wow milla rose, wat ontzettend mooi.. je beschrijft het zoals het is idd.. en voor ons mmm meiden is het zeker niet te doen, er niet aan te denken. Ik merk overigens wel dat nu we wachten op de cryo tp ik een maandje "rust" heb maar natuurlijk schieten ook dan de gedachten een een kleine muppet wel door mijn/ons hoofd.. in die rust momenten moet je weer de klap verwerken dat de emmy niet is blijven plakken. Mijn man had nu de klap van.. ja als we posi hadden getest dan had ik mijn eerste vaderdag zowat gehad. En hij realiseerde zich ineens dat ik dat de week ervoor had gezegd en de klap (realisatie) kwam nu pas. Dus ja, hoezo rust? Eigenlijk heb ik dat als sinds 2008 niet, toen we er mee bezig gingen. Soms snak ik er naar. Rust..maar goed, we gaan door. Er moet en zal een kleintje komen! Punt.
Tja ookal is IUI de minst intensieve behandeling.... je ken er gewoonweg niet niet mee bezig zijn (Zit zelf in mn 4e IUI)
Pfff, idd halen dat soort opmerkingen het bloed onder je nagels vandaan. Net als "ga lekker op vakantie, want ik ken mensen die....". ZUCHT! Als dat toch eens zou werken, dan nam ik ontslag en ging ik definitief met vakantie! Oh en van iemand die de 1e en de 2e ronde zwanger werd: je moet je cyclus in de gaten houden....duhhhh...kan me dan ook niet goed inhouden en zeg dan ook gewoon dat het b*llsh*t is. Daarna snappen mensen het vaak wel, maar je moet je wens continu goedpraten... Ik kan hier nimmer genieten van een nieuwe zwangerschap door de angst dat het weer fout gaat. Dat is een van mijn grootste angsten, dat als het ooit weer mag lukken, ik 9 maanden niet kan genieten en dat dat weer zijn weerslag heeft op mijn kindje... Word nu alweer emo...mij ei is zoek, dus dat zal wel "meehelpen"...
Hier ook nog een gefrusteerd iemand! Ik ben pas 10 maanden bezig trouwens dus mag nog niet zeuren. Alleen..wij wilden ervoor gaan en waren helemaal blij toen ik met de pil gestopt was. Zo spannend was dat! En ineens..krijg ik een enge ziekte (Lyme,tekenbeetziekte) Nu ben ik 10 maanden alleen maar dood en doodziek geweest,heb verschrikkelijk veel medicijnen moeten slikken en kan voorlopig nog niet zwanger worden omdat ik nog steeds ziek ben en dat eerst over moet zijn. (Lyme is overdraagbaar op een kindje in de buik) Ik had me zwanger worden heel wat anders voorgesteld! Los daarvan voel ik me echt een 'loser'. Iedereen in mijn omgeving raakt snel zwanger en zoiets banaals als een kind krijgen kan ik niet. Ik heb maanden geen eisprong gehad en voel me soms geen vrouw. Sorry voor het ontzettende gezeur,ik moest het effe kwijt Voor de dames die al lang bezig zijn: ik gun jullie zó graag een wondertje. Marnat,ik vind het vreselijk dat je IVF mislukt is. Heel veel sterkte. Ook voor jou IS,wat heb jij het ook moeilijk..
Bolbuikje, ook als je "pas" 10 maanden bezig bent, kun je zwaar gefrustreerd zijn hoor! En zeker als je zoiets naars krijgt als Lyme... Ik hoop dat het heel snel over is en jullie er vol voor mogen gaan! En dat je het anders had voorgesteld, dat herken ik ook helemaal...
@Lente; heerlijk even van je afschreeuwen! Wat een klote opmerkingen kunnen mensen dan maken, en wat kunnen ze je voor je gevoel laten zitten dan he.. het is zoooo lastig. Ik hoop dat er ook voor jullie ooit een zonnestraaltje komt die jullie geluk compleet maakt.. Helaas kun je nooit inschatten hoe mensen reageren op zo'n zoektocht naar geluk, een vanzelfsprekendheid voor velen. Wij krijgen iedere mislukte poging een lief kaartje van mijn schoonzusje (alleen zij en beide ouders weten het).. dat waarderen we heel erg.. zij hebben al 2 kinderen en kan er soms ook echt om huilen hoe erg ze het vind. Wij vertellen het verder niemand om teleurstelling aan alle kanten te voorkomen. Veel succes op je nieuwe school! Lekker een nieuwe start meid!
Arghhhhhhhhhhhhhhh! Komt mn broertje laatst vertellen dat ie zich 'verneukt' heeft en een meisje zwanger heeft gemaakt. Dat ie wel blij is dat zn boeltje werkt, want als dat toch niet zo zou zijn zou die zich van kant maken. (voor de mensen die ons verhaal niet kennen, mijn man is dus onvruchtbaar, alleen dat weet de buitenwereld nog niet) Al mag ik niet klagen, want we zijn gezegend met een wondertje en er zitten hier dames die tegelijk met ons gestart zijn en nog altijd met lege handen staan. Ik hoop uit de grond van mn hart dat ieders Arrgggghhh ooit in een Yeahhhhhhh mag veranderen!
Moet even gieren pff , net babyboom gekeken. Ow wat voelde ik de pijn dat het hier niet lukt!! toen ik het verhaal van Cindy Luc zag. De ouders in tranen zag onze eigen ouders zitten. Waarom lukt het niet wat gaat er mis het j=kan me niks meer schellen eet alles wat verboden is. En het stel waar het ook maar niet lukt pff tranen vlogen over mijn wangen voel ze nog. Zij had wel een gezegt tegen haar man zoek maar een vrouw die wel kindjes kan krijgen . Nou meiden dat gevoel heb ik nog nooit gehad. Maar wel zo van ik ga ook eens negatief naar kindjes kijken. Rot kinds rot lijf moet ik even door gaan!! Of de op merkingen ga op vakantie neem een hond. Of de op merking wees blij dat je geen kids hebt want dan heb je ook geen zorgen. Of zeur niet jij hebt er geen last van want jij kunt doen waar je zin in hebt pff . word er gek van . Ik weet het echt niet meer wat we moeten doen!! heb vandaag zomaar weer een zware dip. Wat is de mmm toch zwaar pff nou nog een keer dan! k*t lijf heb ik ook eitjes en zaadjes horen jullie dat.
Wat begrijp ik goed wat je zegt Marnat.. Wat is het soms toch enorm oneerlijk allemaal..! Dikke knuffel voor jou.
Wat is het soms toch irritant dat ...mijn collega door de pil heen ineens zwanger is en het steeds over 'de beeb' heeft ...een andere collega ook per ongeluk zwanger is en het al 5 maanden verbergt ...een kennis twee weken na het stoppen met de pil zwanger raakt ...ik overal waar ik loop of ga zitten zwangere vrouwen tegenkom (serieus..het lijkt wel of ze me achtervolgen, laatst op drie verschillende terrasjes..elke keer een dikke buik naast me komen zitten) Heerlijk...ben t ff kwijt
Wat is het vreselijk om steeds te moeten wachten!!!! Wachten op je ei, wachten op posi test, wachten op je men, wachten op uitslagen, wachten op onderzoeken, wachten op de doorverwijzingen, wachten op een klein beebje, wachten op een zwangerschap, altijd maar wachten, wachten, wachten, wachten...pfffffff....en dan alle spanning en stress die erbij komt kijken door het wachten en nog meer vragen die zich gaan opdringen in je hoofd...wederom onstaan deze vragen door het wachten... Wachten is gewoon niet mijn ding Liefs Pien
@Pien.. vreselijk he dat wachten idd.. dat is wel een van de kernwoorden van zwanger willen worden en de weg er naar toe..
Ja dat wachten is echt erg...ik vind het niet zo raar dat moeders engelengeduld hebben die zijn in de rit naar een zwangerschap toe al gewend aan geduld hebben en wachten... Wij komen pas net kijken dus eigenlijk mogen we niet klagen met onze 1,5 jaar wachten maar soms ben ik het wachten zoooo erg zat!! Het is een mooi topic om je frustratie even van je af te schrijven Heerlijk!! Liefs Pien
Ik heb er verdriet van dat mensen vinden dat ik moet genieten van het feit dat ik nu toch weer zwanger ben, en ook al een dochtertje heb. Daar ben ik ook intens dankbaar voor, maar tegelijkertijd gaat het voorbij aan alles wat er gebeurd is. Hoe kan ik in vredesnaam genieten van een zwangerschap terwijl er gewoon zomaar kindjes overlijden in mijn buik, mijn dochtertje zomaar een erfelijke afwijking heeft waar we nu ook bang voor moeten zijn, ik meer dan 7 wk volledige bedrust heb moeten houden, meerdere malen opgenomen ben in het zkh, doodziek ben geweest, meer dan een jaar bezig ben geweest om beter te worden en ondertussen mijn dochtertje 3 keer naar de OK heb moeten brengen? En dan weer de moed verzamelen om zwanger te worden, en continu te bloeden, en in en uit het zkh te rennen ivm mijn medische voorgeschiedenis, en dan opmerkingen te moeten horen van mensen die echt helemaal niets te klagen hebben in hun zwangerschap 'dat het allemaal zo zwaar is'. En dat ik dan maar blij moet zijn om weer zwanger te zijn want dit is de mooiste periode in mijn leven. Bah en ik weet ook dat ik dankbaar moet zijn dat ik uiteindelijk kinderen kan krijgen, maar dat het zo zwaar zou zijn had niemand me verteld. Zo, dat lucht op.
Wat is het vreselijk om doodziek te zijn. Bang te zijn dat je blind word omdat ineens heel je gezichtsveld wazig word zodat je bijna niets ziet. Bang om gek te worden omdat er een of andere bacterie in mijn hersenen zit die me knettergek maakt. Altijd koorts hebben,nauwelijks ongi worden,rugpijn,hoofdpijn,moeheid. Ik ben het zo schijtzat effe. En dan mag ik dit allemaal doormaken terwijl ik eigenlijk met andere dingen bezig wilde zijn. Ik vind het soms zó oneerlijk! Toch heb ik nog wel het idee dat ik beter word en ooit een kindje zal kunnen krijgen en dat kan niet iedereen zeggen. Ik moet dus gewoon ertegen aan gaan en zorgen dat ik beter word,hopelijk gaat dan mijn liefste wens in vervulling. Maar soms is het echt heel moeilijk. (misschien dat ik dit bericht straks weer weghaal...) @Mykelti,dank je wel!!