Dat is wel fijn om te horen. Ik zou nu echt een moord doen om weer eens lekker een nachtje op mn zij te slapen, ik vraag me af hoe lang het nog duurt voordat dat weer kan.
Hier mijn grenzen steeds verlegt. Wou in eerste instantie stoppen als ik weer ging werken maar kon geen afscheid nemen. Daarna had ik zoiets van een half jaar en dan stop ik, en daarna met een jaar. Uiteindelijk tot 15 maanden gevoed en toen was ik het zat en ons meisje ook. Nu stel ik geen termijn meer.
Ik heb tot 9 maanden stuwing gehad en lekte ook nog doodleuk 's ochtends vroeg. Na die 9 maanden was dat voorbij. Ik moest eerst wel wennen aan die slappe zakjes, hihi, maar dat herstelt zich ook weer. Nu heb ik gewoon mijn oude vorm en maat weer terug. Moet altijd zo lachen als ik iemand zeg dat ik nog voed en dat diegene dan meteen naar mijn boezem kijkt, alsof je daar wat aan kan zien!
Hier stopte de stuwing enzo ook met een maand of 8,5 a 9. Ik heb heeele andere borsten gekregen dan ik had voor de zwangerschap, maar dat vind ik echt niet erg.
Ik zou wel een jaar willen halen, maar ik heb soms het gevoel dat ik het nu al zat ben. Dochter gebruikt haar tandjes en doet haar hoofd naar achter met tepel in haar mond, niet echt fijn en gezellig meer.
Mijn streven was om 6 maanden te halen. Dit ging eigenlijk best gemakkelijk. Toen mijn zoon 6 maanden was moest ik er nog niet aan denken om hem niet meer zelf te voeden. Ik besloot in ieder geval mijn kolfrecht volledig te gebruiken, dan zou ik daarna wel verder zien. Hoe dichter ik bij de 9 maanden kwam, hoe meer ik zoiets had van: het zou wel erg leuk zijn om het jaar vol te maken! Toen mij zoon 9,5 maand was kreeg ik een nieuwe baan, en besloot ik om met kolven op het werk te stoppen, dat was niet te combineren met al het nieuwe op mijn nieuwe werkplek. Gelukkig lag er nog veel in de diepvries. Nog een kleine drie weken, dan is mijn mannetje jarig... dan heeft hij een jaar borstvoeding gehad... Dan bouwen we ook de laatste twee voedingen af. Het is jammer, ik vind het heerlijk om hem aan de borst te hebben en het is op sommige momenten heel gemakkelijk (bv als hij midden in de nacht in complete paniek wakker wordt en op geen enkele manier tot rust te krijgen is), maar het is goed zo. Mijn lijf heeft er onder te lijden, mijn gewicht blijft maar zakken, ik kan er niet genoeg tegen aan eten. En eerlijk is eerlijk, er is een nieuwe kinderwens, maar daarvoor wilde ik niet stoppen voor Timo's verjaardag. En stiekem vind ik het ook wel leuk dat mijn mannetje nu helemaal geen kunstvoeding heeft gehad...
Het zijn 2 ondertanden in het midden. Ik probeer haar al een zo groot mogelijke hap te laten nemen, maar na een paar seconden trekt ze haar hoofd naar achteren met tepel en tepelhof in haar mond of ze zet zich van mij af met haar handen. Dan laat ze een stukje los waardoor ze alleen de tepel in haar mond heeft, en dan laat ik haar weer diep aanhappen, en begint het spelletje weer opnieuw.
Ik ben er blind ingestapt omdat Simone zo vroeg kwam dat ik nog geen tijd had gehad om daar over na te denken. Ik had om die reden ook een beetje het idee dat ik gewoon zou stoppen als ik aan het werk zou want dat deed iedereen die ik kende, de enige vrouw die ik kende die kolfde eet kosher dus ik vond het op die manier logisch dat ze geen kv zou geven. Maar aangezien ik al gewend was aan het kolven ben ik dat blijven doen toen ik weer ging werken, ik heb kolfrecht gekregen tot ze een jaar is, daarna wil ik alleen nog 's morgens en 's avonds voeden en zo weinig mogelijk kolven. Over stoppen heb ik nog (steeds) niet nagedacht
De oudste tot ongeveer 1 jaar gevoed en dat wil ik nu weer gaan doen. Dan vindt ik het wel welletjes geweest...ook mogen ze dan gewone melk en ze krijgt niet meer zoveel dan is het afbouwen makkelijk.
Klopt dat je erin groeit. Vindt het geweldig dat ze er nu zelf om kan vragen. Hier voel ik m'n borsten ook niet meer. Kan prima op m'n buik slapen. Ze waren een tijdje wat slapper maar dat trekt ook weer bij. @Zogelukkig, hier werd ook eens op een vergadering van m'n werk naar m'n lijf en borsten gekeken toen ter sprake kwam dat dochterlief nog bv krijgt. Net of daar wat aan af te lezen valt
Ik dacht eerst minimaal 6 maanden, maar ik stond er voor open dat het anders kon lopen. Dus wellicht langer en heel misschien korter (als er problemen zouden zijn). Nu loopt het supergoed en ik geniet er erg van en denk ik 9 maanden tot een jaar. Ik wist eerst niet dat de WHO 2 jaar adviseert! Dat vind ik wel erg lang en het staat me ook tegen (voor mezelf, moet ieder voor zichzelf weten, vind ik). Ik denk ook dat mijn man en andere omgeving het gek zal vinden als ik langer doorga dan een jaar en dat vind ik wel belangrijk... (misschien gek, maar je leeft niet in een sociaal vacuüm). Bovendien ben ik al 36 en willen we nog een kindje. Dat gaat bij ons via IVF. We hebben nog cryo's. Ik denk dat de kansen voor die ingevroren embry's beter zijn als je echt een goede cyclus hebt en geen BV meer geeft. Dus ik denk nu: na 11 maand / een jaar afbouwen en dan weer zwanger proberen te raken. Maar ik moet er nu niet aan denken om te stoppen!!!
Ik moest er ook niet aan denken toen ze 4 maanden oud was om 2 jaar te voeden. 1 jaar leek mij ook mooi genoeg. Maar zoals al eerder gezegd, groei je daar in. Meningen van anderen trek ik me niet zo erg meer aan. Manlief vraagt af en toe wel wanneer ik wil stoppen. Hier heeft ze ook allergieen dus ze is ook van mijn melk afhankelijk. Hij begrijpt dat ik haar graag 2 jaar wil voeden en mogelijk loopt de productie in een volgende zwangerschap erg terug waardoor ze zelf stopt. Kan me nu nl. niet voorstellen dat ik haar de borst ga weigeren. In m'n verdere omgeving weet denk ik niet iedereen het. Ik voed niet meer in het openbaar, ze drinkt alleen 's morgens en 's avonds. Zie niet in wat voor last zij er van moeten hebben.
Tijdens mn zwangerschap dacht ik eerst nou ik zie het wel ga tot einde verlof geven, dat is nu iets anders geworden. Zit nu elke werkdag 2x te kolven en verleg steeds verder de lat... een paar weken geleden was het tot 6maanden, nu dat in zicht gaat komen denk ik al langzaam aan een jaar.. maar zeg ook dat ik doorga totdat er niets meer uitkomt..
Op zich sta ik er wel voor open om mijn mening te wijzigen. De omgeving hoeft het idd niet te weten en hoe mijn man er in staat, dat zien we tegen die tijd dan wel. Ik denk ook dat ik het me niet kan voorstellen, totdat ze werkelijk 1 jaar is. Ik heb gewoon helemaal geen idee van een kind van die leeftijd aan de borst. Een vriendin van mij heeft bij geboorte van de de 1e gezegd: ik ga 6 maanden BV geven waarvan ik de laatste afbouw. En dat deed ze exact zo (hoewel het zwaar was voor haar) en bij de 2e zei ze in de zwangeschap: het kolven vond ik zwaar (fulltime baan) dus ik geef deze keer 5 maanden waarvan ik de laatste afbouw. En dat deed ze precies zo. Ik kan me niet voorstellen dat je van tevoren precies zegt: ik geef zo en zo lang en dat je dat dan ook precies zo doet. Ik dacht toen al: stel dat het lekker loopt, dan plak je er nog een maandje of 2 aan. Of dat het moeizaam gaat: dan stop je misschien een maandje eerder. Ik heb er wel ideeën over, maar de beslissing neem ik als die daar is.
Sommige kindjes zijn kennelijk te sturen daarin. De mijne niet. Die wil echt nog veel te graag borst. Als ik die op mijn verzoek zou moeten afbouwen, is het gedaan met de rust in de tent! Alle kindjes zijn klein aan de borst.
Ik vind dit een moeilijke vraag die ik mezelf vaak stel. Als ik niet zo'n grote moeite zou hebben om genoeg melk te produceren dan zou ik zonder problemen voeden tot Ratababy genoeg had. Maar ik kolf nu fulltime en ben om de één of andere reden afhankelijk van domperidon. Het eerste jaar wil ik mezelf zowieso compleet beschikbaar stellen voor Ratababy en dus ook zoveel mogelijk borstvoeding geven. Ik ben wel bezorgd over de hoeveelheid domperidon die hij mogelijk binnenkrijgt. En ik krijg het zelf ook binnen natuurlijk. Is het ook zo dat babies, hoe ouder ze worden, geleidelijk minder gaan drinken? Want als ik niet zo hoef te persen voor een extra mililiter dan zou ik het best nog eens langer dan dat jaar vol kunnen houden. Mits Ratababy dat ook wil natuurlijk.
Ik laat het in principe aan mijn kinderen over, al zou ik 't wel fijn vinden als Milan stopt voordat hij naar de basisschool gaat (gewoon een gevoel), maar misschien dat ik daar tegen die tijd ook wel weer anders over denk. Toen ik nog zwanger was, dacht ik eerst dat ik 6 maanden bv zou willen geven, toen werd dat al snel 1 jaar en daarna de WHO-norm, 2 jaar dus. Maar een maand na Milan's 2e verjaardag, was ik uitgerekend van Isabelle, dus dat leek me sowieso geen goed moment om te stoppen (vanwege jaloezie). Toen maar lekker gaan tandemvoeden en dat bevalt hartstikke goed!