geen contact meer met mijn vader te hebben was voor mij dat hij weer aan de drank ging. hij dronk altijd al veel, en sinds de scheiding in 2000 werd het alleen maar meer, daarbij had hij ook erg losse handjes als hij had gedronken. ik heb het vaak zat geprobeerd, maar toen ik net zwanger was van S. ging hij weer aan de drank, en dat was voor mij genoeg.
het geen contact hebben met mijn vader is.. omdat hij vreemdging terwijl mijn moeder zwanger was van mij.. hij haar daarna verliet voor die ander.. hij ze rechten op mij gelijk opgaf.. nooit moeite deed om me te zien of om ze alimentatie te betalen.. hij jehovagetuigen werd en mij dwong om mee te doen.. hij niet heb verteld dat me oma op sterven lag..hij alles heb gedaan om geen loonsverhoging te krijgen zodat hij meer moest betalen voor mij.. en ga zo maar door.. ben dr klaar mee hahaa.. hij zal ze toekomstige kleinkinderen hopelijk nooit zien. al woont hij hier wel vlak bij
Euh je bedoeld de druppel bij mijn vader de laatste keer heeft hij het verbroken omdat ik het niet eens was met zijn trouwplannen, en zijn vriendin niet accepteerde.. Tja, nu kent hij zijn klein dochter niet en zij hem ook niet, al heb ik hem daar wel de kans voor gegeven.. En hij negeerd haar nu gewoon (ze weet dus ook niet dat hij haar opa is) op verjaardag van broertje of zusje.. Dus EXIT DADDY!
Mijn vrouw heeft ook geen contact meer met haar vader. Het contact met hem liep al erg stroef omdat zijn vriendin overal mee wilde bemoeien. Mijn vrouw mocht haar vader ook nooit alleen spreken aan de telefoon of alleen zien. Zij was er altijd bij. De bom is gebarsten toen wij onze pleegkinderen kregen. In het begin ging dit erg goed en namen ze de kinderen op als hun eigen kleinkinderen. Daar waren we erg blij mee, alleen op een gegeven moment werd het te gek. Onze oudste pleegzoon had een hoop problemen en er werd gedacht aan zware hechtingsproblemen. Omdat hun zo vrij waren, dook hij altijd bij hun op schoot en als we bij hun waren ook bij de visite van hun. Hij kende deze mensen niet. Toen wij vertelde dat hij problemen had en dat je niet zo vrij met hem om moest gaan, werden hun boos. Zij snapte niet wat voor problemen hij had en zij gaven ons de schuld. Wij hebben nog geprobeert dat iemand van pleegzorg het kwam uitleggen, maar dat wilde ze ook niet. Ze hadden geen gebruiksaanwijzing nodig voor hun kleinkinderen. Ook kwam er uit dat hun mij niet accepteerden als de vrouw van zijn dochter. Ik was niet goed voor haar. Dit heeft bij mijn vrouw voor de druppel gezorgd. Uit vatzoen hebben we wel een geboortekaartje gestuurd toen onze zoon geboren werd, maar hebben niks gehoord. Ook hebben ze een bidprentje gekregen van mijn schoonmoeder. Dus ze moeten weten dat we een zoon hebben en het oudste pleegzoon niet meer bij ons woont. We hebben echter niks van ze gehoord en zullen denk ik ook niks meer van hun horen. Voor mijn vrouw vind ik het wel erg. Nu we een zoon hebben, wil ze graag weten hoe zij vroeger was. Ze kan het niet meer aan haar moeder vragen, want die is er niet meer en met haar vader heeft ze geen contact. Ze zit hier nog wel eens mee. Groetjes, The girls
Ik heb weinig contact met mijn vader, maar ook jaren geen contact gehad. Eerste keer was net na de scheiding van mijn ouders, moeder had geen contact dus kids ook niet. Daarna was het omdat hij opnieuw getrouwd is, hem jaren niet gesproken, zelfs niks op verjaardagen, tot 2 weken voor mijn trouwen. En nu nog bijna geen contact. Er is gewoon teveel gebeurd en heb totaal geen band met hem.
ik hoop al heel mijn leven dat mijn ouders uit elkaar gaan, dan kan ik alle contact met mijn vader verbreken, maar nog wel contact houden met mijn moeder. ik ga hier niet over uitwijden, maar ik wil mijn moeder dus wel blijven zien, mijn vader liever niet, wij gaan dus ook meestal daarheen als we weten dat mijn vader niet thuis is.
Toch nog zoveel mensen die geen contact hebben met ouders/1 van de ouders.. Ik heb nog contact met beide ouders. Nouja, contact.. Met mijn moeder een super contact maar mijn vader.. Als ik zelf niet bel, belt hij nooit. Mick is 5 maanden hij is 1x geweest (maar wil wel als volledige opa gezien worden) mijn zus en schoonzus zijn de afgelopen 3 maanden kort achter elkaar bevallen daar kunnen ze elke week heen.. Ik denk dat dit de druppel voor ons gaat worden.. Het maakt me niet uit dat hij mij door de grond laat zakken, maar dit gaat hij niet doen met mijn zoontje. Gelukkig heb ik een heeeele lieve stiefvader die we wel vol trots 'Opa' noemen ! (het verhaal is langer, maar anders lezen jullie over 3 dagen nog )
contact met mijn ouders is er wel, maar wel stroef. Met ons pap gaat t goed, maar met ons mam niet zo. We zijn in t geheim getrouwd en eigenlijk geven we niet zo veel om t huwelijk (Mijn man en ik). We zijn eigenlijk getrouwd dat t goed is geregeld voor de kinderen. Ons mam heeft t er moeilijk mee. Die had gezegd: ik heb maar 1 dochter en die wil ik een keer in t wit zien. maar ja... daar heb ik de behoefte niet. Heb ik al vaak uitgelegd, maar ze wil gewoon niet luisteren. Het heeft gewoon tijd nodig... Ik heb helemaal geen contact meer met mijn broer... maar dan zijn jullie ook een paar dagen aan t lezen net als bij Neeltje
Goh, dit had mijn verhaal kunnen zijn. Dat is ook de reden dat ik geen contact meer heb met mijn vader. De eerste keer dat hij m'n dochter zag, toen was ze "al" 2 weken oud (ze is het eerste kleinkind in onze familie). Toen ze 1 jaar was had hij haar dus in dat ene jaar maar 4 keer gezien. Ze kent hem totaal niet en als hij er is dan kijkt ze niet naar hem om. Gelukkig hebben wij ook een hele lieve stiefmoeder die ze trots omi noemt en waar ze helemaal gek op is! Maar herken jou stuk dus heel goed
Dat mijn vader me vertelde dat hij weer ging trouwen, en verschrikkelijk blij was met zijn 'nieuwe' kinderen. Nou, lijkt me duidelijk.
Ik heb op dit moment geen contact met mijn familie, misschien in de toekomst weer. Reden is hoe zij omgegaan zijn met het overlijden van mijn dochtertje. Zij hebben haar nog nooit bij haar naam genoemd, alleen maar aangeduid als 'het', 'miskraam' en 'lijk'. Tja, het was dan ook 'maar' een zwangerschap van bijna 21 weken. Toppunt was het verwijt van mijn stiefmoeder naar mijn vriend toe: "Hij had het rondgedragen als een bonbon op een bonbonschaaltje en je kon mensen niet op die manier confronteren met een lijk". Met mensen wordt dan mijn vader bedoeld en met lijk mijn overleden dochtertje. (Mijn schoonfamilie die bij dezelfde bijeenkomst aanwezig was is juist heel positief erover.) Er is nog meer gezegd en nog heel veel meer nagelaten. Proberen te vertellen wat wij voelen leidt tot opmerkingen die er op neer komen dat ze toch echt niets fout gedaan hebben, maar wij wel. Het hele verlies van ons dochtertje vinden ze ook niet zo heel veel voorstellen, we doen hier volgens hen 'moeilijk' over. Om de nodige stress tijdens mijn huidige hoogrisico zwangerschap te vermijden, staat het contact nu dus op nul. Ze horen het wel als er een baby geboren is, voor die tijd hebben ze precies laten weten wat voor hen een ongeboren baby waard is.
de laatste druppel hier was(so) uhm nou ja het was idd al een opstapeling dat ze mij niet wouden accepteren met een spierziekte maar de allerlaatste druppen was dat ze tegen mn man zeiden dat ze eerst alleen laetitia en manlief wouden zien en daarna mij nou dus mooi niet.. denk toch ff niet dat ik mn dochter aan mensen laat zien die mij het leven zuur maken en mij niet accepteren..
Gadverdarie zeg! wat naief van die mensen. das wel het ergste wat je kan overkomen dat je je kindje weg moet brengen in plaats van je kind jou.. Sterkte!
Na ontzettend veel dingen die er gebeurd zijn heb ik tegen mezelf gezegd dat als ik geen reactie zou krijgen op het geboortekaartje van Damien, dát de druppel zou zijn. En ik heb inderdaad geen reactie gekregen.